Vətən müharibəsində qələbəmizin
fəlsəfi-tarixi dərki
Azərbaycan
xalqının Ümummilli lideri Heydər Əliyev deyirdi ki, hər
bir vətəndaş gərək ölkəsinin böyük
siyasəti haqqında düşünsün, kiçik mənfəətləri,
maraqları haqqında düşünməsin.
27 sentyabr
2020-ci il tarixində Azərbaycan Respublikasının Prezidenti,
Silahlı Qüvvələrimizin Ali Baş Komandanı
İlham Əliyevin 30 il davam edən erməni
işğalına qarşı başlatdığı, 44
gündən sonra, noyabr ayının 10-da zəfərlə
başa çatan Vətən müharibəsi nəinki vətəndaşlarımızın,
eləcə də dünyanın müxtəlif ölkələrində
yaşayan azərbaycanlıların ölkəmizin
böyük siyasətinin ümdə tərkib hissəsi
olan dövlətçiliyi
qorumaq, ərazi bütövlüyünü təmin etmək,
milli birliyi möhkəmləndirmək işinə dönməz
sadiqliyinin sınağı oldu. Ölkədəki
və onun hüdudlarından uzaqlardakı böyük və
sarsılmaz gücümüzü real təcrübədə
gördük. Yaddaşımızda
babalarımızın "El gücü, sel gücü",
"El bir olsa, dağ oynadar yerindən" deyimləri yeni - əməli
fəaliyyət müstəvisində təzələndi,
azadlıq müharibəmiz xalqımızın min illərdən
süzülüb gələn təmiz milli-mənəvi dəyərlərinin,
azadlıq uğrunda mübarizə ruhunun imtahanı, onun dəyanətliliyinin
və mətinliyinin ayarı sayıla bilən məhək
daşı oldu.
Bu Vətən
müharibəsində Müzəffər Ordumuzun qalib Ali
Baş Komandanı, Prezident İlham Əliyevin ilk gündən
qəti qələbə əzminin, mahir siyasətçi və
əzmkar sərkərdəlik məharətinin, dönməz
və qətiyyətli iradəsinin düşmənə və
onun dünyadakı havadarlarına qarşı qalibiyyətli
mübarizəmizdə həlledici rol oynadığını,
ordumuza və xalqımıza necə güc verdiyini izləməkdən
və görməkdən iftixar duyuruq. Əlbəttə,
zaman ötdükcə dövlətimizin və ordumuzun bu tarixi
Qələbəsinin bütün tariximizi, milli
varlığımızı, dövlətçilik ənənələrimizi,
fiziki və mənəvi dünyamızı necə dəyişdiyinin
daha çox fərqində olacaq, bunu daha ətraflı dərk
edəcəyik.
Sözsüz ki, biz bu qələbəmizlə Azərbaycan
tarixində yeni mərhələnin başlanmasının
şahidi və xoşbəxt
iştirakçısıyıq. Bu yeni tariximizi dərin zəkası
və qüvvətli yumruğu ilə yazan,
xalqımızın iradəsini savaş və siyasət
meydanında gerçəkləşdirən və tarixi
yaddaşımıza həkk edən qüdrətli Prezident və
Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyevin
başçılığı ilə Vətən müharibəsini
qələbəyə çatdıran qalib Azərbaycan
Ordusudur.
Aydındır
ki, müharibədə qələbə olduqca çox amillərin
bir-birini tamamlaması, ardıcıl, məqsədyönlü,
kəsərli, ölçülüb-biçilmiş kompleks
səylərin və mübarizənin nəticəsində əldə
edilir, lakin müharibənin ilham verəni, bütün
xalqı ətrafında birləşdirib vahid məqsəd
üçün səfərbər edəni və hər
anına rəhbərlik edib yönəldəni olmasa,
hazırkı ağır şərtlər altında bu
möhtəşəm qələbəyə nail olmaq
mümkün olmazdı. Qələbəmiz
Prezident İlham Əliyev düşmənin başı
üstündə Damokl qılıncı kimi tutduğu
yumruğunu xalqımızın birlik və güc simvoluna
çevirdi.
