Doğmalığın
fərqli cilvələri: Qazaxıstan
Mübarək bir münasibət yolumu qədim
Türkistandan saldı. Qazax qardaşlarımızla qohum olub Türk
Xalqları Birliyini öz tərəfimizdən bir addım da
möhkəmlətdik. Bu səbəbdən
bir dəstə yaxın qohum-əqraba
yığışıb 1925-ci ildən Mərkəzi Asiya və
ya Orta Asiya adlandırılan regionun Qazaxıstan
Respublikasına səyahət etdik. Əslində,
toy səyahətinə yeni evlənənlər çıxar,
burada isə çemodanlarımızı ailəlikcə
yığırdıq. Gənclərin
toyunda iştirak etmək üçün. Bir az da əvvəldən başlayım... Qabaqca onlar gəldi. Çingiz xanın nəvələri...
Qız toyunda yeyib-içib, deyib-gülüb,
çalıb-oynayandan, Bakının görməli yerlərini
gəzib «ürəkləri gedəndən» sonra evlərinə
yola düşdülər. Arxalarınca da biz... Burdan o tərəfə
təfərrüatla... İş elə gətirib
ki, mən Orta Asiya Pespublikalarından Türkmənistanda və
Qırğızıstanda bir müddət
yaşamışam, Qazaxıstana isə ilk dəfə yolum
düşəcəkdi. Yad demirəm, amma, yeni mühit, tanış olmayan mədəniyyətlə
üzləşməyə də hazır idim...
Pilotun kabinəsindən
gələn xəbərdarlıq təyyarənin enişə
hazırlaşdığını xəbər verdi.
(Həmişə bu zəngi teatrın zəngi
ilə müqayisə edirəm). İstər-istəməz
həyəcanlanıram ... Birinci dəfə gəldiyim şəhərdə,
trapdan düşən kimi ilk təəssüratımı
sınamaq adətimdir. Bu mənim
üçün çox vacibdir. İlk təəssürüta
çox güvənirəm. Hələ
ki, o sarıdan yanılmamışam. Bu dəfə də
eyni hissləri keçirirdim... Yeni şəhər, tanış olmayan ölkə məni
havasıyla, insanlarıyla necə qarşılayacaq? İyunun
əvvəlləri idi, hava da Bakıdakından xeyli sərindi...
Qabağımıza xeyli maşın gəlmişdi.
Necə olmasa, həm qonaq, əsası da qız
adamı idik.
Mən birinci
dəfə rastlaşırdım ki, eyni ölkənin şəhərləri
ayrı-ayrı saat qurşağına aid olsun... Xəzərin (Onlar Kaspi deyir) şərq sahilində
yerləşən Aktau ilə paytaxt Nur-Sultanın 1 saat fərqi
var. Bu da, ölkənin böyük olması ilə əlaqədardır.
Qazaxıstan sahəsinə görə dünya
dövlətləri içərisində 9-cu yerdədir.
«Şiş ucları buludlarla döyüşən»,
hərəsi ayrılıqda bir memarlıq nümunəsi olan
binaları, enli və geniş küçələri ilə
öyünən bu günün Nur-Sultanı keçmişdə
karvan yolları üzərində yerləşən məntəqə
olub. Astananın paytaxt kimi yenidən salınmasında
dünyanın tanınmış memarları iştirak edib və
bu fakt bir baxışdan hiss olunur. 1998-ci ildə
Astana Mərkəzi Asiyanın ən böyük dövlətinin
paytaxtı kimi rəsmi qüvvəyə minir. Alma-ata ölkənin mərkəzində yerləmədiyindən
və digər səbəblər üzündən daha paytaxt
statusu tələblərinə cavab vermirdi.
