Qürur, qübar sevgi nəğmələri      

 

"HƏR YER SƏNSƏN"

 

 

 

Qarabağın Zəfər savaşçılarına

 

Birinci nəğmə                

 

Sən şimşəkdən doğulan

Sehirli göy qurşağı,

Al günəşlə yağmurun

Ən uca Zəfər tağı.

 

 

alnında parlayan

İlahidən bir işıq,

Mübarək şəhadətin

Ər adına yaraşıq.

 

 

Səngərlərin divarında

Qızaran al laləsən,

Sən Şuşada Xarıbülbül,

Murovdağda zirvəsən.

 

 

Savaşı sevgi kimi

Türk ruhunda daşıyan,

Yeni tarix başlayan

Mübarizsən, Poladsan.

 

 

Mehrab, Yüksəl, Cəbrayıl,

Göy üzündə mehtabsan,

"Dumandan xeymə quran"

Nəğməkar Xudayarsan.

 

 

Sən ey şanlı Qəhrəman!

Mələklər səcdə qılan,

Yağış yuyan, gün sığayan

Gözlərinə ölürəm.

Sonda "Vətən!" - deyib susan

Ürəyindən öpürəm.

 

 

 

BİR ÜLVİ SEVGİ KİMİ

 

İkinci nəğmə

 

 

Nur kimi süzüldülər,

Sutək hopub getdilər

Qoç igidlər torpağa,

Qaynayıb bir yamacdan      

Bulaq kimi axmağa.

 

 

Vəfa eyləməsə ,

Ömür murad almağa,

Qayıdarlar bu səfər

Bir ülvi sevgi kimi

Ürəklərə dolmağa.

 

 

Gizlənib yad baxışdan

Fürsət gəzər gözəllər,

Daşürəkli dünyada

Gül-çiçəkli daşlara

Sarılıb ağlamağa.

 

 

Bir kiçik təsəlliyə

Möhtac qalan analar

Dilək tutar hər cümə;

Oğlu sevən gözəllə

Qəbir üstə tanışmağa.

Ürəklər yanğın yeri,

Söndürməz ulu göylər,

Damla salmaz buludlar,

yaxşı ki, ümid var

O dünyada buluşmağa...

 

 

 

GİLİZ MEDALYON

 

Üçüncü nəğmə

 

atlı ordular keçər

Gəlinlərin yuxusundan,

Keçər Şuşadan, Laçından.

Bir medalyon yollar əri,

Adı çıxar içindən...

 

 

Ay-ulduz batar gedər,

Allah yorular, gedər,

Qəlpə dəymiş laylalar

Nənnilərin başında

Sabahacan inildər.

 

 

Şəkil kimi atalar

Nağıla, dastana dönər,

Başı sığalsız balalar

Divardakı şəkillərə

Baxa-baxa böyüyər...

            2020-ci il, noyabr

 

 

 

KÖHNƏ EV

 

 

Müharibədə dağılıb növrağı pozulan ata ocağımıza

 

 

Köhnə xatirələr köhnə bir evin

Aramsız mərmitək yağır üstünə,

İti caynağıyla bir qoca bayquş

Qanlı yaraların basır üstünə.

 

 

Əlbət, o evin memarı vardı,

Memarın alagöz bir yarı vardı.

Təzə doğulmuşdu eşq adlı körpə,

Onda xatirələr doğulmamışdı.

 

 

Balla dolu pətək dadında yuva,

Bilməm gözə gəldi, ya qarğış aldı.

Sevgi, əmək, hüzur dolu büsatdan

Geriyə göz dağı, dərd, ağrı qaldı.

 

 

Qınamağa dəyməz dostu, tanışı,

Allah da gen qaçır o xarabadan.

Təkcə xatirələr sadiq dost kimi

Qovsa da, çəkilmir böyür-başından.

 

 

Köhnə xatirələr köhnə bir evin

Aramsız mərmitək yağır üstünə.

İti caynağıyla bir qoca bayquş

Qanlı yaraların basır üstünə...

                            

 

KİMSƏ YOX UNUTMAĞA

 

Kamal Abdullaya

 

 

Bu sirli şəhərdə insan

Bircə salama dəymir,

Dimdik yeriyir hər kəs,

Kimsə başını əymir.

 

 

Sanki şirin nağılmış

Bir xətirə dağ aşmaq,

Bir ərkli "mən ölüm"ə

Ölümün üstə qoşmaq.

