Acı taleli qız

(Əvvəli ötən şənbə sayımızda)

Kişi var gücü ilə onu çarpayının üstünə atdı və paltarını soyundurmağa başladı. Hərəkətlərindən nəşəli adama oxşayırdı. Öz işini görüb qurtardıqdan sonra dedi ki, təsəvvürümdə tamamilə yanılmışdım, səndən nə qədər xoşum gəlmişdisə, indi də o qədər acığım gəldi. Qızın gözlərini döyməyi onun heç xoşuna gəlmədi və üzünə ağır bir yumruq vurdu. Qızın burnundan qan axmağa başladı, deyəsən, burun çəpəri sınmışdı. Sonra paltarını geyinib, qızın alt paltarını, telefonunu və pul qabı daxil olmaqla hər şeyini bir salafan zənbilə qoyub götürdü, qapını çırpıb otaqdan çıxdı. Qız mələfəni qana bulaşdırmışdı, durmaq istəyəndə səndələyib yıxıldı, yorğan ağını üstünə çəkdi. Bir qədər sonra otelin xidmətçisi qapını döyüb, vaxtın qurtardığını deməyə gəlmişdi. Heç kəs cavab verməyəndə, qapını açıb içəri girdi, çılpaq qızın qanlı mələfəyə sarıldığını gördükdə, təəccüb qaldı və otelin meneceri olan köhnə karateçi xanıma xəbər verdi.

Menecer gəlib içəri girdi, nə soruşdusa qız cavab vermədi. Məlum oldu ki, qız bu yaxınlarda Tacikistandan gəlmişdir. Bir az əvvəl restorana girmiş farsca yaxşı bilən ziyalı qadından xahiş etdi ki, onunla tacik qızın pis vəziyyətdə uzandığı otağa getsin. Tərcüməçi qadın ondan nə soruşdusa, cavab gəlmirdi. Oxşayır ki, qız ağır zərbədən sonra özünə gələ bilməmişdir. Nəhayət, farsca sözləri eşidib, səsini çıxartmağa başladı. Xidmətçi vanna otağından xalatı və yüngül çustu gətirdi. Tacik qızı ayağa qaldırıb geyindirdilər və menecer onu öz otağına apardı. Orada ehtiyat üçün saxladığı donu və köhnə bir tuflini ona verdi. Qız qonşu otaqda onları geyindi. Sonra menecerin sualına cavab olaraq sutenyorun telefon nömrəsini verdi. Zəngə bir adam çox əda ilə cavab verdi və tabeliyində olan qızın başına gələnləri eşitdikdən sonra otelə gələcəyini dedi.

Cavan, idmançı bədəninə və şişmiş qol əzələlərinə malik bir oğlan gəlib, ona zəng edənin kim olduğunu soruşdu. Menecer xanım onu süzüb, bənzər qaydada əda ilə dedi:

- Müştəri qızı döyüb, hər şeyini də götürüb, çıxıb getmişdir. Otelin də pulunu və sifariş etdiyi içkinin, konfetin, meyvənin pulunu verməmişdir. Bizə 250 manat borcunuz vardır, onu ödəməlisiniz.

Cavan oğlan artıq söz demədən üç dənə yüzlük çıxarıb qadına verdi və xırdasını aldıqdan sonra qızı maşınına oturdub getdi.

Tacik qızını döyən və oteldə özünü vəhşi kimi aparan adamdan bir xəbər çıxmadı. Sutenyordan soruşulduqda dedi ki, polis də, bizim öz xidmətimiz də onu axtarır, tapanda xəbər verəcəyik. Lakin heç bir zəng olmadı, menecer qadın təcrübəsinə əsaslanaraq, belə qərara gəldi ki, sutenyor onu tanıyır və yəqin ki, müəyyən haqq müqabilində indi onun ələ keçirilməsini istəmir.

