Erməni qorxaqlığının hər üzünə şahidik...

Şahanə MÜŞFİQ

Uşaqlıqdan eşitdiyimiz bir söz vardı: erməni qan görəndə qorxur. Düzü, bizə Qarabağ boyda dağı çəkmiş, iyirmi faiz torpağımıza yiyələnmiş, Xocalı kimi böyük soyqırım törətmiş, xalqıma olmazın əzablar yaşatmış bir millətin qandan qorxacağı heç də həqiqi görünmürdü mənə. Uşaq ağlımla düşünürdüm ki, əgər erməni qandan qorxurdusa, ilk öldürdüyü azərbaycanlının qanından niyə qorxmadı?

Sonralar bu ifadənin arxasında ilkin mənasından daha dərin həqiqətlərin, anlamların yatdığını gördüm. Sən demə, müdrik böyüklərimiz cəmi bir cümlənin içərisinə bir xalqın xarakterini, daxili keyfiyyətlərini ustalıqla cəm edə biliblər.

İki həftəyə yaxındır, Ermənistanla Azərbaycan arasında yenidən qızışan və qanlı əməliyyatlarla davam edən müharibə nə qədər qorxaq, xain, aciz və hiyləgər düşmənlə üz-üzə olduğumuzu göstərir. Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyanın sərsəm, qorxaq çıxışları, Azərbaycan Prezidenti cənab İlham Əliyevlə qarşılaşdığı hər debatda düşdüyü aciz vəziyyət, əslində, təmsil etdiyi xalqın simasıdır.

Otuz ilə yaxındır ki, Azərbaycan xalqı hər "Qarabağ" adı çəkiləndə ayağa durur, yaranan hər gərginlikdən ümidlənir, baş verə biləcək müharibəyə hər gün, hər an hazır vəziyyətdə gözləyir. Bəlkə də yeganə xalqıq ki, "müharibə" kəlməsi bizi nəinki qorxudur, əksinə, ümidləndirir, ruhlandırır, qələbəyə kökləyir. Erməni isə atılan hər atəşdən diksinir, ən kiçik gərginlikdə "sülh", "atəşkəs" hayına düşür, başda özünə müttəfiq seçdiyi Rusiya olmaqla az qala bütün dünyanı köməyə səsləyir.

Bu günlərdə cəbhədən alınan xəbərlər, şahidi olduğumuz mənzərə bir daha göstərir ki, erməninin döyüşməyə, olduğu mövqeni qorumağa, sözünün, əməlinin arxasında dayanmağa cəsarəti yoxdur. Necə də olsun axı? Cəsarət hər zaman haqlı tərəfdə olur. Əgər birinin yalanı, hiyləsi, günahı yoxdursa, o, əlbəttə, cəsarətli və qorxmaz olacaq. Çünki üstünün açılmağından qorxacağı heç bir pis əməli yoxdur.

Erməni tərəfi isə tarix boyu uydurduğu, bütün dünyanı inandırmağa çalışdığı, bir zamandan sonra özünün belə inandığı yalanlarına özünü o qədər qapdırıb ki, hər kəsin onlar kimi şizofrenik səviyyədə həqiqətlərə, ədalətə göz yumacağını düşünür. Ona görə də özünü döyüş meydanında deyil, Rusiya, Fransa kimi ölkələrin televiziya kanallarında aciz çıxışlarla, yalvarışlarla, dünya liderlərindən kömək dilənən zəngləriylə müdafiə etməyə çalışır. Bütün bunlar isə heç bir fayda vermir. Artıq dünya erməni saxtakarlığına o qədər doyub ki, heç bir yalvarışı nəticə vermir. Böyük dövlətlər bu müharibənin müqəddəratına qarışmaq, Ermənistanı müdafiə etmək fikrindən uzaqdırlar.

Əli hər yerdən üzülən düşmən isə yenə də qorxur. Çünki illərdən bəri oturduğu torpaqların ona aid olmadığını yaxşı bilir. Dünyaya hayqırdığı yalanların saxtalığını özü yaxşı anlayır. Ona görə də həqiqətin bərqərar olacağını bilir və bundan ürəyinə xof düşüb artıq.

"Suda boğulan saman çöpündən yapışar" deyirlər. Erməni isə dünənə kimi "at oynatdığı", bizə acıq verərcəsinə şənlik keçirdiyi, yallı getdiyi Qarabağda indi qan gölündə boğulur. Bu gün ön cəbhədə minlərlə canlı qüvvə itirən, canının qorxusundan döyüş texnikasını, döyüş bayrağını meydanda qoyub qaçan dığaların "saman çöpü" isə yenə hiyləgərliyi, "cığallığıdır". Azərbaycan Ordusu öz əzəli-əbədi torpaqlarında haqq savaşına çıxarkən, əlindən güc bahasına alınan torpaqları elə o güc bahasına da azad etməyə çalışan vaxtda düşmən həmişəki xəbisliyindən əl çəkmir, döyüş meydanında ordumuza gücü yetmədiyindən əli silahsız, dinc əhalini, yaşayış məntəqələrini hədəf alır. Bu, artıq qan görən erməninin panikaya düşdüyünün ən bariz nümunəsidir. Bununla Azərbaycanı çıxdığı haqq yolundan döndərməyə, müharibənin istiqamətini başqa yönə çəkməyə çalışır. "Onsuz da məğlubuq" fikriylə bacardıqca daha çox insan və infrastruktur tələfatına nail olmağa çalışır.

Deməli, erməni həqiqətən də elə ən başda - ilk öldürdüyü azərbaycanlının qanından qorxmalı idi. Qorxmalı idi ki, bu günahsız insanın övladları, nəvələri, nəticələri bu qanı yerdə qoymayacaq. Ya onlardan, ya da onların gələcək nəslindən heyfini alacaq. Necə ki, bu gün Azərbaycanın əzəli-əbədi torpaqları Qarabağda ermənilərin məkrinin, qəddarlığının qurbanı olmuş günahsız azərbaycanlıların qanını onların davamçıları, igidlərimiz alırlar. Nahaqdan deməyiblər axı, at gücünü karvanda gör, mərd gücünü meydanda. Bu gün bütün dünya döyüş meydanında mərd oğullarımızın gücünü, düşmənin isə qorxaqlığını müşahidə edir. Qələbəyə lap az qaldı...

525-ci qəzet.- 2020.- 10 oktyabr.- S.13.