Göyçə mahalının Söz sehri
İsmayıl Məmmədli
- 75
Əslində,
bu məqalə İsmayıl Məmmədlinin yubileyinə həsr
olunan şablon bir məqalə olmalıydı. Ancaq hər dəfə İsmayıl müəllimlə görüşəndə
Göyçəni, oranın
nur saçan insanlarını, sazını-sözünü
xatırladığıma görə,
məqaləm də özüm də hiss eləmədən Ulu Torpaq haqqında alındı. Məncə, insanlar müəyyən
yaşa-başa çatandan
sonra öz yurduna, el-obasına oxşamağa başlayır.
İsmayıl müəllim kimi.
Göyçə mahalının tarixi çox qədimdir. Ancaq nədənsə
mənim ilk yadıma düşən həmişə
Şah İsmayıl Xətai və Miskin Abdal olur.
Miskin Abdal deyir:
“Qırxlar piri" özü verib dərsimi ümman mənim,
Çətin girə ürəyimə ləini-şeytan mənim.
Seyid Miskin Abdal mənəm,
söz mənim, meydan mənim,
Qoruyanım özün qoru xain dostlardan məni.
Bu həmin meydan idi ki, Şah
Xətai oranı özü üçün
həm sınaq meydanı, həm həyat məktəbi bilmişdi:
Qırxlar meydanına vardım,
Gəl bəri, ey can, - dedilər;
Salam verdim izzət ilə,
Gir, iştə meydan, - dedilər!
O torpaqlarda çox dahilərin izi, nəfəsi var, ancaq mən bu iki şəxsiyyəti,
daha doğrusu, onların görüşünü
xatırladıqca, elə
düşünmüşəm ki, Göyçə qılıncı qələmə
çevirən möcüzəli
bir məkandır. Orda yaşamaq mənə az qismət
olub, köçmüşük
Daşkəsənə, ancaq
evimizdən Göyçənin
söz-söhbəti heç
vaxt kəsilməyib, oraların sözlə yaradılan möhtəşəm
mənzərəsi daim
qorunub xatirəmizdə.
Bir dəfə atam böyük həyəcanla bir şeir gətirdi və elan elədi
ki, mütləq Göyçəyə qayıdıb
köçmək lazımdır,
çünki o boyda şairimiz Hüseyn Arif deyir ki:
Aləm
bilir, hər hörmətim sizədir,
Dədə-baba məhəbbətim sizədir,
Mən Arifəm, vəsiyyətim
sizədir,
Göyçəlilər, dağılmayın Göyçədən.
Böyük sevincimiz, həyəcanımız
hələ də yadımdadır. Yəqin ki, elə də olacaqdı, əgər xain qonşuların hücumuna,
Qırmızı İmperiyanın
təzyiqinə məruz
qalmasaydıq. Sonralar öyrənəndə
ki, göyçəliləri
həmişə öz
dədə-baba yurdundan
pərən-pərən salmağa
çalışıblar, bir
əsr ərzində bir neçə dəfə qaçqınlıq
həyatı yaşadıblar,
əmin oldum ki, böyük millətin kökünün
şah damarlarından
biri Göyçə
mahalındadır. Milləti məhv
eləmək üçün
həmin kökü qurutmağa çalışırlar.
1988-ci ildən başlayan qaçqınlıq
həyatı, daha sonra ard-arda millətin başına gələn müsibətlər
sanki Göyçə
adlı dərdi dərin bir quyuya atdı. Nəhayət, Qarabağ adlı
düyün Qordi düyünü kimi ortadan kəsildi və Kəlbəcər dağlarından Göyçəyə
gedən yollar göründü. Bu yollar həm də Göyçəni həmin qaranlıq quyudan çıxartdı.
Prezident İlham Əliyev əli ilə dağın o biri üzünü göstərib: "Basarkeçər
rayonuna Ermənistanda
"Vardenis rayonu"
deyilir. Ancaq bu rayonun, bölgənin əsl adı Basarkeçərdir,
Göyçə mahalıdır,
qədim Azərbaycan torpağıdır", - deyəndə
ümid təkrar parladı, ürəklər
uçdu Göyçəyə.
