MƏNİM PERSONAJLARIM
Əli
Əmirlidən ustad dərsləri
"Ulduz" jurnalı
ilə "525-ci qəzet"in birgə layihəsi (V DƏRS)
Səhnə əsərinin uğuru dramaturqun
yaratdığı personajlardadır. Səhnədə hər
şey personajlar vasitəsilə baş verir, onların vasitəsilə
tamaşaçı zalına ötürülür. Ona görə də personajlar canlı, diri insanlar
olmalıdırlar. O qədər canlı, o qədər
diri ki, onları sevmək, onlara nifrət etmək
mümkün olsun. Əgər tamaşaçı
personajların taleyinə biganə qalırsa, deməli, səhnədə
diri, canlı heç kim yoxdur, obrazlar
müqəvva təsiri bağışlayır.
Mənim
üçün əsərin qəhrəmanı stereotiplərdən
azad olmalıdır, ikinci şərtim, ən mənfi, mənəviyyatca
eybəcər adam belə elə
yaradılmalıdır ki, müəyyən məqamlarda
tamaşaçının ona rəhmi gəlsin, rəğbəti
olsun və ya onun pis əməllərinə az da olsa, bəraət
qazandıra bilsin. Ən vacib keyfiyyətlərdən
biri isə personajın daim inkişafda göstərilməsidir.
Əgər ən vacib deyirəmsə, onda elə
üçüncü şərtimdən başlayım.
Personajlar əsər boyu dəyişə-dəyişə
yeni keyfiyyətlər qazanmırlarsa, tamaşaçı
onların taleyinə biganə qalacaq. Özü haqqında
hər şeyi dərhal danışan qəhrəman elə
ilk görüşdən özünə aid hər şeyi
açıb tökən, gizli bir şey saxlamayan adamlara bənzəyir.
Tamaşaçını nigaran qoymaq, onun diqqətini
personajın üzərində saxlamaq üçün müəllif
qəhrəman haqqında demək istədiklərini tədricən,
hadisələrin inkişafına uyğun olaraq
açmalı, onun xarakterindəki yeni-yeni xüsusiyyətləri
bir-bir göstərməli, bütün bunlara uyğun olaraq
tamaşaçı həyəcanının getdikcə
artmasına nail olmalıdır.
Tennessi Uilyamsın ən gözəl və dünyaca məşhur
"Arzu tramvayı" pyesinin baş qəhrəmanı
Blanş Debuanın xarakteri təzadlı və ziddiyyətli
cizgilər kələfi kimi qarışıqdır. Onda incə
kübarlıq qabalıqla, sadəlik bicliklə həmsərhəddir.
O, ilk baxışda sadəlövhdür, təmizdir, əslində
isə üzü üzlər görmüş, təcrübəli
qadındır. O, aysberq kimidir, görünməyəni
görünənindən qat-qat çoxdur. Tamaşaçı
onu tanımaqda, oxumaqda çətinlik çəkir. Blanşın xarakteri, əsl mahiyyəti əsərin
ikinci hissəsinin axırına yaxın tam
açılır. Bütün bu
tanıma prosesini tamaşaçı intizarı, həyəcanı
və obraza simpatiyalı münasibəti müşayiət
edir. Onu da deyək ki, tək Blanş yox, "Arzu
tramvayı"nın Stella, Stenli Kovalski
kimi digər personajları da tədricən
açılır.
"Azdrama"dan
başlamış, ölkənin, demək olar, bütün
dram teatrlarında və 10-a yaxın xarici ölkə
teatrında tamaşaya qoyulmuş "Varlı qadın"
adlı qara komediyamın əsas qəhrəmanı Həvva Zərlinskayadan
danışım.
Əsərin birinci hissəsində Həvva maddi
ehtiyacın məngənəsində sıxılan deyingən,
davakar, özünə qadın kimi baxmağa nə həvəsi,
nə maddi imkanı olan anadangəlmə axsaq qadındır. Əsərin ilk səhnələrində
mən qəhrəmanımı belə təqdim edirəm,
amma süjet sürətlə inkişaf etdikcə Həvva dəyişir,
Almaniyada rəhmətə getmiş qohumu Bibixanım Zərlinskaya
fon Braunun ona böyük sərvət vəsiyyət
etdiyini biləndə isə tamam başqalaşır. Artıq birinci hissənin sonuna personaj deyingən,
aciz, şikəstliyindən sıxılan qadından
hökmlü bir qadına, əsərdə katalizator rolu
oynayan Vəkil demiş, "madam"a çevrilir. Mən
müəllif kimi bununla kifayətlənmirəm, antraktdan sonra
(əslində, mənim antraktlarımda tamaşaçılar
15 dəqiqə fasilə edirlərsə, əsər, onunla da
bağlı personajlarım işləyir, hadisələrə
uyğun olaraq inkişaf edir, dəyişirlər) ikinci hissə
başlayır və bir aylıq Almaniya səfərindən
qayıdan Həvva həm zahirdən, həm də daxildən
elə dəyişib ki, onu tanımaq xeyli çətindir. O
indi Həvva yox, Yeva Zərlinskayadır. O indi axsamır da!
