Qürur, qübar və sevgi nəğmələri
"HƏR
YER SƏNSƏN"
Qarabağın Zəfər savaşçılarına
Birinci nəğmə
Sən şimşəkdən doğulan
Sehirli göy qurşağı,
Al günəşlə yağmurun
Ən uca Zəfər tağı.
Ağ alnında parlayan
İlahidən bir işıq,
Mübarək şəhadətin
Ər adına yaraşıq.
Səngərlərin divarında
Qızaran al laləsən,
Sən Şuşada Xarıbülbül,
Murovdağda zirvəsən.
Savaşı sevgi kimi
Türk
ruhunda daşıyan,
Yeni tarix başlayan
Mübarizsən, Poladsan.
Mehrab, Yüksəl, Cəbrayıl,
Göy üzündə mehtabsan,
"Dumandan xeymə quran"
Nəğməkar Xudayarsan.
Sən ey şanlı Qəhrəman!
Mələklər səcdə qılan,
Yağış yuyan, gün sığayan
Gözlərinə ölürəm.
Sonda
"Vətən!" - deyib
susan
Ürəyindən öpürəm.
BİR
ÜLVİ SEVGİ KİMİ
İkinci nəğmə
Nur kimi süzüldülər,
Sutək
hopub getdilər
Qoç
igidlər torpağa,
Qaynayıb bir yamacdan
Bulaq kimi axmağa.
Vəfa
eyləməsə də,
Ömür murad almağa,
Qayıdarlar bu səfər
Bir ülvi sevgi kimi
Ürəklərə dolmağa.
Gizlənib yad baxışdan
Fürsət gəzər gözəllər,
Daşürəkli dünyada
Gül-çiçəkli daşlara
Sarılıb ağlamağa.
Bir kiçik təsəlliyə
Möhtac
qalan analar
Dilək
tutar hər cümə;
Oğlu
sevən gözəllə
Qəbir
üstə tanışmağa.
Ürəklər yanğın yeri,
Söndürməz ulu göylər,
Damla salmaz buludlar,
Nə yaxşı ki, ümid var
O dünyada buluşmağa...
GİLİZ
MEDALYON
Üçüncü nəğmə
Ağ atlı ordular keçər
Gəlinlərin yuxusundan,
Keçər Şuşadan, Laçından.
Bir medalyon yollar əri,
Adı çıxar içindən...
Ay-ulduz batar gedər,
Allah yorular, gedər,
Qəlpə dəymiş laylalar
Nənnilərin başında
Sabahacan
inildər.
Şəkil kimi atalar
Nağıla, dastana dönər,
Başı sığalsız balalar
Divardakı şəkillərə
Baxa-baxa
böyüyər...
2020-ci il, noyabr
KÖHNƏ
EV
Müharibədə dağılıb
növrağı pozulan
ata ocağımıza
Köhnə xatirələr köhnə
bir evin
Aramsız mərmitək yağır
üstünə,
İti caynağıyla bir qoca bayquş
Qanlı
yaraların basır üstünə.
Əlbət, o evin də memarı vardı,
Memarın alagöz bir yarı vardı.
Təzə doğulmuşdu eşq
adlı körpə,
Onda xatirələr doğulmamışdı.
Balla dolu pətək dadında yuva,
Bilməm
gözə gəldi, ya qarğış aldı.
Sevgi, əmək, hüzur dolu büsatdan
Geriyə
göz dağı, dərd, ağrı qaldı.
Qınamağa dəyməz dostu,
tanışı,
Allah da
gen qaçır o xarabadan.
Təkcə xatirələr sadiq
dost kimi
Qovsa da,
çəkilmir böyür-başından.
Köhnə xatirələr köhnə
bir evin
Aramsız mərmitək yağır
üstünə.
İti caynağıyla bir qoca bayquş
Qanlı
yaraların basır üstünə...
KİMSƏ
YOX UNUTMAĞA
Kamal Abdullaya
Bu sirli şəhərdə
insan
Bircə
salama dəymir,
Dimdik yeriyir hər kəs,
Kimsə
başını əymir.
Sanki şirin nağılmış
Bir xətirə dağ aşmaq,
Bir ərkli "mən ölüm"ə
Ölümün üstə qoşmaq.
