Güney Azərbaycanda ədəbi tənqid:
çağdaş mənzərəyə
bir baxış
(Əvvəli ötən sayımızda)
2000-ci illərdən sonra
Güney Azərbaycan ədəbi prosesində bir sıra olaylar
baş verib. 2011-ci ildə
Güney Azərbaycanda
cərəyan edən
ədəbi prosesdə
diqqətçəkən hadisələrdən
biri Cəfər Bozorgəmin, Sayman Aruz, Duman Ərdəm,
Elvar Quluvənd, Ramin Cahangirzadə, Solmaz Məhəmmədrizayi,
Saray Məhəmmədrizayi
kimi bir neçə Güney Azəbaycan şair, tənqidçi və yazarının bugünkü
Azərbaycanın özgür
insanına gərəkli
saydıqları anti-ədəbiyyat
manifestini elan etməsi olub. Onların çağdaş media, veb,
internet, evrənsəl kənd
və ilişgilər
dünyasında Azərbaycan
türkü necə düşünməlidir, hansı
sənət və ədəbiyyatla maraqlanmalıdır?
- suallarına özlərinin
cavablarının da yayımlandığı manifest düşündürücü məqamları ilə diqqət çəkir:
"Azərbaycan ədəbiyyatçısı
haçanadək keçmişin
çürümüş sümüklərindən asılaraq,
ortaçağ Azərbaycanının
el-oba, çadır,
at, qılınc, qalın
bığ, atalıq,
dədəlik, çəkəndə
misri qılıncı,
leş bir yana-baş bir yana ozaylarında gəzişərək, yaşadığı
çağdan yadlaşıb,
geriyə addımlamalıdır?
Arxada buraxılmış ədəbiyyata
haçanadək qutsallıqla,
köləcikliklə, deyişimsizliklə
yanaşmalıdır? Azərbaycan çağdaş insanı
haçanadək Şəhriyarın
dünya yalan dünyadır kimi narkotik ozaylarına uymalıdır? Haçanadək modern və postmodern əsrində
folklor və divan şeiri fəzalarını
yaşamalıdır? Maraqlısı ədəbiyyatçılarımızın:
Azərbaycan hələ
gələnəksəl durumu
yaşayarkən, hələ
modernləşməmiş, post-modernizmi qonuşmaq gülüncdür" kimi
qonuşmalardır. Bizcə daha
yetər. Əski çərçivələr
pozulmalıdır. Ozaylar deyişilməlidir.
Yaşasın, eşq olsun,
mən elimin Koroğlusu, sən Nəbisi, o Babəki kimi sloganlar şeir və öykümüzdən köçməlidirlər.
Modern üsturə(mif)lər
yaranmalıdırlar: qılıncsız,
atsız, bığsız,
nərəsiz, çənli-belsiz
və başsız, leşsiz... bizə bu gun politikaçı, dilçi, araşdırıcı,
teknoloq, alim, ekonomist və... gərəkir olsun arıq-cılız, amma qafası çalışan
modern düşüncəli iş bilən..."
Diqqətli oxucu neçə
qələm sahibinin imzaladığı manifestdən
bu bircə parçada yol verilən üslubi yanlışlara nəzər
yetirən kimi anlayacaq ki, vahid
ədəbi dil yaratmağın vacibliyini hayqıran Güneyli ziyalılar nə qədər haqlıdırlar!.. Niyə olanları kökündən
qoparmağa çalışmalıyıq
axı? Bir xalq keçmişini unutmazsa, bu gününü
yaşadaraq gələcəyinə
körpü salarsa, milli dəyərlərini bütövlükdə qoruyub
saxlaya bilər... Jorj Amadu, Lev Tolstoy, Rabindranat Taqor, Çingiz Aytmatov, Teodor Drayzer, Uilyam Şekspir, İohan Höte, Volter və başqaları öz xalqlarının özəlliklərini
qələmə aldıqlarına,
əsərlərindəki güclü
milli ruha, apaydın yansıyan milli koloritə görə bu gün dünya ədəbiyyatının korifeyləri
sırasındadırlar. Siz,
qatı yenilikçilər,
mənə dünya ədəbiyyatından elə
bir nümunə gətirin ki, o əsərə "Heydərbabaya
salam"a yazılan qədər nəzirə,
təxmis yazılsın,
yaxud iqtibaslar edilsin! Bu həmin
əsərdəki milli
ruhun, Azərbaycan xalqının özəlliklərinin,
milli mentalitetin parlaq təzahürünün
nəticəsində baş
verib, çünki əsəri oxuyan hər kəs öz dilini, keçmişini, uşaqlığını,
doğulduğu məkanı,
doğma yurdu xatırlayıb və ən əsası, türkcə düşünüb.
