Müasir Vyanaya və Avstriyanın
zəngin tarixinə səyahət
III Ferdinandın 1657-ci ildəki
ölümündən sonra
onun oğlu Leopold fransız xəttinə boyun əyməklə
imperator seçildi. Florensiya
isə Fransa ağalığına müqavimət
göstərirdi. O, sülhsevərlik
yolunu tutmağı qərara aldı. 1681-ci ildə Leopold Macarıstan
başçılarına iri
güzəştə getdi,
burada protestantların
hüquqlarının bərpası
ən başlıca məsələ idi. Orada Protestantların "kuruk" (səlibçilər)
adlanan qüvvələri
ilə Katoliklərin
"labank" (piyadalar)
adlanan hərbi dəstələri arasında
bütöv miqyasda vətəndaş müharibəsi
getdi. "Kuruk" qiyamı davam edəndə, onu Osmanlı vəziri Kara
Mustafa da dəstəkləyirdi. Üstəlik, fransızlar
da vəziri həvəsləndirmişdilər
ki, Avstriyaya hücum etsin.
1683-cü
ildə türklər
Vyananı mühasirəyə
aldılar, Macar milli-azadlıq hərəkatı
fransız diplomatiyası
ilə birləşmişdi.
Kara Mustafa Habsburqun vəziyyətinin
kövrəkliyindən istifadə
etməyi qərara aldı,
xristianlığın bu
bastionunu işğal etmək üçün böyük ordu ilə Avstriyaya gəlmişdi. I Leopold öz
canını xilas etmək üçün Romaya qaçmışdı,
çünki Vyana məhv olmaq ərəfəsində idi.
Oradan papa və Leopold
xristianlara müraciət
etdi.
XVI əsrdən sonra türklərin bura girişməsindən avstriyalılar
yayınmağa müvəffəq
olmuşdular. Türklərin
1682-83-cü illərdə Vyanaya
tərəf irəliləməsi,
əksinə, Leopold və
Habsburqlar üçün
görünməmiş xoşbəxt
bir hadisəyə çevrildi. Fransızların
gecikmiş taktikalarının
ziddinə imperiyanın
və Mərkəzi Avropanın dövlətlərinin
əksəriyyəti imperatorun
tərəfində vuruşmağa
başladı. Papa XI İnnokenti
və italyan dövlətlərinin çoxu,
İspaniya və Portuqaliya pulla köməklik göstərdi.
Lotaringiya hersoqu Karlın başçılığı
altında Habsburq ordusu qəsdən Dunayın şimal sahilinə çəkildi,
yaxşı qarnizonlaşmış
Vyananı isə türklərlə üz-üzə
qoydu. İyul ayından şəhər
mühasirədə idi.
Türklərin şəhər
divarlarını deşmək
cəhdlərinə qarşı
Vyana dayana bildi. Bu vaxt imperiyadakı iri ordu Habsburq və
Polşa qüvvələrinə
əlavə olunmaqla, toplaşdılar. 1683-cü ilin
sentyabrında ordu hücum edib, türkləri darmadağın
etdi və əks-hücum vasitəsilə
vətəndə qələbə
çalındı.
Polşa
kralı Yan Sobeski 18 minlik süvari dəstəsi ilə Vyananın müdafiəsinə
gəlmişdi və hücumla türkləri Avstriya paytaxtının mühasirəsini götürməyə
məcbur etdi və Kara Mustafanın ordusu tar-mar edildi. Osmanlı sultanı bu məğlubiyyətə
görə vəzirini
edam etdirmək istədiyindən,
onun göndərdiyi adamlar Kara Mustafanı boğub öldürdü.
Habsburqlar və Vyana üçün isə "qızıl
era" başlandı.
Vyananın müdafiəsində gələcək məşhur
sərkərdə Yevgeni Sivoylu da fərqləndi.
O, Fransanın Günəş
kralı XIV Luinin məşuqəsinin oğlu
idi. Qadının maliyyə fırıldağındakı
iştirakına görə,
kral onu və 17 yaşlı oğlu Yevgenini Versaldan qovdu. Bu yoxsul oğlan Vyanaya gəlib çıxdı. Avstriya ordusunda türklərə
qarşı igidliklə
vuruşdu. Sonra o, fransızlarla
döyüşdə də
qələbə çalmış,
Con Çörçillin - Malboro hersoqunun Blenheymdəki, Ramillesdəki,
Odenarddakı və Malplekdəki 1704-1709-cu illərdəki
qələbələrində yaxından iştirak etmişdi. 22 yaşında
general-mayor olmuşdu. Sonralar
böyük xidmətlərinə
görə generalissimus
rütbəsi almışdı.
Yevgeni Savoylu Con Çörçillin
- Malboro hersoqunun dostuna çevrildi. 30 il ərzində Avstriya ordusunun baş komandanı olmuşdu.
Prints Yevgeni Savoylu şöhrətdə
üç imperatoru kölgədə
qoymuşdu.