Qeybə
çıxıb adamlar,
Uyuq basıb şəhəri,
Çapır başsız atlılar,
Gödəndi tək dərdləri.
Uyuqlar
ac canavar,
Adamlar dovşan kimi,
Dəvə yağmış
şəhərə,
Hər tərəf yovşan kimi.
"Əhh"lə, "ühh"lə
danışır
Sözdən səsə dönən
şəhər,
Adı keçər tarixdən;-
Öz-özünü yenən şəhər.
Udmuş
Robinzonu da
Uzaq, yaşıl adalar.
Seyrəlir gündən-günə
Kino, kitab
Adamlar.
Heyy, daşamı döndünüz?
Daşın da qəlbi var, dostlar.
Yalqız
qoymayın məni,
Sadiq və qəlbi dostlar.
Gəlin
yığışaq hərdən,
Gecəni
qataq səhərə,
Çıxaq hava adıyla
"Səs almağa" şəhərə.
Özüm deyib-eşidirəm,
Zənni-güman içində,
"Kimsə yox unutmağa" -
Yoxdu, ümman içində...
5 dekabr
2018
QARA
SAZIN İSTİ KÖYNƏYİ
Əziz
məktəb yoldaşım
Zahid Həbiboğluna
Gülşəndən pay tutub dəstə bağlayır,
Bahar son
bahara xələt göndərir.
Əsilli
insan da Tanrı payıdır,
Elinə-gününə nemət göndərir.
Əməli xeyirdi, niyyəti
xeyir,
Dost gələn yollara könlünü sərir,
Min zahid car çəkib
"fanidir" - deyir,
Bir Zahid insanı sevmək öyrədir.
Duyub nəfəsini qışın,
ayazın
Dalınca söylənir gedən
payızın,
Şeirə, sənətə sarılıb
sazın
İsti
köynəyini geymək
öyrənir.
Yüz
il ibadətdən anrıdı
fəzli;
Yeddi mərifətli bir irfan əhli,
Aydın
bir Vətən oğlu, Oğuz əhli
İtkin
ruhumuzu sevmək öyrədir,
Yenidən özünə dönmək
öyrədir.
SON
NƏFƏSİN ŞƏKLİ
Dəniz
çəkmək istəyirəm,
alınmır,
Gəmi
çəkmək istəyirəm,
alınmır,
Torda balıq çəkirəm,
alınır.
Səma
çəkmək istəyirəm,
alınmır,
Uçaq
çəkmək istəyirəm,
alınmır,
Qəfəsdə quş çəkirəm,
alınır.
Yol çəkmək istəyirəm,
alınmır,
Qatar çəkmək istəyirəm,
alınmır,
Yolda qəza çəkirəm,
alınır.
Havadan, qurudan, sudan
Həyata
yol çəkirəm,
alınmır,
Ömrə əlvida deyib
son nəfəs çəkirəm,
alınır.
ÇİÇƏKLƏR
Elegiya
Yağış göz yaşıyla
yarışa bilmir,
Gülür bu yarışı
udan çiçəklər.
Biri Göyün rəhməti,
Biri könül möhnəti
-
Bu qoşa yağmurdan
odam çiçəklər.
Odlanır ürəyim, alışa
bilmir,
Olub bitənlərlə barışa
bilmir,
O çiçək tənlərə
qarışa bilmir,
Dəniz
gözlü növcavanım,
Anam-atam
çiçəklər.
Cürəfəsiz, bapbalaca,
Dərdləri var qoca-qoca.
Bülbül istər könül
aça;
Hop götürər,
alar, gedər küləklər.
Altı
məzar, üstü bağça,
Hər şey yalan, yalan çiçəklər.
XATİRƏ
YAĞMURU
Eynən
özümüz kimi
Sevgimiz də yaşlanır,
Ömrümüzün payızı
Xatirəylə başlanır.
Boğazımı göynədir
Qüssə dolu bir qəhər,
Yazdan dolan buluda
Bəhanədi son bahar.
Unudulmayıb hələ
Saf duyğular, diləklər,
Yarımçıq nəğməmizi
Səsləndirir küləklər.
Nəmli
xatirə yağır
Xəzəllərin üzünə,
Qırov
kimi qonuram
Köhnə ayaq izinə...