Dövlətin başçısı milli ruhun
daşıyıcısı və ilhamverici qüvvəsi
olaraq da bütün vətəndaşların güc və
enerjisini Qələbəyə yönəltdi. Qələbə
də, milli varlığımızı, milli kimlik və mənsubiyyət
fəlsəfəmizi, bütövlükdə milli ruhumuzu
yeni-yeni keyfiyyətlərlə doldurur, onu yaşadır, əbədi
edir. Aydın dərk edilmiş və
mübarizədə bərkimiş vətənpərvərlik
isə insanı hər zaman qəhrəmanlığa, şərəfli
ömür sürməyə və əməli ilə Vətəni,
Dövləti şərəfləndirməyə sövq edir.
Bir sözlə, Vətən müharibəsi
insanların illər boyu vərdiş etdikləri həyat fəlsəfəsini
dəyişdi, yeni bir təfəkkür hadisəsini - qalibiyyət
fəlsəfəsini doğurdu, ordu və bayraq sevgisini həmişəlik
könüllərə və zehinlərə yerləşdirdi,
hər kəsə yeni həyat gücü və enerjisi bəxş
etdi. İndi elə bir vətəndaşımız
tapılmaz ki, ən qısa zamanda mənfur düşməndən
azad edilmiş müqəddəs torpaqlarımızı ziyarət
etmək arzusunda olmasın.
Vətən müharibəmizdə fərdi qəhrəmanlıq
qrup və kollektiv qəhrəmanlığı doğurdu,
qısa zamanda bu bütün xalqın qəhrəmanlığına
yol açdı. Müharibənin ilk günündən Ali
Baş Komandanın tam qələbəyə inamlı
çağırışı, zəfər ümidli
müraciətləri bütün xalqımızı qəhrəmana
çevirdi. Genetik kodlarımızda
oturduğuna görə bu çağırışlar
babalarımızın döyüş ruhunu və vərdişlərini
dirçəltməyimizə və döyüş
meydanında təsdiq etməyimizə gətirib
çıxardı. İndi biz də
alnıaçıq surətdə qəhrəman xalqların
sırasındayıq. Ulu öndər Heydər Əliyev
deyirdi: "Milli azadlığa nail olmaq üçün Milli
oyanış, Milli dirçəliş, Milli ruhun canlanması
lazımdır". Heç şübhəsiz, bu,
öz-özünə baş verən proses deyildi, yalnız
ardıcıl milli siyasət yürüdülməsi, məqsədyönlü
dövlət strategiyasının həyata keçirilməsi
sayəsində tədricən formalaşan, zamanın tələb
etdiyi həyati dönüş anında isə oyanmış
vulkan kimi püskürən bir prosesdir. Bu milli
ruhun və dirənişin üsyan anıdır,
özünütəsdiq nöqtəsidir.
Yeri gəlmişkən,
bu tarixi qələbəmiz yalnız bizləri deyil, Vətənin
azadlığı üçün öz qələmləri
və çağırışları ilə qəhrəmanlıq
və qələbə ruhunu illər boyu xalqımıza təlqin
edən, vətən davasına
çağırışlı şeirləri və əsərləri
ilə xalqımızın tarixi yaddaşında daimi yerlərini
almış Xəlil Rzanın, Bəxtiyar Vahabzadənin, Məmməd
Arazın, Qabilin və onlar kimi nə qədər
torpaqlarımızın azadlığını görmədən
bu dünyadan nisgilli köçən fikir və sənət
adamlarımızın ruhunu da sevindirdi.
Təbiidir ki, qələbələr bir qayda olaraq qəhrəmanlıq
dastanları yaradır. Belə dastanlar da yeni nəsilləri hər
zaman, hər işdə qələbəyə
ruhlandırır. Qəhrəmanlıq
dastanlarında milli-fəlsəfi qayə xüsusilə
qüvvətli olur. Hüseyn Cavid
"Bugünkü müharibədə toplar, tüfənglər
deyil, hər məmləkətin ədəbiyyat və fəlsəfəsi
ilə bəslənən beyinlər də ayrıca haizi-əhəmiyyətdir"
dediyində nə qədər haqlı imiş. Biz indi bu
günədək vətənsevərlik sahəsində
"külüng" vuran bütün yaradıcı şəxsiyyətlərimizin,
müəllimlərimizin, milli qeyrətli dövlət və
siyasət xadimlərimizin zəhmətlərinin hədər
getmədiyinin şahidi oluruq, bu fəaliyyətlərin bəhrə
verdiyini məmnuniyyətlə seyr edirik.
