Ədəbiyyatşünaslıq elmimizin
unudulmaz fədakarı
100 İLLİK YUBİLEYİ QEYD
OLUNAN PROFESSOR ƏZİZ MİRƏHMƏDOV
ELMİ-İCTİMAİ MÜHİTİMİZDƏ
EHTİRAMLA YAD EDİLİR
Azərbaycan
Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin ədəbiyyatşünaslığımızın
görkəmli nümayəndəsi, tanınmış tənqidçi
və mətnşünas, Milli Elmlər Akademiyasının
müxbir üzvü, Əməkdar Elm Xadimi, professor Əziz
Mirfeyzulla oğlu Mirəhmədovun 100 illik yubileyinin qeyd edilməsi
ilə bağlı 28 fevral 2020-ci il tarixli Sərəncamı
alimin irsinə yenidən qayıdılmasına mühüm təkan
verdi.
Əziz
Mirəhmədov (1920-2002) Azərbaycan ədəbiyyatı və
pedaqoji fikir tarixində realizm, romantizm, satirik cərəyan, bədii
fikirlə sosioloji-fəlsəfi fikrin münasibətləri, ənənə,
qarşılıqlı ədəbi əlaqələr və
sair kimi filoloji-pedaqoji-psixoloji mövzularla bərabər, incəsənət,
dövri mətbuat, kitab tarixi, mətnşünaslıq və
məxəzşünaslıqla da ciddi maraqlanıb, çox
vaxt bir-biri ilə sıx bağlı, bir-birini tamamlayan bu sahələri
sintez halında öyrənib.
Əziz
Mirəhmədovun pedaqoji ictimaiyyət tərəfindən
yüksək qiymətləndirilən "Sovet Azərbaycanının
kitab mədəniyyəti", "Yazıçılar, talelər,
əsərlər", "Azərbaycan ədəbiyyatına
dair tədqiqlər", "Sabir", "Məhəmməd
Hadi", "Azərbaycan Molla Nəsrəddini" kimi
monoqrafiyaları bu gün də tədqiqatçı alim və
müəllimlərin stolüstü kitabıdır. Ona
görə ki, Əziz Mirəhmədov bu əsərlərin
içərisində bəhs olunan maarifçi
bahadırların əsərlərini Azərbaycan, Leninqrad
(Sankt Peterburq), Moskva, Gürcüstan, İrəvan arxivlərindən,
kütləvi və şəxsi kitabxanalardan, üzərini
toz basmış qovluqlardan vərəqləyərək
gün üzünə çıxarıb. Elmin və təhsilin
inkişaf tarixini əks etdirən çoxlu sayda yeni sənədləri
və mənbələri elmi dövriyyəyə daxil edib.
Bununla da Əziz Mirəhmədov xalqımızın tarixinin
kifayət qədər öy-rənilməmiş qaranlıq səhifələrinin
zəngin arxiv materialları əsasında tədqiq edilməsini
və yazılmasını, yeni tarix konsepsiyasının əsaslı
surətdə işlənib hazırlanmasını tədqiqatçılar,
tarixçi alimlər, bütövlükdə ədəbiyyat
və pedaqoji fikir tarixçiləri qarşısında
mühüm bir vəzifə kimi qoyub.
"Ədəbiyyatşünaslıq
terminləri", "Ədəbiyyat müntəxabatı",
"Ədəbiyyat" kimi dərs vəsaitləri,
lüğət və proqramlar hazırlaması Əziz Mirəhmədovun
vətənə, xalqa, millətə fədakar xidmətinin
bariz nümunəsi, alimlik və vətəndaşlıq
örnəyidir.
Alimin
fundamental tədqiqat əsərlərinin işlənmə
metodikasında ("Mirzə Fətəli Axundov" - 1953,
"Abdulla Şaiq" - 1956, "Sabir" - 1958, "Azərbaycan
Molla Nəsrəddini" - 1980, "Azərbaycan ədəbiyyatına
dair tədqiqlər (XIX-XX əsrlər)" - 1983, "Məhəmməd
Hadi" - 1985 və s.) ona məxsus borc, məsuliyyət, milli
qürur, vətəndaşlıq qeyrəti, milli ləyaqəti
özünə ehtiva edən qayğıkeşlik,
xeyirxahlıq, vicdanlılıq, insanpərvərlik kimi keyfiyyətlərin
təzahürü aydın duyulur və hiss edilir. Bu da onun
milli vətəndaşlıq şərəfindən və
yetkinliyin-dən qaynaqlanıb. Geniş ədəbi
yaradıcılıq diapozonu və fəaliyyət dairəsinə
malik Əziz Mirəhmədovun əsərlərində
özünü göstərən elmi-tədqiqat
metodlarının təhlili göstərir ki, o, əqli
imkanlarının mahiyyətini özündə əks etdirən
təfəkkürün müxtəlif formalarından bəhrələnmişdi.
