Aktyor Şahmar Məmmədov

"Müharibədə yaşadıqlarım hələ də yuxu kimi gəlir

Müsahibimiz "Yuxu kimi" serialından "Elnur" kimi tanıdığımız, aktyor, Vətən müharibəsi iştirakçısı Şahmar Məmmədovdur. Onunla həm yaradıcılığından, serialdan, həm də müharibədən danışdıq.

- Uşaqlıqdan zərgər olmaq istəmişəm. Həvəsim də, əl qabiliyyətim də vardı. Ancaq bir dəfə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetində işləyən uzaq qohumumuz Gəncəyə qonaq gəlmişdi. Təsadüfən rastlaşdıq, o, məni bu sahəyə həvəsləndirdi. Uşaqlıqdan filmləri sevərdim, izləyərdim. Ən sevdiyim aktyor Həsən Məmmədov olub. Amma bu sahəyə gələcəyimi düşünməmişdim. Beləcə, hazırlaşdım, lazım olan balı yığdım, qabiliyyət imtahanından keçdim və gəldim İncəsənət Universitetinə. Oxuduqca bu sahəni sevməyə, sənətin mahiyyətini dərk etməyə başladım, dəyərini bildim. Bunda da müəllimlərimin əməyi çox olub.

- İlk işiniz hansıdır?

- Tələbəlikdə kurs işlərimiz olurdu. Müəllim icazə vermirdi aktyorluq fakültəsindən aktyor gətirməyə, deyirdi özünüz yazıb, özünüz qurub, özünüz də oynayacaqsız. Özümdən yuxarı kursların diplom tamaşalarında oynamışam. Tələbə vaxtı Akdemik Dram Teatrında studiyada da iştirak edirdim. Gümrah müəllimin qurduğu "Nadir şah" tamaşasında kütləvi döyüş səhnələrində oynamışam. Ondan başqa, Yeni il tamaşalarımız olurdu. Sonra diplom işimi özüm qurub, özüm də oynamışam. Hərbi xidmətdən sonra teatrlarda yer olmadığı üçün bir az Bakıda qaldım, sonra Gəncəyə gedib teatrda işə düzəldim. Orda bir-iki tamaşada oynadım. Müəyyən səbəblərdən teatrdan uzaqlaşmalı oldum. Sonra dəyərli aktyorumuz İlham Hüseynov məni Rövşən İsaxla tanış elədi, Bakıda sınaq çəkilişlərinə qatıldım və təsdiq olunub "Yuxu kimi" serialında çəkilməyə başladım. Hazırda da serialda işləyirəm.

No description available.

- "Yuxu kimi" serialında Elnur obrazını canlandırırsız. Kimdir Elnur? Özünüzü o rolda necə hiss edirsiz?

- O rolda özümü yaxşı hiss edirəm. Əgər belə olmasaydı, yəqin ki, alınmazdı. Elnur saf, təmiz oğlandır, dostuna çox inanır. Baxmayaraq ki, dostu onu aldadır, ondan istifadə edir. Bütün bunlarla həyatda da az qarşılaşmamışıq. Mənimçün Elnur həyatda təmiz yaşamaq deməkdir. Canında dəli-doluluq da var. Müəyyən məqamlar olur ki, dözmür, səsi yüksək çıxır. Serialda da Cövdətlə münasibətində bir-iki dəfə bunun şahidi olmuşuq. Bu da təbiidir. Həyatda elə insanlar var ki, kobuddur, tünd xarakteri var. Amma müəyyən situasiyalarda gözəl keyfiyyətləri üzə çıxır. Və ya əksinə, Elnur kimi safdı, məsumdu, amma bəzi məqamlarda daxilindəki görünməyən tərəflər də üzə çıxır. Bizim özümüzdə də olur bu hallar. İndi isə serial yazılır. Gələcəkdə Elnuru nələr gözləyir mən də bilmirəm. Gözləyək, görək.

- Həm də serialda rejissor assisentisiniz, deyəsən?

- Bəli, ixtisasca teatr rejissoruyam. Serialda bir dəfə Rövşən müəllimlə söhbətimiz əsnasında, sağ olsun, təklif etdi ki, bəlkə həm də belə çalışasan? Mən də dəyərləndirdim. Döyüşdən əvvəl iki ay idi ki, artıq həm də rejissor assisenti kimi çalışırdım. İndi də gedəcəm çəkilişlərə qatılmağa.

- Tarixi filmdə hələlik oynamasanız da, həyatda Azərbaycanın tarixinə keçən böyük, parlaq bir hadisənin - Vətən müharibəsinin iştirakçısı oldunuz.

- Çağırış gələndə Tovuzda çəkilişdə idim. Gecə idi, qardaşım zəng elədi ki, komissarlıqdan zəng ediblər, səni sabaha çağırırlar. Dedim gəlirəm. Prodüsserimiz dedi ki, gecədir, komendant saatı var, qal, səhər gedərsən. Razılaşmadım, dedim, nə olur olsun getməliyəm, həm vaxtında çatım, həm də evdəkiləri görüm. Sağ olsunlar, çəkiliş maşınıyla məni Gəncəyə gətirdilər. Hara getdiyimi, niyə getdiyimi bilirdim, amma bunu evdəkilərə sezdirmədim.