 

 

Qeybə çıxıb adamlar,

Uyuq basıb şəhəri,

Çapır başsız atlılar,

Gödəndi tək dərdləri.

 

 

Uyuqlar ac canavar,

Adamlar dovşan kimi,

Dəvə yağmış şəhərə,

Hər tərəf yovşan kimi.

 

 

"Əhh"lə, "ühh"lə danışır

Sözdən səsə dönən şəhər,

Adı keçər tarixdən;-

Öz-özünü yenən şəhər.

 

 

Udmuş Robinzonu da

Uzaq, yaşıl adalar.

Seyrəlir gündən-günə

Kino, kitab Adamlar.

 

 

Heyy, daşamı döndünüz?

Daşın da qəlbi var, dostlar.

Yalqız qoymayın məni,

Sadiq qəlbi dostlar.

 

 

Gəlin yığışaq hərdən,

Gecəni qataq səhərə,

Çıxaq hava adıyla

"Səs almağa" şəhərə.

 

Özüm deyib-eşidirəm,

Zənni-güman içində,

"Kimsə yox unutmağa" -

Yoxdu, ümman içində...

 

                        5 dekabr 2018

 

 

 

QARA SAZIN İSTİ KÖYNƏYİ

 

Əziz məktəb yoldaşım Zahid Həbiboğluna

 

Gülşəndən pay tutub dəstə bağlayır,

Bahar son bahara xələt göndərir.

Əsilli insan da Tanrı payıdır,

Elinə-gününə nemət göndərir.

 

 

Əməli xeyirdi, niyyəti xeyir,

Dost gələn yollara könlünü sərir,

Min zahid car çəkib "fanidir" - deyir,

Bir Zahid insanı sevmək öyrədir.

 

 

Duyub nəfəsini qışın, ayazın

Dalınca söylənir gedən payızın,

Şeirə, sənətə sarılıb sazın

İsti köynəyini geymək öyrənir.

 

 

Yüz il ibadətdən anrıdı fəzli;

Yeddi mərifətli bir irfan əhli,

Aydın bir Vətən oğlu, Oğuz əhli

İtkin ruhumuzu sevmək öyrədir,

Yenidən özünə dönmək öyrədir.

 

 

SON NƏFƏSİN ŞƏKLİ

 

 

Dəniz çəkmək istəyirəm,

alınmır,

Gəmi çəkmək istəyirəm,

alınmır,

Torda balıq çəkirəm,

alınır.

Səma çəkmək istəyirəm,

alınmır,

Uçaq çəkmək istəyirəm,

alınmır,

Qəfəsdə quş çəkirəm,

alınır.

Yol çəkmək istəyirəm,

alınmır,

Qatar çəkmək istəyirəm,

alınmır,

Yolda qəza çəkirəm,

alınır.

 

 

Havadan, qurudan, sudan

Həyata yol çəkirəm,

alınmır,

Ömrə əlvida deyib

son nəfəs çəkirəm,

alınır.

 

 

ÇİÇƏKLƏR

 

 

Elegiya

 

Yağış göz yaşıyla yarışa bilmir,

Gülür bu yarışı udan çiçəklər.

Biri Göyün rəhməti,

Biri könül möhnəti -

Bu qoşa yağmurdan

odam çiçəklər.

 

 

Odlanır ürəyim, alışa bilmir,

Olub bitənlərlə barışa bilmir,

O çiçək tənlərə qarışa bilmir,

Dəniz gözlü növcavanım,

Anam-atam çiçəklər.

 

 

Cürəfəsiz, bapbalaca,

Dərdləri var qoca-qoca.

Bülbül istər könül aça;

Hop götürər,

alar, gedər küləklər.

Altı məzar, üstü bağça,

Hər şey yalan, yalan çiçəklər.

 

 

XATİRƏ YAĞMURU

 

 

Eynən özümüz kimi

Sevgimiz yaşlanır,

Ömrümüzün payızı

Xatirəylə başlanır.

 

 

Boğazımı göynədir

Qüssə dolu bir qəhər,

Yazdan dolan buluda

Bəhanədi son bahar.

 

 

Unudulmayıb hələ

Saf duyğular, diləklər,

Yarımçıq nəğməmizi

Səsləndirir küləklər.

 

 

Nəmli xatirə yağır

Xəzəllərin üzünə,

Qırov kimi qonuram

Köhnə ayaq izinə...

