Sözün və gözün
yaddaşı
Tanınmış jurnalist Tamxil Ziyəddinoğlu ömrünün
altmış beşinci
baharını yaşayır. Altmış
beş ildir
ki, Tamxil müəllim bu dünyanın sakinidir. Altmış beş ildir ki, Tamxil
Ziyəddinoğlu uzun
bir yol gəlir,
ömrünün gecəli-gündüzlü yollarını.
Ən əsası odur ki, bu
yolun yoxuşu da, düzü də, enişi də ondan ötrü doğmadır.
Tamxil müəllim bu yolları heç fərqləndirməyib də.
Hamısına öz doğması
kimi nəvaziş göstərib. Bu yollarda
Tamxil müəllimin yol yoldaşı uşaqlığının sabaha
boylanan arzuları, bir də özünün-özünə
inamı olub. Bu da əsas
şərtlərdəndir. Tunelin o başında görünən
işığa bənzədib
öz sabahını Tamxil Ziyəddinoğlu.
O işığa çatmaq
üçün çox
yolların yolçusu
olub qələm dostumuz. Bu yolun ilk izləri indi bəlkə də Qapıcıqda, Yeddi Qardaşda,Əriməzdə, Anzında dağların belinə kəmər kimi dolanan cığırların
yaddaşında hələ
də qalmaqdadır...
Aristokrat davranış, kübarlıq
ona İlahidən verilib. Dərin təfəkkürü,
ağayana hərəkətləri
Tamxil müəllimi daha
da hörmətli edib. Ruhən azad, müstəqil
düşüncəli, həyat
eşqi ilə dolu insandır. Dostluqda sədaqətli, təəssübkeşdir.
Tamxil Ziyəddinoğlu
mənim uşaqlıq
dostumdur.Qayğısız günlərimizin
uşaq qayğıları
ikimizin də həyatından yan keçməyib.Hər ikimizin
ağacdan mindiyimiz at da biri-birinə oxşayıb...
Deyirlər hər bir insan
qoynunda doğulduğu
təbiətin yetirməsidir.Tamxil
Ziyəddinoğlu Zəngəzur
dağlarının əzəmətini
görəndə bir anlıq özünü Qapıcığın zirvəsinə
oxşatmağa çalışdı. Hərdən doğulduğu
Kurudun başını
üstünə qoyduğu qartalqonmaz Əriməz dağının zirvəsinə
qalxıb ordan öz dünyasına
tamaşa elədi gəncliyinin gözündə günbəgün,
saatbasaat böyüyən
Tamxil Ziyəddinoğlu.
Arzuların qanadında
gənclik yaddaşının sahillərini
çox axtardı. Kuruddan başladığı
ömür yolunun cığırlarının hansı
səmtə burulacağı
da hələ bəlli deyildi.Özünü tapmaq
üçün
çox sınaqların
qapısını döydü...
Hələ onuncu sinfi qurtarmamış o vaxtın
ən çox oxunan mətbuat
orqanlarından olan
"Azərbaycan gəncləri"
qəzetində
məhəbbət mövzusunda
şeiri də çap olunmuşdu. Hamı ona gözaydınlığı
verirdi. Hətta şeirini əzbərləyənlər
də vardı.O günlər Tamxil Ziyəddinoğlunun sözlə
yeni-yeni tanışlığı
idi.Duyğularını sözə
pıçıldadığı ilk zamanlar idi o günlər. Artıq sözün
də ürəyinə
yol tapa bilmişdi Tamxil Ziyəddinoğlu. 1985-ci ildə Azərbaycan Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsinə
qəbul olunanda hamımız anladıq ki, Tamxil Ziyəddinoğlu
söz adamıdır
və sözün səsinə səs vermək üçün
uzun və çətin bir yola çıxıb.
O vaxtlar bu fakültəyə qəbul
olmaq heç də asan deyildi.Zəngəzurda
bəlkə də birincilərdən idi Tamxil Ziyəddinoğlu ki jurnalistika fakültəsinə girmişdi.Universiteti
qurtarandan sonra Tamxil müəllim yenə də sözün ünvanını
axtardı, sözün
qapısını döydü.
