Şərəfli ömür yolu

Savaş üçün doğulmuş insanlar var. Onlar üçün Vətən sevgisindən ali hansısa bir hiss ola bilməz. Canını öz torpağına qurban edən igidlərimiz heç də az deyil. Günəş kimi işıq saçan oğullarımız bir bütöv hilal uğrunda sönməyə hazırdılar. Cavan ömrünü doğma vətənə qurban edən igidlərdən biri də Məzahir Bayramovdur.

Məzahir Bayramov 1963-cü ildə Ağdamda anadan olub. Məzahir könüllü olaraq Şirin Mirzəyevin komandanlıq etdiyi batalyona yazılmışdı. Əlbəttə, bu şərəfli yolu seçən insanlar ölümü özlərindən kiçik hesab edirlər.

Həyat üçün doğulub, Vətən üçün ölməyə hazır olan Məzahirin döyüş yolu Naxçıvanikdən başlayıb, Əsgərana, Ağdərəyə qədər uzanırdı. O, Birinci Qarabağ savaşında yaralı əsgərləri çiynində daşıyıb, sinəsini vətən uğrunda sipər edən döyüş yoldaşları meydanda şəhid olanda onların nəşini düşmən caynağından alıb.

Məzahir Bayramov Əsgəranda, Xocavənddə, Ağdərədə gedən döyüşlərdə yaxından iştirak edib. Naxçıvanik döyüşlərində böyük şücaət göstərib. Elə həmin döyüşlərdə alnından yaralanır. 1992-ci ilin iyun ayında Bakıya hospital gətirilir. Burada üç ay müalicə olunsa da, bir gözünü itirir. Ağır yaralanmağına baxmayaraq, müalicəni yarımçıq dayandırıb yenidən cəbhəyə qayıdır və 845 saylı batalyonda döyüşlərə qatılır.

Vətəni, xalqı üçün şücaətlə vuruşan Məzahir çalışırdı ki, mənfur ermənilərə öz hünərini göstərsin. Onu yaxından tanıyan insanlar deyirlər ki, Məzahir sadə, təvazökar insan idi. Həmişə haqq uğrunda mübarizə aparırdı.

Əlbəttə, Azərbaycanın belə çətin anlarda Məzahir kimi igidlərə çox ehtiyacı vardı. Vətəni düşməndən müdaifə etmək lazım idi. Sovetlər Birliyinin əsarətindən təzəcə xilas olmuş bir ölkənin təbii ki, hərbi bazası o qədər də güclü deyildi. Ancaq Məzahir və onun kimi igidlər çox az silah-sursatla düşmən qarşısına çıxırdılar.

Düşmən doğma torpaqlarımıza göz dikəndə silaha sarılan Məzahir Bayramov dünyasını çox erkən dəyişdi. O, son nəfəsinə kimi igidliklə vuruşdu. 23 iyun 1992-ci ildə Pircamal uğrunda gedən döyüşlərdə qəhrəmancasına şəhid oldu, öz, ölümü ilə əbədiyyətin ən uca məqamına yüksəldi.

Deyirlər, Məzahir təbiətə bağlı insan olub. O, hər dəfə döyüşə gedəndə əkdiyi çiçəkləri anasına tapşırarmış. O çiçəklər 1992-ci ildən sonra neçə-neçə baharda açdılar, neçə-neçə payızda soldular. Amma Məzahir geri dönmədi.

Tarix öz sözünü dedi. Məzahirin şəhid olmasından 28 il sonra - 2020-ci ildə rəşadətli Azərbaycan Ordusu Qarabağı mənfur düşmən tapdağından azad etdi. Məzahirin, uğrunda canının fəda etdiyi Qarabağ torpağında indi çiçəklər açır.

Əntiqə KƏRİMZADƏ

525-ci qəzet.- 2022.- 17 sentyabr.- S.16.