Allaha xitab

(Minacat)

İlahi, bu axşam qarını yağdır,

İlahi, bu axşam özünü göstər.

Düşür yer üzünə qan qızdırmalar, Kəsir nəfəsləri göy öskürəklər.

İlahi, bu səhər Günəşi çıxart,

İlahi, bu axşam küləyi qopart,

Bilim ki, sən hələ dəyişməmisən,

Bilim ki, sən bizdən inciməmisən.

İlahi, əmr elə çaxsın ildırım,

Göyün guruldasın başımız üstə.

Şirin nərildəsin meşələrində,

Quşun qırıldasın başımız üstə-

Bilim ki, sən hələ dəyişməmisən,

Bilim ki, sən bizi unutmamısan.

Ey böyük Yaradan, qurbanın olum,

Mən sənin əsirin, mən sənin qulun.

Şairəm, duyğuyam mənə rəhm elə,

Yanında günahım varsa, bağışla.

Nəfəsim kəsilir, di çıx qarşıma.

Bir çiçək ətrində, uşaq gözündə,

Bulud topasında, quş düzümündə,

Qarın işıq saçan laləsində gəl,

Yaş tutan gözümün haləsində gəl.

Yerini nişan ver, orda ölüm mən,

Ölüm rahat-rahat bir dincəlim mən.

Sənin ayağına düşmək nə gözəl,

Canım çiçəyinə, yazına qurban.

Döyünən ürəyim görən gözlərim,

Sənin ayağının tozuna qurban.

İlahi, bu axşam qarını yağdır,

Bilim ki, sən hələ dəyişməmisən.

Bilim ki, sən hələ sevirsən bizi.

Gözəl yaratmısan - nə yaratmısan,

Sirrinə daldıqca üzümüz gülər.

Əllərimizə bax, görən dünyada

Kim belə gözəl əl yarada bilər?

Kim belə şipşirin dil verər bizə,

Gözəl əlimizə gözəl gül verər.

Ayağımız alta torpaq saldırar,

Üstündə on barmaq sünbül göyərdər,

Sünbülü yığmağa cüt əl də verər,

Qoymaz darıxmağa yaratdığını

Sevib-sevilməyə könül də verər.

İlahi, bu axşam qarını yağdır,

Bilim ki, sən hələ dəyişməmisən.

Mən daha şəkiləm...

Hönkürdüm gecənin qaranlığına,

Səssiz otağıma baxıb ağladım.

Çıxıb pəncərəmə bir qara pişik,

İti caynağına baxıb ağladım.

Getdi ağlım, huşum sənin adında,

Zəhər gizlənibmiş şirin dadında.

Köhnə ayaqqabın durur qapımda,

Qırılmış bağına baxıb ağladım.

O toy şəkillərin cırılıb qalıb,

Divar quzulayıb yarılıb qalıb,

Barışın beşiyi qırılıb qalıb,

Bumbuz otağına baxıb ağladım.

Saçın tökülərdi gözünün üstə,

Söz demək olmadı, sözünün üstə.

Qapının ağzında, güzgünün üstə,

Qalan darağına baxıb ağladım.

Gecənin soyuğu yudu tərimi,

Böldü hecalara kəlmələrimi.

Təcili yardımın nömrələrini,

Yığan barmağıma baxıb ağladım.

Sən balam deyilsən, yığışıb çıx get,

Şeirimi oxusan, gözünü sıx get.

Mən daha şəkiləm, şəklimə bax get.

Soluma, sağıma baxıb ağladım.

Bilmə ki, mən sənə soyuğam, yadam,

Atasın bu qədər incitməz adam,

Məni öz yanına çağırdı atam,

Çevrilib arxaya baxıb ağladım.

Qəşəm Nəcəfzadə, sabahın xeyir

Yenə döndün ocaq yeri-yurdlara,

Təpəl quzulara, qaşqa atlara,

Qancıq, ənik, köpək, küçük itlərə,

Qəşəm Nəcəfzadə,

Sabahın xeyir.

Dəhrə hayandadı, ağacı buda,

Çoxdandı demirsən "dəh-dəh"i ata,

Yıxıl biçənəyə, bülənd ol ota,

Qəşəm Nəcəfzadə,

Sabahın xeyir.

