Göy üzündə yazılan misralar
Onun imzasını ilk dəfə
təbiət mövzusunda
yazdığı iki şeirlə sevmişəm...
1979-cu ilin yay günü...
Ali məktəbə qəbul
olunmağın sevincini
yaşadığım həmin
günlərdə qəzet
köşkündən aldığım
sarı üzlü
"Azərbaycan" jurnalında
dərc olunan roman, povest, hekayə və şeirləri çox maraqla oxudum. Amma elə həmin nömrədə
o vaxtadək heç vaxt imzasına rast gəlmədiyim müəllifin təbiət
mövzusundakı şeirləri
məni əməlli-başlıl
sehirləmişdi:
zirvə açıb
yaxasını günəşə,
duman basıb, dərədə ağ gecədi;
ildırımın tək səbiri gəlmədi,
qara bulud göy üzündə çeçədi;
O vaxtadək belə obrazlı düşüncə,
təbiəti belə
gözəl təsvir
edən şeir oxumamışdım. Həmin
şeiri oxuduqca təbiət lövhələrinin
bədii təsvirinə,
metaforalara və demək olar ki, şeirin hər misrasında onun çəkdiyi poetik lövhələrə
heyran qalmamaq olmur:
tellərini döşə
yayıb qız bulaq,
dağ çayına
pay göndərir yüz
bulaq;
bir qayanı yarıb çıxan buz bulaq,
düyməsindən pərvazlanan
qönçədi;
Xeyli müddət
bu şeirlərin müəllifi, onun kimliyi haqqında öyrənmək istədim. Bakı Dövlət
Universitetində tələbəlik
illərində məndən
bir kurs aşağıda oxuyan Rəşad Məcidlə
həmişə tənəffüslərdə
ədəbiyyat, poeziya
haqqında söhbət
edər, fikir mübadiləsi aparardıq.
Həmin
söhbətlər zamanı
gördüm ki, Rəşad da bu şeirləri əzbər bilir. Hətta dedi ki, bir dəfə
təsadüfən bu
şeirlərin müəllifi
Nazim Əhmədli ilə yol yoldaşı
da olub.
Sonralar Nazimin daha bir gənclik
dostu Faiq Şükürbəyli ilə
də onun yaradıcılığı barədə
dəfələrlə söhbət
etdik. Məlum oldu ki, 70-ci illərin ortalarında Şuşa Kənd
Təsərrüfatı Texnikumunda
təhsil alan Nazim Əhmədli həmin dövrdə orada oxuyan Faiqlə
yaxın dost olub. Onun poetik istedadı, bənzərsiz təbiət
şeirləri barədə
indi folklorşünas-alim,
filologiya elmləri namizədi olan Faiq Şükürbəyli
ilə də çox söhbət etmişik.
Onun imzası
məni o qədər
özünə valeh etmişdi ki, Laçın rayonunda çıxan "Laçın"
qəzetinin daimi oxucusuna çevrilmişdim. Füzulidə çıxan "Araz"
qəzeti redaksiyasında
işlədiyimdən qəzetin
hər nömrəsini
alıb oxuyur və Nazimin imzasını axtarırdım.
Məsələ burasındadır ki, o dövrdə rayon qəzetləri öz nömrələrini bir-birlərinə
göndərirdilər. Onun bir sıra
gözəl şeirlərini
də məhz həmin qəzetin səhifələrindən oxumuşam:
bu dağların hərəsi bir oğuldu,
bir nağıldı
bulaqların hərəsi.
Gizlətməyin yeri yoxdur, bu
şeirlərin təsiri
ilə bir neçə təbiət
şeiri də yazmışam. Diqqətli oxucu bu şeirlərdə
nəfəs, ruh yaxınlığını yəqin
ki, hiss edər:
Ağappaq qar bağlayıbdı
şal dağa,
Ağ naxışla
vurulubdu xal dağa.
Daş-qayası çat-çat olmuş
çal dağa
Yaxınlaşdım - dişlərini qıcadı.
İş elə gətirdi ki. sonralar, daha doğrusu, ötən əsrin
90-cı illərində Nazimin
özü ilə də tanış oldum, yeni kitablarını
mənə bağışladı.
Hər dəfə görüşəndə
o sadiq oxucularından biri kimi həmişə
yeni çapdan çıxan kitablarını
mənə verirdi.
Mən də həmin kitabları birnəfəsə oxuyur, onun poetik dünyası,
duyğuları ilə
tanış olur, obrazlı düşüncə tərzini,
metaforalarını, axıcı
və rəvan poeziya dilini vurğunluqla izləyirdim.
Təəssüf ki, yaradıcılığının
ilk illərində yazdığı
o gözəl təbiət
şeirlərini sonralar
heç bir kitabda tapa bilmədim.
Bəlkə də hansısa
kitabında təbiəti
vəsf edən həmin lövhələr
çap olunub, amma mənim acgözlüklə oxuduğum
kitabların heç birində onlara rast gəlmədim.
