Fevralın Xocalı şaxtası
Mina RƏŞİD
... Yenə fevral ayı gəldi. O dəhşətli gecədə Xocalıda şiddətli atışma, partlayış səslərindən 3-5 yaşlı uşaqların qorxudan titrəyən balaca ürəklərinin tez-tez vuran öldürücü səsi gəlir qulağıma...
Onda
hələ anlamırdılar onları nələrin gözlədiyini.
Hələ ora-bura
qaçırdılar. Biri gülləyə
tuş gəlir... Ölüm
onu elə tez
yaxalayır ki, heç
anasını çağırmağa vaxtı da qalmır. O biri
yaralanır. Elə bil qan
qırmızı lalə açılıb köksündə.
"Ana " deyə, fəryad
qoparır... Sağ qalanlar
itirirlər özlərini, bilmirlər harada
gizlənsinlər, hansı tərəfə qaçsınlar.
Amma nə bilsinlər ki,
artıq düşmən əlindədilər, yalqız, yiyəsiz
qalıblar... Düşmən onları görüncə qudurmuş it kimi körpələrin üstünə
atılır, toplayıb bir komaya salır... Bir azdan əsl vəhşilərin,
azğınların misli görünməmiş
"tamaşa"sı başlayacaq. O
müsibəti görən gözlər kor
olsun, sağır olsun
o körpə naləsini eşidən qulaqlar...
... Bunları xatırlamaq, düşünmək
belə qorxuncdu, ürək
parçalayandı... Fəqət mən bunları duyandan bəlkə hər gün
düşünürəm o müsibəti...
Unuda bilmirəm, unutmaq
istəmirəm də! İndi əlimdə
qələm də od tutub
yanır sanki... Gözlərim bir cüt kösöv
kimi... Nədən? Niyə? Sualları ilə
ürəyim bir parça
bulud kimi
qaralmış. Köz üstünə yağacaq sanki... İndi dinlə, əziz həmvətənim, əziz
soydaşım, görün o körpəcə balalarımıza neylədi
soysuz erməni, azğın, muzdlu rus canavarı, neylədi?..
Məsum körpələrin görə-görə gözlərini
çıxardı, burnunu,
qulaqlarını kəsdi, başının, bədəninin dərisini
soydu, gözü doydumu zalımın, söylə, doydumu?..
İstəyirəm bütün bu müsibətləri sən də biləsən, sən də duyasan və əsla unutmayasan!.. Unutsan sənə haram olsun qarış-qarış gəzdiyin o Cıdır düzü, Laçın yaylağı, Kəlbəcər bulağı, Ağdam oylağı... haram olsun!..
525-ci qəzet.- 2020.- 5 fevral.- S.22.