Milli
istiqlalımızın atributu - Ali Attestasiya Komissiyası
Ali Attestasiya Komissiyası -30
Ali Attestasiya Komissiyası necə yarandı?
Ali Attestasiya Komissiyası elmi ictimaiyyətin və
dövlətin qarşısında alnıaçıq,
üzüağ fəaliyyət göstərən, zamanın
tələblərinə yüksək intellektual əməllə,
məsuliyyət hissi və həssaslıqla cavab verən, elmi
potensialın formalaşmasında fəal iştirak edən
nüfuzlu və dinamik dövlət qurumudur.
Ölkəmizin
yüksəkixtisaslı elmi və elmi-pedaqoji kadrların
attestasiyasını, onların elmi dərəcələrə
və elmi adlara layiq görülməsini, o cümlədən,
xarici elm mərkəzlərində verilmiş elmi dərəcə
və elmi adlar haqqında diplom və attestatların
tanınmasını, elmi müəssisələrin
akkredutasiyasını, bu sahədə dövlət siyasətini
həyata keçirən Ali Attestasiya Komissiyası 30 il əvvəl
- dövlət müstəqilliyimizin bərpa edilməsindən
bir neçə ay sonra 1992-ci il aprel ayının 23-də elm
sahəsi üzrə müstəqillik atributumuzun rəmzi
olaraq respublikamızda ilk dəfə Nazirlər Kabineti
yanında təsis edilmişdir.
Doğrudur, bir sıra inkişaf etmiş ölkələrdə
olduğu kimi Azərbaycanda da elmi fəaliyyətin tarixi qədimdir. Eyni fikirləri
elmi dərəcə və elmi adların təsis tarixi
haqqında söyləmək isə bir qədər mübahisəli
məsələdir. İlk elmi dərəcə, ilk elmi
ad alan azərbaycanlılar haqqında
araşdırmalar mübahisələr doğursa da, onlardan
birinin Mirzə Əbdülxaliq Axundzadə olduğu
şübhəsizdir. O, 1888-ci ildə Almaniyanın Erlangen
Universitetinin tibb fakültəsini bitirərək magistr elmi dərəcəsi
alır. 1890-cı ilə göz xəstəliyi
ilə bağlı "Koloboma məktəbi" adlı
dissertasiya işini alman dilində nəşr etdirir. Tədqiqatçı alim, prof. İslam Ağayev
tanınmış ictimai xadim, görkəmli əczaçı,
təbib M.Ə.Axundzadə haqqında yazırdı ki, o,
"X əsr farmakoloqu Əbu Mənsur Müvəffəqin əsərini
ərəb dilindən alman dilinə çevirir. Əsərdəki 446 bitki və 44 heyvan bədənindən
hasil olan dərman preparatı haqqında elmi izah yazıb, həmçinin,
orta əsr istilahlarının müasir elmi şərhini
verir. Əsər 1893-cü ildə Derptdə
(Estoniyanın indiki Tartu şəhəri - A.R.) Farmakologiya Tədqiqatları Tarixi İnstitutunun əsərlərində,
eyni zamanda ayrıca kitab şəklində Halle şəhərində
(Almaniya) nəşr edilir. Bu tədqiqatına
görə Derpt Universitetinin Tibb fakültəsi M.Ə.Axundzadəyə
tibb doktoru elmi dərəcəsi verir".
Cümhuriyyət
dövründə Bakı Universiteti yaradılarkən Tibb
fakültəsində dərs deyən professor-müəllim
heyətinin tərkibində Bakı şəhərində
yaşamasına və fəaliyyət göstərməsinə
baxmayaraq Mirzə Əbdülxalıq Axundzadənin adına təsadüf edilmir. Bəlkə də
əsl səbəb o vaxt Tibb fakültəsinin Anatomiya, Patoloji
anatomiya, Ümumi patologiya, Zoologiya, Histologiya, Ümumi cərrahiyyə,
Diaqnostika və s. kafedraları fəaliyyət göstərdiyi
zamanda M.Ə.Axundzadənin elmi dərəcə
aldığı farmakologiya və oftalmologiya kimi mühüm
ixtisas sahələrinin ilk vaxtlar universitetdə tədris edilməməsi
idi...
