1999-cu il
yanvarın 1-də
Yevlax şəhərində anadan olub. Tam orta təhsilini Mingəçevir şəhər
1 ¹-li məktəbində bitirib. Eyni zamanda, Mingəçevir şəhər
"Üzeyir Hacıbəyov adına musiqi məktəbində"
fortepiano və gitar üzrə
təhsil alıb. Hal-hazırda Şəki Tibb kollecinin tələbəsidir.
Şeirləri qəzet və jurnallarda,
antologiyada çap edilib.
Keçmişin
şüşə qırıqları
kəsir
bugünün ayaqlarını.
Bütün
tör-töküntü ümidlər
sənin
bircə əlvidanın əlində öldü...
Elə bil içi boş buludlar asıldı divardan.
Əlim
çatmır gülüşlərə,
hərşey əskikdir, elə sən də...
xatirədir dodaq izlərin qalan
fincan,
saçın ilişən daraq.
xatirədir əllərinin ikiyə böldüyü elə mən
də..
Sənin
ağız dolusu "yanındayam"dan
Geriyə
bir küçə dolusu yalnızlıq qaldı...
Yalnızlıq...
gözlərin islatdığı yastıqlarda
Hıçqırıq
dadıdır
və
yalnızlıq hər gözlənilənin adıdır.
Bil ki, keçmir gözlərimdən itirməklər.
Bir
qadının unudulmuş yalnızlığısan
sənin
ən sevdiyin köynəyimdə
ilişib
qalıb təklik.
sənsiz
kiçik bir vidaya sığışıram,
eşitdiyim sonuncu ayaq səsindən sonra...
Kimisə
pəncərə kənarında qurudacaq qədər sevmək,
Özünü
unudacaq qədər ölmək imiş...
Payız həsrət
İndi
üşüyür əlin
söndürdün ocağımı
Orda hava
soyuqdur
al, geyin
qucağımı
Səndən
sonra pis oldum
ölməyimin sayı yox
Sənsizlikdən
asıldım
bu
payız həsrətinin
nə
ili, nə ayı yox
Hər
kiçik əlvidanın
ümidlərdə gözü var
Təkliyin
"sən" adında
bilinməyən üzü var
Elə
indi anladım
mən
sənsiz bir heçmişəm
Bir sənə
çatmaq üçün
min
özümdən keçmişəm
və sənə
tələsdikdə
özümə gecikmişəm!
Qısılırsan
gecələr
Tənhalığın
küncündə
Ümidlərin
kəsilir
Zamanın
ülgücündə
Səpələnib
otağın
Dörd
bir yanına dərdlər
Həsrətin
yenə gəlib
Pəncərədən
gülümsər
Qanad
açır hər səhər
Neçə-neçə
xatirə
Üzündəki
təbəssüm
Məndən
sənə xatirə
Görürsən
addımbaşı
Sənsizlik
hökm sürür
Yalnızlıq
da qapıda
Yenə
it kimi hürür
Dönsən
də, bil, mən çətin
Qürurumdan
əyiləm
Nə sən
o sən kimisən
Nə mən
o mən deyiləm
Əl
açıb yollarına
Tanrı
dua oxuyur
Qucağını
geyindim
Üst-başım
sən qoxuyur
On ikisi
''Tanrı
niyə təkdir axı
bəs
hardadır bizdən alıb
apardığı adamlar?''
On ikisi...
gecə... saatsa üçdür
Meh əsir
gecədən təklik yellənir
Şəhərsə
gizlənib bir niqab altda
Gözüm bu qaranlıq evə zillənir.
Qocalır
bu evin eyvanındakı
Kimsəsiz
gülüşlər və gözləməklər
Sındırıb
ayrılıq ayaqlarını,
Bir arzu vüsala sarı iməklər.
Elə
sarılmısan ayaqlarıma
Əllərim
əzabı əynimə geyir
Tanrının
baxışı ömrümü didir
Zaman
saçlarımın qarasın yeyir
Son sətrin
qalıbdır tozlu rəflərdə
Köhnə
pianoda son ümid rəqsi
Divardan asılıb
öpüşlərin və
Ən
acı günlərin xoş xatirəsi...
Əqrəblər
zəhərin bugünə sancır
Bütün
dünənlərdə sənli iz qalıb
Biləyi
kəsilib ümidlərimin
Bütün
çarələrim çarəsiz qalıb..
Ruhumun əlini-qolunu
qapır
Ölmüş
məhəbbətin canlı şahidi
Həsrətə
sarılan darıxmaq imiş
Zamanın
ən uzun ölçü vahidi...
Ayşən
RƏHİM
525-ci qəzet.- 2021.-
28 may. S. 31.