"Cənnət ətri"
Şəhidlər haqqında yazanda
öncə vikipediyaya
baxıram: Natiq Vahid oğlu Məmmədbəyli
Azərbaycan Silahlı
Qüvvələrinin əsgəri,
Vətən müharibəsinin
şəhididir.
Qəribə hiss dolur ürəyimə:
Ağrılı, dərdli,
qürurlu, sevincli, kədərli...
Vətən müharibəsi... Vətən
müharibəsi şəhidləri...
Gözlərim, beynim ilişib qalır bu ifadələrdə.
1972-ci ildə Samux rayonu Qarayeri qəsəbəsində anadan
olub baş leytenant Səyavuş Saleh
oğlu İmranov.
1989-1994-cü illərdə Azərbaycan Texniki Universitetində həm də hərbi təhsil alıb.
1996-2000-ci illərdə Ağdam
bölgəsində tağım
komandiri olub. Sonra ehtiyata buraxılıb. 30
il neft sənayesində
çalışıb. Fəxri
neftçidir. 2-ci Qarabağ
savaşının qazisidir.
Baş leytenant Səyavuş İmranov danışır:
"20 ildir ehtiyatdaydım.
Tovuz hadisələri zamanı hərbi səfərbərbərliyə könüllü qoşuldum.
İlk gündən müharibədə
olmuşam. Füzuli, Cəbrayıl, Xocavəndin
azad olunması uğrunda döyüşlərdən
keçdim. Hamı qələbə üçün
döyüşürdü. Ölüm haqda düşünmürdük. Necə
igidlərimiz var. Natiq
də bizim qəhrəmanımız idi.
Toplanma məntəqəsində
tanıdım onu. Döyüş bölgəsinə
getməliydik. Sürücü
lazım idi, "Mən bacararam" deyib önə çıxdı. Heç
fikirləşmədi. Sağ-salamat
bizi təyin olunmuş yerə çatdırdı. Əslində
geri qayıtmalıydı.
Qayıtmadı. "Döyüşəcəm"
dedi. Nə qədər təkid etsəm də, olmadı. Avtomobili təhvil verdi. Çox fədakarlıqlar
edirdi. Yaralılara ilk
tibbi yardım göstərir, onları təhlükəsiz mövqeyə
çıxarır, təxliyə
edilməsinə çalışırdı.
Həmişə öndəydi.
Oktyabrın 19-da növbəti
tapşırıq aldıq.
Hadrut qəsəbəsinin Ərgünəş
dağına qalxmalı
idik. Ərgünəş
çox önəmli
strateji əhəmiyyətlidir.
Düşmən mütəmadi
əks-hücumlar edirdi.
19-da gecə biz yüksəkliyə
qalxdıq. Oktyabrın
20-də sübhdən ağır
döyüş başladı.
22-də artıq Ərgünəş
tam azad idi. Ordan Şuşa istiqamətində irəlilədik.
Bu çətin döyüşdə
düşmənin xeyli
canlı qüvvəsini
və texnikasını
məhv etdik. Bizim də şəhidlərimiz,
yaralılarımız oldu.
Mən də yaralandım. Natiq Məmmədbəyli Ərgünəş
dağı uğrunda
gedən döyüşlərin
ilk şəhidi idi. Başda Natiq olmaqla torpaqlarımızın
azadlığı uğrunda
şəhid olanların
hamısı ilə fəxr edirəm, "Ruhunuz şad olsun, rahat olsun"
deyirəm".
Natiq Məmmədbəyli 1993-cü il iyulun 18-də Bakının
Xəzər rayonunun Şağan qəsəbəsində
anadan olub. 1999-cu ildə Şağan kəndində 124 saylı
tam orta məktəbdə
doqquzillik təhsil alıb. Yaxşı oxuyan sakit, həlim,
mehriban Natiq müəllim və şagirdlərin sevimlisi olub. Hələ ibtidai təhsil alarkən Gülsüm müəllimə valideynlərinə
"O qədər məsuliyyətlidir
ki, dərs danışanda,
tapşırığını yoxlayanda çox həyəcan keçirir.
Bir nöqtə səhvi
belə onu narahat edir, utandırır".
Beləcə böyüyür hər
hərəkətini ölçüb-biçən,
hər işə məsuliyyətlə yanaşan
Natiq Məmmədbəyli. 2008-ci ildə 9
illik təhsildən sonra 101 saylı peşə məktəbində
tam orta təhsil almaqla bərabər, sürücülük peşəsinə
yiyələnir.
2011-2013-cü
ildə Goranboy rayonunda N saylı hərbi hissədə müddətli həqiqi hərbi xidmət keçir. Xidmətini layiqincə yerinə yetirir.
- Uşaqlıqdan sevimli oyuncaqları maşınlar
olub. "Maşın
ustası olacam" deyirdi həmişə. Təkcə sürücülük
öyrənmədi, həm
də yaxşı maşın ustası idi. - deyir anası
Güldanə xanım.
- Oğlum çox istiqanlı, çox mehriban, zəhmətsevər
idi. İdmanı sevirdi. 3 il klassik güləşlə
məşğul oldu,
çox yarışlarda
iştirak etmişdi, fərqlənmişdi. Sadəcə
zədələr aldı,
idmandan ayrılmalı
oldu. Heyvanları da sevərdi. Qoyun saxlayırdı. Sübhdən
qalxar heyvanlarına baxar, sonra işə
gedirdi. Öz zəhməti, qazancı ilə özünə ev tikirdi. Seçib-sevdiyi
qızla nişanlıydı.