Azərbaycan
Xalq Cümhuriyyəti dönəmində - 1919-cu il sentyabr
ayının 1-də Bakı Universitetinin təsis edilməsi
Qafqaz regionunda böyük elmi, ictimai və siyasi əhəmiyyət
kəsb etməklə yanaşı elmi dərəcə və
elmi adların elmi-pedaqoji fəaliyyət sahəsində
prioritetliyini önə çəkdi. Çətinliklərə
baxmayaraq 1919-1920-ci tədris ilində universitetə 12 nəfər
professor, 31 nəfər privat-dosent və dosent dəvət
edilmişdir. Dövrünün görkəmli
professorlarından V.İ.Razumovski, M.L.Milman, L.Q.Qurviç,
A.A.Oşman, İ.İ.Şirokoqorov, A.M.Levin, N.Q.Uşinski və
b. Bakı Universitetində elmi mühitin yaradılmasında və
dərkində mühüm rol oynamaqla yanaşı elmi-pedaqoji
fəaliyyətin effektivliyini, səmərəliliyini elmi-tədqiqat
işlərinin intensivliyini stimullaşdırmışlar. Bakı Universitetinin müvəqqəti Elmi
Şurası layiqli yüksək ixtisaslı mütəxəssislərə
seçki yolu ilə elmi adların verilməsində səlahiyyətli
idi.
Azərbaycan
Xalq Cümhuriyyətinin 1920-ci ilin aprel ayında süqutu,
respublikamızın bolşevik rejiminin təsiri və təpkisi
altında sovetləşməsi
elmi incələmələr istiqamətindəki təməl
prinsipləri xüsusilə humanitar, ictimai elmlər sahəsində
ideoloji müstəviyə yönəltdi. Qırmızı
imperiya mərkəzindən asılılıq milli
düşüncənin tərəqqisinə, elmi
baxışlar sisteminin intişarına şimal səmumu kimi
ciddi zərbələr vurdu. Azərbaycanda
1920-1932-ci illərdə universitet və institutlarda elmi
şuraların qərarları ilə elmi ad alanların kəmiyyətində
artım hiss olunsa da, elmi dərəcə alanları yalnız
barmaqla saymaq olardı. Elmi fəaliyyətin
idarə edilməsi sistemini SSRİ miqyasında mərkəzləşdirmək
üçün SSRİ Elmlər Akademiyasının sovet
respublikalarında filialları təsis olundu. 1932-ci ildə Azərbaycan Elmi-Tədqiqat İnstitutu
ləğv edilərək onun bazası əsasında SSRİ
Elmlər Akademiyası Zaqafqaziya Filialının Azərbaycan
Şöbəsi (AzOZFAN) yaradıldı. SSRİ
MİK-in qərarı ilə 1932-ci il
sentyabr ayının 19-da elmi və elmi-pedaqoji kadrların fəaliyyətlərinin
sertifikatlaşdırılması niyyəti ilə
Ümumittifaq Ali Texniki Təhsil Komitəsinin yanında Ali
Attestasiya Komissiyası təsis edildi. Bu vaxta qədər isə
elmi dərəcələr və adlar ali təhsil
müəssisələri tərəfindən fərqli şərtlər
əsasında verilirdi. Fərqli tələblər
narazılıq, bürokratik əngəllər
yaratdığı üçün mükəmməl əsasnaməyə
ehtiyac duyulurdu. SSRİ Xalq Komissarları Soveti 1934-cü il 13 yanvar tarixli qərarı ilə "Elmi dərəcələr
və adlar haqqında" Əsasnamə təkmil olmasa da fəaliyyət
istiqamətinin zəruri meyarlarını müəyyənləşdirdi.
1991-ci il noyabr ayının 14-də
SSRİ Nazirlər Kabineti yanında Ali Attestasiya Komissiyası
ləğv edilərək onun bazası əsasında Rusiya
Federasiyasının Ali Attestasiya Komitəsi yaradıldı. Altmış ilə yaxın davamlı olaraq müttəfiq
respublikalardan Moskvaya göndərilən elmi dərəcələrə
və adlara dair attestasiya sənədlərinin
baxılmasından yeni yaradılan Rusiya AAK-ı imtina edirdi.
