Ahəng və duyğular şairi
Əhməd
Qəşəmoğlunun doğulub boya-başa
çatdığı Vayxır kəndi, kəndin ətəyindən
axıb Araza tökülən Naxçıvan çayı,
baş tərəfində isə sıralanıb əfsanəvi
Əshabi-Kəhf mağarası və Elanlı (Haca dağ)
üzərindən Əlincə qalasınadək uzanan əzəmətli
dağlar təbi, bədii istedadı olanlar üçün ən
yaxşı mənəvi qida mənbəyi və ilham
qaynağıdır. Səfalı mədən
suyu ilə ölkədə tanınan bu kəndin
çoxsaylı yetirmələri içərisində Qəşəmoğlu
nəslinə mənsub elm-ədəbiyyat, təhsil xadimlərinin
xüsusi yeri vardır. Əhməd Qəşəmoğlunun
ömür payına lap gənc yaşlarından sevdiyi
riyaziyyat elmi ilə bərabər şeirə, ədəbi
yaradıcılığa da təbii sevgi yaranmışdı.
Atası Qəşəm müəllim Naxçıvan Muxtar
Respublikasının tanınmış ziyalısı və el
ağsaqqalı olaraq onlarla, yüzlərlə gəncin həyat
yoluna işıq tutduğu kimi, öz vətənsevər və
istedadlı övladları ilə də başqalarına
yaxşı nümunə idi və bu nurlu şəxsiyyət
ilə keçən əsrin 70-80-ci illərində
yaxından ünsiyyətdə
olmaq bu sətirlərin müəllifinə də qismət
olmuşdu. Oğlu Əhməddən, onun təhsil
almağından, şeir yazmağından həmişə fəxrlə
danışardı.
Əhməd Qəşəmoğlu Bakıda və
Moskvadakı təhsil illərində, müstəqillik
zamanı isə ölkəmizin dövlət, təhsil və
elmi qurumlarındakı əmək fəaliyyətləri
zamanı da şeirlə nəfəs alıb, bir-birindən
maraqlı şeir kitabları ilə poeziyamızda öz yerini
tutub. 1980-ci
ildə keçmiş SSRİ-nin Tuva Muxtar Respublikasında
keçirilən gənc şairlərin XII Ümumittifaq
Poeziya Festivalının mükafatçısı olan gənc
şair artıq qarşıdakı həyat yolunu poeziyasız
təsəvvür etmirdi:
Xəyallarım
bulud-bulud
taleyimin
dünyasında,
şeir
onun şimşəyidi.
Poeziyada Rəsul Rza yoluna üstünlük verən, sərbəst
şerin maraqlı nümunələrini yaratmağa
başlayan Əhməd Qəşəmoğlunun 2005-ci ildə
Rəsul Rza Ədəbi Mükafatına layiq görülməsi
heç də təsadüfi deyildi. Bakıda və Moskvada nəşr
olunan kitabları ilə o, artıq öz dəst-xətti ilə
özünə cığır açan bir şair kimi ədəbiyyata
gəldiyini bəyan edirdi:
Qəlbini
köklə ahəngə,
Ömrümü
gətirmə təngə,
Əhməd
düşməz rəngdən-rəngə,
Əhdə vəfa saxlamaq var.
O
zamanın gənclik ədəbi nəşrlərində
vaxtaşırı dərc olunan Əhməd Qəşəmoğlu
eyni zamanda, gələcəyin yenilikçi bir sosioloqu kimi
yetişirdi. Xüsusilə, xalqımızın uzun əsrlər
boyu istiqlal arzularının gerçəkləşdiyi
müstəqillik illərində formalaşan Azərbaycan cəmiyyətində
baş verən proseslərə, ənənə və yeniliklərə,
bir sıra hallarda da rast gəlinən və ictimai
şüuru yanıldan yad
hallara biganə qalmayan şair öz
yaradıcılığında vətəndaş və
mütəxəssis mövqeyini ortaya qoyurdu:
Qəlbim
köklənib ahəngə,
bağ
salıram cərgə-cərgə,
girmişəm iblislə cəngə,
bəxt
üzə gülə, gülməyə.
Kainatda, təbiətdə və cəmiyyətdə, həmçinin,
konkret bir fərddə hər zaman bir nizam, ahəng axtaran
şair özü tədricən bir Ahəngyol nəzəriyyəsinin
təşəbbüskarına və müəllifinə
çevrildi.
Bu nəzəriyyəyə görə, Kainat
milyon illərdir ki, ahəng prinsipi ilə mövcuddur və fəaliyyətdədir.
Kainatın bir hissəsi, zərrəsi olan
planetimizdə, hər bir varlıqda gedən proseslər ahəng
prinsipi ilə baş verdikdə uğurlu olur. Tədqiqatçı
şairin fikrincə, cəmiyyətdə də cərəyan
edən hadisə və proseslər ahəng prinsipinə
uyğun olmalıdır:
Dünyada
hər zərrədə
hesabsız sirr gizlənib...
dünyada heç bir zərrə
sadəcə, adi deyil...
bir ahəngin
içindədi
bu yer
üzü, bu göy üzü,
dünya
özü...
o ahəngi
duya bilmək
bir qismətdi
sadə deyil.
