"Yaxşı adamlardan aldığım güc-qüvvədir məni yaşadan"

SÖZ BAYRAĞI

Fevralın 18-i ad günü olan Ustadım - Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin 90 illiyi münasibətilə

Allah məsləhət bildiyi

Dindən, imandan gəlirəm.

Kim hardan gəlir, bilmirəm,

Mən Nərimandan gəlirəm!

Ustadlı-şagirdli sanki

Bizi bir ana doğubdu.

Şairlərin söylədiyi

Sözü bir ana doğubdu.

Qardaşlıq düşdüm ondakı

O ilahi təcəssümlə!

Hər şerimi yazdım onun

Üzündəki təbəssümlə!

O, nəyə nail olmayıb,

Keçəndə özündən keçib.

Kürhardan keçirsə keçsin,

Onun da köksündən keçir!

Heç vaxt dəyişik düşmədi,

Əliynən, Vəliynən gördüm.

O, hər dəfə yeriyəndə,

Aveydağı, Göyəzəni

Axır ki, yeriyən gördüm.

Nadanları qandırmağa

Hər vaxt Haqq səsi bəs etdi.

Ocağımı yandırmağa

Quru nəfəsi bəs etdi!

Sevənlərin ürəyində

Saza döndü, sözə döndü.

Təbriz Təbrizdə deyildi,

Təzədən Təbrizə döndü!

Dözmədi nifrəti, kini,

Qəsd eylədi qəsdə, uçdu.

Qarabağı alan zaman

Adı mərmilərin üstə,

Uçdu, düşmən üstə uçdu!

Əsgər qanıyla torpağa

Axdı... axdı isti qanı.

Onun da qələmi ancaq,

Bircə söz söylədi, bircə:

"Azərbaycan İstiqlalı!"

Bütün dünyada yellənən

Söz bayrağı var əlində.

Vətəndən ötrü əbədi

Öz bayrağı var əlində!

Yanında dayanıb odur,

Nə vaxtdı Nuru Paşanın.

Vətənə, yurda gərəkdir,

Şair vüqarı Şairin,

Paşa qüruru Paşanın!

Necə öyünməyim, necə,

Yurda dair ustadımla!

Fəxr edirəm həm qəhrəman,

Həm də şair ustadımla!

Ustadıma minnətdaram,

Sinəmdə şair ürəyi.

Süfrəmi bəzəyir hələ

"Nabat xalanın çörəyi!"

***

14.02.2021.

Nəriman HƏSƏNZADƏ

ŞAİRİN 90 YAŞINA SÖZ ƏRMƏĞANI

Nərdivan

Bu dünya nərdivandı,

Qalxanda mehribandı,

Enəndə nə yamandı.

Görüşdük pillələrdə,

Yolun yarısında biz.

O qalxırdı bu dəmdə,

Mən enirdim xəbərsiz.

Onu arzularına

Qaldırdı nərdivan,

Məni xatirələrə endirirdi.

Bu zaman,

birimiz-günçıxana,

birimiz-günbatana...

Qalxa bilməzdim daha,

Nə o güc, nə o taqət.

O da enə bilməzdi.

Haqlı-haqsız vermişdi

öz hökmünü təbiət.

Gərək ya düşməyəydi

Bu görüş heç araya.

Ya o əvvəl gələydi,

Ya mən sonra dünyaya.

Elə dayanırsan

Elə dayanırsan, elə baxırsan,

Elə bil qarşında quru bir daşam.

İpək saçlarını bir vaxt oxşayan

Elə bil hardasa mən olmamışam.

Səni dostlarımla, tanışlarımla,

Mən tanış edərdim nə vaxtsa bir-bir.

İndi özgələri yad ehtiramla,

Deyirlər tanış ol... Nə qəribədir?!

Yuxuda görərdin nə vaxtsa hər dəm,

Yolumu gözlərdin yollardan uzaq.

Mən sənin yuxundan çıxıb gəlmişəm,

Bu da bir yuxudur, gəl tanış olaq.

Qoluna girərdim... bu, yadındadır,

gedərdik... yolumuz, arzumuz şərik.