Nur-Sultan İşim çayının sahillərində
qərar tutub. 2017-ci ildən «milyonçu»dur. (Əhalisinin
sayına görə). Əsası
qoyulandan bir neçə dəfə adı dəyişdirilən
bu şəhər 2019-cu ildən elbaşı N.Nazarbayevin
şərəfinə Nur-Sultan adlanır. Amma
paytaxta yenidən Astana adının qaytarılacağı
gözlənilir. Əslində, Qazaxıstanın əhalisinin
iki gözləntisi var. Biri – «Astana»nın
qaytarılması (bunun üçün milyonlarla vəsait tələb
edilir), ikincisi də, kirildən latına keçmək. (Bu da həmçinin). Bəli, onlar hələ
də, kirillə yazıb-oxuyurlar... Ümumiyyətlə,
qazaxlarda bir qədər lənglik var, ya da, güclü
qarşıdurmaya məruz qalırlar. Qırmızı
imperiya dağılanda ən son müstəqillik elan edən
respublikalardan olmuşdular. Lakin qazax
xalqı öz hüquqlarını bilən, cəsur, qorxmaz,
döyüşkən əsl türk xalqıdır. 1986, 2022-ci illərdə baş vermiş
«Qazaxıstan hadisələri» və nəticələri bunun
sübutudur. Özləri də deyirlər
ki, Rusiyaya birləşdirilənə qədər sənətimiz
elə müharibə aparmaq olub. Qazax
xalqı tarixlərindən, damarlarında axan türk
qanından dolayı, daim ədalətsizliyə qarşı səsini
ucaltmış, Sov.İKP-nin «intizam yaratmaq» əməliyyatlarında
qanı tökülsə də, geri çəkilməmiş,
nəticə əldə edənə qədər duruş gətirmişdir.
«At belində çapanlar» uzun müddət susa
bilməzdilər, «yürüyərək yaşamağı»
bacarmazdılar.
Onlar həmişə bizim tərəfimizdə olublar. 44 günlük müharibədə
açıq dəstəkləyiblər, ruh veriblər.
Elə bir türkçülüyün öndərlərindən
olan Oljas Süleymenov bəsdir... Azərbaycan-qazax
ədəbi-mədəni-siyasi əlaqələrinin
inkişafında onun rolu danılmaz və əvəzsisdir.
Ta 90-cı ildən, qanlı yanvardan bəri. “Siz Azərbaycanın
tərəfindəsiniz» deyənlərə etiraz edirəm ki,
Azərbaycan futbol komandası deyil ki, onun tərəfdarı
olum... Mənim doğma ölkəmdir, qardaş
xalqdır. Bizim kökümüz,
qanımız, canımız birdir” – deyən O.Süleymenov Azərbaycanı
özünə ikinci Vətən hesab edir. Biz də onu özümüzdən biri bilirik. 75 illik yubileyi ölkəmizdə təntənə
ilə qeyd olunmuş, «Şöhrət», «Dostluq» ordenləri
ilə təltif edilmiş, Azərbaycan Respublikası
Prezidentinin Fəxri Diplomuna layiq görülmüşdür.
Bundan başqa, Azərbaycan oxucusu «məğrur
səhra oğlanları»ndan Abayın, Cambulun
yaradıcılığı ilə də yaxşı
tanışdır, yubileyləri respublikamızda qeyd edilib.
Bu coğrafiyanın insanı inanılmaz səviyyədə
istiqanlı, qohumcanlıdır. Zarafat da edirlər ki, bizlərdə
işdə məhəbbət macərası baş vermir,
çünki... hamı bir-biri ilə qohumdur. Qazaxlar
qonaqpərvər, açıq süfrəli, şən,
kandardan girən adam üçün əldən-ayaqdan
gedən bir xalqdır. Onlarda da bizim kimi
dayanıqlı yemək kultu var. Buna «konakası» deyirlər.
Masaya 30 cür lazımsız qəlyanaltı
düzmürlər, üstünlük isti yeməklərə,
milli mətbəxə verilir. Hamısı da ləziz... Dadından, ətrindən doymaq olmur. Bütöv heyvanı parçalayıb qoyurlar
qabağına. (Onların delikatesi
sayılan at əti, kımız təklif olunmadı, bizə
məkruh (bəyənilməyən) olduğu barədə qəti
xəbərdarlıq edilmişdi. Əsas
yeməkləri olan «beşbarmaq»ı da bizim üçün
quzu ətindən hazırlamışdılar). Hələ
təqdimatı... Evə dəvət edilən aşbaz milli
geyimdə şou göstərə-göstərə ana yeməyi
şəxsən süfrəyə verdi. Süfrə arxasında bərabər mahnı oxumaq
da bir ənənədir. Mən bunu
ruslarda, gürcülərdə bilirdim. Bir
də, bizim Qazax mahalında. Trapeza başa
çatdıqdan sonra meydan verilir saza, sözə... Elə
qazaxlarla bizim qazaxlılar arasında etimologiya
oxşarlığı axtarırdıq... Əslində «Qazax»
sözünün Qazax xalqı, Don kazakları
ilə oxşar adlılığı, qıpçaq qoluna mənsub
olmaları tədqiqatçılar tərəfindən
araşdırılmışdır. Akademik Marr
da Qafqazda qazaxların yaşadığını qeyd
etmişdi. «Qazağı» adlanan qədim rəqsimizin
olması da bunun bir təsdiqidir. Bu
döyüş rəqsi olub kişilər tərəfindən
ifa edilir.