Dövlət müstəqilliyi bərpa olunduqdan
sonra Azərbaycanda Ali Attestasiya Komissiyası kimi gərəkli,
əhəmiyyətli bir qurumun yaradılması zamanın tələbinə
çevrilmişdir.
"Bakinskiy
raboçiy" qəzetinin 24 aprel 1992-ci il tarixli sayında Azərinformun
dərc edilən "Xronika"sında Azərbaycan
Respublikası Prezidentinin səlahiyyətini həyata
keçirənin sərəncamı ilə Azərbaycan Respublikası Nazirlər
Kabineti yanında Ali Attestasiya Komissiyası
yaradılmış və bu qurumun ilk sədri Rauf
Əbdüləli oğlu İsmayılov təyin
edilmişdir.
Təsis
fərmanından bir ay sonra Nazirlər Kabinetinin 26 may 1992-ci il tarixli, 284 saylı qərarı ilə AAK sədrinin
birinci müavini və müavini də təyin edilmişdir.
Birinci müavin vəzifəsinə kimya üzrə elmlər
doktoru, professor Ədalət Vilayət oğlu Rəhimov,
müavin vəzifəsinə isə SSRİ Dövlət
Mükafatı laureatı, AMEA-nın müxbir üzvü,
texnika elmləri doktoru, professor Rafiq Əziz oğlu Əliyev
layiq görülmüşdür. Ali Attestasiya
Komissiyasının rəhbərliyində təmsil olunan hər
üç şəxs görkəmli alimlər, fəaliyyət
göstərdikləri elm sahələri üzrə ölkəmizdə
və onun hüdudlarından kənarda yaxşı
tanınır və elmimizi tanıdırdılar.
AAK-ın
ilk sədri, əməkdar elm xadimi, filologiya elmləri doktoru,
professor Rauf İsmayılov 1939-cu ildə Qərbi Azərbaycanın
Parpı kəndində anadan olmuş, gənclik illəri Tərtər
rayonunun Azadqaraqoyunlu kəndində keçmiş, orada tam orta
məktəbi bitirmişdir. Azərbaycan Dillər Universitetinin
(sabiq M.F.Axundov adına Dillər İnstitutu) Fransız dili
fakültəsini bitirən Rauf Əbdüləli oğlu
1968-ci ildə "Azərbaycan satrik şeirinin inkişaf
yolları" adlı namizədlik, "Azərbaycan - Fransa ədəbi
əlaqələri" mövzusunda doktorluq dissertasiyası
müdafiə edərək elmi dərəcələr
almışdır. Uzun illər Azərbaycan Texniki
Universitetinin Xarici dillər kafedrasına rəhbərlik edən
R.İsmayılov 1986-cı ildə professor elmi adına layiq
görülmüş, dərslikləri və dərs vəsaitləri,
xüsusilə "Fransız dili" dərsliyi 1986, 1988 və
1990-cı illərdə Moskvada
"Ali məktəb" nəşriyyatında yüksək
tirajla təkrar nəşr edilmiş, Rusiyanın
Sankt-Peterburq, İrkutsk, Omsk və digər dövlət
universitetlərində bu gün də tədris edilir. Müştərək hazırladığı
"Fransızca-Azərbaycanca elektronika terminləri
lüğəti" (372 səh.) adlı dərslik Azərbaycan
Texniki Universitetinin qərarı ilə 2006-cı ildə
"Çaşıoğlu" nəşriyyatında
işıq üzü görmüş və bu gün də
aktuallığını qoruyub saxlayır.
Professor Rauf İsmayılovun
yaradıcılığında bədii-publisistik səciyyəli
əsərlər də yer alır. Onun "Qardaş
torpağında" (Bakı: Azərnəşr, 1966, səh.68),
"Mən səninlə qalıram" (Bakı: Gənclik,
1981, səh. 145), "Dostluq telləri" (Bakı: Azərnəşr,
1982, səh.68) və b. kitabları, eləcə də bir pyesi
zamanında oxucular tərəfindən maraqla
qarşılanmışdır.