Qədirbilən avstriyalılar Vyanada,
Hofburq sarayı meydanında Yevgeni Savoyluya
(sonra o, Yevgeni Avstriyalı
adlanırdı) at üstündə
onun bürünc heykəlini qoymuşdu. Onun yay iqamətgahı olan Belveder də
Vyananın arxitektura incilərindən biri sayılır. Macarıstanın
paytaxtı Budapeştdə
də, Dunayın sahilindəki kral sarayının qarşısında
Yevgeni Savoylunun əzəmətli
heykəli ucalır.
Yan Sobeski, türklərin Vyananı işğal etdiyi təqdirdə şimala, Polşaya müdaxilə edəcəyini
nəzərə alıb,
könüllü qaydada
Avstriya paytaxtının
müdafiəsinə tələsmiş
və türklər üzərində Avropada
ilk böyük qələbə
çalmışdı. Lakin onun xidmətləri layiqli qiymətini almadı. Paytaxta qayıdan kral Leopold onunla soyuq görüşmüş,
onun qəhrəmanlığına
və əslində, xilaskar zəhmətinə
anlaşılmayan bir laqeydlik göstərmişdi.
Yəqin buna görədir
ki, Polşa kralının
xidmətlərini yada salan
hansısa bir nişanəni Vyanada görmədik. Əslində
isə Yan Sobeski Vyananı xilas etməklə, Osmanlı türklərinin Avropadakı
işğallarına son qoymuşdu
və məğlubiyyət
hətta onları, sonrakı niyyətlərini
həyata keçirməkdən
də uzaqlaşdırmışdı.
Üç əsr davam edən qalibiyyətli yürüşlərdən
sonra Osmanlı İmperiyasının XVII əsrin
sonlarından tənəzzül
dövrü başlandı
və XX əsrin ikinci onilliyində Osmanlı imperiyası özünün vaxtilə
məğlub etdiyi və mövcudluğuna
son qoyduğu Bizans imperiyası kimi tarixin arxivinə getməli oldu.
Avstriya tarixinə dair əsərlərin bəzi
müəllifləri də
elə bil ki, Leopoldun nankorluğunun korrelyasiyası kimi bu nəhəng qələbənin əsl
müəllifi olan Yan
Sobeskinin adını çəkməyə də
cəsarət etmirlər.
Axı Polşa kralı, bütün qələbələri öz
adına çıxmaq
istəyən bəzi
Roma imperatorlarından fərqli
olaraq, şəxsi xidmətlərini şişirtmək
qayğısına qalmırdı,
lakin bu böyük qələbənin
baş müəllifini
inkar etmək də insafsızlıq olardı. Ümumiyyətlə,
tarix göründüyü
kimi həqiqətən
də, həm vəcdə gəlmək mənbəyi və həm də lənətdir.
Vyana müsəlman türklər
üzərində (ordu
osmanlılara məxsus
olduğuna görə
belə adlanırdı,
əslində ordunun əksəriyyəti başqa
millətlərin, əsasən
xristianların gənc
nəslindən ibarət
olmaqla, islam ruhunda və igid döyüşkənlik
üçün tərbiyə
olunmuş yeniçərilərdən
ibarət idi) qələbəni bayram etdi. Çünki bu, xristianlığın və həm də Vyananın qələbəsi idi. Türklər darmadağın
edildikdən 14 il sonra
Leopold ən böyük
ərazilərə sahib oldu.
Lotaringiya
hersoqu Karl Fransa ilə münasibətdəki
dəyişikliyi təcəssüm
etdirirdi. Fransa onun torpaqlarını işğal etdikdə, o, Reyndəki vuruşda Habsburqların xidmətinə
girdi, bu vaxt avstriyalılar Dunayda şərəfli qələbə qazandılar.
"Vəhşi Şərqdə" karyerasına
başlayan və əvvəllər fransız
orbitində olmuş prints Yevgeni Savoylu 1697-ci ildə Zentdə Avstriya ordusunun yeni baş komandanı kimi böyük qələbə çalmaqla,
qüdrətli türk
ordusunu yenidən alçaldılmasına imza
atdı. Türklərə
qarşı həmin uğur Macarıstanda Leopoldun mövqeyini möhkəmləndirdi. Zentdən
sonra türklər
1699-cu ildə Karlovits
sülhünü bağlamağa
məcbur oldular.
1716-1717-ci illərdə Avstriya
ordusu türklər üzərində yenə
qələbə çaldı
və 1717-ci ildə Belqradı tutdu.
Yevgeni Savoylu
həm də ənənəvi olmayan cinsi orientasiya sahibi kimi tanınırdı.
Görkəmli şəxsiyyətlərin
arasında homoseksuallar
az deyildi. XIII əsrdə İngiltərə
kralı olmuş II Eduard, Renessansın dahi rəssamı və heykəltaraşı
Mikelancelo, böyük
ingilis dramaturqu Şekspir, məşhur rus bəstəkarı P.İ.Çaykovski, istedadlı
ingilis yazıçısı
Oskar Uayld, baletmeyster Rudolf Nuriyev, müğənni Fredi Merkuri əsasən
öz cinslərinə
məxsus olanlarla yaxın əlaqəyə
üstünlük verirdilər.