Bakıdan
sonra hansısa şəhərdə təəccüblənmək
o qədər də asan deyil... Nur-Sultan sıx və
qalın meşəni xatırladır. Ağacları
da... magistral yolun sağ və soluna düzülmüş
modern göydələnlərdir. Binalar belə
gözəl memarlığı ilə seçilməsə,
düşünərsən ki, yabanı bitir. Hər
adambaşına bir bina düşər... Hədsiz
çox görünür. Qazaxıstanda əhalinin
artımı ərazisinə görə elə də ürəkaçan
vəziyyətdə deyil. Yəqin gələcəyi
nəzərdə tutub tikiblər. Yaşıllıq
normaldır, heykəl – tək-tük gözümə dəydi,
fontan... bizdəkindən azdır. Tıxac?
Görmədim. Qadınların geyimi sadədir...
Bizim tərzimiz daha dekorativdir, daha «femininin»dir.
Nümunə göstərmək üçün bir
hicablı qadın da qarşıma çıxmadı. Allah evləri çoxdur. Muzey yox
hesabındadır. Paytaxt şəhəri
üçün tipik sayılmayan bu fakt Nur-Sultan
üçün «bağışlanan»dır. Nədəni
də, onun özünün gənc, 25 il
öncə «var olmayan», sıfırdan inşa edilən şəhər
statusu daşımağındadır. Astana – (Astana deyim, bu ad
altında paytaxt olub. Adının
qaytarılması da, zaman məsələsi) yeni statusunu sevə-sevə
daşıyır, full qlamur «geyimi» də əyninə görədir.
Hər şey təzə, əcərri olduğu
üçün, muzeyə veriləsi eksponatı da yoxdur...
Burada da, Dubay modelidir, çöllükdə peyda olan
meqapolis... Düzənlik nahaqdan qazax elinin
anası sayılmır ki? (Yevgeni
Yevtuşenko Oljas Süleymenovu «çöl aristokratı»
adlandırırdı).Təxminlərə inansaq, 2025-ci ildə
dünya əhalisinin 80 % şəhərlərdə
yaşayacaq. Xalq rus dilində
danışsa da, rus millətinin nümayəndəsinə
rast gəlmədim. Milli valyutaları «təngə» elə
bizim manata oxşayır, rəng-rufundan, keyfiyyətindən...
Əmir Teymurun vaxtından bu adla dövriyyədədir.
Mənim kimi bilməyənlər üçün deyim ki, Beynəlxalq
Bankın verdiyi maaş kartı xaricdə
rahat işləyir. Daha pul dəyişmək kimi problem yoxdur
ki, bu da sevindirməyə bilmir... Hamı bizim kimi ucdantutma ali təhsilli də deyil. Amma bu
onlara savadlı danışmağa, söhbətə necə
lazımdı dəstək verməyə, məclisi yüksək
səviyyədə idarə etməyə mane olmur. Nur-Sultana verəcəyim «xasiyyətnamə» bu qədər.
Bizim nümayəndə heyətini şəhərin mərkəzində,
həmin dediyim gözəl binaların ən gözəlində
yerləşdirmişdilər. Nur-Sultanın adı ilə assosiasiya
olunan Baytareklə Xanşatırın arasında. 97 metr yüksəklikdən şəhərin
panoramı seyr edilən Baytarek qülləsi selfi sevənlərin
sevimli yeri olmaqdan başqa, Astananın simvolu, vizit
kartıdır. Mənası da –
hündür qovaq ağacı deməkdir. Qülləyə
şəffaf liftlə qalxırsan. Qalxanda sürətlə,
enəndə ləng... Yəqin ki, başgicəllənmə
verməsin deyə... Əlbəttə, yeni
salınmış şəhəri paytaxt kimi tanıtmaq
üçün cəsarətli ideyalar, kosmik proyektlər,
futurist arxitektura tələb olunurdu. Həm
də gerçəyə söykənən şəhər
mifologiyası. Burada inanırlar ki, nə qədər
«ambisiyalı» Baytarek «dayanır», Qazaxıstan fəlakət və
müsibətlərdən uzaq və amanda
olacaq, hələ üstəlik, dünyanın da payına nə
isə düşəcək. Bundan gözəl
mifologiya?