Özü də bu metodika fasiləsizliyi, məntiqiliyi,
tarixiliyi və dinamikliyi ilə oxucunun diqqətini çəkir.
Bu cəhətdən
Əziz Mirəhmədovun namizədlik dissertasiyası əsasında
hazırlamış "Sabir" adlı monoqrafiyası
xüsusi maraq doğurur. Kitabda Mirzə Ələkbər
Sabirin mühitin təsirindən qaynaqlanan həyatı, praktik
pedaqoji fəaliyyəti və ideyaları, o cümlədən,
Sabirin görüşlərinin digər aspektləri tədqiq
və təhlil edilib. Ə.Mirəhmədov Mirzə Ələkbər
Sabirin millətinin maariflənməsində ana dilinin rolu, millətinin
mənəvi şüurunun formalaşmasında əqli, milli əxlaqi
tərbiyənin imkanları, məktəb, müəllim
haqqında satirik şeirlərinin əhəmiyyətini
yaradıcı təfəkkür süzgəcindən
keçirib. Onun Sabir yaradıcılığı və
ictimai-siyasi baxışlarına yanaşma prizması birmənalı
deyil, müxtəlif istiqamətli olub. Əziz Mirəhmədovun
yanaşma tərzi hər cür təhrif, şəxsi və
subyektiv fikirlərdən uzaq olmaqla, milli təəssübkeşliyi
ifadə edən peşəkar tədqiqatçı, vətəndaş-alim
mövqeyinin prinsipiallığını əks etdirir.
Əziz
Mirəhmədov doktorluq dissertasiyası müdafiəsini
çox gecikdirmişdi. Bu gecikmə isə ziyalıların
bir çoxunu çox narahat etmişdi. Belə narahatlıq
yaşayanlardan biri də Xalq yazıçısı
Elçin olub. Akademik Məmməd Cəfərin
yaradıcılıq görüşlərilə bağlı
yazısında Elçin müəllim bu barədə
bildirir: "O vaxt Əziz Mirəhmədov doktorluq
dissertasiyasının müdafiəsini elə hey
uzadırdı və yaxın adamlar hər dəfə Əziz
müəllimi görəndə nə vaxt müdafiə edəcəyini
soruşurdu. Mən də daxil olmaqla hamı bunu soruşurdu, təkcə
Cəfər müəllimdən başqa. Əziz müəllim
tez-tez bizim şöbəyə gəlirdi, Cəfər müəllimlə
onun arasında... sabit bir dostluq var idi, oturub, necə deyərlər,
söhbətləşirdilər, zarafatlaşırdılar və
yaxşı yadımdadır, bir dəfə mən Cəfər
müəllimdən soru-şanda ki, nə üçün
dostuna təsir etmir ki, tez müdafiə etsin, Cəfər
müəllim özünə xas olan bir sakitliklə (əslində,
müsahibini sakitləşdirə-sakitləşdirə!) dedi:
"Əziz ciddi adamdır". Həmin üç kəlmə
söz çox şey deyirdi, ən əsası isə bunu
deyirdi ki, müdafiəyə nə var ki, müdafiə asan
şeydir. Cəfər müəllim yaxşı bilirdi ki,
dostu bəzi başqaları kimi, müdafiəni elmi ad almaq xətrinə
etmir, ədəbiyyatşünaslıq elminin naminə
çalışır. Yoxsa doğrudan da müdafiəyə
nə var ki... (xüsusən də Əziz Mirəhmədov
kimi güclü qələm sahibi üçün!")
Əziz
Mirəhmədov, nəhayət, 1973-cü ildə "Cəlil
Məmmədquluzadə və XX əsrin əvvəllərində
Azərbaycan dövrü mətbuat məsələləri"
mövzusunda doktorluq dissertasiyasını müdafiə
etmişdi. Həmin tədqiqat əsəri əsasında
hazırlamış olduğu "Azərbaycan Molla Nəsrəddini"
(1980) adlı sanballı monoqrafiyası "milli ədəbiyyatşünaslığımızın
nadir və qiymətli nümunəsi hesab olunur".
