Əhməd bəy Ağaoğlu yaradıcılığında kulturoloji fikir
(Əvvəli ötən sayımızda)
Əhməd bəy Ağaoğlu qeyd edir ki,
məktəblərimizdə tədris olunan Sədi Şirazinin "Gülüstan"ı və
"Bustan"ı zamanla
səviyyə cəhətdən
uyğun gələ bilmir. Əhməd bəyində dünyagörüşü
və kulturoloji fikri o idi ki,
yenilikçi olmaq lazımdı zamanla uyğunlaşmaq lazımdı.
Ədib milli tərəqqi üçün yeganə
yol kimi Qərb mədəniyyətini
görürdü. Əhməd bəy
mədəniyyəti həyat
tərzi adlandırırdı.
Ortaq mədəniyyətin xalqları
birləşdirmək gücündə
olduğu fikrini irəli sürürdü.
Ortaq mədəniyyətin xalqların
xarici görünüşləri,
qan, cins, rəng müxtəlifliklərinə
rəğmən onları
birləşdirməyə qadir
olduğunu bildirirdi.
Bu mədəniyyət ortaqlıqları tərəflərarası
mədəniyyətin ruhunu
təşkil edirdi.
Əhməd bəy bildirirdi
ki, hər bir kəsin xarici görünüşü
onun ruhunun, dünyagörüşünün, mədəniyyətinin təzahürüdür.
Mədəniyyətşünas alim eyni zamanda bildirirdi ki, mədəniyyət məsələlərinin bir
qismi maddi, digər bir qismi isə mənəvidir. Maddi qisim,
məsələn, geyimlərin
forması, binaların
arxitekturası, ibadət
və ayinlərin icra forması və sairələrdən
ibarətdir. Mənəvi qisim isə düşüncə və
mənəviyyata aid olduğuna
görə daha genişdir. Ümumiyyətlə, hər bir xalqın mədəniyyətinin
özünəməxsus bir
düşünmə gücü,
düşünmə tərzi,
düşünmə zəkası
vardır. Əksər hallarda
mədəniyyətlər bu
xüsusiyyətlərə sahibdirlər. Bununla yanaşı
hər bir mədəniyyətin bir qəlbi, bir duyum tərzi vardır. Ortaq mədəniyyətə sahib olan xalqlarda ortaq bir əxlaqa,
bir dəyər duyğusuna, ortaq yaxşı və pis, gözəl və çirkin görünüşə sahibdirlər.
Əhməd bəy Ağaoğluya görə İslam dini təhsil sisteminin və mədəniyyətin problemlərində
islahatçı mövqedən
çıxış edir. Məhz buna
görə də Əhməd bəy İslam dinini mədəniyyətə, onun
inkişafına zərər
gətirməyən, elmə
və təhsilə böyük önəm verən bir ideologiya kimi qiymətləndirmiş, onun
daim elmi və mədəni inkişafa meylləndirən
islahatçı mövqeyindən
araşdırılımasına səy göstərmişdir.
Ə.Ağaoğlu İslam dinini
Şərqdən deyil,
Qərbdə - Fransanın
Sarbonna Universitetinin tarix - Şərq dilləri və məzhəbləri şöbəsində
öyrənirdi. Əhməd bəyin
islahatçı dünyagörüşünün
bu qədər kəskin şəkildə
formalaşmasında məhz
bu səbəbin olması üstünlük
təşkil edirdi.
Əhməd bəy Ağaoğlunun
Avropada təhsil almasının, Qərb ədəbiyyatı, tarixi,
mədəniyyəti ilə
yaxından tanış
olmasının, dünyagörüşünün
formalaşması prosesinin
məsul bir dövründə Xristian əqidəli mütəfəkkirlərin
əhatəsində yaşamasının
yaratdığı və yaşatdığı çətinliklərə
baxmayaraq, Əhməd
bəydə İslam dininə, onun peyğəmbərinə və
ailə üzvlərinə
(Əhli Beytə), Qurana dərin inam və etiqadına
zərrə qədər
də olsun bir azalma yarada
bilməmişdir. Əhməd bəy
İslama xüsusi hörmət bəsləyir,
onun bəşər tarixində oynadığı
mütərəqqi rolu
yüksək qiymətləndirirdi.
Əhməd bəyin fikrincə, mədəniyyətlər qəlb
və beyində meydana gəlmişdir. Belə olan
halda eyni mədəniyyət zümrəsi
eyni baş ilə düşünər,
eyni qəlb ilə duyar, eyni mənəvi duyğularla hiss edər.