Bu yazımızda Əhməd Qəşəmoğlunun
ictimai, ya elmi fəaliyyətindən deyil, onun ədəbi
yaradıcılığından, poeziyasından bəzi
nümunələrə münasibət bildirmək qəsd
edildiyindən onun bəzi şeirlərinə müraciət
ediləcək. Onun şeirlərinin başlıca mövzularını,
bir çox şairlərimizin yaradıcılığında
müşahidə etdiyimiz kimi, bir sıra bölümlərə
təsnif etmək olar: kimlik, tale, Vətən dərdi,
sevgi-eşq, ahəng, cəmiyyət, insanlıq, bəşərilik
və sair. Bir Azərbaycan oğlu kimi öz kimliyini fəxrlə
bəyan edən, onunla qürur duyan, eyni zamanda,
özünü bəşəriyyətin bir zərrəsi
hesab edərək bütün dünyanın və
insanlığın vətəndaşı sayan Əhməd Qəşəmoğlu
deyir:
...Qədimlərdən
qədim türkəm...
yer
üzüdü mənim ölkəm!
Otuz ilə yaxın davam edən, xalqımızın
böyük bir qismini qaçqın-köçkünə
çevirərək məhrumiyyətlərə salan mənfur
erməni işğalı, Vətən torpaqlarının
Qarabağ qarışıq böyük qisminin uzun illər
düşmən tapdağında inildəməsi milyonlarla vətəndaşımız
kimi şairin qəlbini də dağlayırdı. Həmin illərdə
şair Vətənə müracətində doğma
torpağın azadlığa çıxması
üçün özünü qurban deyirdi:
Hələ
yaralısan yurdum...
hələ qan qarışıq göz yaşların
qəlbimizi yandırır udum-udum...
hələ ömrüm, hələ qəlbim didim-didim
Vətənim!
məsud
günlərinin uğrunda
ömrümü qurban dedim!
Əlbəttə,
şair məğlubiyyətlə barışmır, heç
vaxt haqqın-ədalətin qələbəsinə ümidini
itirmir, Vətən oğullarını ayağa qalxıb
düşmənlə savaşa səsləyirdi:
Kükrə
qan yaddaşınla!
Kükrə
öz ağlınla sən!
əz
düşmənin başını,
dünəninlə, sabahınla yox,
elə
bu çağınla sən!
Əhməd Qəşəmoğlu
gözü-könlü tox adamdır. Haqq etmədiyinə qətiyyən
iddia etməz, eyni zamanda, haqsızlığa da biganə
qalmaz. İki il bundan əvvəl pandemiyanın xoşagəlməz
sıxıntısı
şəraitində yetmiş illiyini səs-səmirsiz
yola salmış şair sadə, olduqca təvazölü bir
elmi işçi həyatını yaşayır,
özünün timsalında insanları öz nəfslərinin
qulu olmamağa səsləyir. Onun nəzərincə, bir
çox ümumbəşəri və milli-mənəvi dəyərlərin
aşınmasında, cəmiyyətin təbii ahənginin
pozulmasında, ilahi nizamın korlanmasında xudbin və
tamahkar insanlar daha çox günahkardırlar:
Tamahdı,
tamahdı
qadağan olunmuş ağacın adı,
nəfsdi,
qəlbi
tapdayan həvəsdi,
ahəngi
pozan hər şeydi...
Şükür
Allahım!
qadağan olunmuş ağaclara
əl
uzadanda
əlimdən vurdun...
Əhməd
Qəşəmoğlu təbiətdə və cəmiyyətdəki,
bir sıra qeyri-adi hadisələrin, nizamsızlıqların,
xoşagəlməz halların, naqislik və
naşükürlüklərin, xaotik dəyişikliklərin,
hətta insanların şəxsiyyətlərindəki və əməllərindəki
dəyişikliklərin, bir sıra hallarda qeyri-insani, ənənə
və mənəvi dəyərlərdən uzaq halların
baş verməsini məhz təbii ahəngin pozulması (insan
fəaliyyəti nəticəsində) ilə əlaqələndirir
və insanları İlahi ahəngə uymağa, onu
qorumağa çağırır. Şair, neçə illərdir,
bu enişli-yoxuşlu həyat yolunda büdrəmədən
addımlayır, ahəngdən kənara çıxmayaraq hər
zaman doğru yolu seçməyə çalışır:
Şeirim
xəyal hörgücü,
Tanrım, bax gör düz yığıram?
Bir ahəng
var hər çiçəkdə
Yol
göstərir, hər çiçək də...
Həyat
adlı bu gerçəkdə
Düz getməyə iz yığıram.