Ruhiyyə tacik qızın əhvalatından hali olduqda, şükür etmişdi ki, nə yaxşı elə quduz əclafa rast gəlməmişdir. Onun qarşısına çıxanlar söyüşə, təhqirə keçsə də, ona əl qaldırmamışdılar. Bu məsələdə həlim xasiyyəti də daim onun köməyinə gəlmişdi. Kobud müştəri ilə o, qorxa-qorxa danışır, onun hirslənməsinə, həddi aşmasına imkan verməməyə çalışırdı və əsasən buna nail olurdu. Ona görə də heç kəs güman etməsin ki, əxlaqsız qadınla yapon geyşaları ilə olan kimi nəzakətlə davranılır. O eşitmişdi ki, voleybolçular daha çox zədə alırlar. Bu məsələdə onlar hətta boksçulardan da xeyli irəlidədirlər. "Gecə kəpənəkləri" də kişi-qadın münasibətlərinin voleybolçuları idi, onlar yıxıldıqda, daha doğrusu, banditə rast gəldikdə, daha ağır zərbəyə məruz qalırlar. Ev zorakılığını öz üzərində təcrübədən keçirmiş qadınlar, yəqin ki, əxlaqsız qızların hansı işgəncələrə dözdüklərini başqalarına nisbətən daha yaxşı bilirlər.

Son vaxtlarda isə körpəsi onun yuxusuna girirdi. Bir dəfə yuxuda gördü ki, oğlu artıq məktəbə gedir və ilk zəng tədbirində iştirak edir. Ruhiyyə bunu eşidən kimi özünü həmin məktəbin həyətinə yetirdi. Kənarda valideynlərin arasında dayanmışdı ki, onu görən olmasın. Qara cipdən onu icarəyə götürən qadınla məktəbli paltarında olan bir qəşəng uşaq düşdü. Bu kiçik oğlan olduqca yaxşı təsir bağışlayırdı, yanındakı anası kimi əda ilə yeriyirdi. Ruhiyyənin ürəyi sürətlə döyünməyə başladı, istədi cumub uşağı bağrına bassın, doyunca öpsün. Özünü saxladı, çünki uşağın anası onu uşaq oğrusu - "kidnap" kimi qələmə verib, tutdura bilərdi. Tədbir başlandı, həmin oğlan uşağı məktəb direktoruna yaxın durmuşdu, anası bir az aralıda idi. Qadın ora-bura döyükürdü, birdən gözü Ruhiyyəyə sataşdı, məktəbin texniki işçisi olan mühafizəçiyə nə dedisə, həmin kişi ona yaxınlaşıb, tədbiri tərk etməyi tələb etdi. Amiranə qaydada bildirdi ki, burada yalnız valideynlər iştirak edir, kənar şəxsin olması qadağandır. Əgər getməsəniz, polisə zəng edəcək, sizi cinayətkar kimi tutub aparacaqlar.

Ruhiyyə mübahisənin əbəs olduğunu hiss edib, kütlədən aralandı, ona öz doğma oğluna baxmağa da imkan verməmişdilər. Dünyaya gətirdiyin uşaq sənin üçün yad olmalıdır, bunu fikirləşdikcə, gedə-gedə səssizcə ağlamağa başladı.

Səhər açılanda qəribə yuxusunu anasına danışdı. Anası ona qeyzlə dedi ki, deyəsən, sənin başın xarab olub, uşaq hələ iki həftəlikdir, necə oldu ki, belə qısa müddətdə o, məktəb yaşına çatdı. Sən o qədər ağılsız şeylər barədə düşünürsən ki, yuxuda da fantastik şeylər görürsən. Bunu heç kəsə danışma, o arvadın qulağına çatar, bir də sənin zənginə cavab verməz.

Anasının uzaqgörənliyi düz çıxdı. Ruhiyyə qadının mobil və ev telefonuna zəng vurdusa da, cavab verən olmadı. Hər iki telefon stansiyasından bildirdilər ki, həmin nömrələr dəyişilmişdir, yenilərini isə sahibinin icazəsi olmadan heç kəsə vermək olmaz.

