Cənnətin gözətçiləri
"Mən cənnətin
gözətçisiyəm" deyəndə məni gülmək tutdu. Adam o qədər ciddi idi ki, doyunca
gülə bilmədim.
Başımı tərpətdim, dodaqlarımı
dodaqlarıma basdım,
susdum.
Bu o deməkdir ki,
dünyadan bezənlər
indi cənnət ümidində idilər.
"Siz hansı
cənnətin gözətçisisiniz"
- Soruşdum.
"Dünyadakının" - dedi.
"Yer üzündə
cənnət varmı?"
"Əlbəttə. Əsl cənnət yer üzündədir. Atamız Adəmin
dünyada bir yerdən başqa yerə qovulduğu bütün müqəddəs
kitablarda yazılmayıbmı?
Onun gəldiyi yer də qovulduğu yer də dünyadır".
Bu söhbətin dini mübahisəyə çevriləcəyini
hiss edərək susdum.
Bir həftə ərzində
ilk dəfə uzun gəzintiyə çıxmışdım.
Gecə-gündüz yağan yağış
payızın qoxusunu,
rəngini, bir sözlə, bütün gözəlliklərini məhv
etmişdi. Su ilə birlikdə küçələrdə sürünən
saralmış yarpaqlar
bomboz bir məzarlığa çevrilmişdi.
Almanlar günəşi görən
kimi hava sərin olsa da, paltolarını atıb bayıra çıxmışdılar.
Mənim
susmağımdan ruhlanan
kişi öz məzhəbindən
danışmağa başladı.
Danışdıqça da əlindəki
jurnallardan verməyə
çalışırdı. Nə oxumaq, nə bir şey haqqında
mübahisə etmək,
nə də moizə dinləmək istəmirdim. Amma nədənsə,
ehtiyatsızlıqla ordan
ayrıla bilmədim.
Mən altı kilometr uzaqlıqdakı Reyn çayına qədər
getmək üçün
evi tərk etmişdim. İndi çayın sahilində
küçə musiqiçiləri,
səki və divar rəssamları noyabrın son günəşindən
həzz almaq istəyənlərlə dolu
idi. Onların arasına qarışmaq, ara küçələrdəki
kafelərdən çıxan
təzə qəhvə
qoxusunu içimə çəkmək bütün
dərdlərimi unutdururdu.
Qarşısında belə dayanıb getmədiyimi görüb danışdıqca deyir, səsinə təsirli poetik çalar verirdi.
"İnsanlar ömürlərini
Tanrı, xoşbəxtlik,
cənnət və sülh kimi məfhumları axtarmaqla keçirirlər. Hər şey əbəsdir... Hamısı sənin yanındadır, sənin içindədir... Özünlə
barışsan, sülh
sənin əlində,
Tanrıyı düşünsən,
Allah səninlə olacaq..."
Hələ də beynimdə "cənnət" var idi. Nədənsə bizimkilərə, xüsusən də kişilərə cənnətdən
danışanda dərhal
hurilər ağıllarına
gəlirdi. Əslində bəzi "alimlər"
televiziyada huriləri elə təsvir edirdilər ki, inanmasanız da, maraqla dinləməyə başlayardınız.
Adam, İsa Məsihin İncildə cənnəti
necə təsvir etdiyini danışmağa
başlayanda mən onun sözünü kəsdim:
"Cənnətdə hurilər olacaqmı?"
Bir anlıq
təəccübləndi, mətndən
əzbərlədiyi səlis
nitqini yarımçıq
kəsdi, papağını
düzəltdi.
O, mənim almanca "Jungfrauliches Madchen" sözümü bir neçə dəfə təkrarladı, çünki
hurinin alman dilində qarşılığı
yoxdur. Sonra özünü toplayıb
dedi ki, "Belə bir şey
yoxdur".
Narazıymış kimi başımı tərpətdim.
"Huri yoxdursa,
cənnət nəyə
lazımdır?"
"Baxın, belə
sadə düşünməyin! İsa Məsih
bu dünyaya qayıdacaq və bu dünya cənnət
olacaq. Biz hamımız yer üzündə cənnətdə
yaşayacağıq. Tanrıyla yaşamaq istəmirsən?"
Üzümü turşuddum, qaşımı
çatdım və yenidən başımı
buladım.
"Bir az çətindir".
"Çətin nədir?"
"Tanrıyla yaşamaq..."
Kişi yenə Tanrının gözəlliklərini təsvir
etməyə başladı. Bugünkü tənhalıq, depressiya, yadlaşma, qəddarlıq,
qohumluq əlaqələrinin
qırılması həmişə
insanların başına
gəlir, çünki
onlar Tanrıdan uzaqdırlar.
Əslində onun dedikləri xoşuma gəlirdi. Kiminləsə danışmaq pis hal deyildi. İllərdir onu bu küçədə eyni
yerdə görürdüm,
amma onunla maraqlanmamışdım. İndi birdən-birə
belə bir fürsət yarananda fikirləşirdim ki, bundan yararlanım. Onun yaşını, ailəsini,
niyə bu işlə məşğul
olduğunu soruşdum.
Onun altmış doqquz yaşı var idi və qırx
yaşlarında üç
övladı olduğunu
söylədi. Təqaüdə çıxandan sonra könüllü olaraq bu vəzifəni üzərinə götürmüş
və insanları doğru, işıqlı
yola dəvət edirdi. O, hər gün işə gedirmiş kimi səhər tezdən durub jurnalları, kitabları ilə bu guşədə insanları cənnətə
dəvət edirdi.
"Uşaqlarınız da sizin kimi
inanır?"
O gülümsədi.
"Xeyr, inanmırlar. Əgər insan
Tanrı və cənnəti istəmirsə,
mən ona nə edim?"
"Bəs həyat
yoldaşınız?"
Sərbəst sol əlini mavi gözlərinə uzatdı. Gözünün kənarında qəfil əmələ gələn
yaşları əlinin
tərsi ilə sildi.
"Mən onu burada gözləyirəm. İsa Məsih
gələndə o da
gələcək".
İnsanların inancları fərqli olsa da, hissləri,
düşüncələri, ümidləri, kədərləri,
ayrılıq ağrıları
eyni idi. Sanki göz yaşlarımız
eyni bulaqdan süzülürdü, axan
yaş duzlu və acı idi.
Yaşadığı vaxt adı Ulrix
Kötinger olan cənnət keşikçisini
arxamda qoyub getdim. Bu mürəkkəb küçədə daha
neçə il gözləməli
olacağını bilmirəm.
Amma onun içini dolduran ümid ona fərqlilik verirdi. İnsan onun cənnət
təsvirinə inanmasa
belə, arzuladığı
cənnətə ümid
və arzu ilə baxa bilərdi.
Noyabr 2022, Köln
Orxan
ARAS
525-ci qəzet.- 2022.- 11 noyabr.- S.11.