Azərbaycan
Respublikasının millət vəkili, professor Rauf
Əbdüləli oğlu İsmayılov 1992-ci il iyul ayının 22-də Azərbaycan
Respublikası Milli Məclisinin Təhsil, elm, din və mədəniyyət
məsələləri daimi komissiyasının sədri
seçilir. Bu yüksək vəzifəyə layiq
görüldüyü tarixdən bir müddət öncə
isə Rauf Əbdüləli oğlu Azərbaycan
Respublikası Prezidentinin səlahiyyətini həyata
keçirən, Azərbaycan Respublikası Ali Soveti sədrinin
1992-ci il 2 iyun tarixli fərmanı ilə "başqa işə
keçməsi ilə əlaqədar olaraq" Azərbaycan
Respublikasının Nazirlər Kabineti yanında Ali Attestasiya
Komissiyasının sədri vəzifəsindən azad
edilmişdir. R.Ə.İsmayılovun 1992-ci ilin aprel
ayının 23-dən iyun ayının 2-dək - 40 gün
müddətində AAK-a sədr olduğu
dövrdə təyinatı üzrə fəaliyyətə
başlamamış, tariximizin mürəkkəb və
keşməkeşli zamanında ona həvalə edilən
yüksək vəzifə yalnız kağız üzərində
qalmışdır.
Professor
Ədalət Vilayət oğlu Rəhimov isə Nazirlər Kabinetinin 27
noyabr 1992-ci il tarixli, 640 saylı qərarı AAK sədrinin
birinci müavini vəzifəsindən azad edilərək Azərbaycan
Respublikası Ali və orta ixtisas təhsili nazirinin birinci
müavini vəzifəsinə göndərilmişdir.
AAK sədrinin və onun birinci müavininin təyin
olunduğu işə başlamadan və ya mövcud problemlərin
çözümünə cəhd göstərmədən
daha rahat və rəvan vəzifələrə göndərilməsi
dövlət müstəqilliyi yenicə bərpa edilmiş,
ziddiyyətlər məcrasında çırpınan bir
ölkədə onun rəhbərliyinin qeyri-peşəkar kadr
siyasəti, bu sahədəki səriştəsizlik və
uğursuz seçim quruculuq prosesi üçün zədəsiz
ötüşmürdü.
Nə yaxşı ki, qayğısız ünvan
axtaranlardan fərqli olaraq Ali Attestasiya Komissiyasının
növbəti və eyni zamanda bir sıra ilklərə imza
atan qurucu sədri haqqında eyni düşüncələri
bölüşmək mümkünsüzdür.
Azərbaycan
Respublikası Prezidentinin səlahiyyətini həyata
keçirən, Azərbaycan Respublikası Ali Soveti sədrinin
1992-ci il 2 iyun tarixli fərmanı ilə
Azad Xəlil oğlu Mirzəcanzadənin Azərbaycan
Respublikasının Nazirlər Kabineti yanında Ali Attestasiya
Komissiyasının sədri vəzifəsinə təyin edilməsi
cəmiyyətdə məmnunluq hissi ilə
qarşılanır.
