"Nə qədər ki öz əlimdir
yazanım..."
Azərbaycanın dövlət müstəqilliyinin bərpasından
sonra yeni dövr mətbuatımızın və
jurnalistikamızın formalaşmasında bir
çoxlarının danılmaz əməyi olub. Onları
daim xatırlamağımız təkcə vicdan borcu deyil, həm
də gələcəkdə bu tarixin daha obyektiv və hərtərəfli
yazılmasına azacıq da olsa töhfə vermək məsuliyyətindən
irəli gəlir. Dünən Azərbaycan mətbuatı və
hərbi jurnalistikası son 32 ilin azı yarısının səlnaməsini
yaradan istedadlı qələm sahiblərindən birini,
imzası yaxşı tanınan Ədalət Teymurovu itirdi.
Onun jurnalistlik fəaliyyəti Azərbaycan Dövlət
Universiteti Jurnalistika fakültəsini bitirdiyi 1984-cü ildən
daha əvvəl, 1970-ci illərin sonlarından
"Bakı" və "İnşaat"çı qəzetlərində
başlamışdı. Xüsusən görkəmli mətbuat
işçisi, Azərbaycan jurnalistikasının təşəkkülündə
müstəsna yerə malik müəllimi Nəsir
İmamquliyevin baş redaktoru olduğu "Bakı" qəzetində
işləməsi Ədalət Teymurov üçün də
böyük bir məktəb oldu. Bu qəzetlə əməkdaşlığı,
az sonra qəzetin ştatlı işçisi kimi fəaliyyətə
başlaması onu püxtələşdirdi. Qələmini
bir çox mövzularda sınasa da, iqtisadiyyat sahəsi ilə
bağlı yazıları diqqəti daha çox cəlb etdi.
Sonrakı illərdə "Kənd həyatı",
"Azərbaycan təbiəti" jurnallarında dərc edilən
publisistik yazıları və sanballı
araşdırmaları onu nüfuzlu qələm sahibi kimi
tanıtdı. Həmin illərdə Azərbaycanda cəmi bir
neçə mərkəzi qəzet və jurnal nəşr
edilirdi. Nə gizlədək, bu nəşrlərin bir
çoxunda iqtisadi mövzularda yazmağı bacaran jurnalistlər
az idi. Çünki adətən, əksər
iqtisadçılar hətta mükəmməl iqtisadi təhlillər
aparsalar da, maraqlı yazmağı bacarmırdılar,
jurnalistlər isə oxunaqlı yazsalar da, bu sahəni
lazımi səviyyədə bilməmələri səbəbindən
məqalələri ya səthi alınır, ya da mövzu yetərincə
açılmırdı. Ədalət Teymurov iqtisadi bilikləri
və jurnalist istedadı ilə həmin nəşrləri tam
qane edirdi, buna görə də kifayət qədər iş, əməkdaşlıq
təklifləri gəlirdi. Öz qərarını verməkdə
tərəddüd etməsə belə, bu məqamlarda adətincə,
bəzi dostlardan: "Qadası, sən nə məsləhət
bilirsən", deyə soruşardı. Bu təkliflər
maddi və təminat baxımından bəzi
üstünlüklər vəd etsə də, onları tam fərqli
yöndən dəyərləndirməsi yəqin o vaxt
olduğu kimi, bu gün də bir çoxlarını təəccübləndirəcək.
"Bunu belə, onu elə yaz, deyiləcəksə, siz
sağ, mən salamat". Çox sevdiyi Məmməd Araz
demişkən:
Ürəyimsiz kəlmə yazan deyiləm,
Nə qədərki öz əlimdir, yazanım.
Yazmadı da, çünki "qələmin borcu həqiqəti
yazmaqdır" deyən sələflərdən doğruları
yazmağı əxz etmiş, böyüklərdən
"özünə, sözünə sədaqət" dərsi
almışdı.
1988-ci ildən sonra ölkədə və ətrafında
baş verən hadisələrlə əlaqədar iqtisadi
jurnalistika sahəsindəki fəaliyyətinə fasilə verməli
oldu. O illərdə Azərbaycan, həqiqətən də,
öz tarixinin ən mürəkkəb və çətin
dövrlərindən birini yaşayırdı, Ermənistanın
ərazi iddiası ilə başlatdığı
işğalçılıq müharibəsi respublikanı
ağır sınaqlarla üz-üzə qoymuşdu. Belə
bir şəraitdə xalqın etiraz səsini, öz
torpağını, haqqını müdafiə etmək qərarını
saxta beynəlmiləlçilik təbliğatından əl
çəkməyən, əslində, milli məsələlərə
biganə olan hakimiyyət orqanlarına çatdırmaq
üçün yeni və müstəqil mətbuat
orqanlarının yaranmasına ciddi ehtiyac
yaranmışdı. Az keçmədi ard-arda belə nəşrlərin
meydana çıxması ilə Azərbaycan mətbuatının
qarşısında yeni imkanlar açıldı. Sürətlə
dəyişməkdə olan şəraitdə qələminə,
məsləkinə sədaqətli, sözünü cəsarətlə
deyən, açıq fikirli yazarlara meydan verilmişdi.