No description available.

Hərbi xidmətdə sanitar atıcı olmuşam. Amma bu dəfə yəqin ki, adamların çoxluğuna, qarışıq duruma görə, bəzən ixtisasla qruplaşdırmaq olmadı. Ona görə də, məni təminat bölüyünə baş aşpaz verdilər. Orda da dedim ki, aşpazlıqla əlaqəm yoxdur. Amma vəzifə idi, verilmişdi. Manqada yemək bişirməyi bacaran yoldaşlar var idi. Yemək bişirməmişəm, amma əlimdən gələn hər şeyi eləmişəm, yararlı ola biləcəyim hər işi görmüşəm. Əsas odur ki, hamılıqla biz bunu bacardıq. Bilirəm ki, döyüş təkcə ön cəbhədə getmirdi, arxa cəbhə də bu amal uğrunda bir olmuşdu. Bizə ərzaq, yardım göndərənlər də olurdu. Bilirəm ki, informasiya müharibəsində də insanlarımız düşməni yerində oturdurdu. Həkimlərimiz böyük fədakarlıq nümayiş etdirdilər. Xüsusən, hərbi həkimlər. Onlardan da şəhidlərimiz az olmadı. Tərxis olunanda yoldaşlarla maşında bir-birimizə baxırdıq, yenə də inanmırdıq ki, həqiqətən də biz sağ qalmışıq, doğrudan da qayıdırıq. Qələbədə bizim də kiçik bir payımız varsa, xoşbəxtik. İnsanların bizə olan sevgisini, dəstəyini gördükcə isə bu qürurumuz daha da artır. Bu, ömür boyu xatırlayacağımız, danışacağımız qürurlu xatirəmizə çevrildi.

- Bu 44 gündə hansı təhlükələrlə üzləşdiniz, nə vaxtsa "bu, sondur" dediyiniz oldumu?

- Bir neçə dəfə elə situasiya yaşadıq. Məsələn, bir dəfə maşınla təpənin başına çıxırdıq. Qəfildən maşın xarab oldu və arxa-arxaya getməyə başladı. İçəridə beş nəfər idik. Hamı bir anlıq gözünü yumdu ki, bu, sondur. O maşın çevrilsəydi, bizi heç tapmaq da mümkün olmayacaqdı. Bəxtimizdən arxada qoşqu vardı, o saxladı.

Bir dəfə Laçında idik, orda elektrik stansiyası var. Düşmən körpüləri partlatmışdı ki, biz ləngiyək. Buna baxmayaraq, çayı keçirdik. O arada maşın yatdı. Düşmən də xüsusən maşınlar keçəndə atmağa başlayırdı. Maşındakı uşaqlardan bəziləri o tərəfə keçdi, biz 4-5 nəfər qaldıq bu tərəfdə. Elə həmin an başladılar üstümüzə minomyot mərmiləri yağdırmağa. Orda təxminən 3 saatdan çox atəş altında qaldıq. Bir anlıq fikirləşdim, hətta yoldaşlara da dedim ki, burdan çıxa bilməyəcəyik. Ancaq salamat qurtula bildik. Dəfələrlə qaranlıqda yol gedərkən minaya düşmək təhlükəsiylə üzləşmişəm. Ümumiyyətlə, orda təhlükəsiz yer yoxdur ki, deyəsən, burda dayanacam, düşmən məni vurmayacaq (gülür). Bir dəfə evlə danışmaq üçün təpənin başına çıxdım. Bir kəlmə danışıb, "yaxşıyam" dedim və düşdüm. Mən düşəndən sonra həmin dayandığım yeri vurdular. Bizdə kimlik yox idi, giliz vermişdilər ki, ad-soyadımızı yazıb cibimizdə gəzdirək. Onu alanda da adam qəribə hisslər keçirirdi. Yenə də deyirəm, ordan sağ qayıtmağımız möcüzədir.

- Torpaqlar azad olunduqca hansı hisslər keçirirdiniz?

- Bizim briqadaya əvvəl deyilmişdi ki, azad olunan torpaqların müdafiəsində olacaqsınız. Amma iş elə gətirdi ki, biz də döyüşlərə qatıldıq, bəzi yerlərə ilk girənlərdən olduq. Yeri gələndə, ailəmizə özümüz xəbər edirdik haranı azad etdiyimizi. Cəbrayıla, Qubadlıya ilk girənlərdən olduq. Laçının kəndlərinə girmişdik. Oralara getdikcə, azad etdikcə, qəribə hisslər yaşayırdıq. Orada doğulmamısan, yaşamamısan, görməmisən, amma sənə o qədər doğmadır ki. Çünki gözünü açandan o torpağın həsrətiylə böyümüsən, o ağrını bütün dövrlərdə hiss eləmisən, o işğalları yad etmisən. İndi isə azadlığında iştirak edirsən. Həqiqətən də çox gözəl yerlərdir. Təbiəti, mənzərəsi çox möhtəşəmdir. Orda ilk dəfə əzan verildiyini eşitdik. Çox gözəl hisslər idi.

