Əsas sual
Esse
Bəşərin qarşısındakı ən
qədim sual-dillema hələ də dilema olaraq qalır. O (insan),
gec-tez öz mənşəyini və yaxud əcdadını müəyyənləşdirərək belə bir suala
cavab verməlidir: insanı Allah yaradıb, yoxsa bu başı
qovğalı məxluq
özünə bənzər
heyvandan, məsələn,
meymundan törəyib?
İlk baxışda
sadə görünən
bu sual bütün
suallar içində ən mürəkkəbi və insanın özü üçün
ən əsası, ən başlıcasıdır. Bu suala birmənalı cavab verilməsə, yerdə qalan bütün sualların cavabı dəqiq ola
bilməz, insan problemi heç vaxt düzgün həllini tapmaz.
Mütərəqqi dünyanın böyük
bir qismi bu məsələni özü üçün
çoxdan saf-çürük
eləyərək həmin
dillemanı uğurla keçib, yəni bəşəriyyətin bir
nömrəli sualına
bir mənalı cavab verib: Bizi
Allah yaradıb! - Elə
bu cavabdan sonra həmin millətlər (bəndələr)
mənəvi-əxlaqi şkala
yaradaraq Allah bəndələrinə
yaraşan tərzdə
yaşamağa, öz
həyatlarını ona
uyğun üsulla qurmağa, "özünə
rəva bilmədiyini özgəsinə də rəva bilmə" prinsipiylə davranmağa başlayıblar.
Bununla yanaşı,
yer kürəsinin bəzi bölgələrində
məskunlaşan adamların,
davranışlarına, ümumi
həyat tərzinə,
başlıca motivlərinə,
niyyət-məqsədlərinə diqqət yetirsəniz (təəssüf ki) görərsiniz ki, onlar bu sualın
cavabını ya hələ də bilmirlər, ya da... özlərini Allahın bəndələri
hesab etmirlər. Bunun belə
olduğunu sübuta yetirmək üçün
uzağa getmək lazım deyil, Xocalı faciəsini törədən, körpə
uşaqları, qadınları
(hamilə qadınları),
aciz qocaları qanına qəltan edən caniləri xatırlamaq kifayətdir.
Görünür, yer üzündə
məskunlaşan "insan"
adlı bu qəribə canlının,
doğrudan da, iki başlanğıcı,
iki mənbəyi var: Allah və ...Meymun.
Qəribədir ki, insan bunların
hansından törədiyini
müəyyənləşdirərkən
azad seçki qarşısında durur. O, bu suala öz davranışı
və əməlləri
ilə cavab verir. Bu cavabı
yalnız fərdin öz duyğusu, öz hissi, öz qanyaddaşı, qəlbinin səsi müəyyənləşdirə bilər, özü də tam dəqiqliyi ilə.
Bəlkə də xeyirlə şərin əbədi mübarizəsi Allahın
yaratdığı və
meymundan törəyən
insanların mübarizəsidir. Bəlkə
də bizim planetimizin xüsusiyyəti
məhz bu iki insan növünün
sintezindən ibarətdir.
Bəlkə də... Amma bu
"bəlkə də"
bizi qane edəcək cavab deyil. Bununla insanın qarşısında
duran əbədi dilemmanı keçmək
qeyri-mümkündür. "Bəlkə də" şübhələrə bürünmüş
götür-qoyun, sonsuz
tərəddüdün heç
yana çıxmayan
dolaşıq cığırıdır.
İnsana
dəqiq cavab lazımdır: onu Allah yaradıb, yoxsa... yoxsa o, onun özünə
bənzər heyvandan törəyib?
Bu suala bir mənalı
cavab veriləndən sonra (bunusa gec-tez
hər bir bəşər övladı
öz növbəsində
etməlidir) insan öz varlığının
mahiyyətini və yer üzündəki vəzifəsini müəyyənləşdirib
dərk edəcək:
bütün həyatını,
hərəkətini, hissini-duyğusunu,
dilək-arzusunu, planını,
məqsədini və
nəhayət, olumunu-ölümünü
bir hava üstündə quracaq, bir yolun, öz
yaradanına, bəzi hallarda əcdadlarına tərəf gedən yolun yolçusu olacaq.
Bax, onda o cavaba müvəfiq olaraq yerdə qalan bütün sualların cavabları da oz qanuni yerini
tutacaq. Onda hər şey aydınlaşacaq, insanın
məslək-əqidəsi müəyyənləşəcək: ya haqq, ya
nahaq; ya sülh, ya müharibə;
ya olum, ya ölüm; ya xeyir, ya
şər...
Eyni zamanda həm nur, həm
də zülmət olmayan kimi, eyni
zamanda həm Allahın bəndəsi, həm də meymunun törəməsi,
başqa sözlə,
iki yolun yolçusu olmaq mümkün deyil. Ya ağ, ya
qara! Burada üçüncü rəng yoxdur.
O böyük
dilemma xülya kimi yox, hamı tərəfindən
həqiqətən keçilməsə, bu
yollardan heç birini doğru-düzgün
seçmək mümkün olmayacaq. Əsas suala səmim
qəlbdən cavab verilməsə, o biri sualların
cavabları saxta və aldadıcı olacaq: insan sağa
getdiyini güman
etdiyi halda sola gedəcək; dağa
çıxdığını düşündüyü
zaman dağdan enəcək...
İmir
MƏMMƏDLİ
525-ci qəzet.- 2023.- 10 mart.- S.12.