Unutduğum Göy Üzü-Nazim
Ehmedli-Baki-2019-143
Doğrudur, təbiətlə bağlı
misralara indi də Nazimin şeirlərində rast gəlmək olur. Məsələn:
yarpağı qatdıyır
payız,
içimi odduyur payız;
yay gedir, addıyır payız,
yaz gəlir, qışdan bilirəm.
Və yaxud:
yenə gələr tozanağı,
süpürər dağdan
aşağı;
payızın dəli
sazağı
yenə məni gic eliyər;
Lakin bu dəfə həmin misralar təkcə peyzaja da olduğu
kimi işlədilmir, özündə şairin
mənəvi dünyasının,
daxili aləminin alt qatlarını ifadə edən fikir və duyğuların ifadəçisinə çevrilir,
daha böyük yük daşıyır.
Nazim Əhmədli
poeziyası öz bənzərsizsizliyi, özünəməxsusluğu
ilə də diqqəti çəkir. Şair klassik
şeir formasına sadiq qalsa da,
poetik düşüncə
tərzi, qafiyələri,
misralarının düzümü
ilə oxucusunu heyran edir. Onun poeziyası həm də öz axıcılığı, dilinin
rəvanlığı, sadəliyi
ilə də seçilir. Hətta bu
şeirlər o qədər
axıcıdır ki,
nə vaxt başlayıb nə vaxt qurtardığını
hiss eləmirsən. Amma çox
sürətlə oxuduğun
bu şeirlərdə
çox dərin və incə mətləblər oxucunu xeyli düşünməyə
vadar edir.
Dünyanın faniliyi, gəldi-gedərliliyi,
bir göz qırpımında uçub-gedən
ömür-gün haqqında
"Dədə-Qorqud" dastanından
üzü bəri çox deyilib, çox yazılıb. Nazim də bu mövzuya
özünəməxsus şəkildə
toxunub:
ruhum hara yollandı,
gözün-könlüm dolandı;
sonda hər şey yalandı,
nə əvvəl, nə axır var.
Onun bu münasibəti bir qədər də Şükuhinin məşhur misralarını
xatırladır:
Gələn birdir, gedən birdir, qalan bir,
Gələn qalmaz, gedən gəlməz, əcəb sirr.
Bir əvvəl var, bir axır var
deyirlər,
Bu bir sözdür,
nə əvvəl var, nə axır.
Şairin
misraları ilk baxışda
sadə və adi təsir bağışlayır, lakin
bu adilikdə bir qeyri-adilik, hamıya məlum olan mətləblərin şairanə ifadəsi də var. Yurd itkisi, doğma torpaq həsrəti onun da yaradıcılığından
yan ötməyib:
ta onsuz da, olan oldu,
hər şey bir ağ yalan
oldu;
yurd-yuvamız talan oldu,
heç bilmədik,
kim elədi.
Nazim Əhmədlinin
şeirləri ilmə-ilmə,
naxış-naxış toxunmuş
xalı, gəbə kimidir. Həmin xalıdan bircə
ilmənin sökülməsi
bütövlükdə onun
sökülməsi, naxışların
pozulması deməkdir.
Bu şeirlər elə bil göylərdən
gəlir. Bu, heç də təsadüfi deyil, çünki şair özü hər şeyi göylərdə
axtarır. O, yaşadığımız
dünyanın orbitindən
çıxaraq başqa
dünyalara üz tutur. O, öz orijinal deyim tərzi ilə özünü düşündürən,
narahat edən həmin problemləri oxucuya da ötürür,
onu düşünüb-daşınmağa
problemlərin həlli
yolunu axtarmağa çağırır. Bu sadə, aydın və çox axıcı bir şəkildə qələmə
alınmış misraların
arxasında dünya binnət olandan ta bu günə
qədər süzülüb
gələn fəlsəfi
bir hikmət, bir ruh dünyası
dayanır. Nazimin yaradıcılığı
onu bir ruh
adamı, ruh şairi kimi oxucuya təqdim edir. Onun poeziyasına mistik fəlsəfi düşüncə
tərzi, sufi
dünyagörüşü hakimdir. Bəlkə də elə
buna görədir ki, bu dünyadan
umduğu "bir qanadlıq lələk, bir batman söz"dür.
Şair saf ruhu ilə göylərə
çəkilib özünün
poetik dünyasından
süzülüb gələn
misraları göy üzündə lələklə
yazıb göndərməyi
düşünür:
saçlarını əy, üzümə,
dəysin küləyi,
üzümə;
çəkilirəm, göy
üzünə,
dönəcəm, mələk
olanda.
Ruhuna, ürəyinə sağlıq,
Nazim Əhmədli - göy üzünün şairi!
Süleyman QARADAĞLI
525-ci qəzet.- 2021.- 19 mart.- S.15.