Etiraf edək ki, indiyədək yaralı bir bədən
kimi yaşasaq da, yeri gəldi-gəlmədi yetərincə
çalıb-oynamışıq. Bundan belə isə, mənim
fikrimcə, bayağılıqdan, cəmiyyətimizə yad
olan dəyərlərdən (əslində dəyərsizliklərdən)
uzaq durmalı, əsl milli-mənəvi dəyərlərimizə
sahib çıxmalıyıq. Vətən
müharibəsində qazandığımız qələbəni
sadəcə çalıb-oynamaqla qeyd etməli deyilik. Bu qələbəni dərin məntiqi-siyasi-bədii-fəlsəfi
dərinliklə təhlil edib düşündürən, onu
tarixi yaddaşımıza həkk edən bir hadisəyə
çevirməliyik. "Bu illər boyu biz
nədən məğlub idik, qələbəyə gətirən
yolu necə keçdik, qələbəmizə necə nail
olduq" suallarını unutmamalıyıq.
Qələbəyə fəlsəfi düşüncə
ilə yanaşsaq, onun böyük dəyişdirici
gücünü görərik. Əlbəttə, qələbəni
təmin edən, yuxarıda da vurğuladığımız
kimi, bütövlükdə Dövlətdir. Dövlətin siyasi iradəsini, strategiya və
taktikasını müəyyən edən, həyata
keçirilməsinə rəhbərlik edən isə
xalqın seçib mandat verdiyi dövlət
başçısıdır. Prezident İlham Əliyevə
17 il ərzində xalqımızın
mütləq əksəriyyətinin güvən və
etibarı, onun şəxsiyyətinə, siyasi iradəsinə,
vətənə və dövlətçiliyimizə sədaqətli
xidmətinə xalqın inamı da bu tarixi qələbəmizdən
sonra keyfiyyətcə yeni mərhələyə daxil oldu. Həm xalqımız, həm ordumuz, həm də
Prezidentimiz üçün 44 günün hər biri şərəf
və ləyaqət günü oldu. 44
günlük müharibə xalqımızın bütün mənsublarını
istər ölkədə, istərsə də onun
hüdudlarından kənarda bir yumruq kimi səfərbər
edib birləşdirdi.
Vətən
müharibəsində qələbələrimiz təlim-tərbiyə
işimizin on illərlə yetişdirə biləcəyi
müsbət mənəvi keyfiyyətləri 44 gündə elə
gücləndirdi, ona elə bir yeni məzmun verdi
ki, bunu ancaq dərin fəlsəfi təhlil ilə
xırdalamaq olar.
Məlumdur ki, müstəmləkəçilikdən
azad olan əksər xalqlara xas olan ümumi cəhətlər
vardır. Bunlara qısa nəzər salsaq görərik ki,
bunların sırasında xalqın bir sıra mənsublarında
hələ də özünə münasibətdə
aşağılıq sindromu, zəiflik, öz gücünə
güvənməmək hissi və bu kimi siyasi-mənəvi
asılılıqdan qaynaqlanan xüsusiyyətlər
qalmaqdadır. Azadlıq əldə edən
xalqların bir çoxu bu sindromdan daha tez yaxa qurtara biliblər.
Bizdə isə, müstəqilliyin ilk illərində
ardıcıl dövlət siyasətinin olmaması, əslində,
dövlətin siyasət qanunları ilə deyil, meydan
psixologiyasından doğan subyektiv, spontan qərarlar və
üsullarla idarə edilməsi, bir sıra hallarda isə
ümumiyyətlə idarəçiliyin mövcud olmaması,
bununla yanaşı, torpaqlarımızın təcavüzkar
Ermənistan dövləti tərəfindən
işğalı və bu işğala böyük güclərin
dəstək verməsi bu prosesi daha da uzatmışdı. 1993-cü ildə Ulu öndər Heydər
Əliyevin hakimiyyətə dönüşü bu
xüsusların əksəriyyətinin aradan qalxmasına,
xalqımızın milli birliyinin və dövlətçilik
təəssübkeşliyinin kökündən dəyişməsinə
şərait yaratdı. Milli dövlətçiliyin
etibarlı təməli və onu əbədi
yaşatmağın iqtisadi-siyasi zəminləri qoyuldu.