Əhməd bəy yaradıcılığında
Avropa yaşam tərzi ilə başqa millətlərin yaşam tərzini müqayisə edərkən
üstünlüyü Qərbə
verir. Ağaoğlu yaradıcılığında
İran cəmiyyətinin
bəzi mənfi nəticələrini, "təzahürlərini"
də önə çıxarmışdır. Məsələn, o Nəsirəddin
şahla fransız dövlət başçısı
Carnotun görüşü
hadisəsini təsvir
edərkən birinin -
Nəsirəddin Şahın
təkəbbürlü tərzini,
göz qamaşdıran
mücəvhərlərlə örtülü ədalı
geyimini və Fransız dövlət başçısı Sadi
Carnotun sadə qara geyimini, təvazökar davranışını
müqayisə edərkən
burada belə bir nəticəyə gəlir ki, mədəniyyət həyat
tərzi kimi dəyərləndirilməlidir. Əhməd bəy onların hər ikisinin timsalında Şərqlə
Qərbi müqayisə
edir. Şahın bu ədasını
Şərq despotizminin
mahiyyətini göstərən
açıq örnək
kimi dəyərləndirir.
Əhməd bəy Ağaoğlunun
kulturoloji düşüncələrini
Nəsrəddin Şahla
bağlı başqa bir fikrində də aydın bir şəkildə görmək olur. Əhməd bəy qeyd edir
ki, Nəsrəddin Şah gecə vaxtı küçədən
keçərkən mantosunu
çiynindən yerə
atıb arxasınca gələn sədri-əzəmə
hökmlə "götür!"
- deyir. Sədri-əzəm dərhal uşaq kimi əyilib mantonu götürür və qolu üstə
salıb Şahın arxasınca gedir. O, bu fikirləri ilə Şərqdə hökmdarın hökmlərinin
sorğu-sualsız qəbul
olunduğu fikrini təsdiqləyirdi. Əhməd bəy
Şərqdə Qərbin
azadfikirliliyinin olmamasını
bu kimi qısa
tarixi faktlara əsaslanan xatırlatmalarla
sübut edirdi. Əhməd bəy Ağaoğlu iddialarını tarixi faktlarla əsaslandırmağı
çox gözəl bacarırdı. Əhməd bəyin
mədəniyyət anlayışı
bölünməzlik, tamlıq
prinsipinə əsaslanırdı.
O, deyirdi ki, Qərb mədəniyyətinin
üstünlüyünü və qələbəsini
etiraf ediriksə, bu qələbənin yalnız elm, siyasi və ictimai təşkilata bağlamamalıyıq,
mədəniyyətin bütünlükdə
zehniyyətinə, görüş
tərzinə, ruhuna, dünyagörüşünə, beyninə, şüuruna, qəlbinə, yaşam tərzinə, mühitinə
bağlanmalıyıq. Qərb həyatı
bizim həyatımıza
bütünlükdə qələbə
qazanıbsa demək ki, bizim təkcə
geyimlərimiz deyil, beynimiz, ruhumuz, zehniyyətimiz də dəyişilib, Qərb həyatına uyğun olmalıdır.
Əhməd bəy Ağaoğlu mədəniyyətdə şəxsiyyət anlayışına aydınlıq gətirərkən, onu dil kimi millətin maddi varlığı hesab edirdi. Hər maddi vücudun da bir şəxsiyyəti vardır deyirdi. Kainatda eynilik yoxdur, insanlar şəxsiyyətləriylə mütləq surətdə digərlərindən ayrılırlar. Əhməd bəyin fikrincə, şəxsiyyətlər hansısa əxlaqla, hüquqla, memarlıqla fərqlənmir, inkişaf dərəcəsinə görə fərqlənir. Onun fikrincə, şəxsiyyəti yalnız hərəkətsizlik öldürür. İstər fərdlərdə və istərsə də millətlərdə həyat nə qədər hərəkətli və qüvvətlədirsə, şəxsiyyət də o qədər fəaldır.
