Yaxşılıq

Esse

Fariz 7-8 yaşından idmanla məşğul olurdu. Atası onu karate üzrə idman müəllimi Cavadın yanına aparmışdı. İlk gündən Fariz məşqlərdə o biri uşaqlardan fərqlənməyi bacarmışdı. Bu, təcrübəli məşqçinin də diqqətindən yayınmırdı. Fariz müəllimin bütün tapşırıqlarını yerinə yetirmək üçün boş vaxtı olan kimi məşq edirdi. Çox məsuliyyətli idi. Ona görə də respublika üzrə yarışlarda həmişə qalib gələrdi. Cavad müəllim onu beynəlxalq yarışlara göndərirdi.

Farizin babası Şərif kişi 1920-ci illərdə Azərbaycanı məcburi şəkildə tərk edənlərdən idi. O, əvvəlcə İrana gedib xeyli müddət işlədikdən sonra Türkiyəyə keçib ömrünün sonuna kimi orada çalışmış, istedadlı və bacarıqlı həkim kimi xüsusi hörmət qazanmışdı - kasıblara əl tutur, imkansız xəstələrə pulsuz müalicə edir, bəzən dərman pulunu belə özü verirdi. Ona görə kasıbların hamısı doktor Şərifə üz tuturdu.

lll

Fariz tez-tez xarici ölkələrə yarışlara gedir və bir qayda olaraq yarışlarda qalib olurdu.

1997-ci ilin payızı idi. Fariz növbəti beynəlxalq yarışda iştirak etməliydi. Yarış Türkiyənin İzmir şəhərində keçirilirdi. Yarışda birinci yeri tutan Farizin haqqında Türkiyə mətbuatında məqalələr dərc edilirdi.

Şəhər onun xoşuna gəlmişdi. O, qərara gəldi ki, bir neçə gün burada qalıb şəhərin görməli yerlərini gəzsin. Onun geriyə qayıtması üçün bütün sənədləri hazır idi. Təyyarə biletini bir neçə gün idi ki, dəyişdirmişdi. Fariz İzmirin səviyyəli mehmanxanalarından birində qalırdı. Yarışa gələn gənclər isə artıq Bakıda idilər.

Şəhərdə gəzinti zamanı birdən 6.5 bal gücündə zəlzələ baş verdi. Şəhər əhalisi bir-birinə dəydi. Evlərin, binaların bir hissəsi dağıldı. Hökumət fövqəladə vəziyyət elan etmişdi. Əhalinin böyük hissəsi çadırlara yığışmışdı. Farizin qaldığı mehmanxana tamamilə dağılmışdı, xeyli tələfat var idi. Hökumət ordu hissəsini əhaliyə köməyə cəlb etmişdi.

Farizin bütün sənədləri mehmanxanada olduğundan hamısını itirmişdi. Onun cəmi 10-15 dollar pulu qalmışdı. Həmin pul ancaq bir günlük yeməyə çatardı. Onu da qənaətlə iki gündə xərcləyib qurtardı. Fariz çıxılmaz vəziyyətdə iqi. Bakıya evlərinə zəng edib məlumat vermək üçün belə pulu qalmamışdı. Bakıya qayıtmaq barədə fikirləşirdi. Şəhərin yeməkxanasına, kafelərinə girə bilmirdi. O, gününü park və bağlarda keçirirdi. Şəhər polisi, şəhər təcili yardım və yanğınsöndürən maşınlar ora gəlir, bədbəxt hadisəyə düçar olmuş şəxsləri və uşaqları, qadınları, qocaları daşıyır, onlara yardım edirdi. Belə vəziyyətdə kimsəyə müraciət edib kömək istəmək mümkün deyildi.

lll

Dünyanın müxtəlif yerlərindən İzmirə gələn turistlərin bir hissəsində zəlzələdən qorxub gecəni dəniz kənarında gecələmişdi. İrandan gələn təlimatçı iranlı turistlərlə birlikdə Egey dənizinin kənarında qalmışdı. Onlar səhər yeməklərini balaca bağçada yemişdilər. Fariz ac-susuz idi. İranlı turistlərin rəhbəri türklərlə söhbət edərkən Farizi görüb öz turistlərindən olduğu bilib onu yeməyə dəvət etdi. Fariz qüruruna sığışdırmayaraq bildirdi ki, o turist deyil və idman yarışına gəlib, bədbəxt hadisə üz verdiyinə görə Azərbaycana Bakıya qayıda bilmədiyindən İzmirdə qalıb. İranlı turistlərin təlimatçısı Yusif Farizin düşmüş olduğu vəziyyəti dərhal başa düşüb onun Bakıdan olduğunu biləndə, başına gələn hadisədən və sənədlərinin itməsindən xəbərdar olub onunla daha yaxından tanış oldu. Yusif əslən Ərdəbildən idi. Şura hökuməti Azərbaycanı işğal edəndə onun da ailəsi İranın Ərdəbil şəhərində yerləşmişdi. Fariz onun babasının şura hökuməti gələrkən İrana köçməsini və ərdəbildə həkimliklə məşğul olmasını bildirəndə Yusifin marağını daha da artırdı. Söhbət zamanı Yusif bildirdi ki, vaxtilə onun ata və anasını Azərbaycandan gəlmiş Şərif adlı bir həkim təmənnasız müalicə etmiş, imkansız olduqlarını biləndə hətta dərman pulunu da özü vermişdi.

Fariz Şərif adı eşidən kimi Yusifin dediklərinə diqqəti daha da artdı və ondan soruşdu: "Sənin atan sağdır?"

Yusif bildirdi ki, atası bir neçə il bundan əvvəl vəfat edib.

Yusif sözünə davam etdikcə Fariz söhbətin onun babasındangedib-getmədiyini götür qoy edir, arabir ona yanakı suallar verirdi. Söhbətinə qulaq asdıqca Fariz əmin olurdu ki, Yusifin valideynlərinin təmənnasız müalicə edən Farizin babası Şərif həkim olub. Yusif bu sözü eşidən kimi özündən asılı olmayaraq bərkdən qışqırıb "Ola bilməz" dedi. Onun ağlına da gəlməzdi ki, belə bir təsadüf baş verə bilər. Bundan sonra Yusif Farizi bağrına basıb, üz-gözündən öpdü, onun bu hadisədən yaxşı xətasız qurtarmasına sevindi.

lll

Yusif Farizi öz qrupuna qoşub İrana gətirdi. Bir neçə gün Fariz ailənin çox sevimli qonağı oldu, sonra öz maşını ilə onu İran Astarasına qədər gətirib Azərbaycan sərhəddindən yola saldı.

Fariz öz-özünə fikirləşirdi: yaxşılıq heç bir zaman itmir, özünə də olmasa, bir gün onun əvəzi mütləq hansı formada sənin nəvə-nəticənə mütləq qayıdır...

Akif RƏFİYEV

Qarabağ müharibəsi veteranı, Ədliyyə general-mayoru, Binəqədi rayon Ağsaqqallar Şurasının sədri

525-ci qəzet.- 2023.- 4 aprel.- S.15.