Acı taleli qız

(Əvvəli ötən şənbə sayımızda)

Toy günündən sonrakı səhər yeməyi süfrəsi arxasında onlar ilk dəfə olaraq əvvəlki bir-birindən çəkinməklərini kənara ataraq söhbətə başladılar. Hüseyn təzə arvadına dedi:

- Mən səninlə ailə qurmağıma çox şadam, həm də ona görə ki, bizdə keçmişi qüsurlu olan qızlarla, qadınlarla evlənmək qəbahət sayılır, biz isə öz xoşbəxtliyimizə bunun mane olmasına imkan vermədik. Mən bu arxaik adəti pozmağa cəsarət etdim və güman edirəm ki, həmin qaydanı pozanların sayı xeyli artacaqdır, bu, həm də cəmiyyətin sağlamlaşmasına kömək edəcəkdir. İran şahı Böyük Abbas ilk dəfə olaraq saqqalını qırxdırıb, yalnız bığ saxlatdırmışdı. Onun bu təcrübəsi dəbə düşdü və dörd əsrdir ki, davam edir, iranlı kişilər təkcə bığ gəzdirirlər. Yalnız Xomeynidən sonra molla rejiminin sütunları hər şeydə olduğu kimi, saqqal məsələsində də keçmişi geri qaytarmaq yolunu tutdular. Qoy bizim də təcrübəmiz davamlı olsun, səhv yola düşən qızlar ayılsınlar, bataqlığı tərk etsinlər və başqaları kimi ailə qurmaq xoşbəxtliyini dadsınlar.

Ruhiyyə onun söylədikləri ilə razılaşdığını bildirdi və əlavə etdi ki, bu çox sayda qızları bədbəxtlikdən xilas edərdi. Lakin onlara yol göstərən xeyirxah insanlar və sənin kimi cəsarət sahibləri lazımdır. Mənim bəxtim onda gətirdi ki, Yusif müəllim və Südabə xanım kimi aləcənab insanlara rast gəldim. Səninlə nikaha ilk xeyir-duanı məhz Südabə xanım verdi. Sən də keçmiş adətlərə boyun əyməməyi bacardın, yalnız ürəyinin hökmü ilə hərkət edərək. belə cəsarətli addım atdın, anaxronizmin xəbərdarlığını da kənara ata bildin.

Mən həqiqətən xoşbəxtəm, çünki sənin kimi məni hərtəfli başa düşən və yalnız sevgisini əsas götürən bir adamın xanımına çevrilmişəm. Gizlətmirəm, mən özümü göylərdə hiss edirəm. Tarixin ən məşhur çariçaları olan Semiramidadan, Zenobiyadan, kraliça I Elizabetdən, imperatriçalar II Yekaterinadan və Viktoriyadan özümü daha xoşbəxt sayıram. Çünki sahibəsinə çevrildiyim bu evi krallıqlardan da böyük olan bir səltənət hesab edirəm. Bu barədə fikirləşməkdən də qorxuram, bəd-nəzərə gələ bilərəm, lakin düşüncələrim özümü səndə tapmaqda yorulmur, ona görə də fikir dünyamı ram edə bilmirəm. Hər anım səninlə doludur, daim səni öz ağuşunda hiss edir. Mən bu güclü hisslər burulğanında batsam, bil ki, bu, məndən asılı deyildir, məhəbbətin səhvidir. Şəxsi səhvlərimdən çox qorxsam da, bu yeni səhvimə sevinəcəyəm. Məhəbbət aləmimizi, bizi haqlamış bu xoşbəxtliyi göz bəbəyimiz kimi qorumalıyıq. Mənim keçmiş bədbəxtliklərimin bir daha qayıtması variantının heç vaxt baş verməməsi barədəki qətiyyətim, bunun ölüm qorxusu altında da baş verə bilməyəcəyi sədaqətimin sarsılmazlığına təminat verir. Bu mühüm amil mənim vədimin daim qüvvədə qalacağının birinci əlaməti və axırıncı təsdiqidir.

Hüseyn onun andını cavabsız qoymaq istəmədi:

