DOSTUMA BAŞ ÇƏKƏRKƏN

(1957)

Axşamlar dostuma baş çəkəndə mən

Yuxarı baxmıram,

Pəncərələrdə

İşığın yanıb-yanmadığını görməyim deyə.

Mürgülü şəhərin tozlu küləyi

Üzümə çəkdikcə qara bığını

Başımı aşağı salıb gedirəm,

istəyirəm,

Bir az gec bilim,

Dostumun evdə olmadığını.

***

Kitabxana və əczaxana

Durub yan-yana

İki könüllü şəfqət bacısı...

NEYLƏSİN

Dalila, evinə qonaq gəldilər,

Nə yaxşı, sənə də baş çəkən oldu.

Odan adamlarla, qəlbin sevinclə,

Gözlərin buludlu sözlərlə doldu.

De, indi neyləsin sənin gözlərin,

De, indi nə desin səssiz sözlərin?

Belə məqamlarda nə deyir adam,

De, üzün neyləsin? Gülür üzləri.

Neynəsin əllərin, neyləsin dilin,

Neynəsin əndamın, o incə belin,

Tərpənə bilmirsən, çaşıb qalmısan,

Necədi davranış qaydası elin?

Dalila, səni də yada saldılar,

Canına nə şirin qada saldılar,

Neynəsin, neyləsin, canın neynəsin?

Yağışdan qurtarıb oda saldılar.

Dalila BEDİANİDZE

525-ci qəzet.- 2020.- 20 mart.- S.23.