Super!
Bu yerdə
məzəli bir haşiyə: "Varlı qadın"ı
ilk dəfə 1999-cu ildə Dövlət Gənclər
Teatrında unudulmaz rejissorumuz Hüseynağa Atakişiyev
tamaşaya qoymuşdu. Gördüyüm
quruluşlar içərisində bu, pyesin ən parlaq səhnə
təqdimatı idi. Baş rolda Nəsibə
Eldarova oynayırdı. Nəsibə
xanım tamaşanın birinci hissəsi ilə ikinci hissəsi
arasında o qədər dəyişirdi, inanmaq olmurdu ki, hər
iki Həvvanı eyni aktrisa canlandırır.
Tamaşaların birində yanaşı oturduğum çox təcrübəli
rejissorlardan biri mənə dedi ki, hər iki aktrisa əla
oynayır. Birincini tanıdım, bəs ikinci
kimdir? Dedim, mən də tanımıram, birinci dəfə
görürəm.
Həvva Zərlinskayanın və onu səhnədə
canlandıran aktrisanın bu cür dəyişməsi göydəndüşmə
deyildi, sadəcə, yaranmış yeni vəziyyət onun
içində gizlənmiş, bəlkə də, uyumuş əsl
- "ağayana" simasını aşkarlamışdı. Elə buna görə də,
o, vəsiyyət olunmuş məbləği əldə etmək
üçün Bibixanım Zərlinskaya fon
Braunun qoyduğu çox ağır, təhqiramiz şərti
də qəbul etməyə hazırdır. Vəkil
deyən kimi, "Mayn qod! Bir milyard
dolların qabağında hansı şərt davam gətirə
bilər?!"
Komediyada Həvva Zərlinskaya ilə bərabər,
bütün personajlar inkişafdadır, dəyişmədədir. Ən maraqlı məsələ
burasındadır ki, pula görə ərini evdən qovmaq qərarına
gələn qadın, var-dövlət, firavan həyat naminə
atasının boynuna çatı salıb "öldür
özünü" deyən oğul, pul əldə edib
azadlığa qovuşmaq, asudə yaşamaq eşqi ilə
yaşayan və bu yolda nəyə desən, boyun əyən vətənsiz
Vəkil, çəm-xəm eləsə də, sonda
qurbanlıq quzuya dönən professor Sarı, bütün
ömrü boyu işləmədən, zəhmət çəkmədən
keyflə yaşamaq istəyində olan Qara...
Tamaşaçılar bu adamların heç birinə nəinki
nifrət eləyir, hətta onları başa düşür,
bəzən də haqq qazandırırlar. Məsələ
burasındadır ki, Sovet imperiyasından qopmuş postsovet
ölkələri tamaşaçılarının çoxu
komediyadakı personajlar kimi mənəvi cəhətdən
şikəstdirlər. Bəlkə, elə
bu səbəbdəndir ki, "Varlı qadın" postsovet
ölkələri teatrlarında böyük rəğbətlə
qarşılanır. Bişkek şəhər
dram teatrı 2009-cu ildə hazırladığı
tamaşanı bu günə kimi ayda bir neçə dəfə
tamaşaçıların ixtiyarına verir.
Pula görə 25 illik ərini evdən
qovmağa məcbur olan, amma zəif bir tərəddüddə
bulunan Həvvaya Avropa həsrətində olan Vəkil deyir:
"Madam, 10 min dollara görə onu evdən qovsanız, əlbəttə,
hamı sizi qınayar, bir milyard dollara görə isə, mayn
qod, ancaq həsəd və alqışlar qazanarsız. Ölçünün əhəmiyyəti var, madam,
məbləğ mahiyyəti dəyişir".
Əlbəttə, mən özü öz əsərini
tərifləyəcək qədər xudbin deyiləm, amma
faktları deməyə bilmirəm. Mənim o qədər
də dəqiq olmayan statistikama görə, "Varlı
qadın" ən azı iyirmi teatrda tamaşaya qoyulub. Komediyanın iyirminci premyerası Osetiyanın
paytaxtı Vladiqafqazda osetin dilində baş tutdu. Yazıldığı iyirmi ildə iyirminci teatrda
iyirminci premyera. Yuxarıda dediyim kimi,
Bişkek şəhər Dram Teatrında "Varlı
qadın" 2009-cu ildən "Navajdeniye"
("Qarabasma") adı altında repertuardadır. Tacikistanın görkəmli rejissoru Sulton Usmonov bu əsəri
3 fərqli teatrda tamaşaya qoyub. Xarici
ölkə teatrlarının ifasında iki beynəlxalq teatr
festivalında "Varlı qadın" 4 mükafata layiq
görülüb. Bu tamaşaların
qoyulmasında mənim heç bir mənada
iştirakımın olmaması da çox şey deyir. Mən bu tamaşaların bir neçəsini
görmüşəm, məlumatları isə internet səhifələrindən
alıram. Bu faktları sadalamaqda məqsədim əsas
suala ayaq vermək üçündür: bu komediyanın
uğur qazanmasının sirri nədədir?