Texnika
elmləri doktoru, professor, əmkdar elm və texnika xadimi,
Dövlət mükafatı laureatı, akademik Azad Xəlil oğlu Mirzəcanzadə
(1928-2001) neft-mədən və qaz-kondensat yataqlarının
işlənməsində, dinamik metodlarının
hazırlanmasında, tədqiqi və tətbiqi sahəsində
böyük şöhrət qazanmış qüdrətli elm
adamı idi. O, sadəliyi, səmimiyyəti, cəsarəti,
obyektivliyi, prinsipallığı, yüksək
intellektuallığı, vətənsevərliyi ilə elmi
ictimaiyyət arasında yaxşı tanınır, dəyərləndirilir
və sevilirdi. Akademik A.M.Mirzəcanzadənin uzun illər AMEA
Neft İnstitutunda və Neft Ekspedisiyasında baş
laborantlıqdan şöbə müdiri (1948-1958), Azərbaycan
Neft Sənayesi Nazirliyi nəzdində Elmi-Tədqiqat
Neftçıxarma İnstitutunda (1958-1968), eyni zamanda SSRİ
Elmlər Akademiyasının Mexanika Problemləri
İnstitutunda laboratoriya müdiri (1966-1969), SSRİ Elmlər
Akademiyası və Neft Sənayesi Nazirliyinin müştərək
laboratoriyasının (1969-1973) və keçmiş
Ümumittifaq Elmi-Tədqiqat Neft İnstitutunun neft-qaz
dinamikası laboratoriyasının müdiri (1973-1989), Azərbaycan
Neft Akademiyası nəzdində Neft-Qaz Geotexnoloji Problemləri
və Kimya Elmi-Tədqiqat İnstitutunun direktoru vəzifələrinədək
məsul sahələrdə çalışması, elmi və
elmi-pedaqoji, həmçinin, yüksək ixtisaslı mütəxəssislərin
hazırlanması sahəsindəki xidmətləri, səmərəli
elmi-təşkilati fəaliyyəti onun Nazirlər Kabineti
yanında Ali Attestasiya Komissiyası kimi mötəbər və
məsuliyyətli bir quruma rəhbərlik etməsini şərtləndirirdi.
Azad Xəlil
oğlu AAK-a sədr təyin ediləndə yeni
yaradılmış qurumun nəinki iş otağı, hətta
bir masası, bir kağız parçası belə yox idi.
Xatırladım
ki, həmin il Qarabağda erməni
işğalçılarına qarşı ağır
döyüşlər gedir, bütün cəhdlərə
baxmayaraq cəbhədə uğursuzluqlar bir-birini əvəzləyirdi.
Daşaltı faciəsi, Xocalı soyqırımı,
Şuşanın işğalı... Bütün
ölkənin diqqətinin Qarabağa yönəldiyi,
bütün imkanların cəbhə üçün səfərbər
olduğu bir zamanda hökumətdən bina, avadanlıq,
ştat, zəruri xərclər üçün vəsait tələb
etmək olduqca ağrılı və üzücü məsələ
idi. Bir tərəfdən də bəzi
ziyalılar "Bizə Ali Attestasiya Komissiyası
lazımdırmı?", "Türkiyədə akademiya
yoxdur, bizdə niyə olsun?" kimi ritorik sualları ilə cəmiyyətdə
sabaha inamsızlıq, eləmə, tərəqqiyə
etimadsızlıq əhval-ruhiyyəsi sərgiləyirdilər.
Respublika üçün çox ağır
bir dönəmdə akademik A.M.Mirzəcanzadəyə
düşünmək üçün bir ay vaxt lazım oldu.
Əslində bu bir ay müddətində o AAK-ın fəaliyyət
istiqamətini, strukturunu müəyyənləşdirdi, yeni
quruma yüksəkixtisaslı elmi mütəxəssislər dəvət
etməyi planlaşdırdı, Ekspert şurasının, Rəyasət
Heyətinin müvəqqəti tərkibini nəzərdən
keçirdi. Bir aydan sonra - 1992-ci il iyul
ayının 1-də Azad Xəlil oğlu vəzifəsinin
icrasına başlaması haqqında ilk əmri imzaladı:
"Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti
yanında Ali Attestasiya Komissiyası
Əmr ¹
1/92.
Azərbaycan
Respublikasının Nazirlər Kabineti yanında Ali Attestasiya
Komissiyasının sədri (0,5 ştat) vəzifəsini
01.07.1992-ci il tarixindən icra etməyə başladım.
Əsas:
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin səlahiyyətini həyata
keçirən, Azərbaycan Respublikası Ali Soveti sədrinin
Fərmanı. ¹ 822. 02.06.1992-ci il. Sədr. A.X.Mirzəcanzadə".