 

 

SEVGİ  PARADI     

 

Yenə yağışlar yağır,

Silir qoşa izləri,

İslaq, yaşıl ümidlər

Neçə bahardan keçir.

 

 

Ən soyuq havalarda,

Ən saf, isti duyğular

Sən yaşayan küçədə

Rəsmi paraddan keçir.

 

 

Eh, əzizim bu yaz da

Bizi pusur yağışlar,

Dastan qoşur aşıqlar;

İlləri saya-saya

Ömür yarıdan keçir.

 

 

ADSIZ

 

 

Gecə-gündüz baş yorub

Ad axtarma hər şeyə,

Vara hər söz yaraşır,

Yoxun adı yoxdu, yox!

 

 

Rastlaşırıq röyada

Hərdən bivaxt olsa da,

Onda da yuxulardan,

Neylim, çıxmaq şansı yox!

 

 

Bu şansdı, nəmənədi,

Düzü, bir bəhanədi.

Hər şey çox şahanədi,

Baxtın özü yoxdu, yox!

 

 

GÜL BAZARI

 

 

Elə sabaha oyanaq,

Gül qoxa qanun-yasalar,

Bağlana Şərin bazarı,

Gül alalar, gül satalar.

 

 

Yaza düymə açan güllər

Arzu, ümid çiçəkləyə,

Başdan başlaya hər şey,

Dünya eşqə yerikləyə.

 

 

Göz süzə Əsli eyvandan,

Gülümsəyə güllü yaza,

Ağlı çaşan xan Kərəmin

Boğazında səsi aza.

 

 

Məbədləri, minbərləri

Təzə-tər güllər bəzəyə,

Əhli-bəşərə sevgidə

İnsan Allaha bənzəyə.

 

 

Elə sabaha oyanaq,

Gül qoxa qanun, yasalar.

İnsan insana sarıla,

Gül alalar, gül satalar.

              

 

İNCƏ-İNCƏ

              

 

Yenə doluxsunub göylər,

Yumub tökür incə-incə.

Ey can, bulud kimi dolub,

Yağan yağmura qoşulub

ağlarsan incə-incə.

 

 

Çöl-çəmənin cazibəsi

Daha sənə qərib gələr,

İndi xətrin hər şeydən çox

Torpağın ətrini çəkər,

Qoxularsan incə-incə.

 

 

Qəm yemə, gidi dünyaya

Dönərsən bir özgə donda,

Tanımaz doğma anan da,

Kol dibində bənövşətək

Puçurlarsan incə-incə.

 

 

Yenə bir Qurbani* gələr,

Vəsfin sözdən-sazdan gələr,

Hər gələn yazınan gələr,

Yaz ömrünlə yüzü-mini

Qutlayarsan incə-incə.

*Dirili Qurbaninin "Bənövşə" şeirinə işarə

 

İNCİDƏR

 

 

Ürəkdən üşüyən adamı

Meh titrədər, gül incidər,

Dönüb dolansan başına,

Söz yaralar, dil incidər.

 

 

Bulannıq sular durulsa,

Dünya duracaq yer olsa,

Ürək sevməkdən yorulsa,

Ömür yorar, yol incidər.

 

 

Sevgidə təqva gərək,

Səcdə gərək, dua gərək,

Qəbul buyurmasa Fələk,

Hər iltifat, hal incidər.

 

 

ELİN KÖNLÜNÜ ALIRAM

 

 

Tale şeiri olan bu gəraylını Saza qaldıran ulu Borçalının ustad aşığı Şahbaz Göyçəoğluna dərin təşəkkürlə

 

Mənə yol salğayan adam,

Mən öz yolumu tanıram,

Varıb getmək deyil qəsdim,

Yolun könlünü alıram.

 

 

Duz daşıyıb barınmayan,

Şələsindən darılmayan,

Küldə-kömürdə arınan

Qolun könlünü alıram.

 

 

Başımda şimşəklər çaxır,

Alovu canımı yaxır,

Üzümə təbəssüm taxır,

Qulun könlünü alıram.

 

 

Yarama məlhəm sür, bağla,

Sən məni oxşa, ağla,

Sinəmdəki çarpaz dağla

Elin könlünü alıram.

 

 

BELƏ YAŞAMAQ OLMUR

 

 

dinsiz ağrılar var,

Dözüb yaşamaq olmur,

Bu dağdan anrılar var,

Bilib yaşamaq olmur.

