Ağdamlı şeirlər  

 

 

AĞDAMLA SÖHBƏT

 

 

 

"Qarabağsız, Ağdamsız

Azərbaycan yaşaya bilməz!"

 

         Heydər Əliyev

 

 

 

 

 

Səni bu günə salanın

 

Budaqları qara açsın

 

Yarpaqları çürüsün!

 

Hələ belə qəddarlığı

 

Görməyib bu Yer üzü...

 

Hanı mavi küçələrin,

 

Ay-ulduzlu gecələrin...

 

Dost qapılar, pəncərələr...

 

Ağ səhərlər, nur gecələr...

 

Ağdam!

 

O murdarlar caynağında

 

Hayına gələn oldumu?

 

Gözünü silən oldumu?

 

Hər ev, döngə səngər idi...

 

Döyüşsüz ölən oldumu?..

 

Ağdam! Səni

 

Didik-didik eylədilər

 

Səsin qalxdı buludlara.

 

Şaqqalandı ev-eşiyin

 

Yerin - zindan, göyün - qara...

 

Qəzəbindən havalandı

 

Şahbulağın daşları...

 

Səbrə, dözümə çağırdı

 

Bacıları, qardaşları...

 

Zəfər bizim! Əvvəl-axır

 

Axı, göydən Allah baxır...

 

Qara günlər ötüb keçdi,

 

Bəxtimizin yönü bəri!

 

Yer üzündən rədd olacaq

 

Bu boz şeytan sürüləri!

 

Ağdam! Əziz adın haqqı,

 

O müqəddəs andın haqqı

 

Məhlə-məhlə, ocaq-ocaq

 

Yeni Ağdam qurulacaq!

 

Yeni dünya, yeni həyat!

 

Yeni uçuş, yeni qanad!

 

Ağdam! Ağdam!

 

Səndən ayrı yoxdur Vətən!

 

Bir balan - mən!

 

Öpdüm sənin güllə dəymiş əllərindən!

 

 

 

NUBAR XALA

 

 

 

Ağdamın düz ortasında

 

Qonşumuzda Nubar xala.

 

Bir evliyə dönmüşdük biz

 

                 lap az qala...

 

Bir qızı, dörd oğlu vardı.

 

Əri də ki, Teymur adlı bəxtəvərdi...

 

Peşəsi də sürücüydü,

 

                    yollardaydı...

 

Çox mehriban qonşulardı,

 

                 təmiz, aydın...

 

Gülərüz Nubar xalanın

 

Bir sarı inəyi vardı

 

          oğlu Rey də baş bulvarda

 

Gecəyarı

 

O inəyi otarardı...

 

Mən Bakıdan gələn kimi

 

Nubar xala deyərdi ki,

 

           xoş gəlmisən,

 

Ay maşallah, böyümüsən,

 

                  yekəlmisən

 

O da Zəhra anam kimi

 

                  sevinərdi.

 

Kiş-kiş deyib

 

Qovalardı qəmi, dərdi...

 

Çəpərbaşı biz tərəfə ötürərdi

 

                         Südü, yağı.

 

Çox tamlıydı

 

Ərişdəsi, qayqanağı...

 

...Onda gözəl Nubar xala

 

yaşayardı bu dünyada

 

İndi hərdən düşər yada...

 

Bal dilində nə bir qiybət,

 

                 bir giley...

 

İndi hərdən səsi gəlir

 

                 qulağıma:

 

- Ay Zəhra, heyy!..

 

 

 

ONUN ADI BATUM İDİ

 

 

 

Onun adı Batum idi,

 

Bu ağdamlı balasına

 

Kim qoymuşdu bu adı

 

Deyə bilmərəm...

 

Bu oğlan uşağına

 

Şəhər adı vermişdilər

 

Niyə bilmərəm...

 

Biz bir yerdə getmişdik

 

Abbas bəyin məktəbinə1

 

                 birinciyə...

 

Çitdən əldə tikilmiş

 

       çantamız vardı.

 

Böyüklər qolunmuzdan

 

             yapışıb aparardı...

 

Doyunca yemək də yoxudu,

 

                      çox çətindi...

 

Dəftər-kitab da belə...