Yeni siyasi
şəraitdə, 2003-cü ilin oktyabrında Prezident
seçilən İlham Əliyevin qarşısında duran vəzifələr
sırasında, əlbəttə ki, birinci dərəcəli
vəzifə torpaqlarımızı işğaldan azad edərək,
Azərbaycan Respublikasının pozulmuş ərazi
bütövlüyünü təmin etmək idi. Lakin etiraf
edilməlidir ki, siyasi müzakirələrin dalana dirənməsi,
Ermənistanın davakar, ekstremist rəhbərlərinin
danışıqlar pərdəsi altında həmsədr
ölkələr tərəfindən də örtülü
şəkildə dəstəklənən işğalı əbədiləşdirmək
siyasəti xalqımızın müəyyən təbəqələrində
ümidsizlik doğurmuşdu, bir sıra hallarda təəssüf
və ağrı ilə əlini yelləyib Qarabağ və ətraflarının
əlimizdən birdəfəlik
çıxdığını da büruzə verənlər
var idi. Bu xoşagəlməz vəziyyət bu və
ya digər formada 27 sentyabradək davam edirdi. Bu mənada
27 sentyabr 2020-ci il tarixi həm də
müsbət anlamda xalqımızın təfəkküründə,
düşüncəsində, əməli fəaliyyətində
bir Qırılma nöqtəsi oldu. İllər
boyu torpaqlarımızın düşməndən geri
alacağımıza xalqımızı ruhlandıran,
silahlı qüvvələrimizin ən modern silah və texniki
vasitələrlə təchizini təmin edən və hərəkət
anını böyük strateji ustalıqla müəyyənləşdirən
Ali Baş Komandan xalqımızın həyəcanla gözlədiyi
Vətən müharibəsini başlatmaqla məğlubiyyətdən
qalibiyyətə keçid yolunu açdı.
Ümumilikdə
götürəndə, qələbə insanın təfəkkürünü
dəyişir, bu, müsbət istiqamətdə də ola bilər, mənfi də. Bu, ondan
asılıdır ki, bu, hansı müharibədə və kim tərəfindən qazanılır. İşğalçı müharibədə
istilaçının qələbəsi bütöv bir
xalqın adi şüurunu istismar edib hüquq və ədalətin
deyil, qaba gücün üstünlüyünü və
aliliyini təlqin edərək insanlığa yad olan,
sağlam düşüncəyə uyğun gəlməyən
"keyfiyyətlər" yaradır. Faşizm,
neofaşizm meylləri istilaçı "millətin zehninə
hakim olur, onun hərəkətləri üçün cəzasızlıq
hissi yaradır, onu yeni aqressiyaya təhrik edir.
Vətən
müharibəsi aparan, öz ərazisində işğal
edilmiş torpaqları azad etmək üçün müharibə
aparıb zəfər çalan xalqın və onun ordusunun,
sivil vətəndaşının və əsgərinin
düşmən üzərində qələbəsi isə
tamamilə fərqli meyarlar yaradır, vətəndaşın
düşüncə və fəaliyyətinin məzmununu,
formasını, tərzini, miqyasını müsbət istiqamətdə
dəyişdirir, birbaşa insan mənəviyyatına
nüfuz edir. Qeyd etməliyik ki, Vətən
müharibəmizdə parlaq qələbəmiz tarixən
xalqımıza xas olan Ədalətə inamı
artırdı, diqqətəlayiq isə budur ki, ədaləti
özümüz bərpa və bərqərar etdik. Aydındır ki, uzun illərdən sonra ilahi ədalətin,
hüququn aliliyinin, insanların təməl haqlarının təmin
edilməsi birlik və vəhdətin sarsılmaz
gücünü göstərməklə yanaşı, milli
birlik hisslərinin gücünü ortaya qoyur.
Qələbə Vətən üçün
ümummilli iftixar hissi yaradır. Məmməd Arazın
"Vətən daşı olmayandan olmaz ölkə vətəndaşı"
misraları qəlblərə və zehinlərə nüfuz
edir. Bu qələbə Heydər Əliyev siyasətini
dönmədən həyata keçirən, olkəmizin
bütün bütün etnoslarını vahid Azərbaycan
milləti kimi Vətən müharibəsinə hazırlayan,
"Mən hər bir azərbaycanlının Prezidentiyəm",
"Azərbaycan dünyanın bütün azərbaycanlılarının
vətənidir" - deyən Prezident İlham Əliyevin birləşdiricilik,
quruculuq, xilaskarlıq missiyasının təntənəsidir.