Bu əmrdə
iki məqam diqqəti cəlb edir: Birincisi, Sədr digər həmkarlarına
nümunə olaraq vəzifəsinin icrasına 0,5
ştat vahidi ilə başlayır və əməkhaqqının
50 faizindən dövlət büdcəsinin xeyirinə olaraq
imtina edir (Maliyyə sənədlərinə əsasən onun
sonralar da rüblük və illik mükafatlardan imtina etdiyi bəlli
olur). İkincisi, iyul, avqust ayı xüsusilə
elmi, elmi-pedaqoji işçilər üçün məzuniyyət
dövrü sayılsa da, sədr sentyabr ayını gözləmədən
fəaliyyətə başlamağı zəruri hesab
etmişdir.
Öncə akademik A.M.Mirzəcanzadə Ali Attestasiya
Komissiyası üçün bina məsələsini həll
edir. Nazirlər
Kabinetinin qərarı ilə Bakı şəhərinin mərkəzində
yerləşən, Fikrət Əmirov küçəsi 8
saylı memarlıq üslubunda tikilmiş, ümumi sahəsi
1110 kvadratmetr, istifadə üçün yararlı sahəsi
700 kvadratmetrdən çox olan daşınmaz əmlak AAK
üçün ayrılır. Sədr yayın istisinə və
binada aparılan təmir işlərinə baxmayaraq əməli
fəaliyyətə start verir. İlk növbədə
Komissiya üçün elmi kadrları müəyyənləşdirir
və işə qəbul edir. Özündən
sonra, iyul ayının 7-də iki saylı əmr ilə kənd
təsərrüfatı elmlər namizədi Yaşar Firuz
oğlu Məlikovu Kimya-biologiya, tibb və kənd təsərrüfatı
şöbəsinin müdir müavini vəzifəsinə qəbul
edir. Yaşar Firuz oğlu Ümumittifaq Kənd
Təsərrüfatı Elmləri Akademiyasının Azərbaycandan
ilk həqiqi üzv, heyvandarlıq sahəsində ilk elmlər
doktoru, SSRİ Dövlət mükafatı laureatı Firuz Məlikovun
(1902-1965) oğlu idi. Növbəti əmrlə,
iyul ayının 9-da Fazil Veys oğlu Mustafayev AAK İşlər
idarəsinin rəisi və əvəzçilik üzrə sədrin
köməkçisi vəzifəsinə təyin olunur.
Az
müddət ərzində akademik Azad Mirzəcanzadənin əmri
ilə Elman Nəcəfov -
Fizika-riyaziyyat və texnika şöbəsinin müfəttişi,
Naibə Musayeva - Dövlət attestasiya müfəttişliyi
şöbəsinin rəisi, Vaqif Qurbanov - Humanitar və ictimai
elmlər şöbəsinin rəis müavini, Əkrəm
Ağayev - həmin şöbəsinin müfəttişi, Saleh Tahirov - Qeydiyyat və diplom və
attestatların verilməsi şöbəsinin müfəttişi,
Leyla Məmmədova - Dövlət attestasiya müfəttişliyi
şöbəsinin baş müfəttişi, Əlimirzə
Əhmədov - Fizika-riyaziyyat və texnika elmləri
şöbəsinin rəis müavini, Xubəli Əzizov -
Fizika-riyaziyyat və texnika elmləri şöbəsinin
müfəttişi, Fərrux
Qasımov - Hüquq məsləhətçisi, Lina Nəbiyeva - Sədrin katibəsi,
Əziz Nağıyev - Komendant və s. vəzifələrə
təyin edilirlər.
AAK sədrinin
birbaşa təşəbbüsü və təkidi ilə
M.V.Lomonosov adına Moskva Dövlət Universitetinin azərbaycanlı
yetirməsi, "Ultrabənövşəyi
şüaların ali bitki hüceyrə membranlarına təsir
mexanizmi" mövzusunda ekologiya və biofizika ixtisasları
üzrə doktorluq dissertasiyası müdafiə edərək
Rusiya AAK-ı tərəfindən 1992-ci ilin may ayında
fizika-riyaziyyat elmləri doktoru
elmi dərəcə alan, gənc və istedadlı alim
Rövşən İbrahimxəlil oğlu Xəlilov Bakıya
dəvət edilərək
Nazirlər Kabinetinin 29.10.1992-ci il tarixli, 583 saylı qərarı
ilə Ali Attestasiya Komissiyasının baş elmi katibi təyin
olunmuş, dekabr ayının 1-dən yeni iş yerində
böyük entuziazm ilə fəaliyyətə
başlamışdır.