Miskin Abdal demiş:
Çay
olmağın paklığındı,
durma yuyun, paka çıx,
Doğru-düzə yol açıqdı, nə qar-boran, nə palçıq.
Miskin Abdal, dolansan da ayaqyalın-baş açıq,
Zər qədrini
zərgər bilər,
zaylara say olmusan.
Filoloq-alim, filologiya elmləri doktoru, professor İsmayıl
Məmmədli elmi cameədə sözünün
sanbalı olan şəxsdir. Onunla ilk dəfə tanış
olanda və onun Göyçədən
olmağını öyrənəndə
çox təəccüblənmişdim.
Mənim
dumanlı xatirələrimdə
qalan Göyçə
haqqında şirin ləhcəsi ilə elə canlı danışır ki, elə bil dünən
gəlib oradan. Ancaq arada ah çəkməyindən,
yana-yana dizinə vurub xain qonşularımızı
lənətləməyindən anlamaq olur ki,
dedikləri uzaq keçmişdə qalıb.
İsmayıl müəllim şəxsən
məni yox, dədə-babamı, Göyçədə
qalan kəndimizin pirani qocalarını tanıyır və sözü-söhbəti onlardan
olur. Maraqlıdır ki, söhbətlərini
o qədər emosional
edir ki, özümü onun yaşıdı kimi hiss edirəm. Bəzən də onun adını çəkdiyi
bir şəxsi tanımayanda İsmayıl
müəllim elə səmimiyyətlə təəccüb
edir ki, lap xəcalət çəkirəm.
Evə gələn kimi mütləq anamdan həmin adamı soruşub öyrənirəm.
Növbəti söhbətə hazırlaşan kimi.
İsmayıl Məmmədli həm də Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin
üzvüdür. Bir dəfə
söhbətimizdə özünün
də bir vaxtlar şeir yazdığını etiraf
elədi. Sonra da həvəslə ard-arda 16 yaşında yazdığı, Sabirin yubileyinə həsr elədiyi, qəzetlərdə
çap elətdirdiyi
şeirlərdən 1-2 bənd
dedi. Təəssüf
ki, biri yadımda qaldı:
Alım-verim dostu olan,
Aylar-illər qanlı olar.
Təmənnasız qeydə qalan
Axır adlı-sanlı olar.
Mən niyə
təəccübləndim ki? Əslində, göyçəli olub şeir yazmaması daha təəccüblü
olmazdımı? İsmayıl
müəllimlə söhbət
zamanı el-obanın havası öz-özünə
elə gözəl yaranır ki! Hüseyn Arif söz xətrinə demirdi ki:
Xoş ləhcəni, şirin dili saxlayın,
Həm sevinci, həm niskili saxlayın,
Zodda zodu, Cildə cili saxlayın,
Göyçəlilər, dağılmayın Göyçədən.
İsmayıl müəllimin, ömrünü
elmə, araşdırmalara
yandıran bir şəxsin öz işinin ustası olmasına heç şübhə yoxdur. Türk el-obasının
hər küncü kimi, Göyçə mahalının da torpağı, ab-havası
sehrli gücə malikdir. Hələ Dədə Ələsgər
qısaca bu mahalın "xarakteristikasını"
vermişdi:
Adım
Ələsgərdi, əslim
Göyçəli,
Ələst aləmində demişəm
"bəli!"
Həm aşiqəm, həm dərvişəm, həm
dəli,
Canım gözəllərin yol qurbanıdı.