- Sənin isə nümunəndə mən bir daha qadın təbiətinə məxsus odun, alovun hərarətinə, məhəbbətin gücünə, almaz möhkəmliyinə yəqinlik tapdım. Biz könül seçimimizə görə evləndik, ailə qurduq, baxmayaraq ki, nəcib bir insan da bizə yol göstərmişdi. Mən ikinci dəfə, sən Südabənin sözlərini mənə çatdıranda qeyri-müəyyənlik axınına düşmüşdüm. Sən elə bil televizorun ekranındakı diktor kimi rəsmi xəbər oxuyurdun, elə təsəvvür yaranırdı ki, öz sözlərinin sənə heç bir aidiyyəti yoxdur, onlar yalnız mənə ünvanlanmışdır. Hisslərini elə qılafda gizlətmişdin ki, güman edirdim ki, sən bu təklifin əleyhinəsən, hətta ürəyində ona gülürsən. Mən də belə bir səfehlikdə səndən geri qalmayıb, sərt ifadələr işlətdim. Başqa cür hərəkət etsəm, bunu yalvarış kimi qəbul edəcəyini düşünürdüm. Hər ikimiz qalın maska altında hisslərimizi gizlətmişdik, sən özünü daha məharətli aktrisa kimi aparırdın. Guya hisslərimiz torpağı deşib cücərti verən bitki kimi özünü göstərsə, biz utancaq roman qəhrəmanlarına bənzəməyimizi itirəcək, onları səhnədə lazımınca təcəssüm etdirə bilməyəcəkdik. Bu, ağılsız bir sadəlövhlük idi, yaxşı ki, sonrakı görüşdə bu saxtalıqdan uzaqlaşdıq, burada da ilk təşəbbüsü mən göstərdim. Çünki tüğyan edən hisslər bu süstlüyə uzun müddət davam gətirə bilməzdi. Dağ çayı nəinki qumu, çınqılı, hətta ağacları kökündən çıxarıb aparır, coşqun hisslərimiz də bənzər qaydada bizə maneə törədən iri meşəni dağıdıb məhv edə bildi, bizim aktyor oyunumuz üzərində də qəhqəhə çəkib gülməyi bacardı.

Ruhiyyə keçmiş oyunları barədə onun sözləri ilə tam razı idi, yaxşı ki, bu oyun uzun sürmədi, ürəklərimiz saxtakarlığımızı kənara atmağa bizi məcbur etdi və nikahımız baş tutdu. Sonra əlavə etdi:

- Səndən gizlətmək istəmirəm, mən olduqca şadam. Axı sən mənə xoşbəxtlik səltənəti bəxş etmisən. Bütün vücudum, könlüm görünməmiş sevinc içərisindədir. Onun yaradıcısı isə sənsən. Təkrar edirəm, ömrüm boyu sənə sədaqətli olacağam, bu sədaqət alınmaz qala təsiri bağışlayacaqdır. Fəth etdiyin bu qalanın yeganə fatehi sənsən və daim belə də olaraq qalacaqsan. Könül bir alınmaz qaladırsa, onun sahibi və yeganə sakini sənsən. Görürsən, hər şeyi sənə etiraf edirəm, lovğalıq kimi qəbul eləmə, bu da mənim gözəlliyimdən sonra ikinci zəifliyimdir.

İlk dəfə idi ki, Hüseynin onu qızğın hisslərlə sevdiyinə əminlik tapmışdı, bu onu qələbəsindən utanmağa sövq edirdi və ona hakim kəsilmiş utancaqlığından da həzz alırdı. Baş verənləri götür-qoy etdikcə, bu xoşbəxtliyin öz üstünə töküldüyünə də inanmaq istəmirdi, düşünürdü ki, bu ittifaq çat versə, Hüseynlə münasibəti öz hərarətini itirsə, o, özünü öldürməyə hazır olmalıdır. Böyük xoşbəxtlik puç olduqda böyük də qurban tələb edir. Uzun, əzablı axtarışlardan sonra tapdığı səadət almazını itirsə, belə həyatda yaşamağı özünə rəva görməzdi, çünki o, çox istəyirdi ki, həyatla da bəxtəvər bir qadın kimi vidalaşsın.

Bu fikirlər içərisində olanda əri ona yaxınlaşdı, qucaqlayıb öpdü və dedi:

- Hindlilər deyirlər ki, Aşoka ağacı qadın ayağı ona dəyəndə çiçək açır. Sən isə varlığınla mənim könlümü çiçəkləndirmisən.

Artıq bir il idi ki, onlar başqalarının köks ötürə biləcəyi mehriban bir ailə kimi yaşayırdılar. Ruhiyyə toydan heç üç ay keçməmiş hamilə oldu və ilin sonunda Hüseynə bir oğul hədiyyə etdi. Özü də etiraf edirdi ki, əvvəlki hamiləliyi ilə indikinin dünyalar qədər fərqi vardır. Öz doğma uşağını bətnində gəzdirəndə elə güman edirdi ki, ürəyinin altında onu yaşadan ikinci bir ürək də meydana gəlmişdir. Əvvəlkindən fərqli olaraq hamiləlikdə elə bir ağrı da hiss etmirdi, uşaq ona əlavə həyata bağlılıq, həyatsevərlik hissi vermişdi. Əgər üç il əvvəl ona belə xoşbəxt olacağını desəydilər, bunu acı bir zarafat kimi qəbul edərdi. İndi o, özünü dünyanın ən xoşbəxt qadını hesab edirdi, axı həqiqi gələcək göydən düşən kimi olur. Hüseyn də ona böyük qayğı ilə yanaşır, onun pəhrizinə, çox sayda vitamin qəbul etməsinə ciddi fikir verirdi, bu məqsədlə hər gün evə zənbil-zənbil tər meyvələr alıb gətirirdi. Ruhiyyə onları yeməyəndə, özü onunla bir süfrədə oturub, onu da yedizdirir, özü də meyvələrdən yeyirdi. Qonşular da Hüseyndəki dəyişikliyi hiss etmişdilər, eyni mərtəbədə yaşayan qoca kişi ona zarafatla deyirdi:

- Hüseyn müəllim, deyəsən, təzə gəlin sənə ayrı cür baxır, nazınla oynayır, xeyli cavanlaşmısan. Görünür, doşab almısan, bal çıxmışdır.

