Olmuşları unutmayaq
31 Mart - Azərbaycanlıların
Soyqırımı Günü
Tarix
həmişə mühafizəkar olub - hadisə və faktlar
itib-batmayıb, qərinələrlə
yaddaşlardan-yaddaşlara köçüb, tarixləşib.
Xalqın tarixə hesabatı kimi nailiyyətləri də, uğurları da, xalqın azadlığına,
müstəqilliyinə yönəlmiş
cinayətlər də,
bu və ya digər miqyasda
törədilmiş soyqırımlar
da, müharibələr
də, müharibələrin
nəticəsi olan ölümlər də, dağıntılar da heç zaman unudulmur. Min illərdi belədir, belə də olacaq. Gülüstan müqaviləsi də,
Türkmənçay müqaviləsi
də unudulmayacaq.
O müqavilələr rus
imperiyasının Azərbaycanın
dövlətçiliyini sonlandırmaq
siyasətiydi. Azərbaycan Demokratik
Cümhuriyyəti bu siyasəti şikəst elədi. Dirçələn
imperiya 2 il
sonra bu dövlət təsisatını
ilhaq elədi. Dövləti ilhaq etdi, Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyətinin dövlətçilik
etiketinə, xalqın
mübarizə əzminə,
azadlıq, müstəqillik
niyyətinə qüdrəti
çatmazdı, çatmadı
da. 1991-ci ilin oktyabrında Azərbaycanın dövlət
müstəqilliyi bərpa
olundu. Bu dəfə əbədilik.
Tarix ermənilərin
Azərbaycana, azərbaycanlılara
qarçı törətdiklərini
də unutmayıb, unutmayacaq. 1905-1907-ci illərdə, 1918-1920-ci illərdə,
1948-1953-cü illərdə, 1988-1989-cu illərdə erməniliyin
törətdiyi soyqırımlar
da unudulmayacaq. Təkcə tarix kimi deyil,
həm də bəşəriyyətə haqqa,
ədalətə düşmən
kəsilənləri ideoloji
kursu bəşərilik,
dünyəvilik olan dövlətlərə, bu
dövlətlərin əhalisinə
tanıtmaq üçün,
qəddarlığı, vəhşiliyi,
soyqırımı törədənlərin
etirafı üçün.
Tədqiqatçılar müəyyənləşdiriblər
ki, 1917-ci ilin əvvəllərindən 1918-ci ilin martına
kimi İrəvan quberniyasında azərbaycanlılar
yaşayan 199 kənd tamamilə dağıdılıb.
Dağıdılan kəndlərin əhalisi
necə olub? Bu məntiqi suala məntiqi cavab belə olacaq: öldürülüb, çox
güman ki, qəddarlıqla, vəhşiliklə.
1918-ci ilin yazında
ermənilər Şamaxıda
da böyük qırğınlar törədib.
Arxiv sənədləri
tarixdir. Bu tarix deyir ki, 1918-ci il noyabrın 22-də Fövqəladə Təhqiqat
Komissiyasının sədri
Ə.Xasməmmədovun Azərbaycan
Cümhuriyyəti Ədliyyə
Nazirliyinə Şamaxı
şəhəri və
Şamaxı qəzasının
azərbaycanlı kəndlərinin
talan edilməsi, müsəlman əhalisi üzərində ermənilərin
zorakılıqları haqqında
məruzəsində qeyd
edilir ki, "Şamaxı şəhəri
və Şamaxı qəzası üzrə ermənilərin törətdikləri
vəhşiliklər arasında
7 cild, 925 vərəqdən
ibarət təhqiqat işlərində toplanmış
materiallar ermənilərin
burada törətdikləri
cinayətlər, erməni
rəzaləti haqqında
ətraflı məlumat
verir. Burada toplanan yüzlərlə
zərərçəkmiş və şahid ifadələri, dindirmə
protokolları ermənilər
tərəfindən yandırılmış,
dağıdılmış tikili, mədəniyyət
abidələrinə baxış
protokolları, aktlar, siyahılar və digər sənədlər
ermənilərin Şamaxı
şəhəri və
Şamaxı qəzasının
azərbaycanlılar yaşayan
kəndlərində törətdikləri
vəhşilikləri əyani
şəkildə ifşa
edir". Bu sənəd
ermənilərin yüz
dörd il
əvvəl törətdiyi
qırğınların tarixidir.