Leopold istəyirdi
ki, öz paytaxtını ən gözəl şəhərə
çevirsin. Həqiqətən
də Vyana yavaş-yavaş kosmopolit şəhərə çevrilirdi.
Vyana artıq təkcə imperiya paytaxtı deyil, həm
də sülalə və arzular şəhəri idi.
Yevgeni Savoylu
1717-ci ildə türkləri
yenə məğlub edərək, Belqradı onların işğalından
azad etdi. 1718-ci il Passovits sülhü
ilə Avstriya Serbiya paytaxtına və Bosniyanın şimalına sahib oldu. Şahzadə Yevgeni geniş intellektə malik olan bir şəxs
idi, Volterlə, Leybnitslə dostluq edirdi. Böyük kitabxanası var idi, yaxşı zövqə malik idi, onun sifarişi
əsasında Byanada gözəl Belveder sarayı tikilmişdi. Malboro hersoqu Con Cörcillə hərbi əməkdaşlığı
yaxın dostluğa çevrilmişdi. O, 1736-cı ildə 72 yaşında vəfat etmişdi, məşhur ingilis sərkərdəsi də
eyni yaşda dünyanı tərk etmişdi.
1699-cu ildə bağlanan Karlovits sülhü Avstriya Habsburqlarına nəhəng
fayda verdi. Macarıstan krallığının
hamısı kiçik
istisnalarla bu vaxt Transilvaniya kimi Avstriyanın oldu.
Leopold Qərbdə
protestant liderləri ilə ittifaqa girdi və İngiltərədəki
1689-cu ilin "Şanlı
inqilabı", həmçinin
Oranclı Uilyam Habsburqlara xeyli xeyir verdi. Leopoldun
nəhəg çənəsi
var idi, sifəti buna görə bir qədər eybəcər
görünürdü. Arvadı
ilə qız hələ uşaq olanda nişanlanmışdı.
Həmin ispan infantası Marqarita Tereza, uşaq ikən müxtəlif yaşlarında böyük
ispan rəssmı Velaskes onun bir
neçə portretini
çəkmişdi. 15 yaşı
olanda qızın toyu olmuş və o, Vyanaya gəlmişdi. Əri Leopoldla hərtərəfli
qohum idi. Toy böyük dəbdəbə ilə keçdi, iri xərcə cəbəb oldu.
Toy mərasimində
at baleti göstərildi. Balet səhnəsi Hofburq meydanında getdi. Atlar guya suyun
içində hərəkət
edirdilər, əslində
su yox idi,
onu müxtəlif rənglərdəki dekorativ
parçalar əvəz
edirdi. Atlarla çoxlu məşq edilirdi, onlar rəqqaslara bənzər hərəkət edir, baletlərdəki piruetləri
yada salırdılar. Vyanada at baleti
ənənəsi davam
edir, indiki konkur yarışı da həmin tamaşalara
çox bənzəyir.
İspan irsi uğrunda mübarizə
Bu vaxt İspan Habsburqları, ağıldan kəm II Karlın kişi cinsindən varisi olmadığından bütünlüklə sülalə dəhşətlərini yaşamalı oldu. İspan irsi məsələsi XVII əsrin sonunda Avropa siyasətində mühüm əhəmiyyət kəsb etdi. II Karl 1700-cü ildə övladsız öləndə, onun varisliyinə iki ciddi namizəd meydana gəldi, onlardan biri Avstriya Habsburqlarından, digəri isə Fransız Burbon sülaləsindən idi. II Karl Leopoldun ikinci oğlu Karl Avstriyalını özünə yeganə varis seçmişdi. Lakin onun axırıncı vəsiyyəti inandırırdı ki, onun imperator varisliyi XIV Luinin nəvəsi Filipp Anjuluya keçməlidir. Həm də II Karl nəyi vardısa, hamısını fransızlara vəsiyyət etmişdi. Öləndən əvvəl yazdığı vəsiyyətnamədə İspan dünyasına toxunulmayacağı və bütün İspaniya ərazisinin XIV Luinin nəvəsinə catacağı göstərilmişdi. Bu da təsadüfi deyildi. Məsələ burasında idi ki, Fransa kralı və Müqəddəs Roma imperatorunun hər ikisi daim ölüb, dirilən II Karlın bacılarına evlənmişdilər. Onların hər ikisi ümid edirdi ki, ailələrinin gənc üzvü İspan taxt-tacına sahib olacaqdır. Məsələni həll etmək üçün XIV Lui İspaniya ərazisinin parçalanmasını təklif etdi. Lakin şərtlər Leopold üçün qəbul edilən deyildi. Yalnız Böyük Britaniya və Avstriya birlikdə XIV Luiyə qarşı dura bilərdi. Yeganə çıxış yolu İspan irsi uğrunda gedən müharibə oldu.
(Ardı var)
Telman ORUCOV
525-ci
qəzet.- 2023.- 29 iyul.- S.22.