İşığınız yanacaq...

İşıqları sönməz evlər,

İşığınız nədən söndü!

Kərpic-kərpic hörənlərin

Üzü sizdən nədən döndü!

Qapıları bağlı evlər,

Açarınız dam üstədi.

Susuzluqdan bağlarınız

Yalsızlıqdan itləriniz

Can üstədi.

Kol-kos basmış yolu-izi,

Ayaqlayıb keçən yoxdu.

Tikanlardan gül-çiçəyi

Təmizləyib seçən yoxdu.

Həyət-baca payızda da

Qovuşmayır toy səsinə.

Nəm otaqlar həsrət qalıb

Doğma insan nəfəsinə.

Qaranlıqdan qorxan evlər

Qorxmayın, Ay doğacaqdı.

İçinizdən cin-şeytanı

Ay işığı qovacaqdı!

Dərd zamandan gələn dərddi,

Hər kəs bunu anacaqdı.

Açarınız dam üstədi,

İşığınız yanacaqdı.

Payız mənə çox əzizdi

Mən birtəhər dözüm tapdım

Bu yayın sərt istisinə.

Bir köynəkdə gəlib çatdım,

Payızın duman, sisinə.

Payız mənə çox əzizdi,

Yoxsa, solan zəmisiyəm

Bənizimiz bir bənizdir,

Bəlkə batan gəmisiyəm

Göz yaşımı tox buludlar

Yağış kimi ələyirlər.

Ağ saçlarım çölü, düzü

Şeh, qırova bələyirlər.

Yerdə-göydə görüb qəmi,

Uçub getdi durna, qazlar.

Dərdliləri payız dəmi,

Yada salmır keyfi sazlar.

Toylar da yayda çalınır,

Səssizlikdən ürək sızlar.

Oğlanlar kənddən yayınır,

Çoxalır payızlıq qızlar.

Hər nə var, görə bilmirəm,

Payız baxır gözlərimdən.

Hər sözü deyə bilmirəm,

Payız yağır sözlərimdən.

Qarışıbdı yeməyimə,

Dadı, tamı çox ləzizdi.

Oxşarı var taleyimə,

Payız mənə çox əzizdi.

Allahın bəla bəndəsi

Qar ələyib qara telə,

Geyinmisən qara belə,

Yol gedirsən hara belə

Allahın bəla bəndəsi.

Yoluna çıxanın varmı

Qoynuna sıxanın varmı

Bu gen dünya sənə darmı

Allahın bəla bəndəsi.

Nə əğyarın, nə yarın yox,

Bağlı qapın, açarın yox.

Damın, daşın, hasarın yox,

Allahın qala bəndəsi.

Yanaqların qara çöküb,

Dodaqların yara töküb.

Köksünü sərt şaxta söküb,

Allahın lala bəndəsi.

Çalınmayır cazın daha,

İnildəyir sazın daha.

Dönüb işvən, nazın aha,

Allahın tala bəndəsi.

Başın dəyir daşdan-daşa,

Öyrəşirsən quru-yaşa.

Bundan belə barı yaşa,

Allahın bəla bəndəsi.

Məndən ev yığan olmaz

İşdən evə qayıtdım,

Baxdın, qanın qaraldı.

Tapşırdığın hər nə var

Yenə sabaha qaldı.

Ömrüm-günüm, neyləyim,

Yanında dilim laldı.

Xəzinədar aylığı

Yenə get-gələ saldı.

Özgə pulum hardadı,

Dediyini alası.

Məndən ev yığan olmaz

Olmaz, atam balası.

Şeirlərim mənimçün

İncilərim, ləlimdi.

Bu sərvəti qazanan

Öz qələmim, əlimdi.

Nə yaxşı ki, sənin də

Ürəyin çox həlimdi.

İnciməyin, küsməyin

Bircə anlıq gəlimdi.

Bilirsən ki, xeyri yox

Yersiz dava salası -

Məndən var yığan olmaz

Olmaz, atam balası.

Dünyaya sığmasam da,

Öz evimə sığmışam.

Qapımı döyənlərin

Üzünə şən çıxmışam.

Sənin cehiz dəstini

Səf-səf düzüb sıxmışam.

Büllur qablar yerinə

Kitabları yığmışam.

Bu sərvətim bəsimdi

Nəsillərə qalası.

Məndən ev yığan olmaz,

Olmaz, atam balası.

İbrahim YUSİFOĞLU

525-ci qəzet.- 2020.- 26 sentyabr.- S.23.