Beləliklə, Ruhiyyənin öz oğlu ilə əlaqəsinə, daha doğrusu, onun necə olmasını öyrənmək istəyinə birdəfəlik keçilməz sədd qoyuldu. O, uşağı görə bilməyəcəyini özlüyündə yəqin etmişdi, lakin onun necə olması, böyüməsi barədə marağının da cavabsız qalacağını heç ağlına da gəlməmişdi. Elə bil ki, uşağın ögey anası ondan verdiyi müəyyən məbləğ pula görə qisas alırdı. Onun sərt xasiyyətinə bələd idi, ancaq bu dərəcədə qəddar olacağını güman etməmişdi. Ruhiyyə heç onların təzə evinin ünvanını da bilmirdi, lap bilsə də, onu darvazadan qovardılar.

Südabə xanımın vida məktubu

Evə qayıdandan sonra Südabənin matəmində iştirak etmək istədiyini bildirəndə, anası dedi ki, indi ancaq bir dəfə yas keçirilir, sonra isə ölünün qırxı məsciddə yad edilir. Sən belə vəziyyətdə heç hara gedə bilməzsən, onun ərinə də zəng eləməyin düz çıxmaz, çünki onun başı matəm mərasiminə qatışmışdır.

Ruhiyyə normal qaydada doğa bilmədiyindən, uşağı kesir kəsimi ilə doğuşdurmuşdular, cərrahiyyə əməliyyatı ilə açılan yarıq hələ də çox əziyyət verirdi, bəzən ağrıya dözə bilməyib ağlayırdı. On-on beş gün keçəndən sonra səhhəti xeyli yaxşılaşdı, yarığın ağrısı da azalmışdı. Bu vaxt onun mobil telefonuna bir zəng gəldi, tanımadığı bir qızın səsini eşitdi. O, Südabə xanımın tələbəsi olduğunu dedi və bildirdi ki, professorun ona ünvanlanmış məktubunu çatdırmalıdır. Onlar şəhərdəki Cəfər Cabbarlının heykəlinin yanında bazar günü saat 2-də görüşmək barədə razılaşdılar.

Tələbə qız məktubu ona verən kimi, tələsik zərfi açıb, Südabə xanımın öz əli ilə yazdıqlarını oxudu:

"Əzizim Ruhiyyə! Biz bir-birimizdən ayrılırıq, lakin mən sənin gözəlliyinin hansısa bir cəngəllikdə itməsindən çox ehtiyat edirəm və buna heç cür razı ola bilmərəm. Bilirəm ki, sən məni çox sevirdin və bunun qarşılıqlı olmasına, yəqin ki, sən şübhə etməməlisən. Mən səni xoşbəxt görmək istərdim, lakin bu, mənə qismət olmadı. Sən yalnız ailə qurmaqla xoşbəxt ola bilərsən, ölümümdən sonra Hüseynlə ailə qurmağını çox arzulayıram. Bu barədə səninlə geniş söhbətimiz olub, yəqin ki, yaddan çıxarmamısan. Məni düzgün başa düş, bunu hansısa bir ianə hesab etmə. Sənə olan məhəbbətimin özümün yoxluğunda da davam etməsini çox istəyirəm. Hüseynlə sən xoşbəxt ola bilərsən, o, gözəlliyə heç də biganə olan adam deyildir. İzdivacınız baş tutsa, övlad da dünyaya gətirərsiniz. Hər şey sənin özünü cəsarətli aparmağından asılıdır, vacib anda qorxaqlığa, tərəddüdə yol vermə. Əlverişli imkandan istifadə et, bil ki, bu imkan səni ağ günə çıxaracaqdır. Bunu isə mən çox istəyirəm. Ruhum daim səni seyr edəcəkdir, çalış ki, onu incitməyəsən. Əlvida!

Səni anadan artıq sevən Südabə".

Aşağıda titrək əllə yazılmış tarixi gördükdə, Ruhiyyənin halı daha da pisləşdi.