Ədalət Teymurov müstəqil mətbuatın
bayraqdarları sırasında olan, 1989-cu il oktyabrın 6-da
Qarabağa Xalq Yardımı Komitəsinin nəşri kimi
işıq üzü görən "Azərbaycan" qəzetində
işə başladı.
Ədalətin "Azərbaycan" qəzetindəki
yazıları haqqında bu qəzetdə ona
çiyindaşlıq etmiş tanınmış jurnalist,
istedadlı publisist Elman Gədiklinin dedikləri ən
yaxşı bələdçidir: "Ədalətin bənzərsiz
üslubu, mövzunu mükəmməl çardırması,
təsirli və oxunaqlı dili adamı valeh edirdi. O,
haqqını almamış orijinal qələm adamı
idi".
Ədalət təqribən iki il sonra fəaliyyətini
başqa bir yeni və müstəqil qəzetdə, həmin
vaxt Hüquqşünaslar İttifaqının nəşri
olan "Ədalət"də davam etdirdi. Düzə
düz, əyriyə əyri dedi, doğruları yazmaqdan nə
çəkindi, nə də usandı. Ancaq həmişə ədalətli
oldu, ən kəskin vəziyyətlərdə belə
obyektivliyi gözlədi, həqiqəti yazdı desəm,
heç bir mübaliğəyə yol vermərəm. Ədalət
"Ədalət"in şöhrətinə töhfə
verdi, "Ədalət"sə onun jurnalist keyfiyyətlərinin,
peşəkarlığının gizli qalan tərəflərini
üzə çıxardı.
Azərbaycan çətin günləri davam edirdi. Ya
Qarabağ, ya ölüm! deyib ayağa qalxan xalq öz
haqlarını axıradək qorumaqda qərarlı idi. Gərgin
dövrdən keçən, torpaqlarının müdafiəsi
üçün ölüm-dirim savaşına qalxmış
Vətənin çağırışına cavab verən,
harayına yetənlərin ilk sırasında o, Ədalət
Teymurov da vardı. Yurd, millət, doğma ocaq sevgisi ilə
alışan qəlbini nümunə bildiyi Danko kimi əlinə
alıb başı üzərində məşələ
çevirməkdə qərarlıydı. Ədalət
Teymurovun jurnalist taleyinə fərqli bir sahədə ilklərin
sırasında yer almağı qismət edən də elə
bu amal, bu yanğı oldu.
1991-ci il sentyabrın 5-də Azərbaycan
Respublikasının Müdafiə Nazirliyi fəaliyyətə
başladı. İlk gündən qarşıya
çıxan və təcili həllini gözləyən məsələlərdən
biri gənc nazirlikdə informasiya işinin təşkili, eləcə
də ictimaiyyətlə əlaqələrin qurulması idi.
Bu baxımdan mətbuatla müntəzəm və səmərəli
əməkdaşlıq əlaqələrini qurmağa qadir, səriştəli
jurnalist kadrlara ciddi ehtiyac vardı. Qısa müddətdə
Müdafiə Nazirliyinin Mətbuat və ictimaiyyətlə əlaqələr
şöbəsi təşkli edildi və fəaliyyətə
başladı. Bu şöbədə ilk iş dəvəti
alanlər sırasında yazıları ilə artıq
ölkədə kifayət qədər tanınan Ədalət
Teymurov da var idi.
1992-ci ilin yanvarından Ədalətin cəbhə
bölgələrinə, ön xətdə yerləşən
döyüş səngərlərinə yolu başladı.
İlk mərhələdə operativ və peşəkarlıqla
hazırlanmış hərbi, hərbi-siyasi xarakterli
informasiyalar üstünlük təşkil etsə də,
çox keçmədi bunlarla yanaşı, bütün
müvafiq tələblər gözlənilməklə cəbhə
bölgələrindən göndərilən qısa
reportajlar da Azərbaycan televiziyasının proqramları vasitəsi
ilə bu sületləri səbirsizliklə gözləyən
tamaşaçılara çatdırıldı. Ədalət
artıq zabit kimi hərbi xidmətini yeni yaradılmış
Sənədli Filmlər Kinostudiyasında davam etdirirdi. Onun mərhum
videooperator Seyidağa Mövsümlü ilə birgə
çəkib hazırladıqları yüzlərcə belə
süjetlər və 20-də artıq sənədli film bu
gün Azərbaycanın Birinci Qarabağ müharibəsi
tarixinin canlı xronikasını təşkil edir. Bu çəkilişlər
zamanı hər iki hərbi jurnalistimiz dəfələrcə
ölüm təhlükəsi ilə üz-üzə gəlmişdilər,
böyür-başlarında mərmilər partlamış,
müxtəlif çaplı silahlardan atılan güllələr
az qala santimetrlik məsafələrindən keçmişdi. Həmin
güclü top atəşlərindən birində lap
yaxınlığına düşən mərminin
partlamasından ciddi zədə (kontuziya) alan Ədalət
Teymurova 3-cü dərəcəli əllillik verilmişdi. O,
1991-1994-cü illərdə Birinci Qarabağ müharibəsinin