Amma ərazi bütövlüyümüz
də onu narahat edirdi. Müharibə xəbəri
yayılan kimi "mən də gedəcəm" dedi. Mənə bildirmədi, amma hərbi komissarlığa gedib, təkid edirmiş. Bir gün gec çağırdılar
deyə narahat oldu. 28 sentyabrda çağırdılar. Həmin
gecə "ana, mənim
yanımda yat" dedi. Balamdan qəribə, heç vaxt duymadığım ətir gəlirdi. Onu gətirəndə də bu ətri
duydum. O gündən bu ətir yayılıb
hər yerə elə bil. Cənnət
ətri... Balam uca məqamdadır. - Bir də qürurla bunu söylədi ana.
Siz heç qürurlu şəhid anaları danışanda göz yaşının səsini
eşitdinizmi? Mən eşitdim. Bu göz yaşında gah ağrı-acıya,
dərdə batdım,
gah da gördüyüm bütün
çirkablardan təmizləndim.
Vətən savaşı zamanı
könüllülərin sayı-hesabı
yox idi. Azərbaycan torpaqlarını
işğaldan azad etmək arzusu vardı çoxları kimi Natiqin də.
Elə bu arzu uğrunda da silaha sarıldı.
Atası
Vahid kişi tez-tez oğlunun necə tələsik getdiyini xatırlayır: "Tovuz
hadisələrindən, Polad
Həşimovun ölümündən
sonra rahatlıq tapmırdı. O vaxt könüllü yazılmışdı.
Hər gün İkinci Qarabağ savaşının başlanmasını
gözləyirdi. Hərbi
komissarlığa qaça-qaça
getdi. İnsan övladını hamıdan
üstün bilsə də, yaşadıqca yenidən tanıyır. Onun gedişi yadıma düşdükcə
kövrəlirəm, qürurlanıram.
Necə vətənsevdalıymış
oğlum".
Xalqın
qəhrəmanı oldu.
Tariximizə şərəf
gətirdi. Şagird gündəliklərinə yazılan
qara günləri sildi.
Tural Məmmədbəyli: "Natiqlə
təkcə qardaş
deyildik, dost idik. Çox sevinirdi döyüşə gedəcəyinə.
Zəng edəndə elə rahat danışırdı ki, elə
bil ölümlə üz-üzə deyil.
"Necəsən" soruşanda,
"Torpaqlarımızı alırıq, olaram əla. O qara tarixləri silirəm, qardaş" deyirdi. Bizim gündəliklərdə
işğal günləri
yazılırdı qara
hərflərlə. Məktəbli
olsaq da, hər baxanda əsəb keçirirdik. O qara tarixləri silməyi çox arzulayırdıq.
Qardaşım kimi oğullar o qara günləri sildi tariximizdən. Natiq şəhid olandan sonra oğlum dünyaya gəldi, qardaşımın adını
daşıyır. Məhz
Natiq kimi oğulların sayəsində
böyüyən nəslin
gündəliyində qələbə
günləri yazılacaq.
Bunu çox arzulayırdı. Ən ali arzusu torpaqlarımızın
azadlığı idi.
Ən ali arzusuna çatdı qardaşım".
Natiq Məmmədbəyli "Vətən
uğrunda", "Xocavəndin
azad olunmasına görə", "Füzulinin
azad olunmasına görə" medallarına
layiq görülüb.
Vətən müharibəsi iştirakçısı
Seyfulla Ağayev həm də Natiqin xalası oğludur: "İkimiz də yazılmışdıq.
Mənə bir gün əvvəl zəng gəlmişdi. Elə narahat idi. Bütün günü "Məni niyə çağırmırlar"
- dedi. Səhər sevinə-sevinə zəng
vurdu ki, mən də gedirəm. Mən tankçı idim. Ona görə döyüşlərdə ayrı
düşdük. Amma orda
da onun igidlikləri haqqında eşidirdim. Onunla fəxr edirdim".
"Gözəl dost, cəsur döyüşçü idi
Natiq. Sinəsini hər kəs üçün sipər edərdi. Müharibədə
hər şeyi gözə alırsan. Orda olmaq bir
başqadı. Döyüşmək
ağır deyil əslində. Torpağını
azad edirsən. Ən ağrılısı
döyüş yoldaşlarının
şəhid olduğunu
görməkdir. Çox
çətin olur. O döyüşlərdə yaralandım.
Natiqin şəhid olduğunu gördüm. Heç unutmaq olmur..." - bunları isə qazi Elnur
xatırlayır.
"Zəfər paradından iki gün əvvəl
yuxuma gəldi. Maşınım orda olacaq. Elə bildim özü də ordadır. Onun varlığını
hiss edirəm. Onun ətri gəlir hər yerdən - cənnət ətri..."
- bir də bunu dedi anası
Güldanə xanım.
Elədir,
əziz Ana, gözəl
Ana. İndi igidlərimizin, şəhidlərimizin ayağı
dəyən hər yer cənnətdir. Bizim Azərbaycan cənnətdir. Onun hər qarışında
şəhidlərimizin izi
var. Ona görə bu yurdun havasından, suyundan, dağından, daşından cənnətin
ətri gələcək
həmişə.
Kamalə ABİYEVA
525-ci qəzet.-
2023.- 20 iyul. S. 16.