Milli dəyərləri
olmayan bir xalq köksüz ağaca bənzər, gec-tez quruyacaq. Mən kiməsə
dərs vermək niyyətindən çox-çox
uzağam, amma bu sətirləri yazanda istər-istəməz
bir hadisəni xatırladım. Fransanın
paytaxtı Paris şəhərindəki
məşhur "Paris Notterdam
kilsəsi"ni hamı xatırlayır. Kilsənin yerləşdiyi
küçədəki binaların
üzərini ağartmaq-restavrasiya
etmək (Bakıda olduğu kimi) istəyən Şəhər
meriyasının əməlinə
qarşı xalq bir nəfər kimi ayağa qalxaraq küçələrə
axışmış və:
"Buna heç vəchlə
yol vermək olmaz, çünki bu divarlarda böyük
Viktor Hüqonun əl
izləri var!" demiş, bu işə qol qoymamışdı. Biz isə durub dahilərimizi kiçildə-kiçildə,
onlara ləkə vura-vura gedək, haraya qədər?! Qəribə
tendensiya yaranıb bu gün, həm
böyük Vətənin
Quzeyində, həm də Güneyində.
Əlinə qələm alıb
şeir yazmağa başlayanların ilk tənqid
hədəfi özünəqədərki
nəslin yazarları,
yaxud da müasirləri, onların
əsərləri olur,
"Dədəm mənə
kor deyib, gələnə-gedənə vur
deyib" prinsipi ilə əllərinə keçəni xışdayırlar.
Deyən yoxdur ki, sən hələ
o səviyyəyə çat,
hansısa bir əsərin dilllərə
düşsün, xalq
səni tanısın,
qəbul edib sevsin, sonra tənqid
atəşinə tutarsan
da bu xalqın
yaratdıqlarını...
Çağdaş ədəbiyyatda imzası
olan hər bir qələm adamına qısqanclıq
duyğusu ilə yanaşmadan yüksək dəyər verməyi bacaran, ədəbi-tənqidi
fikirlərini məqalə
və kitablarında sərgiləyən Nasir Mənzuri, Hümmət Şahbazi, Əziz Səlami, Eyvaz Taha, Nadir Əzhəri, Səid Muğanlı, Məlihə Əzizpur, Əkbər Azad, Həmid Arğış, Əli Daşqın, Rza Həmraz və başqaları.
Əlbəttə, bu gün Güneydə
dinamik inkişaf edən ədəbi prosesin diqqət çəkən yönlərindən
biri son illərdə ədəbi tənqidə
böyük marağın,
rəğbət və
diqqətin artmasıdır. Ədəbi
təhlil yazıları
ilə mətbuatda ara-sıra çıxıslar
edən, ədəbi tənqid sahəsindəki
boşluqdan, şeir toplularındakı qüsurlardan
yana bir ziyalı narahatçılığı
duyan Cəfər Bozorgəmin bu sahədəki irəliləyişi
də nəzərdən
qaçırmır: "Ancaq
gənclərimizin şeirinin
necəliyi və xarakteri üst-üstə
(bəzi əski yazan gənc şairlərimiz istisna olaraq) şuarçılıq
və ögüd-xitabədən
uzaqlaşmaq, şeirdə
dil və formanın önəmsənməsi,
ərdi və özəl şairanə baxışlar, qəzəl,
folklor, aşıq şeri fəza və estetikasından qırılmaq, modern, postmodern şeir
estetika izlərinin görünməsi olmuşdur.
Bu gün şeirimizin
qarmaqarışıq durumu,
ifrat-təfrit (bir başı tam əskilik və bir başı
təməlsiz aşırıçılıq)
və anarşızmindən
arınıb-durulub, sağlam
və doğru axımı, xarakteri aydınlaşmalıdır. Şeir topluları! Dönə-dönə çapdan buraxılıb
yayınlanır və
bir professional tənqidçi
boşluğunda durumları
aydınlaşmayır. Professional ədəbiyyatımız da
bu üzdən yarana bilməmişdir..."
Cəfər Bozorgəminin də söylədiyi kimi, çağdaş Güney Azərbaycan aydınlarını ən çox düşündürən məsələ ölkədə məhz professional ədəbiyyatın yarana bilməməsinin səbəbləridir. Bunun səbəbini tanınmış ədəbiyyatşunas alim Sabir Nəbioğlu, çağdaş dövrün ünlü şairləri - Hadi Qaraçay, Səid Muğanlı, Nadir Əzhəri, Hümmət Şahbazi, Hüseyn Süleymanoğlu, Ruqiyyə Kəbiri, Kiyan Xiyav və digərləri kimi Güney Azərbaycan ədəbiyyatında bu gün yeri daha çox hiss edilən tənqidçilərin, ədəbi tənqid xarakterli yazıların yetərincə olmamasında görən Məlihə Əzizpur yazır: "Ədəbiyyatımızın daha da inkişaf edib irəliləməsi üçün tənqidçilərə çox ehtiyac vardır. Yəni, özəlliklə gənc yazıçı nəslinin daha da güclənməsi üçün tənqidçinin olması çox önəmlidir. Çünki tənqidçi yazılan əsərlə oxucu arasında bir körpü kimi sayılmaqdadır və yaranan hər sənət türü özəlliklə ədəbi əsərlərin yeni qazanclarına yol açar. Bugün bu boşluq getdikcə daha da hiss olunmaqdadır".