Bəli,
bu Ana-Torpaqda "Ələst" məqamında
Yaradanına verdiyi sözü tutan arif də, qələmin
haqqını verən
alim də, bir millətin milli-mənəvi dəyərlərinin
iki sütunundan birinin - aşıq sənətini fəlsəfi
səviyyəyə qaldıran
mütəfəkkir də,
kökünü, Vətənini
qorumağı bacaran və qanını alimin mürəkkəbindən
daha dəyərli edən Şəhid də yetişib. Ana-Torpağın bu ilahi vergisi
heç vaxt kəsilməyib, hətta xainlərin oraları zəbt elədiyi zamanlarda da. Ülvi Bünyadzadə təsadüfən demirdi ki:
Aşıq sözü eldən
alır,
İlk mizrabı zildən çalır,
Min Ələsgər yuva salır
Ələsgərin Göyçəsində.
Torpağı dəyərli edən, onu Vətən edən oğullardır və onların sözləridir. İsmayıl Məmmədli də həmin söz müəlliflərindən biri, Vətənin dəyərini artıran şəxsiyyətlərdəndir. İsmayıl müəllim Göyçənin etnoqrafiyasına ayrıca bir kitab həsr eləməsə də, monoqrafiyalarından birində - "Azərbaycan dilinin etnoqrafik leksikası"nda (Bakı, "Elm", 2008) ona toxunur. Ancaq o da bilir ki, Göyçənin özü kimi sözü də bir xəzinədir və ayrıca tədqiqat tələb edir.
Fateh Sultanın atası Sultan Murad Xan oğluna nəsihətlərinin birində deyir: "Allah Təala dahi padşahlara həm qüvvət, həm də ağıl vermişdir ki, qüvvəsini ağılla yerində istifadə edə bildin. Amma yalnız birini istifadə etsə, yaramaz. Əlahəzrət padşah bu ikisini yerində istifadə edir.
Görmürsənmi, bir qoçaq və bahadır ər yanında yaraq götürsə və hər xasiyyətinə uyğun gəlməyən söz üçün həmən əlini yarağa uzatsa, hər kişi ilə heç vəchlə döyüşmək istəsə, ona qoçaq və bahadır deməzlər. Bəlkə, dəli deyərlər. Amma yerində istifadə edəcəyi ağılla və fikirlə ona bahadır və qoçaq kimsədir, deyərlər". Bəli, Göyçə sözə dəyər verən, dəyərli söz deyən şəxsiyyətlərin Vətənidir. Göyçə Şah Xətaini atından endirən, qılıncının önünü kəsən Söz sahibinin Vətənidir. Ona görə Göyçədə alimə, mütəfəkkirə, ziyalıya, söz xiridarına hörmət çox yüksəkdir.
Azərbaycan qılıncının gücünə Qarabağını qaytardı. Ali Baş Komandan tez-tez hər kəsin yaddaşını təzələyib "Bizim doğma torpağımız Zəngəzurdur, bizim doğma torpağımız Göyçə mahalıdır, İrəvandır. Biz qayıdacağıq, əlbəttə...", - deyir. Bir vaxtlar, biz Şuşaya qayıdacağıq dediyi kimi. Göyçənin tarixinin dərin mahiyyətini, qədim mədəniyyətinin kökündə duran müqəddəs Sözü düşünəndə Göyçəyə məhz Sözün qüdrəti ilə qayıdacağımıza ümid daha da artır. O zamana qədər isə həmin Göyçə müqəddəs bir əmanət kimi qələmdə, telli sazda, hikmətlərdə, müdrik şəxsiyyətlərin kimliyində qorunub saxlanacaq.
İsmayıl müəllimlə hər
söhbətimizdə Göyçəyə qayıdıram. İndi onun haqqında məqalə
yazmaq istədim, yenə getdim
oraları dolaşdım gəldim, çünki
hər sözündə Göyçənin sehrindən bir zərrə var. Doğum gününüz
mübarək, Professor. Yeni
yaşınızı, inşallah,
Göyçənin özündə keçirəsiniz, həmin
zərrə də öz mənbəyinə
qovuşa.
Könül
BÜNYADZADƏ
AMEA-nın
fəxri üzvü
525-ci qəzet.- 2021.- 16 noyabr.- S.10.