Əhməd bəy Ağaoğlu bildirirdi ki, bəşər tarixində cəmiyyətlərsiz din olsa da dinsiz bir cəmiyyətə rast gəlinməmişdir. Dinlərin sivilizasiyaların inkişafında, insanların həyat tərzində böyük rolu olmuşdur. Hər bir din cəmiyyətin tarixində, təhsil və incəsənətində böyük əhəmiyyətə malik olmuşdur. Böyük təsir qüvvəsinə malik olmuşdur. Din bəzən adət-ənənələrin arasında sıxışdırılaraq xalqların yaranış xüsusiyyətlərindən qidalanaraq əsas mahiyyəti etibari ilə dəyişilmiş, öz həqiqi çərçivəsindən kənara çıxmağa məcbur olmuşdur. Əhməd bəy Ağaoğlu "Nədən bu günə qaldıq?" məqaləsində yazır ki, müsəlmanlar üçün nicat yolu ancaq Qurandır. Ondan başqa bizim qurtuluş yolumuz yoxdur. Əhməd bəy Avropa ilə Şərqi müqayisə edərək qeyd edir ki, Avropa necə cəhalətdən və zülmətdən Jan Husların, Lyüterlərın, Qalonilərın və Qromeylərin vasitəsilə çıxdısa müsəlmanlarda cəhalətdən və zülmətdən Quran vasitəsilə çıxacaqlar. Əhməd bəy Ağaoğlunun bu fikirləri onun dünyagörüşünü açıq bir şəkildə göstərir. Əhməd bəy savadlı, Avropa təhsili almış, Qərb, Avropa mədəniyyəti ilə tanış olmuş bir ziyalıdır. Mədəniyyətşünas alim Əhməd bəy böyük bir xalqın, millətin geridə qalmasının səbəbini Qurana olan inamın zəifliyində görürdü və eyni zamanda çıxış yolunuda Quranda axtarmağı məsləhət görürdü. Əhməd bəyin yaradıcılığındakı kulturoloji fikrin əsas hissəsini İslam mədəniyyətinin müdafiəsi təşkil edir. Qərb cəmiyyətində belə bir fikir formalaşıb ki, müsəlman cəmiyyətində baş verən geriliyin, xaosun günahkarı təkcə İslam dinidir. Şərqi tərəqqi etməyə qoymayan İslamdır və bu din olmasaydı, Şərqdə hər şey tərsinə ola bilərdi. Ə.Ağaoğlu Qərblə Şərq arasında uçurum yaradan bu fikirləri Qərbin özünün məqsədli şəkildə yaratdığını qeyd edirdi. O, bildirir ki, bu fikirlərin formalaşdırılmasında məqsəd islamın zərər görməsi olmuşdur. Bu fikrin tərəfdarlarının əsas məqsədi o idi ki, müsəlmanlar tərəqqiyə çatmaq üçün İslam dinindən imtina etməlidirlər. Ə.Ağaoğlu Qərbin bu fikirlərini əsla qəbul etmir və özünün dünyagörüşü səviyyəsində bu fikirləri qəbul edilməz sayırdı. Şərqlə Qərb arasında olan bu münaqişəyə özünün "Üç mədəniyyət" əsərində geniş bir şəkildə aydınlıq gətirirdi. Ə.Ağaoğlunun dünyagörüşünü təhlil edərkən onun İslam dininə və onun banisi Hz. Məhəmmədə olan fikirləri önəmlidir. O, dünya ədəbiyyatşünasları və şərqşünaslarının İslam dini və Hz.Məhəmmədə olan münasibətlərini kəskin şəkildə tənqid edirdi, onların fikirlərini əsassız olduğuna görə qəbul etmirdi. Əhməd bəy Hz. Məhəmmədi "dəvə sarvanı", "yalançı ərəb peyğəmbəri" kimi adlarla adlandıran, parodiya edən, İslam peyğəmbəri haqqında "camaatı yoldan çıxaran və buynuzlu bir şeytan" adlandıran Dante, Şekspir, Volter, Leybnits, Qottinger, Marraqi və s. kimilərini dünyagörüşünə uyğun olaraq qəbul etməmişdir. Ə.Ağaoğlu Danteni məşhur "İlahi" komediyasında Hz. Məhəmmədi təhqir etdiyinə, Şekspir və Leybnitsini kütləni güldürmək üçün İslam peyğəmbərini lağa qoymalarına, Volterin Papa tərəfindən bağışlanmaq üçün peyğəmbərə uyğun olmayan sözlər işlətməsinə görə qəbul etmirdi və onları bu əsassız fikirlərinə görə tənqid edirdi. Əhməd bəy Ağaoğlu Şekspir, Volter, Monteskyö, Bethoven, Qriq, Mendelson, Puşkin, Lermontov kimi mütəfəkkirlər məhz azad fikirli cəmiyyət yarada bilər fikrində idi. Ə.Ağaoğlunun dünyagörüşünün formalaşmasında E.Renan, İ.Ten, Qaston Pari, Z.Oppert, Madam və Müsyö Diyolafya, Darmsteter kimi mütəfəkkirlərin böyük rolu olmuşdur. Ə.Ağaoğlu bu qədər Qərb sivilizasiyası ilə əhatə olunmasına baxmayaraq, o, özünün müsəlman kimliyinə sadiq qalmış, yaradıcılığında da Qərbə nisbətən Şərqə, Şərq sivilizasiyasına üstünlük vermişdir. Onun məqsədi Şərqi tənqid etmək deyildi, sadəcə nə yolu ilə olursa olsun Şərqdə yeni intibah yaratmaq istəyirdi.
(Ardı var)
Həcər ATAKİŞİYEVA
525-ci qəzet.- 2022.- 21 sentyabr.- S.14.