Azərbaycan, gözün
aydın...
Səsimə səs verin dedim, Qarabağım əsarətdə,
Kar qulaqlar eşitmədi, kor vicdanlar xəyanətdə.
Sapı
bizdən baltaların
kəsiləndən əli-qolu,
Xalq güvəndi
öz gücünə,
işıqlandı haqqın
yolu.
Güclərimiz birləşincə, Türkün gücü selə döndü,
Şəhidlərin al qanıyla torpaq qızıl gülə döndü.
Döndüm artıq öz-özümə,
boyun əydi xeyirə şər,
Türkün haqqı, ədaləti haqsızlığın önün
kəsər.
"Zülüm çəkən"
erməninin gerçək
üzü çıxdı
üzə,
Yalvarsa da, inanmayın
dil çıxarır
əfi, gürzə.
Boz qurdların
qarşısında çaqqalların
şansımı var?
Aslan kürkü
geyən tülkü bil ki, yenə
tülkü doğar.
Düşmən qaçır döyüşməyə,
vuruşmağa cürəti
yox,
Zəncirləyir əsgərini, zənciri var, qeyrəti yox.
Torpaq ona özgə, yaddır qəbul etməz varlığını,
İt aslanla döyüşməz
ki, bağlasan da ayağını.
Bağla
qaçan əsgərini,
başqa yolun yoxdur sənin,
İgidlərim çoxdan biçib, bezdən hazırdır kəfənin.
Ya da gedin, qoy batmasın
əlim kirli qanınıza,
Sizdə Vətən doyulan yer, əsirsiniz qarnınıza.
Gavurları Vətənimdən atdıq
nəfəs aldı torpaq,
İllərdir ki, söyləyirik:
"Ya şəhidlik,
ya Qarabağ".
Əsgərimin ayaq səsi duyulmaqda, Cıdır düzü,
Sağalacaq yaraların, silindi düşmənin izi.
Dünən meydan oxuyanlar bu gün yarpaq
kimi əsir,
Ya qaçırlar
ər meydandan, ya orduma düşür
əsir.
Qarabağın adın çəkmə
son uyarım budu sənə,
İrəvanı geri allam, gerçəkləri
bir görsənə.
İndi sıra Zəngəzurda, Göyçədədir, ulu
Turan,
Yetər
artıq, yüz il keçdi,
ayrı qaldım Naxçıvandan...
Gözün aydın, Azərbaycan,
azad oldu Qarabağın,
Gözün aydın, ulu Turan, yandı qaralmış ocağın.
Gözün aydın, Türk
millətim, alnındakı
qara getdi,
Gözün aydın, ana torpaq, əsarətin, zülmün bitdi!..
Rövşən
XASAYOĞLU
525-ci qəzet.- 22
oktyabr.- S.15