Bu tarix erməniliyin
mahiyyətinin nə olduğunu təsdiqləyir.
Ermənilərin Şamaxı şəhərində
və ətraf kəndlərdə mütəşəkkilliklə
vəhşiliklər, qırğınlar
törətməsi bir
neçə gün davam edib. Ermənilərin Şamaxı şəhərinə
iki hücumu olub. Maraqlıdır:
niyə iki dəfə? Görünür, birinci hücumun
nəticəsi onların
ideoloqlarını, rəhbərlərini
qane etməyib. İki hücum nəticəsində
burda bir neçə min azərbaycanlı
qətlə yetirilib.
Quba qırğınları
mahiyyəti etibarilə
Şamaxı qırğınlarının
davamı, törədilmə
üsullarına görə
isə o qırğınların
eynisi idi.
Ehtiyatda
olan polkovnik, Əməkdar incəsənət
xadimi Abdulla Qurbaninin Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Çingiz
Qurbanova həsr etdiyi kitabda bir düşündürücü
məqamı xatırlayıram:
"Daşnaklar vəhşilik
törətməklə bərabər,
sağ qalacaq adamlar arasında düşmənçilik də
yaratmağa cəhdlər
göstərirdi".
Daşnaklar ləzgi Məhəmmədə və şiələrin başçısı Məşədi Mirsadığa tüfəng verərək deyiblər ki, meydanda atışın, sağ qalanı azad edəcəyik. Onlar bir anlığa duruxublar, sonra eyni anda tüfəngi götürüblər, eyni anda atəş açıblar. Hərəsi bir daşnakı öldürüb. Öz ölümləri bahasına.
Yəni qırğınlar passiv müqavimətlə davam etməyib, erməniliyə, ermənilərə ciddi müqavimət göstərilib. Qubada sonralar Qanlı dərə adlandırılacaq Dərin dərənin yaxınlığında Digah kəndinin əli silah tutanları ermənilərin hücumunun qarşısını bir neçə dəfə kəsib. Kəndin ağsaqqallarının məsləhəti ilə qadınlar, qocalar, uşaqlar kənddən bir qədər aralıdakı meşədə daldalandırılıb. Yerli ermənilərin bələdçiliyi ilə gələn silahlı dəstələr kəndin bütün evlərini (84 ev) yandırıb, dağıdıb.
Digah kəndinin sakini Mansur Hacıyevin Quba qırğınları zamanı təsadüfən sağ qalan Həmdulla İsmayılovdan eşidilənlərə istinadən neçə il əvvəl dediklərini xatırlayıram: "Qırğınlar zamanı bir gün ermənilər yol tapıb meşəyə tərəf qaçan camaatı mühasirəyə alırlar. Böyük ocağa od vururlar. Hamısının qollarını biri-birinə bağlayıb ocaqda diri-diri yandırırlar".
Tarix deyir ki, Hamazaspın silahlı dəstəsi Quba istiqamətində gedəndə yol boyu qarşılarına çıxan kəndləri dağıdır, əhalini vəhşiliklə qırırdı. Törətdiklərini xalqına görə qəhrəmanlıq bilən bu bəşəri qatil xalqının qəhrəmanı olduğunu bildirir, sinəsinə döyərək deyirdi ki, "dənizdən Şahdağa kimi bütün müsəlmanları məhv etməliyəm, onların da evlərini Şamaxıda olduğu kimi tamamilə dağıtmalıyam".
Dünyəvi hadisələrə haqqın, ədalətin gözü ilə baxan dövlətlər, xalqlar bunların mahiyyətinin, daşnakçılıq deyil, ermənilik olduğunu bilir, çoxusu bunu etiraf edir. O qırğınlar, soyqırımlar daşnakların əli ilə törədilsə də, ideoloqunun, müəllifinin, təşkilatçısının ermənilik xarakteri, ermənilik xisləti olduğunu kimsə inkar edə bilməz.
1918-ci ilin mayın 28-də Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin yaranması ölkədə siyasi vəziyyəti əsaslı şəkildə dəyişdi. Yeni dövlət xalqın dövləti idi və bu dövlət xalqı bütün təhdidlərdən qətiyyətlə müdafiə edirdi. Azərbaycanın dövlətçilik dayağı olan milli qüvvələr Türkiyənin hərbi yardımı ilə işğal olunmuş ərazilərimizi və Bakı şəhərini bolşevik-daşnak hakimiyyətindən azad etməyə səfərbər olundu.