Qeyd edək ki, Barış, Eldar Muğanlı, Süleyman Salis, Nigar Xiyavi, Muradəli Qaflantı (Qureyşi), Əlirza Miyanalı və başqalarının yaradıcılığı haqqında maraqlı məqalələr yazan ünlü şair və tədqiqatçı Əhməd Sədi Alovun çağdaş dövr yazarlarının bədii irsinə, yeni yaranan əsərlərə ədəbi tənqidin yeni münasibətinə həsr etdiyi "Ədəbi-tənqidi araşdırmalar", Hümmət Şahbazinin "Nəğde şeire moasere Azərbaycan//Müasir Azərbaycan şeirinin tənqidi" və "Azərbaycan şeirində modernizmin mərhələləri: Gələnək və modernlik", "Heydərbabaya Salam" əsərinin dramatik yönləri", Eyvaz Tahanın "Şeir varlığın evidir", "Şeir, qadın şairlər və feminizm", Əziz Səlaminin "Axar kitab", Cəfər Bozorgəminin "Çağdaş ədəbiyyatın tənqidi", Əfrasiyab Nurullahinin "Şeirimizin uzaq yolçuluğunda", Məhəmməd Rəhmanifərin "Şəhriyarla birlikdə özgələşməkdən özləşməyə doğru", Samir Kahaoğlunun "Tənqidi araşdırma və seçim", "Azərbaycan modern şeiri incələmələri", Nadir Əzhərinin "Məqalələr" adlı kitab və topluları, eyni zamanda, "Tənqid sitəsi"ndə yayınladığı yazılar, eləcə də N.Mənzurinin eyniadlı romanı haqqında "Qaraçuxa" dramatik bir Roman" məqaləsi, Heydər Bayatın dəyərli yazıları Güney ədəbiyyatşünaslığında, ədəbi tənqidində mövcud olan boşluğu doldurmaq yönündə atılmış mühüm addımlardır. Bu uğurlu addımların sırasına Eyvaz Tahanın "Şeir varlığın evidir" kitabı haqqında Hadi Qaraçayın "Dil varlığın eviymiş" böyük həcmli təhlil-incələmə yazısını, Abbas Nəiminin "Bas məni bağrina bir damğa kimi - Avava", Qadir Cəfərinin "Poema özəlliyi və poetika gözəlliyi (Qeydlər)"ini, Elşən Böyükvəndin "Kimlik məsələləri və yazarlarin kimliyi", "Muğanın ədəbi mühiti və "Qanlı Günəş" poeması barədə", Kiyan Xiyavın Ruqəyyə Kəbirinin susənbər yazıları üstündə bir not olaraq qələmə aldığı "Nanə yarpağında qadın hörümçək" adlı məqalə və Zaman Paşazadə ilə söyləşilərini, doktor Hüseyn Süleymanoğlunun, Rza Həmrazın, Məlihə Əzizpurun, Şəbnəm Fərzizadə Ərdəbilinin, Ülkər Ucqarın, Türkan Urmulunun da elmi-ədəbi və tənqidi xarakterli yazılarını da əlavə edə bilərik.
Afşin Şahbazinin çapa hazırladığı, "Saray" dərgisinin özəl sayı olaraq Təbriz Universitetinin nəzdində çıxan və Azərbaycan ədəbiyyatından bəhs edən "Modernizmin çağdaşlığı" adlı kitabın I bölümündə o tay-bu tay Azərbaycan ədəbiyyatçıları ilə modernizm mövzusunda aparılmış altı müsahibə, II bölümdə Nasir Mənzuri, Nasir Merqati, Hümmət Şahbazı, Hadi Qaraçay və Ərəstun Mücərrədinin modernizm ədəbi cərəyanı haqqında düşüncələri, üçüncü bölümdə isə Eyvaz Taha, Hümmət Şahbazi, Şərif Mərdi və İbrahim Savalanın dörd müəllif yazısı verilib. Beləliklə, kitabda Himmət Şahbazi, Aqşin Yenisey, Heydər Bayat, Məhəmməd Sübhdel, Həsən Riyazi İldırım, Elyad Musəvi, Məhəmməd Rəhmanifər, Rüqəyyə Kəbiri, Kiyan Xiyav, Hadi Qaraçay və Səlim Babullaoğlunun ədəbiyyata modernizm cərəyanının yansıması ilə bağlı fikirləri toplanıb.
(Ardı var)
Esmira
FUAD
525-ci qəzet.- 2023.- 8 fevral.- S.12.