SEVGİ PARADI
Yenə
yağışlar yağır,
Silir qoşa izləri,
İslaq,
yaşıl ümidlər
Neçə bahardan keçir.
Ən soyuq havalarda,
Ən saf, isti duyğular
Sən yaşayan küçədə
Rəsmi
paraddan keçir.
Eh, əzizim bu yaz da
Bizi pusur yağışlar,
Dastan qoşur aşıqlar;
İlləri saya-saya
Ömür yarıdan keçir.
ADSIZ
Gecə-gündüz baş yorub
Ad axtarma hər şeyə,
Vara hər söz yaraşır,
Yoxun adı yoxdu, yox!
Rastlaşırıq röyada
Hərdən bivaxt olsa da,
Onda da yuxulardan,
Neylim, çıxmaq şansı
yox!
Bu şansdı, nəmənədi,
Düzü, bir bəhanədi.
Hər şey çox şahanədi,
Baxtın
özü yoxdu, yox!
GÜL
BAZARI
Elə sabaha oyanaq,
Gül qoxa qanun-yasalar,
Bağlana Şərin bazarı,
Gül alalar, gül satalar.
Yaza düymə açan güllər
Arzu, ümid çiçəkləyə,
Başdan
başlaya hər şey,
Dünya
eşqə yerikləyə.
Göz süzə Əsli eyvandan,
Gülümsəyə güllü yaza,
Ağlı çaşan xan
Kərəmin
Boğazında səsi aza.
Məbədləri, minbərləri
Təzə-tər güllər bəzəyə,
Əhli-bəşərə sevgidə
İnsan
Allaha bənzəyə.
Elə sabaha oyanaq,
Gül qoxa qanun, yasalar.
İnsan
insana sarıla,
Gül alalar, gül satalar.
İNCƏ-İNCƏ
Yenə
doluxsunub göylər,
Yumub tökür incə-incə.
Ey can, bulud kimi dolub,
Yağan
yağmura qoşulub
Nə ağlarsan incə-incə.
Çöl-çəmənin cazibəsi
Daha sənə qərib gələr,
İndi xətrin hər şeydən çox
Torpağın ətrini çəkər,
Qoxularsan
incə-incə.
Qəm yemə, gidi dünyaya
Dönərsən bir özgə donda,
Tanımaz doğma anan da,
Kol dibində bənövşətək
Puçurlarsan incə-incə.
Yenə
bir Qurbani* gələr,
Vəsfin
sözdən-sazdan gələr,
Hər gələn yazınan gələr,
Yaz ömrünlə yüzü-mini
Qutlayarsan
incə-incə.
*Dirili Qurbaninin "Bənövşə" şeirinə
işarə
İNCİDƏR
Ürəkdən üşüyən adamı
Meh titrədər, gül incidər,
Dönüb dolansan başına,
Söz yaralar, dil incidər.
Bulannıq sular durulsa,
Dünya
duracaq yer olsa,
Ürək sevməkdən yorulsa,
Ömür yorar, yol incidər.
Sevgidə də təqva gərək,
Səcdə gərək, dua
gərək,
Qəbul
buyurmasa Fələk,
Hər iltifat, hal incidər.
ELİN
KÖNLÜNÜ ALIRAM
Tale şeiri olan bu gəraylını Saza qaldıran ulu Borçalının ustad
aşığı Şahbaz
Göyçəoğluna dərin
təşəkkürlə
Mənə yol salğayan adam,
Mən öz yolumu tanıram,
Varıb
getmək deyil qəsdim,
Yolun könlünü alıram.
Duz daşıyıb barınmayan,
Şələsindən darılmayan,
Küldə-kömürdə arınan
Qolun könlünü alıram.
Başımda şimşəklər çaxır,
Alovu canımı yaxır,
Üzümə təbəssüm taxır,
Qulun könlünü alıram.
Yarama məlhəm sür, bağla,
Sən də məni oxşa, ağla,
Sinəmdəki çarpaz dağla
Elin könlünü alıram.
BELƏ
YAŞAMAQ OLMUR
Nə dinsiz ağrılar var,
Dözüb yaşamaq olmur,
Bu dağdan anrılar var,
Bilib yaşamaq olmur.
Hər bəla sənə gəlir,
Güdür, qəsdinə gəlir,
Yer-göy üstünə gəlir,
Belə
yaşamaq olmur.