Qolum qollarının lap yanındadır,

Toxunsa, biz indi üzr istəyirik.

Hayanda oldumsa səhər, ya axşam,

Aradın sən məni, gördün sən məni.

İndi gözlərinin qabağındayam,

Hayanda durum ki, görəsən məni?

Dözmür Nəriman

Sən məni bu qədər gözlətməmişdin,

Belə qoymamışdın gözümü yolda.

Bu qədər özünü gizlətməmişdin,

Gizlənpaç oynayan vaxtımızda da.

Hayana getsən də, dönmüşdün yenə,

Qayıdıb gəlmişdin - mənsiz darıxıb.

Bu dəfə bilmirəm nə olub sənə,

Gedibsən, qayıtmaq yadından çıxıb.

Qalıb evimizdə palın-paltarın,

Tələsik gedəndə kimə deyibsən?!

Qapının ağzında başmaq tayların,

Yolda ayağına bəs nə geyibsən?!

Solub pianonun üstündə güllər,

Təzə pərdələri yandırıbdı gün.

Sənin bişirdiyin o mürəbbələr

İçilib qurtardı, hardasan özün?!

Bu axşam qəribə bir hiss keçirdim,

Nə tez ömür ötdü, yaş əlli oldu...

Sənin ad gününü sənsiz keçirdim,

Şəkilin yeganə təsəlli oldu.

Şirin söhbətindən olmayıb doyan,

Çağır qonşuları doyunca gülək:

Mənsiz, gördünüzmü, dözmür Nəriman,

Sənə qurban olum, sən görmədin tək.

***

Nəriman Həsənzadə - 90

Müasir Azərbaycan poeziyasının görkəmli simalarından olan Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin bu gün 90 illik yubileyidir. Bu münasibətlə sevimli şairimizlə əlaqə saxlayıb, onu qəzetimizin kollektivi adından təbrik edərək hal-əhval tutduq, beləliklə də, yığcam bir yubiley söhbətimiz oldu:

- Təbrikiniz üçün çox təşəkkür edirəm. Diqqətinizdən çox razıyam. Özümü çox yaxşı hiss edirəm. Diqqət, hörmət, ehtiram görürəm. Unutmurlar, zəng edirlər. Sağ olsunlar. Oxucularım çoxdur. Onlara minnətdaram.

- Son söhbətimizdə pandemiyadan istifadə edib yazdığınızı demişdiniz. Yenə də yazırsınızmı?

- Şair də qələmini yerə qoyarmı? Bütün şairlər, yazıçılar kimi, mən də yazıram. Nazim Hikmət deyirdi ki, insan hər yaşda gəncdir.

- Nəriman müəllim, biz sizi hər zaman enerjili görmüşük. Bu qədər böyük yaşam eşqini hardan alırsınız?

- Yaşam eşqimi əhatəmdən, ətrafımdakılardan alıram. Bu yaşımacan o qədər müsibətlər görmüşəm ki. Görünür, "yaşamaq mübarizədir" sözünü deyənlər haqlıdırlar.

- Çox mübarizələr aparmısınız?

