İstanbulda şeir
və Orxan Vəli günləri
XIV
Beynəlxalq İstanbul Şeir və Ədəbiyyat
festivalı Türkiyənin məşhur şairi, yeni
şeirin yaradıcılarından olan Orxan Vəliyə həsr
edilmişdi. Festivalın cəmi üç günündə iştirak
etsəm də, tanınmış şair
Adnan Özerin rəhbərliyi altında
festivalın təşkilatçılarının
tədbirlərə necə
məsuliyyət və
həssaslıqla yanaşdıqlarını
hiss edə bildim. Həmin günlər
təkcə festival iştirakçıları
və təşkilatçıları
deyil, həm də İstanbul Orxan Vəlini xatırladı. Şəhərin mənzərələri qərib,
havası tutqun, yağmuru nisgilli - elə onun şeirləri
kimiydi İstanbul.
Festivalın üçüncü, mənim
festivaldakı birinci günümdə xaricdən
gələn şairlərlə
görüşdüm, şam
yeməyində dünya
ədəbiyyatından, gedən
proseslərdən danışdıq. Masada mənə
yaxın olanlar - macarıstanlı rejissor, şair, sənətçi
Petra Szöcs, İspaniyanın
məşhur şairi
Cordi Virallonqa, kərkük türklərini
və ədəbiyyatını
təmsil edən Ahmet Murat idi. Şam yeməyindən sonra Fərid Hüseyn məni şairlərlə tanış edir. Xüsusən, Adnan Özerlə
həm yolda, həm tədbirlər arasında söhbətlərimiz
xoş və təsirli olur. Türkiyənin 80-ci illər şairləri
haqqında danışanda
Adnan bəyə dostu Tuğrul Tanyolla da müsahibə
etdiyimi, onunla da bu mövzunu
danışdığımı deyirəm. Tekirdağda
yaşadığımı biləndən sonra bir-birimizə bir az da isti yaxınlaşırıq.
Sən demə, Adnan bəylə qonşuymuşuq.
Evlərimizin arasında bircə
küçə var imiş. Yayda mütləq görüşməyimizi,
Mərmərənin incisində
birlikdə gəzməyimizi
planladıq. Yol isə
bitmirdi.
Yol demişkən,
qaldığımız hotel şəhərin səs-küyündən,
İstanbulun qələbəliyindən
uzaqda idi. Beykozda,
Polonezköydə - yaşıllıqların
içində. Sağımız-solumuz meşə, üstümüzdə
göy üzü, altımızda payızın
şehini canına çəkən torpaq.
Tərtəmiz havanın, kənd
sükutunun və Beykozun sakit gecəsində əcnəbi
və yerli şairlərlə gecəyarısına
qədər etdiyimiz söhbətlər, mədəniyyətlərin
qovşağındakı zarafatlar
gündəliyimin səhifələrini
bəzəmişdi.
Dördüncü gün Mehmet Akif Ersoy şeir
muzeyinin önündən
Beykoz sahilinə yollandıq. Festivalın əsas tədbirlərindən
biri olan "ekopoetik hərəkətlənmə"
dünyadakı çayların,
dənizlərin və
su hövzələrinin
çirklənməsini, dünyadakı
digər ekoproblemləri
diqqətdə saxlamaq
üçün təşkil
olundu. Tədbirdə
simvolik olaraq Orxan Vəlinin "Deniz" şeiri həkk olunmuş lövhəni Türkiyənin
dünyaca məşhur
dalğıcı Nihat
Özdal "Bosfor"un dərinliklərinə
aparıb yerləşdirdi.
Adnan Özer bu tədbir haqqında fikirlərini bölüşəndə dedi:
"Təbiətin və
insanın dilini birləşdirmək lazımdır.
Sadəcə şeir oxumaqla,
yazmaqla dənizlərin,
çayların qədrini
bilmək olmaz. Bu cür diqqət
çəkən tədbirlər
görmək lazımdır.
Orxan Vəli burada, Beykozda yaşayıb, ona görə, buranı seçdik.
Orxan Vəli özü yaşasaydı, bəlkə
də ekopoetik axının öncüllərindən
olardı. Yaşadığı
dövrdə elə Beykozda onun qayıqla
gəzdiyi anları təsvir edən silsilə şeirləri
var. Bu gün biz də
istədik ki, həm Orxan Vəlini, həm də dünyadakı su böhranını yada salaq..."
Nihat Özdal
lövhəni alıb
dənizə baş vurmadan əvvəl hamı tədbirin xatirəsi kimi şəkil çəkdirdi. Fərid Hüseyn
yenicə özünü
kameralara göstərirdi
ki, yekə bir dalğa ayaqlarını islatdı.
Soyuqda ayaqqabasına dolan sudan
şikayətlənmək istəyəndə
dalğıcın suyun
içindəki bədənini
görüb utandı:
"Rəvan, mənim,
deyəsən, şikayətlənməyə
haqqım yoxdur. Nəsimi demişkən,
zahidin bir barmağın kəssən,
dönüb həqdən
qaçar, gör bu gerçək aşiqi sərpa soyarlar, ağlamaz".