Nuru Paşanın komandanlığı ilə Qafqaz İslam Ordusu sentyabrın 15-də Bakını bolşevik-daşnak qüvvələrindən azad etdi.
1918-ci ilin iyulun 15-də "Avropa müharibəsi başladığı vaxtda bütün Cənubi Qafqazın hüdudları daxilində müsəlmanların və onların əmlakı üzərində törədilmiş zorakılıq hallarının araşdırılması üçün Fövqəladə Təhqiqat Komissiyasının yaradılması haqqında" qərar qəbul edildi. Bu komissiyanın bir ildə apardığı araşdırmalar, araşdırmalar əsasında hazırladığı sənədlər azərbaycanlıların soyqırım tarixinin bir hissəsidir.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin ilhaq edilməsi bu Komissiyanın işini də yarıda qoydu.
80 ildən sonra bu istiqamətdə böyük tarixi şəxsiyyət Heydər Əliyev yeni bir tarixi sənəd - 1998-ci ilin mart ayının 26-da "Azərbaycanlıların soyqırımı haqqında" fərman imzaladı. Bu fərmanla 31 mart - Azərbaycanlıların Soyqırım Günü kimi təsis edildi. Böyük siyasi və xəlqi-milli əhəmiyyəti olan bu sənəd Azərbaycan iki dövlət arasında siyasi yolla parçalandıqdan sonra müxtəlif vaxtlarda, müxtəlif motivasiyalarla azərbaycanlılara qarşı törədilmiş kütləvi qırğınların, görünməmiş vəhşiliklərlə həyata keçirilmiş soyqırımların siyasi mahiyyətini ümumiləşdirən sənəd idi. Bu sənəddə 1905-1907-ci illərdə, 1918-1920-ci illərdə, 1948-1953-cü illərdə, 1988-1989-cu illərdə erməni millətçilərinin azərbaycanlılara qarşı törətdiyi qırğınların, düşmənçilik siyasətinin tarixi kökləri şərh edilir ki, bu da beynəlxalq ictimaiyyətin dünyəvi proseslərə bəşəri münasibətini də formalaşdırır.
Ərazi iddiasının nəticəsi kimi Ermənistan Azərbaycana qarşı elan etmədən müharibəyə başladı. İmperiyanın siyasi və hərbi dəstəyindən yüksək səviyyədə bəhrələnən Ermənistan təkcə Dağlıq Qarabağda deyil, Ermənistanla sərhəd rayonlarda da hərbi əməliyyatlar aparır, kəndlərə həmlələr, hücumlar edir, kəndləri yandırır, qırğınlar törədirdi. Ermənilər Bağanız Ayrım, Meşəli, Ağdaban, Qaradağlı faciələrini belə törətmişdi. Ermənistan Rusiyanın dislokasiya yeri Xankəndi olan 366-cı alayının fəal müdaxiləsi və iştirakı ilə Xocalıda görünməmiş qırğın, əslində soyqırım törətdi. Həmin gecə 613 nəfər xüsusi amansızlıqla öldürüldü, 25 uşaq hər iki valideynini, 130 uşaq valideynlərdən birini itirdi, 8 ailə tamamilə məhv edildi.
Ernənilərin azərbaycanlılara, ümumən, türk xalqlarına qarşı soyqırım siyasəti təkcə Azərbaycanda deyil, dünyanın bütün bəşəri dövlətlərində ciddi siyasi dəlillərlə pislənilir, soyqırımlar haqqında arxiv sənədlərinə əsaslanılmaqla iri həcmli tədqiqat əsərləri yazılır. Özbəkistanlı tədqiqatçı Şuhrat Nasıroviçin "Qarabağ - ideyalar müharibəsi", "Türküstan və Cənubi Qafqaz XIX-XX əsrlərdə. Daşnaklar - Fərqanədən Qarabağa qədər", "İflas. Millətçilik - Antoqonizm" kitabları bu qəbildəndir. Yəni tarix dünyəvi fakt və hadisələri bəşərilik naminə mühafizə edir.
31 Mart - Azərbaycanlıların
Soyqırım Günüdür. Hər bir azərbaycanlı bu günün mahiyyətini böyük
vətəndaşlıq məsuliyyəti ilə dərk edir.
Səbinə XASAYEVA
Milli Məclisin deputatı
525-ci qəzet.- 2022.- 31 mart.- S.6.