Suyu qulaq elə, yonca sulansın,

Balıq hiss eləsin, sular bulansın.

Nənən tutsun qursaq, maya, çalansın,

Qəşəm Nəcəfzadə,

Sabahın xeyir.

Qulanı yəhərlə quşqunu tax,

Tafqırını bərk çək, di üstünə qalx,

Yollar qəh-qəh çəksin, qalxsın tozanaq,

Qəşəm Nəcəfzadə,

Sabahın xeyir.

Di ye kətəməzdən, bulamadan vur,

Suluqla başladın, koramazda dur.

Gözünü pişiklə, küçüklə doldur,

Qəşəm Nəcəfzadə,

Sabahın xeyir.

Dəryaz bir kitabdı, yonca bir kitab,

Oxusam, qollarım gətirərmi tab.

Eşələ sandığı, ilk şeirini tap,

Qəşəm Nəcəfzadə,

Sabahın xeyir.

Əvvəl, axır

Sən vaxtında gəlmədin, ay oxucum,

Mən tək qaldım, onun-bunun əlində.

Bax beləcə yağışı yox, kəli yox,

Əsir düşüb cütcü şumun əlində.

Hər şeirim ağla batan tum idi,

Vərəqlərim bostan idi, şum idi.

Tufan qopdu, hər tərəfim qum idi,

Mən dəvəsiz öldüm qumun əlində.

Yaşayırdım əvvəldə mən, bir də mən

Boz səhrada bir dəyirman, bir də mən,

Gəlib keçdik dəyirmanın gözündən,

Taparsanmı məni unun əlində?

Bu ölümüm, bu dəfinim, bu ucum,

Bu "qırx"ımdı, bu "yeddi"mdi, bu "üç"üm.

Ayrı qaldıq, görüşmədik, oxucum,

Mən əvvəlin, sən də sonun əlində.

Əzənlər, əzilənlər...

Mən gərək evimdən çölə çıxmayam,

Məni ağac əzir, yol, asfalt əzir.

Evdə də heç nəyə yaxın durmayam,

Məni şkaf əzir, divan, taxt əzir.

Stol bir tərəfdən, vərəq bir yandan,

Toxunur əlimə, göynədir məni.

Qaçıram qızımdan, oğlanlarımdan

Övladları kimi oynadır məni.

Məni televizordan uzaq saxlayın,

Baxdımmı, o saat gözüm əriyər.

Yaxşı ki, bir xarab radiomuz var,

Mən nə vaxt danışsam, tezcə kiriyər.

Mikrofon verməyin əzir əlimi,

Qoy öz əlim olsun, öz dizim olsun.

Məni çağırmayın verilişinizə,

Qoyun sabah üçün ağ üzüm olsun.

Əlimi qələmə toxundurmaram,

Ah çəkir, əlimi qələm də əzir.

Elə bil yollarda dəfn olunmuşam

Üstümdən gedən də, gələn də əzir.

Mən ölü deyiləm, axı evdəyəm,

Alnıma yazılan izlər kimindi?

Yoldaşım deyir ki üstündə göz var,

Qoy çırpım, bu oyaq gözlər kimindi?

Anamın gözləri bir cür dua tək,

Asılıb çiynimdən, o, əzmir məni.

Geydiyim paltarlar, getdiyim yerlər,

Anamın gözü tək bəzəmir məni.

Ölüm, həyat

Ay kişi, ay oğul, ay arvad, ay qız,

Sən öl, bu dünyada boşdu yaşamaq.

Nə fərqi var axı, sən az yaşadın,

Ya da ki, mən səndən üçcə il artıq.

Yaxşısı budur ki, bir az tez gedib,

Buz kimi torpağı qızdırsın ürək.

Gözünün bir hovur çimirini al,

Torpaq mütəkkəyə dirsəklənərək.

Bir az dənələmək qara torpağı,

Torpaq sanı qədər sükut dinləmək.

Qəbrinin üstünə gələn adamın

Ürək döyüntüsün sakit dinləmək.

Allaha and olsun, bilir Füzuli,

Bu saat hər şeyi düz yazdığımı.