 

Oxu görüm, necə

 

              oxuyursan indi...

 

Batumgil çox kasıb idi,

 

Deyəsən onun

 

            Ata-anası da yox idi...

 

Səhv etmirəmsə Batum

 

            Beşəcən oxudu....

 

 

 

Sonralar

 

Mən bəxtimin arxasınca

 

Bakıya getdim

 

Batum Ağdamda qaldı.

 

Lap kiçik yaşlarından

 

Qayğılar onu uddu,

 

           ehtiyac əsir aldı.

 

Bir yay günü

 

Dadaşoğlu Eldarı

 

Kötəlçayda boğulmaqdan

 

Bu Batum xilas etdi...

 

Dedilər Batum igiddi!

 

Sonrakı illərdə

 

Çayxanada çay payladı,

 

Dəxli yoxdu qazancı

 

         çox oldu, az oldu.

 

Axır ki, aşpaz oldu.

 

Səs salmışdı aləmə

 

Basdırması, tikəsi...

 

Şahbulaq məclisləri

 

Mat qoymuşdu çox kəsi.

 

Qaydasında Batumun

 

         səliqəsi hər işi,

 

Ondan çox-çox razıydı

 

Baş müdiri Qasım kişi...

 

Ta nə deyim, ta nə yazım

 

            Batum haqda...

 

indi hər il yaz gələndə

 

Batumun o kövrək ruhu

 

Kəkotuya, yarpıza dönüb

 

Yamaclardan boylanmaqda...

 

...Onun adı Batum idi...

 

1. Ağdam şəhər 1 nömrəli orta məktəbə on doqquzuncu əsrin sonu, iyirminci əsrin əvvəllərində "Abbas bəyin məktəbi" də deyərmişlər - müəllif.

 

 

 

ÇƏRŞƏNBƏ AXŞAMLARI

 

 

 

Göydən işıq ələnər,

 

Düz-dünya cilvələnər.

 

Torpaq nura bələnər

 

Çərşənbə axşamları!

 

 

 

Sən bu tonqallara bax,

 

Hər həyətdə bir ocaq.

 

Gəl-gəl deyər bağça-bağ

 

Çərşənbə axşamları.

 

 

 

Hər quş bir sazla gələr,

 

Yeni avazla gələr,

 

Novruz da nazla gələr...

 

Çərşənbə axşamları.

 

 

 

Ürəklər şad döyünər

 

Oğlanlar çox öyünər...

 

Qızlar qəşəng geyinər

 

Çərşənbə axşamları.

 

 

 

Qalib yurduma baxın!

 

Bəxti var bu torpağın.

 

Gözəldir Qarabağın

 

Çərşənbə axşamları!

 

 

 

AYBƏNİZİN XALÇALARI

 

 

 

Uzun illər Ağdam xalça fabrikinə bacarıqla

 

başçılıq etmiş Aybəniz xanım Cəfərovanın adına

 

 

 

Hər ilməsi nur, işıqdır,

 

Hər naxışı yaraşıqdır.

 

Sevda dolu bir aşiqdir

 

Aybənizin xalçaları.

 

 

 

Ayı, ulduzu qoşadır.

 

Bir nağıldır, tapmacadır,

 

Çox xalçadan bax, ucadır.

 

Aybənizin xalçaları.

 

 

 

Evdə başda

 

görərsiniz.

 

Yaşıl yarpaq, laləbəniz,

 

Zərif, qəşəng, solmaz, təmiz

 

Aybənizin xalçaları.

 

 

 

Andı, istəyi düz olub,

 

Hara getsə xoş üz olub

 

Gəlinlərə cehiz olub

 

Aybənizin xalçaları.

 

 

 

Ömrün qışı, baharı var.

 

Keçib gedər kədər, qübar

 

Könlümüzdə tutub qərar

 

Aybənizin xalçaları.

 

 

 

Şad xəbərdən xoş olmaqda,

 

Qanad açıb quş olmaqda,

 

Uçub bizə qoşulmaqda

 

Aybənizin xalçaları...

 

Şüvəlan, aprel-may

 

2022-ci il.

 

 

Ramiz Məmmədzadə

 

525-ci qəzet.- 2022.- 15 iyun.- S.17.