getdiyi dövrdə Azərbaycanın cəbhə bölgələrini,
səngərləri az qala qarış-qarış gəzmiş,
neçə döyüşün canlı şahidi, hətta
iştirakçısı olmuş, əsgər-zabitlərmizin
necə fədakarlıqla vuruşduqlarını qürurla qələmə
almışdı. Bu yazıların bir çoxu
Seyidağanın çəkdiyi süjetlərin kadrarxası
mətni kimi televiziya ekranlarından yayılsa da, əksəriyyəti
Müdafiə Nazirliyinin arxiv materialları arasında, hərbi
xronika nümunələri kimi qorunub saxlanılır. Yəqin
nə vaxtsa o kadrların əsasında hərb tariximizi əks
etdirən sənədli və tammetrajlı bədii filmlər
çəkiləcək. Onda Ədalət Teymurovun hərbi
jurnalistika tariximizdə hansı xidmətlər göstərdiyini,
qələminə, borcuna necə sadiq olduğunu indiyədək
bu fədakarlıqdan xəbərsiz olanlar da, bunu görməzdən
gələnlər də nəinki biləcək, inanaq ki,
etiraf da edəcəklər. Nə gizlədim, bir neçə
il əvvəl dostların israrlı tələblərindən
sonra mətbuatımızla əlaqədar təşkilatlardan
birinin rəhbərinə göndərilən və onun da sənədləşdirib
müvafiq ünvana çatdırdığı təqdimat nəzərə
alınmamışdı. Beləcə, Ədalət Teymurovun
adı sağlığında haqq etdiyi mükafatı alanlar
sırasında olmadı. Ancaq o, bundan bir qədər incik
düşsə də, məsələyə yenə
özünəməxsus nikbinliklə yanaşdı, necə
deyərlər, "əlyazmaları yanmır". Elə
bizim də ümidimiz bunadır. Yanmayan dəyərli
yazılar kimi, Seyirdağa Mövsümlünün çəkdiyi
tarixi kadrları tamamlayan, Ədalət Teymurovun qələmə
aldığı o mətnlər də yəqin nə vaxtsa həqiqi
dəyərini alacaq.
Onun jurnalistlik fəaliyyəti sonra da davam etdi. Hərbi
mütəxəssis kimi mayor rütbəsində pensiyaya
çıxdıqdan sonra da müxtəlif mətbu orqanlarda,
daha çox da "Təzadlar", "Bakı Xəbər"
qəzetlərində köşə yazarı kimi aktual
mövzulara həsr edilən maraqlı məqalələri dərc
edildi. Yəqin onun barəsində daha geniş bir yazıda
bunlar barəsində də söhbət açarıq.
...Ədalət Teymurov Birinci Qarabağ müharibəsinin
od-alovunu ekranlardan izləməmişdi,
üz-gözünü qarsan bu od-alovu ekranlara,
kinoxronikaların nümayiş etdirildiyi səhnələrə
gətirənlərdən olmuşdu. Təkcə buna görə
ən azı özü barədə nələrinsə
yazılmasını, göstərilməsini haqq edir. Vətən
müharibəsinin getdiyi günlərdə
teleoperatorlarımızın çəkdikləri və
nümayiş etdirilən qürurverici, peşəkar kadrlara
baxanda onun və məsləkdaşlarının daha çətin
şəraitdə, məhdud imkanlı texnika ilə az qala eyni
işi gördüklərini xatırlayıb, bir daha, ey fədakar
insanlar, minnətdar Vətən sizi unutmayacaq, dedim.
Torpaqlarımızın Ermənistanın işğalından
qurtardığı gün və sonrakı günlərdə
onun necə ürəkdən sevindiyini, gözlərinin
yaşardığını da xatırladım.
"İnşallah, imkan olsun, Laçını,
Qubadlını, Kəlbəcəri, Zəngilanı, Cəbrayılı,
Ağdamı ziyarət edərik", demişdi. Bəs
Şuşa, soruşmuşdum? Sən demə, Şuşaya
getməyi tələbə dostlarımızdan birinə vəd
edibmiş, onu da özü ilə aparacaqmış. İlk dəfə
vədinə əməl etmədi. Ancaq təəssüf ki, əməl
etmədiyi daha bir vədi qaldı. Dekabrın 24-də
çox arzuladığı bir görüşə, dostlarla
görüşə gələ bilmədi. Çünki
artıq getmişdi. Əlində nə qədər işi
vardı...
Haqqında deyiləsi, yazılası çox şeylər
var. Təki ömür aman versin. İndiliksə, məslək
və can dostumuz, Masallının Qədirli kəndində dədə-baba
məzarlığındakı son mənzilində arxayın
uyu. Ədalət Teymurov, sən saflığın, millət,
Vətən sevgin, bütövlüyün, nəhayət, təsirli
yazıların ilə yol tapdığın qəlblərdə
həmişə yaşayacaqsan, deyirəm və buna
inanıram.
Lətif ŞÜKÜROĞLU
Tarix üzrə fəlsəfə doktoru
525-ci qəzet.- 2023.- 29 dekabr,№237.-S.16.