Dünya
məbəd, pir ola,
İnci
ola, dürr ola,
Yoxsa onda hürr olan,
Belə
yaşamaq olmur.
Sağda
ehtiyac pusur,
Solda ehtiyat pusur,
Eşq ölür, nəğmə
susur,
Belə
yaşamaq olmur.
Ömür puç, nəfəs
kirayə,
Haqq yetməsə köməyə,
Elə döz, - deyib ürəyə,
Belə
yaşamaq olmur.
YENƏ
AYRILIQ QOXUYUR SƏADƏT
Yenə
ayrılıq qoxuyur səadət,
Yeni naxış toxuyur qədər.
Çırtlayır çiçəyi
hüznün, kədərin,
Çiçəyi burnunda ölür ümidlər.
Ələm yelkən açır
açıq dənizə,
Sevinc balıq təki dərinə dalır.
Bir yanğın yerinə bənzəyir ürək,
Geriyə
tüstüsü, kösövü
qalır.
Bu can bazarına baxıb gözucu,
Meydanı səssizcə tərk
edir Allah.
Mənəm üzüyola, mənəm
dərdəcər,
Dərd
üstə dərd verir, ərk edir Allah.
Bəlkə Füzulinin, bəlkə
Hadinin
Yetim dərdləridi əta olunan,
Bəlkə də sahibsiz qalmasın deyə,
Məni
ölüm-itimdən dərddi
qoruyan...
SÖZÜN
XƏLVƏTİNDƏ
Sən ey ürəyimin qara incisi,
Könül sarayının qaçaq
prinsi!
Diksinib boylanma hər səs-səmirə,
Bir quru kölgədi səni səsləyən.
Qısılıb içinə, qısılıb
çoxdan,
Sözün xəlvətində o yol gözləyən...
Öldürdüm Leylanı illər
öncəsi,
Əllərim qanlıdı, uzaq
dur məndən,
Gözünü qan örtmüş
bu eşq qatili
Öldürər səni də
"of" eyləmədən.
Ara-sıra başını sığallasam da,
Dərdi
böyütmədim, ürək
böyütdüm,
Sardım
yarasını ay işığıyla,
Günəşlə, üfüqlə,
göylə öyütdüm.
Sən də xatırlayıb üzmə özünü,
Köhnə hekayəni unut
da getsin.
Gərəksiz dosyatək tulla
səbətə,
Faili-məchultək silinib itsin...
MASAL
Sonsuz xəyalımın mavi göy üzü,
Alnı
ağ yazğılı,
bir gülşən üzlü.
Qaranquşlar yuva qurar saçında,
Yem daşıyar qarıncalar
ovcundan.
Əlsizə əl olar, evsizə dirək,
Nuhun gəmisitək geniş bir ürək.
Tanrı
hədiyyəsi lütfü,
ərdəmi,
Ədalət aşiqi, könül
həmdəmi.
Ala buludlardan gözü nəm çəkər,
Yanlışı üzə şəkməz,
gizli qəm çəkər.
Könül aynasında üfüq
sökülər,
Üst-başından şeir, nəğmə tökülər.
Bircə
təbəssümüylə bitər acılar,
Zimistan könlümdə güllər
açılar.
Bayram olar hər günüm,
ayım, ilim,
Xoş avazlı, tuti dilli sevdiyim.
Varlığınla elə məsud, sərməstəm,
Sənə ad olunur bu şeirim, bəstəm.
DÜŞMƏN ÜRƏK
Zəqqum tamı
verir keçən ömür-gün,
İllərin acısı üzümə
çıxır.
Alında qırışlar
kəsişir yol tək,
Yolların son ucu ölümə
çıxır.
Ümid
duman kimi çəkilib gedir,
Dumandan sıyrılan dərd üzə çıxır.
Yenilən ürəyin son vuruşları
Sonuncu busətək güzgüyə
çıxır.
Bəlkə də son deyil, sonun əvvəli
Qorxulu yuxutək önümə
çıxır.
Əbabil
quşları, daş
tökün göydən,
Bu düşmən ürəyim
sonuma çıxır.
Bəsti
Əlibəyli
525-ci
qəzet.- 2023.- 17 iyun.- S.22;23.