Ağrılı-acılı itki
İrana Tağızadə ağır
xəstəlikdən sonra
vəfat etdi. İrananın
getməyi yalnız uzun illər boyu çalışdığı
doğma Akademik Dövlət Rus Dram Teatrının deyil, bütün Azərbaycan teatr sənətinin ağrılı-acılı itkisidir
və dediyim həmin doğmalıq da yalnız bir teatra yox,
ümumiyyətlə, teatr
sənətinə vurğunluğun
ifadəsidir.
Səhnə ilə yaşayan
İrana bəzən elə həmin səhnədə əsəbiləşirdi,
hirslənirdi, emosional
sarsıntı keçirirdi,
ancaq bu əsəbiliyin və hikkənin, bu hirsin alt qatında, təməlində böyük
teatr sevgisi və məhəbbəti,
teatr sevdası dayanırdı.
İrana həyatı, insanları da elə o cür
sevirdi.
O, namərdliyə, nadanlığa,
cahilliyə nə dərəcədə qızırdısa,
haqq-ədalət də
onu o dərəcədə
mənən rahat edirdi.
O, həyatı hiss edirdi, duyurdu, görünməyənləri
görməyi bacarırdı
və səhnə də onun üçün
həyatın bir parçası idi. Onun ən yaxşı
tamaşaları yalnız aysberqin görünən hissəsi
deyildi və bu tamaşaların qiyməti, uğuru, həmin aysberqin görünməyən hissəni
də tamaşaçıya
təlqin edə bilməsində idi.
İrana Tağızadə mənim
indiyə qədər
tanıdığım teatr
xadimləri arasında
dünyagörüşünün genişliyi, teatra və dramaturgiyaya bələdliyi, yaradıcı
mədəniyyəti və
səriştəsi ilə
seçilən azsaylı
sənətkarlardan biri,
birincilərdən biri
idi.
Onun yaradıcı
fəaliyyətində istedad
ilə iddia üst-üstə düşürdü
və buna görə də onun tamaşalarında nəyisə bəyənə
bilərdin, nəyisə
yox, ancaq bu tamaşalar sanballı və ciddi sənət nümunələri idi. Onun yozumunda Şekspir və Dostoyevski, Mark Tven və Aqata
Kristi, Tenessi Uilyams və Jan Kokto yaradıcılığının ağır bədii-estetik
çəkisi həmişə
səhnəyə çökmüş
olurdu.
İrana
Rus Teatrında mənim "Teleskop" pyesimi, "Sənətkarın
taleyi" pyesimi isə həm Akademik Milli Dram Teatrında, həm də Rus Dram Teatrında tamaşaya qoymuşdu və bu tamaşaların hazırlığı zamanı
bizim ciddi, bəzən hətta qızğın mübahisələrimiz,
fikir ayrılıqlarımız
olurdu, bəzən də söhbət gedib çıxırdı
klassik və müasir dünya dramaturgiyası və teatrına. İrana öz mövqeyini
elə qızğın
müdafiə edirdi ki, elə bil
söhbət səhnədən
yox, elə həyatın özündən
gedir.
Bir daha təkrar etmək istəyirəm: İrana Tağızadə
üçün həyatla
səhnə arasında
heç bir sərhəd yox idi.
O, səhnədə də, həyatda da dediyinə və etdiyinə inanırdı,
buna görə də insan kimi
də, sənətkar
kimi də güclü xarakterə malik idi.
Bəzən sənətkar layiq
olduğundan az qiymət alır, bəzən də bu qiymət layiq olduğundan artıq şişirdilir - İrananın
bütün fəxri adları var idi, ancaq onun
öz layiqli qiymətini alıb-almadığından
asılı olmayaraq, söhbət Azərbaycan teatr sənətində məxsusi yaradıcı dəst-xətti, öz sözü ilə seçilən bir rejissordan gedir və müasir dövrümüzdə hər
bir tamaşadan-tamaşaya
yazılan teatr tariximiz, əlbəttə,
onu da özüylə
gələcəyə aparacaq.
Mən bu sətirləri İrana Tağızadənin vəfatı
xəbərini aldığım
dəqiqələrdə yazıram
və sidq-ürəkdən
inanıram ki, o, uçub getdiyi həmin naməlum məkana da teatr eşqini özü ilə birlikdə aparıb.
9 aprel 2023
Bakı
ELÇİN
525-ci qəzet.- 2023.- 11 aprel.- S.9.