Nihat Özdal belə tədbirlərin dünyada
aktual olduğunu dedi.
"Mən dünyanın
bütün dənizlərində
üzmüşəm. Bir çox
sahildə bu cür tədbirlərin keçirildiyinə də
şahid olmuşam.
Orxan Vəli mənim ən sevdiyim şairlərdən biridir.
Sevinirəm ki, onun şeirini evindən baxıb şeir yazdığı bu boğaza qovuşduracam".
Nihat Özdal
soyuq sularda qeyb oldu. Hamımız, qarşımızda boğaz
mənzərəsi, Orxan
Vəlidən danışa-danışa
onu gözlədik.
Və dalğıcın
sudan çıxması
ilə Beykoz sahilinə alqış səsləri yayıldı.
Sahildən üzüyuxarı Orxan Vəlinin doğulub böyüdüyü, yay
aylarında gəlib İstanbulun bu sakit həndəvərində
şeirlər yazdığı
evinə yollandıq.
Orxan Vəlinin doğulduğu ev hazırda
şəxsi mülkdür.
Taxta fasadlı üçmərtəbəli evin
ikinci mərtəbəsində
dünyaya göz açıb: 13 aprel
1914-cü ildə, saat
07:00-da. Evin indiki sahibi Osman Özer deyir ki, evi
anam Orxan Vəlinin babasından
1939-cu ildə alıb.
Yəni Orxan Vəli hələ sağkən.
Binanın üç
mərtəbəsini də
alan ev
sahibləri, təəssüf
ki, bu illər
ərzində Orxan Vəlinin ev-muzeyini yaratmaq istəməyiblər.
Evdə Orxan Vəlinin və ailəsinin heç bir əşyası yoxdur.
Sadəcə tavanlar bu məşhur şairin doğuluşuna, həyatına
şahidlik edib. Osman Özer bu ilin avqust
ayında Orxan Vəlinin bacısının
bu evə gəldiyini və çox qısa müddətdən sonra vəfat etdiyini deyir: "Onunla heç nə danışa bilmədim. Heç bir sualıma cavab vermədi. Heç nə xatırlamırdı
sanki. Bir rejissorla gəlmişdi.
Əslində, bu evə il
ərzində, xüsusən
də yayda çox adam gəlir. Gələnlərin içində həmişə
rejissorlar olur. İllərdir Orxan Vəli haqqında film çəkmək istəyirlər,
amma bacısı imkan vermirdi. Qorxurdu ki, Orhanın həyatını təhrif
edərlər. İndi o öldü,
bəlkə bundan sonra çəkərlər".
Daha sonra bizə evi gəzdirir. Adnan Özerlə
Beykozdakı ədəbi
mühitdən, şair,
sənətçi dostlarından
danışır. Binanın bağçasına
gedirik. Hazırda xırdaca qalmış
bu yaşıl yerin ərazisi əslində böyük
imiş. 1945-ci ildə bələdiyyə
bağçanın böyük
hissəsini alıb, ictimai binaların ərazisinə qatıb.
Evdən
çıxıb daş
döşənmiş dar
küçədə Fərid
Hüseyn, Adnan Özer və mən Orxan Vəlini, onun şeirlərini xatırlayırıq.
Daha sonra Beykoz İdman kompleksinin ərazisində
olan meşəyə getdik. Həqiqətən, Beykozu gəzəndə
İstanbulun başqa bir üzünü tanıdım. Meqapolis libasını
soyunub yaşıl əbasını geyinən
İstanbulu. Çay süfrəsində
bizə Beykoz Bələdiyyəsinin başqanı
da yoldaşlıq etdi. Sadədən sadə və
dəyərli söhbətlərin
fonunda ədəbiyyat,
sənət var idi. Meşədə ekopoetik tədbirlər
davam etdi. Və Polonezköydə avropalı
şairlərlə son dəfə
söhbətləşdik. Onlar səhər sübh tezdən vətənlərinə
geri qayıdacaqdılar.
Festivalın qapanış tədbirində
Heseyin Kıyak və orkestrı Orxan Vəlinin şeirlərinə bəstələnmiş
musiqiləri ifa etdilər. Şairlər şeir
oxudu, təşkilatçılar və
iştirakçılar tədbirlər haqqında
danışdılar.
Bir həftə İstanbul həmişə olduğu
kimi yenə də ədəbiyyatın, şeirin mərkəzi oldu.
Orxan Vəlini andı İstanbul.
Orxan Vəlidən danışdı. Hava gah tutqun,
gah günəşli oldu.
Bəlkə də elə Orxan Vəli də
İstanbulu belə havalarda
sevmişdi.
Rəvan CAVİD
525-ci qəzet .-
2023.- 2 dekabr, № 219.- S.21.