 

 

Hər bəla sənə gəlir,

Güdür, qəsdinə gəlir,

Yer-göy üstünə gəlir,

Belə yaşamaq olmur.

 

 

Dünya məbəd, pir ola,

İnci ola, dürr ola,

Yoxsa onda hürr olan,

Belə yaşamaq olmur.

 

 

Sağda ehtiyac pusur,

Solda ehtiyat pusur,

Eşq ölür, nəğmə susur,

Belə yaşamaq olmur.

 

 

Ömür puç, nəfəs kirayə,

Haqq yetməsə köməyə,

Elə döz, - deyib ürəyə,

Belə yaşamaq olmur.

 

 

YENƏ AYRILIQ QOXUYUR SƏADƏT

 

 

Yenə ayrılıq qoxuyur səadət,

Yeni naxış toxuyur qədər.

Çırtlayır çiçəyi hüznün, kədərin,

Çiçəyi burnunda ölür ümidlər.

 

 

Ələm yelkən açır açıq dənizə,

Sevinc balıq təki dərinə dalır.

Bir yanğın yerinə bənzəyir ürək,

Geriyə tüstüsü, kösövü qalır.

 

Bu can bazarına baxıb gözucu,

Meydanı səssizcə tərk edir Allah.

Mənəm üzüyola, mənəm dərdəcər,

Dərd üstə dərd verir, ərk edir Allah. 

 

 

Bəlkə Füzulinin, bəlkə Hadinin

Yetim dərdləridi əta olunan,

Bəlkə sahibsiz qalmasın deyə,

Məni ölüm-itimdən dərddi qoruyan...

 

 

SÖZÜN XƏLVƏTİNDƏ

 

 

Sən ey ürəyimin qara incisi,

Könül sarayının qaçaq prinsi!

    

 

Diksinib boylanma hər səs-səmirə,

Bir quru kölgədi səni səsləyən.

Qısılıb içinə, qısılıb çoxdan,

Sözün xəlvətində o yol gözləyən...

              

 

Öldürdüm Leylanı illər öncəsi,

Əllərim qanlıdı, uzaq dur məndən,

Gözünü qan örtmüş bu eşq qatili

Öldürər səni "of" eyləmədən.

 

 

Ara-sıra başını sığallasam da,

Dərdi böyütmədim, ürək böyütdüm,

Sardım yarasını ay işığıyla,

Günəşlə, üfüqlə, göylə öyütdüm.

 

 

Sən xatırlayıb üzmə özünü,

Köhnə hekayəni unut da getsin.

Gərəksiz dosyatək tulla səbətə,

Faili-məchultək silinib itsin...

 

 

MASAL

 

 

Sonsuz xəyalımın mavi göy üzü,

Alnı yazğılı, bir gülşən üzlü.

 

 

Qaranquşlar yuva qurar saçında,

Yem daşıyar qarıncalar ovcundan.

 

 

Əlsizə əl olar, evsizə dirək,

Nuhun gəmisitək geniş bir ürək.

 

 

Tanrı hədiyyəsi lütfü, ərdəmi,

Ədalət aşiqi, könül həmdəmi.

 

 

Ala buludlardan gözü nəm çəkər,

Yanlışı üzə şəkməz, gizli qəm çəkər.

 

 

Könül aynasında üfüq sökülər,

Üst-başından şeir, nəğmə tökülər.

 

 

Bircə təbəssümüylə bitər acılar,

Zimistan könlümdə güllər açılar.

 

 

Bayram olar hər günüm, ayım, ilim,

Xoş avazlı, tuti dilli sevdiyim.

 

 

Varlığınla elə məsud, sərməstəm,

Sənə ad olunur bu şeirim, bəstəm.

 

 

DÜŞMƏN ÜRƏK              

              

 

Zəqqum tamı verir keçən ömür-gün,

İllərin acısı üzümə çıxır.

Alında qırışlar kəsişir yol tək,

Yolların son ucu ölümə çıxır.

 

 

Ümid duman kimi çəkilib gedir,

Dumandan sıyrılan dərd üzə çıxır.

Yenilən ürəyin son vuruşları

Sonuncu busətək güzgüyə çıxır.

 

 

Bəlkə son deyil, sonun əvvəli

Qorxulu yuxutək önümə çıxır.

Əbabil quşları, daş tökün göydən,

Bu düşmən ürəyim sonuma çıxır.

 

Bəsti Əlibəyli

525-ci qəzet.- 2023.- 17 iyun.- S.22;23.