Nur-Sultanın ikinci «intriqa»sı «Xanşatır»
alış-veriş, əyləncə mərkəzidir ki,
Ginnesin rekordlar Kitabına daxil olub. Xanşatır – xanın
çadırı deməkdir, təpəsində uzun mili olan
nəhəng günbəzi də yurta (yurd), alaçıq
formasındadır. Sonuncu mərtəbədə,
xanın çadırının düz altında... il on iki ay tropik plyaj fəaliyyət gəstərir.
Daim +35 dərəcəni qoruyan plyajın qumu
Maldiv adalarından gətirilmişdir. «Meqa
Astana» adında daha bir möhtəşəm ticarət mərkəzi
var ki, nümunəsini körfəz ölkələrindən
götürüb. Bağlı məkanda
açıq hava, küçə effekti yaradılıb.
Elə bil geniş küçədə gəzirsən... Palmalar, gül-çiçək, skamyalar, gün
işığı təsiri, köməkçi dekorlar
qapalı ərazidə olduğunu unutdurur. Adətən, belə model isti ölkələrdə
tətbiq edilir ki, Astana da buna tam uyğundur.
İndi də, səfərimizin
əsas məqsədi – qazax toyundan danışım. Toy
başlayır gündüz saat 3-də, qurtarır... kim nə qədər otura bildi... Lap səhərə
qədər... Deyin darıxdıq? Yorğunluq
oldu, amma keçirdiyimiz emosiyaların müqabilində
heç hiss olunmadı da. Toyda nə qədər adam var, hamı bir-bir söz deyir, səbəbkarları
təbrik edir. Toy iki dildə idarə olunur, həm
qazax, həm rus dillərində. Əslən Krım
tatarı olan İsmayıl Qaspıralıdan üzü bəri
ortaq türk dili deyirik... Azərbaycan türkcəsi
türk soyları arasında leksik tərkibinin, qrammatik
quruluşunun mükəmməlliyi, eləcə də, zənginliyi,
incəliyi, axıcılığı ilə seçilir.
Bunu hamı deyir və qəbul edir. Yəni,
Azərbaycan türkcəsinin ortaq dil kimi qəbul edilməsinə
tam haqqı var. Qazax toyu dil konusunda bəzi məzəli məqamları
ilə də yadımda qaldı: «Gilinə bir şapalak!» Yəni, gəlinə bir alqış... Özləri də bizdən fərqli olaraq çox
sərbəstdirlər. Bizdə «ruslaşma» rus dilində
danışmaqdan o yana getməyib. Ədəbi dilimizdə bir rus sözü də
yoxdur. Mentalitetimizdəki mühafizəkarlıq,
ölçülərimizin sərtliyi də yaxşı mənada
möhkəm dayanıb. Hər halda
özümüzlə qürur duydum.