Əziz
Mirəhmədovun müqəddimə, beş fəsil, son
söz və məxəzlərdən ibarət olan "Azərbaycan
Molla Nəsrəddini" sanballı monoqrafiyasına nəzər
saldıqda görürük ki, müəllif öz tədqiqatında
istinad etdiyi metodika-təhlil, mühakimə, fikir və ideyalar
obyektiv faktlara, təmkinli, sistemli araşdırmalara, arxiv sənədlərinə,
yazılı ədəbiyyata, obyektiv yanaşma prinsipinə əsaslanıb.
Milli təəssübkeşlik baxımından tədqiq edilən
monoqrafiyanın birinci fəsli "Cəlil Məmmədquluzadə
dünyagörüşünün təşəkkülü
və inkişaf istiqamətləri" adlanır. İki
yarımfəsildən ibarət olan bu fəsildə Mirzə Cəlilin
"yeddi-səkkiz yaşında ikən Naxçıvanda
Hacı Bağırın və Molla Əlinin məktəblərində
oxumağa başlaması" və Qori müəllimlər
seminariyasında oxuduğu illər əks etdirilmişdir.
Monoqrafiyada
milli mənlik şüuru və ləyaqətin yetişən
nəsildə inkişaf edib formalaşmasında, müəllim
və məktəbin aparıcı rolu haqqında Cəlil Məmmədquluzadənin
görüşü təhlil olunub, ilk mənbələrdən
gətirilən iqtibaslarla təsdiqlənib. Milli mənlik
şüuru və ləyaqət kimi əxlaqi kateqoriyalar
baxımından yanaşma prinsipi elmi tədqiqat
metodlarının aparıcı istiqamətlərdən
olduğunu dərindən dərk edən Əziz Mirəhmədov
monoqrafiyanın digər hissələrində də bu səmimi
duyuma sadiq qalıb. Bu, özünü Cəlil Məmmədquluzadənin
ana dili və onun tədrisi haqqında fikirlərinin üzə
çıxarılaraq təhlil edilməsində daha bariz
göstərir. Çünki ana dili xalqın milli
varlığı, milli şüurun inkişafı
baxımından müstəsna amildir. Elə bu səbəbdən
də Əziz Mirəhmədov əsərində Cəlil Məmmədquluzadənin
ana dili və onun məktəblərdə tədrisini təxirəsalınmaz
vəzifə kimi irəli sürdüyünü, bu sahədə
hər cür müqavimət və maneələrə
qarşı qətiyyətli mübarizəsini əsl elmi tədqiqatçıya
məxsus yanaşma ilə təhlil etmişdi. Ana dili və
onun tədrisinə la-qeyd münasibət göstərənlərə
qarşı Cəlil Məmmədquluzadənin - "Yazıda
böyük cürətimiz o oldu ki, açıq ana dilində
yazmaqdan biz utanmadıq" fikrini ön plana çəkən
Əziz Mirəhmədov böyük ədibin ana dilimizin
qorunub saxlanılacağına, inkişaf edib zənginləşəcəyinə
nikbin baxışını diqqətdən
qaçırmayıb.
"Fırtına
illərində", "Ağır mübarizələr
dövrü" kimi III və V fəsillərdə yenə də
Cəlil Məmmədquluzadənin dünya ədəbiyyatına
yaradıcı münasibəti, Şərqin müdrik
gülüş ustası Nəsrəddin surətinin onun bədii
təfəkküründə meydana çıxması və
transformasiyası, mollanəsrəddinçilərin birinci rus
inqilabı zamanı və sonra Azərbaycanda gedən ideoloji
mübarizələrdə rolu və xidməti məsələləri
diqqət mərkəzindədir. Cəlil Məmmədquluzadə
publisistikasının təhlili, habelə ədibin milli
dövri mətbuatın və kitab mədəniyyətinin
inkişafı yolunda qızğın fəaliyyəti,
"Qeyrət" mətbəə-nəşriyyatında
işi haqqında bəhslər Əziz Mirəhmədov tədqiqində
mərkəzi yer tutur. Monoqrafiyanın bir çox səhifələrində
"Molla Nəsrəddin"in banisi və redaktorunun öz məsləkdaşları
Mirzə Ələkbər Sabir, Əbdürrəhim bəy
Haqverdiyev, Ömər Faiq Nemanzadə, Əliqulu Qəmküsar,
Əli Nəzmi və başqaları ilə
yaradıcılıq münasibətlərindən, nəhayət,
onun sosial-estetik idealının mahiyyətindən bəhs
edilib.