Hər şeydən əvvəl hadisələrin sürətli
dinamikası, komik vəziyyətlərin bir-birini dabanbasma əvəzləməsi,
bir-birinin ardınca peripetiyaların nəfəs kəsməsi,
nəticədə gözlənilməz süjet
dönüşləri. Və əlbəttə ki, stereotiplərdən
uzaq orijinal personajlar, qeyri-adi xarakterlər. Elə xarakterlər ki, aktyorun bütün
imkanlarını açmağa material verir. Yeri gəlmişkən,
burda bir məqamı yada salım: "Varlı qadın",
dediyim kimi, ilk dəfə Dövlət Gənclər
Teatrında Hüseynağa Atakişiyevin quruluşunda
tamaşaya qoyulmuşdu. Buna baxmayaraq, Bəhram Osmanov da bu əsəri
"Azdrama"da tamaşaya qoymaq istəyirdi, amma o zamanlar
teatrın direktoru buna razılıq vermədi, səbəb sadə
idi: akademik teatr heç kimin artığına qalmayıb.
Onda Bəhram bir fənd işlətdi, pyesi oxumaq
üçün Siyavuş Aslana verdi. Elə gecəylə Siyavuş Bəhrama zəng edib
deyir ki, mən mütləq bu komediyada professor Sarı Qarayevi
oynayacam. Beləliklə, Siyavuş Aslan Mədəniyyət
Nazirliyinin dəstəyi ilə əsərin Azdramada
tamaşaya qoyulmasına nail oldu. Aktyorun istəyini
və Bəhramın xahişini nəzərə alıb
görkəmli aktyorun oynadığı Sarı
üçün məxsusi bir monoloq da yazdım. Nə Bəhram
Osmanov, nə Siyavuş Aslan səhv eləmişdi:
"Varlı qadın" teatrın uzun illər ən
çox oynanan və sevilən tamaşalarından biri oldu.
Birmənalı olmayan mürəkkəb xarakterli, polifonik keyfiyyətli insanlar, avtobioqrafiyası bir an içərisində oxuna bilənlərdən qat-qat maraqlıdırlar. Əsərin qəhrəmanı fırıldaqçı, yalançı, intriqan da olsa, dramaturq elə etməlidir ki, ona münasibətdə tamaşaçıda, az da olsa, bir mərhəmət, rəğbət hissi oyansın. Məhz bu keyfiyyət personajlara can verir, onları diri göstərir.
Səhnədəki insan həyatda gördüyümüz insanlardan çox seçilir. Aristotelin "Dramaturgiyada əsas olan qəhrəman deyil, süjetdir" fikrini ədalətli hesab etsək belə, bilməliyik ki, tamaşaçının gözünün qabağında süjet deyil, qəhrəmanın obrazı dayanır. Elə buna görə də tamaşaçı süjet peripetiyalarının bəzi məqamlarını unuda bilər, qəhrəmanları isə unutmur. "Şah Qacar"da bir çox süjet xətləri, gözlənilməz hadisələr yaddan çıxsa da, Şah Qacar və onun parlaq ifaçısı Fuad Poladov heç vaxt yaddan çıxmır. Səbəb ədəbi obrazla qüdrətli aktyorun heyrətamiz ittifaqının yaranmasında idi.
Dramaturq obrazlarını, personajlarını ürəkdən sevməlidir, onların taleyi ilə yaşamalıdır. Onlarla gülməli, onlarla ağlamalı, onlarla qalib gəlməli, onlarla məğlub olmalıdır. Nəticədə, tamaşaçı da personajlardan müəllifin özü kimi zövq və ləzzət alacaqdır. Bu o zaman baş verir ki, tamaşadakı personajlar bundan əvvəlki saysız-hesabsız pyeslərdəki surətlərə bənzəməsinlər, stereotiplərdən uzaq olsunlar, məlahətli, suyuşirin olsunlar. Mən bir dramaturq kimi gənc həmkarlarıma bir məsləhət verərdim: tanış stereotipi yadına sal və tamam onun əksini yaz. Stereotipləri tanımaq üçünsə klassik və müasir dramaturgiyanı bilmək lazımdır. Çoxlu tamaşalara, kinofilmlərə baxmalısan ki, müqayisə edə biləsən. İnternet portallarının xidmətindən bacarıqla istifadə etmək lazımdır. Əlbəttə, məsləhət vermək asandır, necə ki Yeji Lets deyirdi: "Məsləhət gənəgərçək yağı kimidir, hamıya verirsən, özün içmirsən".
Beləliklə, bir dramaturq kimi qənaətim:
personajlarım mənim yaxın qohumlarımdır,
yaxşı və pis keyfiyyətləri ilə sevdiyim
insanlardır, onların kədəri kədərim, sevinci
sevincimdir, onların hətta şəxsiyyət vəsiqəsi
də var. Çünki canlı, diri olan insanın sivil
ölkədə yaşaması üçün onun
şəxsiyyətini təsdiq edən sənədi
olmalıdır. Bu qədər sadə!
Əmirli Əli
525-ci qəzet.- 2022.- 12 fevral.- S.17.