Qalib olduğumuz Vətən müharibəsində azərbaycanlı
kimliyi, vətəndaş millətçiliyi, Vətən mənsubiyyəti
etnik çərçivələri aşaraq bütün Azərbaycan
xalqını bir yumruq kimi birləşdirdi. 44 gündə
düşmən üzərində hər yeni qələbəmiz
Prezident İlham Əliyevin Dəmir Yumruğunu daha
güclü, daha yenilməz birlik və güc rəmzinə
çevirdi. Bir yumruq kimi birləşən
xalqımız həm öz möhtəşəm Birliyi ilə,
həm də bu birlikdən qaynaqlanan Gücü ilə, Ali
Baş Komandanın ifadəsi ilə desək, düşmənin
başını əzdi.
Qələbəmiz, beləliklə, birliyimizin yenilməz
gücünü ortaya qoydu. "El bir olsa, dağ
oynadar yerindən" - deyib babalarımız. Belə də oldu. Ölkəmizdə
ümumi səfərbərlik elan edilməsə də, hər
kəs yaşından və cinsindən asılı olmayaraq bu
Vətən müharibəsində könüllü səfərbər
idi. Vətəndaşlarımız ailəliklə
vuruşurdu, qəhramanlıqla şəhid olurdu, iki oğlu
olan və hər ikisini qurban verən valideynlər, əri və
oğlu şəhid düşən ana mərdanə
dayanıb Vətən sağ olsun deyirdi. Qəhrəmanlıqla
şəhid olan həyat yoldaşının tabutunu
çiynində daşımaqla ona son vəfa borcunu verən gənc
xanım qəddini dik tutub "Canımız Vətənə
fəda" deyirdi.
Bu 44 gündə bütün ölkə vətəndaşları
bölgəsindən asılı olmayaraq qarabağlı idi. Xain
düşmənin bombaladığı Tərtərin, Gəncənin,
Bərdənin dinc sakinlərinin dərdini hamımız
çəkirdik. Onlar da
"canımız, ev-eşiyimiz əsgərlərimizə
qurbandır, təki yurdumuzu mənfur düşməndən
azad etsinlər" - deyirdilər. Əsgərimiz
necə qeyrət, şücaət göstərirdisə,
arxada bütün xalqımız da elə səbr, təmkin qələbəyə
inam nümayiş etdirirdi. Çünki
xalq onun etimadını doğruldan Prezidentinə tamamilə
inanırdı, güvənirdi. Tarixi qələbəmiz
bu baxımdan mənəvi dünyamızı da çox zənginləşdirdi.
Xalqın dövlətə və dövlətçiliyə
bağlılıq telləri daha da möhkəmləndi.
44 gün ərzində ölkəmizdə tamamilə yeni, fərqli bir sosial-psixoloji vəziyyət yaranmışdı. Prezidentin xalqa hər müraciəti, ya xarici kütləvi informasiya vasitələrinə müsahibəsi xoş həyəcanla izlənirdi. Ali Baş Komandanın hər bir qələbə müjdəsi ordumuzun əsl qəhrəmanlıq şücaətlərindən xəbər verməklə, eyni zamanda, bütün xalqı inamlı qələbə ruhuna kökləyirdi. Prezident İlham Əliyevin xüsusilə vurğuladığı kimi, 44 gündə ordumuz ancaq irəli getdi, mövqelərindən heç bir metr də geri çəkilmədi, halbuki müharibədə belə hallar olur. Bu, Azərbaycan əsgərinin hünər və mətanətinin bariz göstəricisi idi.
Vətən müharibəsinin daha bir mühüm cəbhəsi mənfur düşmənin dünyanın aparıcı kütləvi informasiya vasitələrində bizə qarşı başlatdığı informasiya savası idi. Türkəfob, islamofob mövqeli bir sıra mətbuat nümayəndələri xalqımızın haqlı davasına kölgə salmaq üçün dəridən-qabıqdan çıxırdılar. Lakin Prezident İlham Əliyev əsla xeyirxah olmayan belə xarici junalistlərə cavablarında dronlarımız kimi dəqiq hədəfə vururdu, həm Azərbaycan həqiqətlərini yeridir, həm də ölkəmizə, ordumuza qarşı böhtan və iftiraları dəlillərlə ifşa edirdi. Ordumuzun qalibiyyətli ölüm-dirim savaşı cəbhədə gedirdi və xalq onun təfərrüatlarını deyil, nəticələrini görürüdü. Prezidentin beynəlxalq güclərin və qurumların ölkəmizə təzyiqlərə qarşı mübarizəsi isə, bütün xalqın gözü qarşısında baş verirdi. Prezidentin qəti və prinsipial mövqeyi, özünə, arxalandığı xalqa və orduya inamı isə bütövlükdə Azərbaycan xalqını, həmçinin, dünyanın müxtəlif ölkələrindəki azərbaycanlıları, başqa ölkələrin vətəndaşları olan soydaşlarımızı dünyanın bütün azərbaycanlılarının vətəni olan Azərbaycan Respublikası naminə birləşdirir və konsolidasiya edirdi. Vətən naminə döyüşə könüllü yazılanlar o qədər çox idi ki, dövlətin ümumi səfərbərlik elan etməsinə ehtiyac belə qalmamışdı. Döyüşlərdə yaranan dostluq kimi, Vətən müharibəsində özünü təsdiqləyən və bərkiyən milli həmrəyliyimiz də artıq qırılmaz, geridönməz və əbədidir.