- Bəli, qələm dostlarım bilir ki, mənim başım çox qovğalar görüb, çox müqavimətlərlə qarşılaşmışam. Yəqin ki, elə həyat eşqim də o müqavimətlərdən gəlir. Mənim qabağıma hər zaman yaxşı insanlar çıxıb. İlkin məsələ budur. O yaxşı insanlardan almışam enerjimi. Moskvada oxuyan illərdə Namiz Hikmət çıxdı qarşıma. O gəldi, Bakıda mənə ev aldı. İlk dəfə evim onda oldu. Sonra qabağıma Mir Cəlal Paşayev çıxdı. O, öz oğlu Arif müəllimin evini mənə verdi. 1964-cü ildən bu yana hələ də o evdə yaşayıram. Mir Cəlal müəllim mənə sözün əsl mənasında atalıq elədi. Sonra qabağıma akademik Həsən Əliyev çıxdı. Mənim məhkəməm qurulanda o, köməyimə çatdı. Daha sonra Ulu öndər Heydər Əliyevdən diqqət və qayğı gördüm. Xalq şairlərimiz Rəsul Rza və Nigar Rəfibəyli kimi əvəzsiz insanlar çıxdı qarşıma. Əsgərlikdə olanda anamın ölüm xəbərini eşidib qaçmışdım, hərbi tribunala vermişdilər. Məni hərbi tribunaldan onlar xilas etdilər. İndi də qarşıma akademik Arif Paşayev kimi bir şəxsiyyət çıxıb. O, məni Aviasiya Akademiyasına apardı, 23 ildir, orda dərs deyirəm. Hazırda Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Ağsaqqallar Şurasındayam. Qələm dostlarımdan çox razıyam. Xüsusən, son zamanlarda sıx ünsiyyətim olan Rəşad Məcid kimi xeyirxah, yaradıcı insanın adını mütləq qeyd etməliyəm. O, hər zaman yaradıcılığıma diqqətlə, hörmətlə yanaşıb, hətta poemalarımı belə qəzetində çap etdirib. Yəni yaxşı adamların əhatəsində olmaqdır, onlardan aldığım güc-qüvvədir, enerjidir məni yaşadan. Mən də hər zaman onlara sədaqətlə yaşadım.

- Dönüb arxaya baxanda elədiyiniz və ya eləmədiyiniz hansısa işlərin peşmanlıqlarıyla qarşılaşırsınızmı?

- Məndə peşmanlıq yoxdur, qızım. Ömrüm boyu çalışmışam ki, xeyirxah olum. Vəzifələrdə də işləmişəm, amma heç vaxt peşmanlığını yaşayacağım iş görməmişəm. Adam xeyirxah olanda peşman olmur. Elədiyim yaxşılıqlar, mənə olunan yaxşılıqlar hər zaman məni yaşadıb. Ona görə də sonradan peşman olacağım addım atmamışam.

- Yubileyinizi necə keçirəcəksiniz?

- Allah qoysa, istəyirəm yubileyimi yayda keçirim. İndi pandemiyadır, insanları bir araya toplamaq olmur.

Dövlətimizin bu haqda qayda-qanunları var. Biz də gərək riayət edək. Neynək, sonra keçirərəm ad günümü.

Mən sadə yaşamağın nə olduğunu görmüşəm, elə o cür də sadə yaşayıram. Mən atamı bir yaşımda itirmişəm.

Anamla ikimiz qalırdıq. Məni o saxlayıb, böyüdüb. Sonra məni kiminsə yerinə əsgər göndərdilər, onda da anam rəhmətə getdi. Onda qaçdım əsgərlikdən və məni hərbi tribunala verdilər. Nigar xanım məni Gəncədən tanıyırdı. Təsadüfən bildilər başıma gələnləri. General Adilov vardı, Rəsul Rzayla birlikdə məndən ötrü onun yanına xahişə getdilər. Yoxsa doqquz illiyə həbs olunmalı idim. Başım çox çəkib. Qabağıma çıxan yaxşı insanlar yaşatdılar məni. Ən çox onlara minnətdaram.

- Bəs ədəbiyyat, qələm?

- Mən həmişə demişəm ki, şair olmaq fəlakətdir, əzab-əziyyətdir. Heç vaxt istəmərəm ki, oğlum, qızım şair olsun. Yaxşı əsər yaradanda da, zəif əsər yazanda da səni incidirlər. Məhz buna görə çox müqavimətlər gördüm. Bir yaşında atamı, iyirmi üç yaşında anamı itirdim və qaldım tək. Gəncədə Pedaqoji İnstitutu bitirmişdim. Ondan sonra Moskvada Maksim Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunda oxudum. Qayıdandan sonra iş tapa bilmirdim. Adam tək olanda, kimsəsi olmayanda istedadın olsa da, çətinlik çəkirsən. Sağ olsunlar yaxşı insanlar.

Şahanə MÜŞFİQ

525-ci qəzet.- 2021.-18 fevral.- S.10.