1992-ci ilin sonuna qədər Komissiyada əməkdaşların
sayı (texniki işçilərlə birlikdə) 17 nəfərə
çatmışdır. Universitet və
İnstitutlardan isə elmi dərəcə və elmi ad almaq
üçün ixtisaslaşmış şuralardan və elmi
şuralardan dissertasiya işləri və attestasiya sənədləri
1992-ci ilin iyul ayından Ali Attestasiya Komissiyasına daxil
olmağa başlamışdır. A.Mirzəcanzadənin
rəhbərliyi ilə ilk növbədə fərqli elm sahələri
üzrə Respublikanın görkəmli alimlərindən
ibarət Komissiyanın Rəyasət Heyətinin ilk tərkibi
müəyyənləşdirildi.
Nazirlər
Kabinetinin təsdiqlədiyi AAK Rəyasət Heyətinin ilk
üzvləri sırasına Azad Mirzəcanzadə (sədr),
Çingiz Qacar, Yaşar Qarayev, Fəxrəddin Veysəlov, Xubəli
Əzizov, Urxan Ələkbərov, Süleyman Əliyarlı,
Şəfaət Mehdiyev, Yəhya Məmmədov, Nurəddin
Rzayev, Musa Rüstəmov, Əhməd-Cövdət Hacıyev
və b. daxil oldular.
Ali
Attestasiya Komissiyasının yarandığı müddətdən
bir neçə ay ərzində diqqətçəkən
işlərindən biri də "Alimlik dərəcələri
və elmi adların verilməsi qaydası haqqındakı
Müvəqqəti Əsasnamə"nin
işlənib hazırlanması idi. Müvəqqəti
Əsasnamənin layihəsi Azərbaycan Respublikasının
Nazirlər Kabinetinin müvafiq şöbələri tərəfindən
bəyənilərək 1992-ci il 29 oktyabr
tarixli 582 saylı qərarı ilə təsdiqlənmişdir.
Müvəqqəti Əsasnaməni mükəmməl
sənəd hesab etməkdən uzaq olsaq da, bir həqiqəti
etiraf etmək zəruridir ki, prosedur pozuntularının və
narazılıq yaradan halların qarşısını almaq
üçün sənəddə yetərincə
ölçülü-biçili meyarlar, məhdudlaşdırıcı
tələblər də yer almışdır. Xüsusilə, 1990-1992-ci illərdə bəzi
institut və universitet elmi şuraları qeyri-sabit ictimai-siyasi
şəraitdən sui-istifadə edərək elmlər namizədlərini
kütləvi olaraq professor elmi adının verilməsi
üçün təqdim etmişdilər. Yeni əsasnamənin 43-cü bəndində isə
professor elmi adı almaq üçün iddiaçının
elmlər doktoru elmi dərəcənin olması tələb
kimi irəli sürülmüşdür.
Müstəqilliyimizin ilk illərində rəyasət
heyətinin protokollarına əsasən diqqətçəkən
meyllərə və məqamlara da təsadüf edirik. AAK Pəyasət
Heyətinin Əsasnamə tələblərindən irəli
gələn müraciət və xəbərdarlıqlarına
baxmayaraq bəzi institut və universitet elmi şuraları və
ixtisaslaşmış dissertasiya şuralarında ciddi prosedur
pozuntuları davam etdirilmişdir. Rəsmi məlumatda
qeyd edilmişdir ki, "Azərbaycan Dövlət Neft
Akademiyasının elmi şurasının 23 dekabr 1992-ci il tarixli qərarı əsasında F.Nəsibova,
H.Xəlilova və N.Məmmədova Rusiya Dövlət Ali
Attestasiya Komitəsi tərəfindən professor attestatı
verilmişdir. Lakin onların attestatları Azərbaycan
AAK-nın təkrar attestasiyasından keçməmişdir.
Bununla belə Neft Akademiyasında həmin şəxslərin
professor elmi adları qanunsuz olaraq özbaşına rəsmiləşdirilmişdir".
