65-də 45-də gördüyüm kimi

Əslində, onun haqqında müsbətə köklənmiş hansısa fikir bildirməkdən uzaq olmuşam. Bunun xeyir gətirməyəcəyini düşünmüşəm. Əksinə,ziyanlı ola biləcəyini də. Axı işçinin müdir haqqında xoş söz söyləməsinə hər bir halda müsbət yanaşılmır. Bəlkə doğru olan elə budur. Ancaq hər kəsin içində gəzdirdiyi doğrular var. Elə bilirəm, söyləyəcəyim doğrular nə məni, nə də onu utandıracaq. Çünki doğrulara şahidlik edən yalnız mən deyiləm. Demək, düşüncələrimin vəfa borcu kimi qarşılanma ehtimalı daha böyükdür. Həm də ona görə böyükdür ki, onu müsbət mənada xarakterizə edən, şəxsiyyət kimi vurğulayan doğruların heç də hamısını yazmayıb, çox az hissəsini qabardacam. Bir də, indi yazmayıb, axı nə vaxt yazım? Yubileyidir, ürəyimdən onu təbrik etmək keçir.

Əlqərəz, gün bu gündür. Onun 65 yaşı, onu tanımağımın 20 ili tamam olur. Tanımağım yekə çıxmasın, 20 yaşındaydım, adam tanıyacaq qədər böyüməmişdim. "Onu görməyim" söyləsəm, daha dolğun çıxar. Söz vaxtına çəkər, təxminən bu vaxtlar idi. "Ruh"un (rəhbərlik etdiyi "Ruh" Jurnalistlərin Müdafiəsi Komitəsi) Nizami küçəsindəki ofisinə boylanmışdım. Ofis deyəndə söhbət kirayə götürülmüş bir otaqlı mənzildən gedir. Heç şübhəsiz, haqqında söz açdığım məkanı xatırlayanlar az deyil.

Həmin gün darısqal mənzilin ondan da darısqal mətbəxindəydi. Yəni müdirin (ona müdir deyə müraciət etməmişəm. İlk dəfədir yazıram) otağı oraydı. Ötən 20 ildə daha iki müdir otağı olub. Hər iki otaq birincidən azı 4 dəfə böyükdür. Otaqlar dəyişib. Əslində,otaqlarla bərabər, onun içindəki insanlar da bu və ya digər dərəcədə dəyişir. Yəni 45 yaşlı şəxsin 65 yaşınadək dəyişilməsi mümkündür. Bu mənada onun dəyişilməsi də təbii sayıla bilərdi. Necə ki, bir çoxlarının hətta başqalaşmasına təbii yanaşmışam. Ancaq bu prosesdə müəyyən qanunauyğunluq axtarmış, böyük ölçüdə baş verənləri, daha böyük dəyişiklikləri saf-çürük edib nəticəyə gəlmişəm. Nəticəm isə budur: "Ruh"un ofis olaraq yerləşdiyi mənzilin mətbəxinə daxil olarkən gördüyüm 45 yaşlı Əflatun Amaşovla indiki 65 yaşlı Əflatun Amaşov arasında hər hansı fərq yoxdur. Müəllim (müraciət formam) o zamankı kimi sadədir, səmimidir, təvazökardır, qayğıkeşdir...

Elə bilirəm, o da məni 20 il əvvəlki kimi görür. Daha doğrusu, 20 il əvvəlki uşaq kimi. Hər halda mənim də kiminsə düşüncəsində uşaq olaraq qalmaq ixtiyarım var. Qoy, belə düşünən Əflatun müəllim olsun, nə xoş. Hərçənd insanın 20 yaşla 40 yaş arasındakı dəyişilmə ehtimalı 45 yaşla 65 yaş arasındakı dəyişilmə ehtimalından daha böyükdür. Yəni birincidə təbiilik ikinciyə nisbətən xeyli çoxdur.

Təbiilikdən və dəyişikliklərdən söz düşmüşkən, Əflatun Amaşov adı təbiilikləri qəbul etmə məharətindədir. Məharət ayrı-ayrı hadisə və proseslərdəki dəyişikliklərin doğurduğu eybəcərlikləri aradan qaldıraraq onları həyata qazandırmaq, fürsət vermək, şans tanımaq istəyinə köklənir. Mənə elə gəlir ki, müəllim bu xarakterilə mediada yox, digər sahədə olsaydı, işi indikindən qat-qat asan alınardı. Ancaq reallıq var - Əflatun Amaşov Azərbaycan mediasının cəmiyyətə qazandırdığı obrazdır.

Bu obraz az əvvəl sadaladığım keyfiyyətlərlə yanaşı, inanılmaz dərəcədə prinsipialdır, qətiyyətlidir, həlim olduğu qədər kompromissiz davranmağı bacarandır. Belə adamlar adətən sözlərlə yox, baxışlarla, nəzərlərlə danışırlar, susmaqları son dərəcə ciddi məna daşıyır. Ancaq susarkən də dayanmırlar, iti zehinləri ilə tutduqları yolu düşünürlər. Onlar keçmişlə bağlı nələrisə itirmək istəmirlər, axırda söyləyəcəklərini əvvəldə dillərinə gətirmirlər. Bu da bir reallıqdır ki, onlar üçün axır anlayışı yoxdur. Çünki gələcəyə nikbin yanaşırlar və keçmişdəkiləri gələcəyə daşımağı, özü də itirmədən, sağlam, bütöv şəkildə daşımağı həyat missiyası kimi görürlər. Buna görə hətta narazı qaldıqları məqamlarda belə fikirlərini sözlə ifadə etməyəcək qədər səbrli və təmkinlidirlər. Yəqin deyiləcək sözün kiminsə itirilməsinə səbəb olacağını düşünürlər. Fikrimcə, sözə dəyər verməyin örnək nümunəsi həm də budur.

Deməli, prinsipiallıq və qətiyyət uğrunda çalışılan məsələlərin həllində ortaq maraq və mənafelərin təminatını, fərqli düşüncələrin uzlaşdırılmasını kompromissiz variant olaraq nəzərdən keçirməyə əsaslanır. Mən 65 ilin 20 ilini məhz bu cür görmüşəm və bu mənə imkan verib ki, Əflatun Amaşov şəxsiyyətinə həm media adamı, həm də ziyalı qismində yanaşım. Hər iki yanaşma bir-birini tamamlayır və gözlər önündə nəinki onu tanıyanlar, bütövlükdə cəmiyyət üçün faydalı insan siması canlanır. Bu sima dövlətini, xalqın sevən, onun ruhunu duyan peşəkar jurnalistdir, ictimai xadimdir, eyni zamanda dəyərli ziyalıdır.

Bəli, Əflatun müəllim 65 yaşına cəmiyyətə fayda verərək çatıb və onun kimi insanların ömür yolundakı hər il fayda payını daha da artırır. Bu mənada müəllimə daha böyük rəqəmli yubileylərini qeyd etməsini arzulayıram. Məncə, 65 böyük rəqəmli yubileylərin ən kiçiyi, yeni yolun başlanğıcıdır. Müəllim, Allah yolunuzu açıq, canınızı sağlam eləsin! Təbrik edirəm! Var olun!

Əvəz RÜSTƏMOV

525-ci qəzet.- 2022.- 29 aprel.- S.11.