No description available.

- Bəs aktyor olduğunuzu bilən, tanıyan olurdumu?

- Hərbi komissarlığa gələndə, təbii ki, pandemiyaya görə maskada idim. Növbəmi gözləyəndə görürdüm ki, insanlar maskadan da tanıyırlar. Yaxınlaşıb soruşanlar olurdu. Qəribədir ki, sənət adamlarını orda görəndə fərqli reaksiya verirdilər. Deyirdilər, siz nə əcəb gəlmisiz? Deyirdim, nə əcəb nədir? Mən Aprel döyüşlərində də olmuşam, indi də çağırıblar gedirəm. Mən də bu vətənin övladıyam, qorumaq borcumdur. Döyüşdə də hərbi formada adam bir az dəyişir, həm də bir müddət xəstə oldum, arıqladım, görkəmim dəyişmişdi. Amma orda da tanıyanlar oldu. Yenə eyni reaksiyanı verirdilər.

- Ordakı dostluqlar necədir?

- Orda əvvəldən tanıdığım uşaqlar da vardı, sonradan tanış olduqlarım da. Döyüş yoldaşı odur ki, başına bir iş gəlsə, dadına o, çatacaq, səni o, xilas edəcək. Orda Arif adlı oğlan vardı. Həmişə onunla yanbayan yatardıq. Bir gecə dedim ki, Arif, ürəyimə damıb ki, sabah mənə nəsə olacaq. Mən uşaq vaxtı yıxılmışam deyə öz qanımdan qorxuram. Başqası yaralansa, özümü itirmirəm, amma özümdə qorxuram. Ona dedim ki, mənə nəsə olsa, özünü itirmə. Ordakı dostluqlar başqadır. İndi də əlaqə saxladığım dostlar var.

- Dövlət tərəfindən 3 medalla təltif olunmusunuz. Bu, necə bir hissdir?

- Çox sevinirəm, qürurluyam ki, Ali Baş Komandan cənab İlham Əliyevin Sərəncamı ilə Cəbrayılın, Qubadlının və Laçının azad olunmasına görə medallarla təltif edilmişəm. Əlbəttə, oraya medal üçün getməmişdik, borcumuzu yerinə yetirirdik. Amma dövlət tərəfindən qiymətləndirilmək böyük sevinc və qürurdur. Allah şəhidlərimizə rəhmət eləsin, yaralılarımıza şəfa versin. Azərbaycanımızın müstəqilliyi və ərazi bütövüyü əbədi olsun.

- Adaptasiya dövrü necə keçir?

- Tam öyrəşə bilməmişəm, açığı. Cəbhədə gördüklərim, müharibədə yaşadıqlarım hələ də yuxu kimi gəlir (gülürük). Amma nisbətən sakitləşmişəm. Dostlar, tanışlar görüşmək istəyirlər. Hamısı da görüşəndə ora haqda danışmağımı istəyirlər, suallar verirlər. İnsan da hər dəfə danışdıqca sanki onları təzədən yaşayır. Bacardığım qədər bir az o auradan uzaqlaşmaq istəyirəm. Onsuz da unutmaq mümkün deyil, təbii ki.

- Şübhəsiz, Vətən müharibəsi gələcəkdə filmdə, teatrda əsərlərə mövzu olacaq. Belə işlər olsa, rol almaq istəyərsiniz?

- Böyük məmnuniyyətlə istəyərəm. Özümün də fikrim var ki, başım bir az sakitləşəndən sonra bir ssenari yazım. Orda yaşadıqlarımızdan, gördüklərimizdən. Onu da deyim ki bəzi sənət dostlarım var ki, danışacaqlarım onlar üçün maraqlıdır. Hiss edirəm ki, nələrsə yazmaq üçün suallar verirlər, öyrənməyə çalışırlar. İnşallah bu cür sənət əsərləri çox olsun. Mütləq olmalıdır, yazılmalı, çəkilməlidir. Bizim I Qarabağ savaşıyla bağlı kinolarımız var. Bu müharibə haqqında isə daha çox çəkilməlidir. Çünki bu, qələbəmizin tarixidir. Biz qələbə çalmış ölkənin qalib ordusuyuq. Eyni zamanda, bu müharibədə də düşmənin mənfur xislətini gördük, Gəncədə, Bərdədə törətdiyi terrorların şahidi olduq. Bunlar da əsərlərə mövzu olmalıdır. Bu tarix mədəniyyətimizdə, incəsənətimizdə öz əksini ən yaxşı şəkildə tapmalıdır. Mənə də dəvət olarsa, canla-başla iştirak edərəm.

Şahanə MÜŞFİQ

525-ci qəzet.- 2021.- 6 fevral.- S.14.