Artıq
neçə ildir ki, dostumun çörəyi
sözdən çıxır.Azərbaycan
Dövlət Televiziyasında
onun hərbi-vətənpərvərlik
mövzusunda ərsəyə
gətirdiyi Vətənin,millətin
taleyüklü məsələlərinə
həsr olunmuş
"Zireh", "Hünər
meydanı", "Qanlı
oyun" verilişləri
indi də tamaşaçıların yaddaşında
ciddi verilişlər kimi qalıb. Bu verilişlər televiziya jurnalisti kimi ona şöhrət
gətirdi. Sonradan o televiziyanın
hərbi vətənpərvərlik
verilişləri redaksiyasında
baş redaktor vəzifəsinə təyin
olundu. Bu vəzifədə
də qələm dostum yaradıcılığının
ən kamil verilişlərini tamaşaçılara
ərməğan etdi.Tamxil
müəllim həm də artıq 15 ildir ki, "Bütöv Azərbaycan" qəzetinin təsisçisi
və baş redaktorudur.İlk vaxtlar qəzetin adı bəzilərinə redaktorun
şirin arzusu kimi görünsə də artıq Azərbaycanımızı bütöv
görmək istəyənlərin
sevimli mətbu orqanı kimi tanınır və qəbul edilir. Vətəni öz canından da çox istəyən Tamxil Ziyəddinoğlu Azərbaycanın bütövlüyü
uğrunda gecəli-gündüzlü yorulmadan
mübarizə aparır.
O sadəliyi və səmimiyyəti ilə də çoxlarından seçilir. Soydaşlarının və yurddaşlarının ağrısını da həmişə özününkü sanmağı bacarır. Dostluqda da büdrəməkdən xoşu gəlmir. Qırx ilə yaxındır ki, tələbə yoldaşı, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru İlham Məmmədli ilə dostluq edir. Həmişə bir yerdədirlər və həmişə də
dostluqdan söz düşəndə onları tanıyanlar hər ikisini nümunə göstərirlər. Mənim yaddaşımda Tamxil müəllim qaranlıqda görünən işığa bənzəyir... Ömrünün dünəninə boylananda şirinli-acılı xatirələr dilə gəlib Tamxil müəllimlə danışır. Tamxil Ziyəddinoğlu öz kökünün üstündə boy atan nəhəng palıd ağacına bənzəyir. Ətrini, tumarını, rəngini, əzəmətini özündə saxlayan, təbiətin şıltaqlığına, illərin şirininə, acısına, ağırlığına,əzabına dözən, heç bir qüvvənin əyə bilməyəcəyi palıd ağacına.
Sözün yaddaşı tarixin yaddaşına çevriləndə əbədilik qazanır. Tamxil Ziyəddinoğlunun bəxti bu sahədə çox yeyindir.Çünki onun ömrünün hər anı söz yaddaşına köçüb. Jurnalistika yaradıcılığın çox mühüm və aktual sahəsi olduğundan baş verən hadisələrin sözə çevrilməsi və ictimaiyyətə ötürülməsi çox məsuliyyət tələb edir.Qələm dostum illərlədir bu peşənin əzablı yollarında yorulmadan addımlayır və onun jurnalistikaya olan bu sevgisi azalmır ki, azalmır. Bu da onun müdrikliyindən irəli gəlir.Tamxil müəllim həmişə öyrənməyə çalışıb və heç vaxt da mən hər şeyi bilirəm iddiasında olmayıb.Böyük Sokratın dediyi kimi, həyatda bildiyim bircə şey oldu, gördüm ki, heç nə bilmirəm...
...Bəli, illər bir-birini əvəz etdikcə yaş üstünə yaş gəlir. Amma qəmlənməyə də dəyməz. Çünki hər artan yaş ömrün təntənəsidir. Axı hər yaşın öz gözəlliyi var. Bu il martın 20-də tanınmış jurnalist Tamxil Ziyəddin oğlu Hacıyevin altmış beş yaşı tamam oldu. Bir azdan da təsis etdiyi "Bütöv Azərbaycan" qəzetinin 15 yaşı tamam olacaq. Bu iki millət, dövlət sevdalısını bir-birindən ayrı təsəvvür etmək mümkünsüzdür. İyirminci əsr Türk dünyasının böyük oğlu Nazim Hikmət deyirdi ki, insan hər yaşında gəncdir və hər yaşında sevə bilər. Mən Tamxil müəllimə gənclik təravətli sevgi arzulayıram.
Ramazan SƏMƏROĞLU
525-ci qəzet.- 2023.- 6 iyun.- S.14.