Məktub ölümündan iki həftə əvvəl yazılmış və onu Ruhiyyəyə çatdırmağı sevimli tələbəsinə həvalə etmişdi. Tələbə qız onun tapşırığına vicdanla əməl etmişdi. Məktubu oxuyub qurtaranda Ruhiyyə ağladı, tələbə qız da özünü saxlaya bilməyib, səssiz-səssiz göz yaşlarını axıtdı. Öz ölümündən azacıq əvvəl onun belə alicənab və fədakar hərəkətini heç cür başa düşə bilmirdi. Elə bil ki, bu adam Yer üzündə yaşamır, başqa planetdən gəlmişdir və bir neçə ay əvvəl tanıdığı qıza xoşbəxtlik qapısını açmağa çalışır və onu da inandırır ki, cəsarətsizlik etməsin, xeyriyyəçisinin vəsiyyətinə hökmən əməl etsin.

Ruhiyyə bu səmimiyyət ilahəsi olan qadının vəsiyyətinə etinasızlıq edə bilməzdi. Məsələnin müsbət həllinə də elə bir gümanı yox idi. Hüseyn müəllimlə o, bir dəfə də olsun təklikdə söhbət etməmişdi. Düzdür, ana saydığı qadının əri daim onu heyranlıq bildirən baxışlarla süzmüşdü. İndi isə o, sevimli arvadını itirmişdir. Ona bu sözləri çatdırmaq, yasda məhəbbət barədə şən oynaq mahnını oxumağa bərabər olardı. O, yenə də müəmmalar içərisində qalmışdı, nə etməli olduğunu ayırd edə bilmirdi.

Yadına Yusif müəllim düşdü. Bu məsələdə də yenə o, ən ağıllı məsləhət verən ola bilərdi. Hamiləliyinin son mərhələsində Yusif müəllim xəstəxanadan çıxandan sonra ona zəng edib, səhhətinin necə olduğunu soruşmuşdu. Xəstəlikdən sonra onunla görüşmək istəməmişdi ki, narahat etməsin. Yenə onun məsləhəti bu qız üçün çox vacib idi. Çünki həlledici bir fürsət zamanı, həqiqət anı gəlib çıxmışdı. Utancaqlıq etsə, rədd cavabı veriləcəyindən qorxub çəkinsə, həm Südabə xanımın vəsiyyətinə əməl etməyəcək, həm də özünün, bəlkə də, xoşbəxt olmaq şansını birdəfəlik itirəcəkdi. Görən, Yusif müəllim buna necə baxacaqdır, bunu qızın yeni həyasızlıq nümunəsi kimi qəbul etməyəcəkdi ki? Bütün bunları yüz dəfələrlə götür-qoy etdikdən sonra Yusif müəllimə zəng vurdu və onun evində bazar günü günorta görüş baş tutdu.

Yusif müəllimlə Ruhiyyənin yeni görüşü

Yusif müəllim həmişə olduğu kimi, Ruhiyyəni mehribanlıqla qarşıladı, hamiləlikdən uğurlu qaydada azad olduğuna görə onu təbrik etdi. Qız ona məlumat verdi ki, doğuş o qədər də asan keçmədi, lakin uşaq normal doğuldu, çəkisi və boyu da ginekoloqları razı saldı. Sonra o, Südabə xanımın ölümündən çox məyus olduğunu söylədi. Dedi ki, o qadın mənə əsl ana münasibəti göstərirdi, hər dərdimə yanırdı.

Yusif müəllim onun sözünü kəsdi:

- Sən Südabə xanımın vəfatına çox heyifsilənir, hüznlü hallar keçirirsən. Bu, olduqca yaxşı haldır, görünür, sənə olan münasibətilə o, bunu qazana bilmişdir. Onun pərəstişkarları bu qadının itkisinə çox yanırlar, indi məlum olur ki, onların sayı heç də az deyilmiş. Lakin mən istəyirəm, sən onu da biləsən ki, o, dünyaya köçmüş dostlarımız yerin altında deyil, bizim qəlbimizin içində uyuyurlar. Allah da bunu təqdir edir ki, onlar daim bizimlə qalsınlar.

(Ardı var)

Telman ORUCOV

525-ci qəzet.- 2021.- 17 aprel.- S.22.