Hüseyn qocanın zarafatından incimirdi, axı o, həqiqəti deyirdi. O, arvadından çox razı idi. Özünə isə etiraf etmişdi ki, Ruhiyyəni günü-gündən daha çox sevir, iş vaxtı başa çatandan sonra evə tələsir ki, onu və oğlunu görsün, könlü şadlansın. Arvadının hərəkətlərində bir incəlik var idi, baxışından isə təzə gəlin olduğunu xəbər verirdi. Ona görə də onunla rastlaşan hər kəs ona valeh olmadan ötüb keçə bilmirdi. Çöhrəsində əvvəlki qəmgin ifadədən heç bir əsər-əlamət qalmamışdı. Əri üçün o, öz sirliyini itirsə də, cazibədarlığını daha da artırmışdı. Danışanda nitqindən həlimlik, zəriflik yağırdı. Onun sifət cizgilərini belə heyranedici şəkildə saxlamasına Hüseyn təəccüb edirdi. O, nəfəs aldıqca xırda döşləri aramla qalxırdı. Əri özünü saxlaya bilməyib, tez-tez onu qucaqlayırdı və bu həzdən az qala dəli olurdu. Bu anlar ona qismət olduğundan minnətdarlıq hissini gizlədə bilmirdi. O deyirdi:

- Mən Ruhiyyə ilə təkcə ailə qurmamışam, onun gözəl ürəyini fəth edə bilmişəm, bundan özümə də hörmətim artmışdır. Bu qız mənə harmoniya hissini təlqin etmişdir.

Onların övladı qızğın məhəbbətin bəhrəsi olduğundan, qəşəng uşaq idi. Südabə xanımın Şekspirə olan pərəstişinə görə oğullarının adını çox yayılmış ad olan Hamlet deyil, ingilis dramaturqunun cəmi 11 il ömür sürmüş oğlunun adı kimi Hamnet qoydular.

Ruhiyyə Hüseynə "mənim əzizim" deyə müraciət edirdi, Hüseyn isə onu "Kleopatram" adlandırırdı. Əri onun gözəlliyinə vurulduğuna, həm də məlahətinə və lətafətinə görə Ruhiyyəni məşhur Misir çariçasına oxşadırdı. Fransız yazıçısı Teofil Qotyenin 1845-ci ildə Kleopatra barəsindəki "ona tərifdə də şairlər heç nə əlavə edə bilməzdilər" sözlərini birbaşa Ruhiyyəyə aid edirdi. Axı şairlər mədh edəndə, tərifləyəndə də ən uca ifadələrdən istifadəyə üstünlük verirlər. Onun aləmində də təzə arvadının xüsusən daxili gözəlliyi nisbi deyil, mütləq idi və buna nəsə əlavə etməyə ehtiyac da yox idi.

Həm də ona şad idi ki, Ruhiyyəni heç də Misir gözəlinin aqibəti gözləmir, çünki o, siyasətlə məşğul deyildir, bütün varlığını öz ərinə və uşağına həsr edir, taxt-tac qayğısını çəkmir. Kleopatra isə iki dramda baş rolu oynamaq istəyirdi: həm özünü məhəbbət ilahəsi, ərə sədaqət rəmzi hesab edilən İsida kimi təqdim edirdi, həm də çariçalığını qoruyub saxlamağa çalışırdı. Ona görə də fransız filosofu Blez Paskal düzgün olaraq qeyd edirdi ki, Kleopatranın burnunun ucu bir az gödək olsaydı, indi dünyanın sifəti başqa cür görünərdi.

Ruhiyyənin burnunun ölçüsü də onun və ərinin xoşbəxtliyinə maneçilik törədə bilməzdi. Çünki onlar bir-birlərinə elə vurulmuşdular ki, artıq təkcə həm köhnə, həm də cavan olan bir gözəl cənub şəhərində yaşamırdılar, onlar artıq məhəbbət planetinin sakinləri idilər.

O oxumuşdu ki, Yaponiyada ən zərif qadınları "söyüd qadın" adlandırırlar. Hüseynin gözündə Ruhiyyəsi də "söyüd qadın" idi. Hüseyn deyirdi ki:

- Mən əvvəllər çox vaxt platonik məhəbbət barədə düşünürdüm, Ruhiyyə bu fikri ağlımdan bütünlüklə çıxarmağı bacardı. Çünki cismani çağırışımın hər birinə ondan umduğum cavabı alırdım. Bu qız hissiyyatımı ilhamlandırmaqla yanaşı, həm də mənim ruhi tələblərimə cavab verirdi. Onun intellektinin aşağı səviyyədə olması barədə əvvəlki fikrimi də dəyişdim, çünki mütaliəsi ona çox bilik vermişdir. Əlbəttə, mənim peşəmə aid olan bilik sahələri ona yenə də yad olaraq qalır.

(Ardı var)

Telman ORUCOV

525-ci qəzet.- 2021.- 28 may. S. 30.