Rəyasət Heyətində cari məsələlərin
müzakirəsi zamanı toxunulan mövzulardan biri də Rusiya
AAK-nın verdiyi diplomu ona bərabər tutulan milli sənədlə
əvəzləmək arzusudur. Sədr A. Mirzəcanzadə Rəyasət
Heyətinin üzvlərinə Nazim Xanbaba oğlu Yarməmmədovun
AAK-a müraciəti ilə əlaqədar məlumat verdi. Bildirdi ki, N.X.Yarməmmədov
Azərbaycan EA Əlyazmalar İnstitutunda namizədlik
dissertasiyası müdafiə etmiş və Rusiya AAK-nın
namizədlik diplomunu almışdır. İndi
isə N.X.Yarməmmədov Azərbaycan AAK-nın diplomunu almaq
istəyir. Rəyasət Heyətinin üzvləri problemə
təkrar attestasiya kimi yox, milli qürur məsələsi kimi
yanaşaraq qərar qəbul etmişdir: "Nazim Xanbaba
oğlu Yarməmmədova Rusiya AAK-dan aldığı diplomu
Azərbaycan AAK-na təhvil verdikdən sonra Azərbaycan
AAK-nın diplomu təqdim edilsin".
Namizədlik (indi fəlsəfə doktoru) imtahanları məsələsi hər zaman elmi ictimaiyyətin həssas nöqtələrindən olmuş, iddiaçılar tərəfindən problem birmənalı qarşılanmamışdır. İndi bu imtahanların sayı ikiyə ( ixtisas və xarici dil) endirilsə də, vaxtilə elmlər namizədi alimlik dərəcəsi iddiaçısı Müvəqqəti Əsasnaməyə əsasən fəlsəfə, xarici dil, rus dili, psixologiya, pedaqogika, informatika və ixtisas fənlərindən imtahan, Azərbaycan tarixindən isə zaçot verməli idi.
Əsasnamənin 43-45-ci maddəsində elmi adların verilməsində müstəsna hallar da nəzərdə tutulmuşdur. Bu maddələr xüsusilə hərbi mütəxəssislərin yetişdirilməsində, idmanın, mədəniyyətin və incəsənətin inkişafında şəxsi xidmətləri və rolu olan, öz ixtisasları üzrə yüksəkixtisaslı mütəxəssislər hazırlayan, elmi dərəcəsi olmayan mədəniyyət və incəsənət xadimlərinə, idman ustalarına, hərbi mütəxəssislərə vəsatət qaldırıldığı təqdirdə şamil edilirdi.
Müvəqqəti Əsasnamənin təsdiqindən sonra AAK Rəyasət Heyətinin ilk iclası 21 noyabr 1992-ci ildə keçirilmiş, 24 nəfər elmi dərəcə və elmi ad iddiaçısının attestasiya işinə baxılmış və müsbət qərar qəbul edilmişdir. Bu işlərin əksəriyyəti AAK-a cari ilin iyul ayında daxil olmuşdur. Diplom və attestat alanlardan Nadir Məmmədov, Məmməd Cəfərov, Qalib Kərimov, Adil Mahmudov, Rasim Məmmədov, Məmməd Əliyev, Əli Hüseynov, Çimnaz Ağayeva, Məcid Məcidov, Vilayət Abdıyev, Oqtay Qarabəyli, Svetlana Cəfərova, Ramella Güləliyeva, Sürəyya Əliyeva, Məhəmməd Həsənov, Zina Məcidova, Nadir İsmayılov, Heydər Cəfərov, Nübar Muxtarova, Zemfira Mehrəliyeva, Ulduz Yusubova, Rzaqulu Bayramov, Mehdi Mehdiyev, İzzət Əfəndiyev... Onlar müstəqil Azərbaycan Respublikasının öygü və sevgi ilə yaratdığı, milli dəyərlərin və elmi əyarların uca tutulduğu Ali Attestasiya Komissiyasının diplom və attestatlarını alan ilk qaranquşlar idi.
(Ardı var)
Asif
RÜSTƏMLİ
Filologiya
elmləri doktoru, professor
525-ci qəzet.- 2022.- 22 aprel.- S.12-13;16.