Şair həyata, insanlara və təbiətə
sevgisində də fərqlidir. Belə şeirləri
daha çox onun "Eşqdən o yana" (Bakı, "Elm
və təhsil", 2020) kitabında yer almışdır.
Burada yer alan şeirlərində onun daha
çox həyat və dünyanın gedişatı barəsində
fəlsəfi düşüncələri, ilahi nizamın - ahəngin
hikmət və sirrləri poeziya müstəvisində bədii
şərh olunur. Sonunda, şairin gəldiyi nəticə
çox yerində və məntiqidir:
Bu
eşqdən, o yana nə var?
sirlə
dolu qaranlıqlar
Allah
hökmü sonsuzluqlar,
yerəm,
göyəm?
bilmədim ki...
Bildiyim bilsəniz nədi?
hər
qəlb ahəngə təşnədi...
hələ yer üzü bilmədi?
bildim bəyəm?
bilmədim ki...
Belə
baxanda, əslində, eşqə qədər uzun bir
yolçuluq olsa da, istəkdən, meyldən, sevgidən, məhəbbətdən
keçib eşqədək yüksələndən sonra
insana elə gələr ki, eşqdən o yana,
daha yer yoxdur. Amma şair öz dərin hisslərinin ifadə
edərkən daha maraqlı bir üsul seçir, eşqə
ilahi neməti kimi baxır, həm də onun bir insanlıq və
aşiqlik sınağı olduğuna inanır:
Mənə
"Eşq
olsun!" dedin...
mən
indi eşq içindəyəm...
üzdən belə sakit, dinməz...
qəlbimdəsə
Allah
bilir, nə gündəyəm...
Yaxud bir
başqa şeirində şair öz sevgisini belə ifadə
edir:
Mən bu
qəfil sevdaya
baxıram, ürkə-ürkə,
bu
Allahdan bir paymı,
ya
imtahandı bəlkə.
Hər
bir şair öz şeirlərində yaşayır, onun
kimliyini müəyyən edən, cəmiyyətdəki və
ədəbiyyatdakı yerinin, həyata
baxışının, insanlara münasibətinin, hiss və
duyğularının ən doğru ifadəçisi onun eirləridir.
Əhməd Qəşəmoğlu cəmiyyətin problemləri
ilə məşğul olan bir sosioloq kimi, uzun illərdir
aparıcı elmi işçi kimi
çalışdığı AMEA-nın Fəlsəfə
və Sosiologiya İnstitutunda nə qədər sakit, öz aləminə
qapılmış kimi görünsə də, ümumən
narahat adamdır, elmi araşdırmalarında yeniliyə can
atan tədqiqatçıdır, ədəbi yaradıcılığında
nikbin ruhlu, özünün də ifadə etdiyi kimi,
işıq əhvallı, qəlbi ümid dolu şairdir:
Mən
bir işıq seliyəm,
milyon
illər arxasında
haqqın nizamına, ahəngə
içilən anddan,
arzular
odundan
axan
işıq seliyəm...
sən
axar çaysan, dövran...
məni
aldadammazsan!
axar
sulara qatıb
aparammazsan...
Əhməd Qəşəmoğlu cəmiyyəti
narahat edən, düşündürən problemlərə
müntəzəm olaraq ölkəmizin televiziya
kanallarında, müxtəlif kütləvi informasiya vasitələrində,
xüsusən sosial şəbəkələrdə öz
prinsipial mövqeyini bildirən, yaramazlıqları kəskin tənqid
etməkdən çəkinməyən, faydalı və gələcəyə
ünvanlanan təklif və tövsiyələr verən
mütəxəssisdir. O, şeirlərində də lirik təhkiyələri
və xitabları ilə, tənqidi xarakterli irad və məzəmmətləri
ilə ətraf aləmin proseslərinə öz şair
münasibətini cəsarətlə ifadə edir. Ana Vətənə
sevgi dolu müraciəti də bu qəbildəndir:
Barın-bəhrən,
sərvətin,
təbiətin, niyyətin
nurdan gələn
bir paydı,
dünyaya nur yayanım,
doğma
Azərbaycanım!
Ömrünün 72-ci
qışını bu günlərdə yola salan Əhməd
Qəşəmoğlunun daim axtarışda olan elmi təfəkkürü
kimi, şair qəlbi də sevgi ilə doludur, hələ
yazacağı nə qədər
şeirləri vardır və bunların artıq azad Vətəni
vəsf edən,vətən övladlarını daim Vətəni
sevməyə və qorumağa sövq edən,
insanlığa səslənən ürəyəyatan sevgi və
vətən şeirləri
olacağına əminik.
Eynulla
MƏDƏTLİ
AMEA
Fəlsəfə institutunun elmi işlər üzrə
direktor müavini, tarix elmləri doktoru, fövqəladə və
səlahiyyətli səfir
525-ci qəzet.- 2022.- 26 fevral.- S.21.