Əziz
Mirəhmədov Cəlil Məmmədquluzadənin iki
(1951-1954), üç (1966-1967) və altı cildlik (1983-1985) əsərlər
külliyyatını tərtib etmiş (Turan Həsənzadə
ilə birlikdə), çapa hazırlamış, bu nəşrlərə
müqəddimə, qeyd, izah və şərhlər
yazmış, ədəbi-tənqidi və publisist irsinin
çox hissəsini, məktubları, xatirələri
külliyyat halına salmışdı. Təbii ki, bunlar da
onun çoxillik elmi fəaliyyətinin nəticəsinin bəhrəsidir.
Həmçinin, Ə.Mirəhmədov "Molla Nəsrəddin"
jurnalı kimi birinci dərəcəli əhəmiyyətə
malik bir məxəzi kompleks halına salan ilk alimlərdəndir.
Bu münasibətlə özü yazır: "60-cı illərin
axırlarına qədər "Molla Nəsrəddin"
jurnalı kimi birinci dərəcəli əhəmiyyətə
malik bir məxəz nə Bakının, nə də Tbilisi,
Moskva, Leninqrad və başqa sovet şəhərlərinin
arxivində tam kompklekt halında toplanılmışdı, bu
jurnalın ictimai-ədəbi təsiri, nəşri tarixi, ədəbiyyat
və mətbuat tarixindəki mövqeyi haqqında çox az
şey məlum idi". On iki cilddən ibarət olan "Molla
Nəsrəddin" jurnalı mətnlərinin
transliteriyası, çapa hazırlanması və bu qiymətli
abidənin I və II cildlərinin nəşr edilməsi
Əziz Mirəhmədov və onun rəhbərlik etdiyi tədqiqatçılar
qrupunun adı ilə bağlıdır.
"Elmdə
heç bir zaman "son nöqtə" ola bilməz" -
deyən Ə.Mirəhmədovun "Azərbaycan ədəbiyyatına
dair tədqiqlər" kitabı da zəngin tədqiqat materialı, arxiv sənədləri
və dövri mətbuatdan götürülmüş tarixi
faktlar əsasında yazılıb. XIX əsrin axırı,
XX əsrin əvvəlində yaradılan zəngin, rəngarəng
elmi-filoloji irs zəminində, uzun illərin gərgin əməyi,
böyük axtarışları bahasına başa gəlib.
Qasım bəy Zakir, Mirzə Fətəli Axundov, Mirzə
Əli Möcüz, Üzeyir Hacıbəyov, Müslüm
Maqomayev, İsmayıl bəy Qutqaşınlı, İsa
Sultan, Abdulla Şaiq və başqaları haqqında bir
çox faktları, məlumatları, epistolyar materialları,
bədii nümunələri Ə.Mirəhmədov ilk dəfə
aşkara çıxarmış və tədqiq etmişdi.
Ədəbiyyatşünaslıq
ensiklopediyasının əsas yaradıcılarından olan
Əziz Mirəhmədov "Əkinçi" qəzetinin də
yeni əlifba ilə nəşr edilərək geniş oxucu
auditoriyasına çatdırılmasında təqdirəlayiq
işlər görüb.
Bütün
həyatını elmin inkişafına həsr edən
Əziz Mirəhmədov, həmçinin, 30-dan artıq
yüksək ixtisaslı alimlər kadrı hazırlayaraq elmi
mühitə tanıtmışdır.
Xalq
yazıçısı Süleyman Rəhimov yazır ki,
"Zəmanəmizdə kitabsız mədəniyyətdən
və mədəni inqilabdan danışmaq olmaz! Kitab insan
ağlının və əməyinin məhsuludur... Kitab elm
və sənət abidəsidir. Böyük filosoflar, şairlər
və alimlər kitabla yaşayırlar. Nizami "Xəmsə"
ilə, Tolstoy "Hərb və sülh ilə", Sabir
"Hophopnamə" ilə yaşayır. Kitab olmasaydı, bəşəriyyətin
böyük simaları ulduzlar kimi öz vaxtlarında
parlayıb, sonra sönüb gedərdilər". Görkəmli
alimimiz Əziz Mirəhmədov neçə ildir ki,
dünyamızda yoxdur. Ancaq onu bəşəriyyətin parlaq
simalarından birinə çevirmiş əsərləri
görkəmli alimimiz əbədiyaşarlıq
qazandırıb.
Yazıdakı
materiallar Azərbaycan Respublikası Prezidenti yanında Kütləvi
İnformasiya Vasitələrinin İnkişafına Dövlət
Dəstəyi Fondunun maliyyə dəstəyi ilə çap
olunub
Kamal CAMALOV
Pedaqogika üzrə fəlsəfə
doktoru, dosent, Əməkdar müəllim
525-ci qəzet.- 2020.- 6 may.- S.23.