Bu 44 günlük müharibə tarixi yaddaşımızı oyatmaqla yanaşı, eyni zamanda, yaxın və uzaq gələcəkdə də bu yaddaşı oyaq və sərvaxt tutmağı, heç bir kiçik təfərrüatı belə qətiyyən unutmamağı zəruri edir. Çünki düşmən adi, sıradan bir düşmən deyildir, olduqca zalım, qansız, vicdansız, bir sözlə, bütün insani keyfiyyətlərdən uzaq, yırtıcı xislətli bir "vəhşi qəbilədir". Atalar məsəlimizdəki "Qarı düşmən dost olmaz" deyimi tam bu düşmənin boyuna biçilib. Nəzərə almalıyıq ki, "sülh" bağlanması labüddür, olmalıdır, bütün əski müharibələrin sonunda olduğu kimi. Amma tarixin dərslərindən də gördüyümüz kimi, bu düşmən heç vaxt dost ola bilməz, çünki dostluq onun xislətində yoxdur. Xalqlar dostluğu deyilən kəlmə bunlara aid deyildir, çünki onların "xalq" adlanmağa haqları yoxdur. XXI əsrdə belə misli görünməmiş vandalizm (abad evlərə yiyələnib indi çıxmalı olduğunda onu yandıranlara, meşələrə od vuranlara, dilsiz-ağızsız ev heyvanlarını qətlə yetirənlərə xalq demək olarmı?) törədənlərin xalq adlanmağa haqqı çatmır.
Yumruğumuz daim
başlarının üstündə olmaldır ki,
Prezidentimizin dediyi kimi, bizim tərəfə baxmağa belə
cəsarət etməsinlər. Əlbəttə, bir
tarixçi və diplomat olaraq illər boyu bir-biri ilə
müharibələr aparan xalqların, dövlətlərin,
sonunda sülh və əməkdaşlıq, hətta
müttəfiqlik yolunu seçdiklərini və bunun
çoxlu nümunəvi örnəklərinin olduğunu bilirəm
və məqsədim heç də düşmənə nifrət
hisslərini qızışdırmaq deyildir. Məqsədim
ermənilərin tarixin müxtəlif dövrlərindəki xəyanətlərinin,
1905-ci ildə, 1918-1920-ci illərdə, 1988-1994-cü illərdə
xalqımıza qarşı etdiyi soyqırımlarının,
zorakı köçürmə siyasətlərinin, ata-baba
torpaqlarımıza acgözlüklə yiyələnmələrinin
acı nəticələrinin dərslərini
unutmamağı təlqin etməkdir. Qonşu olduğumuzdan
qarşılıqlı kommunikasiya asılılıqlarına
görə, xoş niyyətimizə görə təbii ki,
ermənilərlə əməkdaşlıq edəcəyik. Lakin 30 illik erməni işğalının və 44
günlük qalibiyyətli Vətən müharibəsinin
verdiyi mühüm dərslərdən biri hər zaman
ehtiyatlı olmaq, düşməndən qat-qat güclü
olmaq, onlara və havadarlarına xas olan yağlı dillərə
və feillərə əsla uymamaqdır. Əminəm
ki, 44 gündə ruhumuza hakim olan bu həmrəylik və
möhkəm birlik Vətənimizin bundan sonra da etibarlı
müdafiəsində və qarşıdakı
genişmiqyaslı quruculuq işlərində öz bəhrəsini
verəcəkdir.
Eynulla
MƏDƏTLİ
AMEA
Fəlsəfə institutunun elmi işlər üzrə direktor
müavini, tarix elmləri doktoru, fövqəladə və səlahiyyətli
səfir
525-ci qəzet.- 2020.- 22 dekabr.- S.12;13.