Heç ola bilər ki, belə əhatəli səfərdə
olasan, ürəyini heç nə sıxmasın? Hər bir şəhərin keçmişi də
var, keçməmişi də. Yeni qohumların evi şəhərin
kənarında, keçmiş «vətən xainləri»nin qadınlarının
saxlanıldığı Akmol düşərgəsinin
yaxınlığında idi. Bu xəcalət gətirən
düşərgədə eyni vaxtda 8000 (!), etapla 18 000
günahsız qadın min bir əziyyətdən
keçmişdi. Onların içərisində
müğənni Lidiya Ruslanova, marşal Tuxaçevskinin ailə
üzvləri, M.Kalininin həyat yoldaşı, Bulat Okucava və
Maya Pliseskayanın anaları və başqa tanınmış
familiyalar var idi. Bu koloniyada himnimizin müəllifi
Əhməd Cavadın həyat yoldaşı olmaqla, 44 nəfər
azərbaycanlı qadın cəza çəkib. Əfsanəsini çox eşitdiyimiz Şükriyyə
xanım günlərin ən məşumunda «Stalin»
qatarından insan izi olmayan bu çöllü-biyabana – taleyin
ümidinə atılmışdı. İndi burada «A.Ë.Æ.È.Ð.» abreviaturu altında
muzey kompleksi yerləşir. 31 may da «Siyasi qurbanların
anım günü»dür. Əlbəttə,
soydaşlarımız da daxil SSRİ vətəndaşlarının
xalq düşməni kimi yayda 40 dərəcə isti,
qışda 60 dərəcə soyuq Qazaxıstan çöllərinə
sürgün olunduğunu bilməyən yox qədərdir. (Dediklərinə görə, qışda havada bir qədər
artıq qalanda şaxtadan adamın burnu, çənəsi
qopub düşür). Amma gəlişimizin mübarək,
təlaşımızın dadlı olduğu nəzərə
alınsa, qəfildən 18 metr hündürlüyündə
«Kədər tağı» ilə üzləşməyimiz nəinki
ürəkaçan, heç gözlənilən də
deyildi. Yəni, mən buna heç hazır deyildim... Geniş düzənliklərdən keçirdik.
Alçaq yaşıl otların arasından
sarı çiçəklər görünür,
hamısı bir yerdə zəmi kimi
yırğalanırdı. Hava, təbiət
çox gözəldi. Yaxınlıqda belə
dəhşətli bir yerin olduğuna heç bir işarə,
eyham yox idi. Kompleksin girişində Azərbaycanla
birlikdə 14 ölkənin xatirə nişanı var. Bura ilə
bizim də tariximizin qaranlıq, ədəbiyyatımızın,
mədəniyyətimizin qara səhifəsi
bağlıdır.
Bir qədər də,
azərbaycanlıların Qazaxıstanda «qeyri-adi macəraları»
haqqında... 3 dəfə çamadan, 2 dəfə telefon, bir
dəfə də gödəkçə (cibində pasport)
itirdik. İrəliyə qaçıb
deyim ki, «happy end»lə qurtardı. Tapdıq.
Otelə çatan kimi unutduğumuz
çamadanların dalınca aeroporta döndük, təyyarəyə
qeydiyyat başlayanda telefon üçün başılovlu
otelə qayıtdıq. Personal bizi
«nevezuçi»lərə bənzətdi, özümüz «Məhəllə
– 3» deyib güldük. Kameralar bir tərəfə,
heç kəsin ağlına da gəlməzdi ki, zalın
ortasında ora-bura sürüşən adam
böyüklüyündəki 2 çemodan yiyəsizdir. (Gəlinə verilən qızıl hədiyyələr
də içində). Mən də olsam,
düşünərdim ki, yəqin sahibi buralardadır.
Əslində, hamı ayrı-ayrılıqda ciddi, məsuliyyətli
insanlar idi, sadəcə, bir araya gələndə, bir az da istirahətin havası üzünə
vuranda, adam nə qədər olmasa arxayınlaşır,
bir-birinə ümid olur.
Yaxşı
ki, bir neçə gün də olsa, bu şəhərin
qonağı oldum... Gələcəyin şəhərinin.
Özünün şarmı olan və
özünü sevdirən şəhərin. Mollda gəzərkən
birdən gözüm güzgüyə sataşdı və mənə
elə gəldi ki, deyəsən qazaxlara oxşamağa
başlamışam... Bu yeni düşüncə mənə
elə hakim oldu ki, daha özümü qonaq kimi yox, yerli adam kimi hiss etməyə, aparmağa
başladım. Dil
baryeri də yox idi, hamı rusca danışırdı...
YUNESKO
tərəfindən «dünyanın şəhəri» adına
layiq görülmüş Astana 50 «ağıllı» şəhərdən
biri reytinqinə də iddialıdır. Qazaxıstan
paytaxtına «xasiyyətnamə» verəndə açar
sözü ötürmüşdüm, İDDİALI şəhər!
Adı SSRİ-nin üzüqara düşərgələri
ilə hallanan, bəzən tanrının belə «unutduğu»
Akmol bu gün dünyanın ən bahalı və
innovosiyalı şəhərinin analoqu hesab edilirsə,
düşünürəm ki, tələbini nəinki qəbul
etmək olar, hətta, lazımdır da...
Dilarə ADİLGİL
525-ci qəzet. - 2022.- 30 iyul.- S.16.