Qarışqalar görüb təəccüblənəcək,

Bir gün böyrü üstə uzanmağını.

Qəbrin qazılsa da, birin - ikiyə,

Pis olma, torpağa gözünü yum, bax.

İşıqdı torpağın dənəcikləri,

Azərbaycandan gir, Amerkadan çıx.

Əlinlə torpağı yavaşca oxu,

Qəflətən anana toxuna bilər.

Düşüncəni unut, gözünü söndür,

Kimi itirmisən, yanına gələr.

Başdaşın küləklə qoşa oxuyur,

Səni nişan verir yenə birinə.

Gecə ay doğanda qəbirdən çıxıb,

Uçur başdaşını, qayıt yerinə.

Unudulan

Dodaqlarım çatdaq gəlmişəm evə,

Gözlərim - ağlaşma, saçlarım - şivən.

Nə olar, saatı soruşma məndən,

Bayatı saçımı gəl kirit qəşəng,

Başımı dağıdan ulaşmanı kəs,

Mənə bir stəkan su...

Salamdan yapışıb, sal məni evə,

Mən hardan gəlirəm, soruşma heç nə.

Kim belə ağzımda sözü sındırıb,

Kim belə alnımda vüqarı döyüb,

Kim belə atamı, anamı söyüb,

Kim belə ağzımda dili yandırıb,

Dərənin dibinə diyirlənib səs -

Mənə bir stəkan su...

Bağla qapımızı, çölə çıxmayaq,

Külək də, yağış da cəhənnəm olsun.

Oğul da, uşaq da cəhənnəm olsun.

Kim gəldi, həyatda sındırdı məni,

Kim gəldi ömrümə, yandırdı məni,

Kür kimi sinəmdə dartınır nəfəs -

Mənə bir stəkan su...

Kilidlə qapını, ört pəncərini,

Günəş görünməsin bir də gözümə.

Bir ovuc qaranlıq çırpıb üzümə,

Bir evin küncündə mənə yuxu ver,

Ömürdən əvvəlki vaxtı mənə ver.

Üzümdə qarışqa öz fikrim olsun,

Karvanı bir təzə sətirim olsun.

Bir toz dənəsiylə oynayım elə,

Arılar fikirmi daşısın çölə.

Əqrəblər sinəmə cız çəkib getsin,

İlanlar canımdan göz açıb getsin.

Hörümçək üzümdə qursun torunu,

Bu şirin canımda tutsun ovunu.

Canım itib batsın tozun içində,

Bir də görünməyin çölün düzündə.

Gördün ki, ayağım, əlim tərpənir,

Üstümə toz ələ, üstümə toz tök

Tozumu bol elə, köhnəlim qəşəng,

Sonra da üstümdə göyərsin çiçək

Bir stəkan su ver həmin çiçəyə...

Qayıdın geri

Siz harda qaldınız, ay göyərçinlər,

Siz necə oldunuz, ay dilənçilər.

Buluddan asfalta düşən gölməçə,

Kimin güzgüsüydün qırıldın belə.

Adam yox, saçını darasın səndə,

Kimisə axtarsın, arasın səndə.

Darıxan yarasın sarısın səndə,

A yağış gölməçə, yağış gölməçə.

Adamlı küçələr, varlı küçələr,

Dükanlı küçələr, karlı küçələr.

Yağışlı küçələr, qarlı küçələr,

Hara getmisiniz, qayıdın geri?

Yüz dükana girib ümidlərimiz,

Bahalıq saraltdı sağ ümidləri

Birində bir bir tikə yeyəmmədiyimiz,

Dürlü restoranlar qayıdın geri.

Evim olmasa da, bir küçəsində,

Doğma ünvanlarım, qayıdın geri.

Kirayə şəhərim, kürəyə küçəm,

Nisyə dükanlarım, qayıdın geri.

Adam tünlüyündə gizlənənim hey,

Baxışlar atında sözlənənim hey.

Yüz yerdən, min yerdən izlənənim hey,

Bir qapı dalında nə ağlayırsan?

Qəşəm NƏCƏFZADƏ

Əməkdar mədəniyyət işçisi

525-ci qəzet.- 2021.- 3 aprel.- S.20.