Uzaq illərin şeirləri - Əli Həsənlidən poetik nümunələr

ƏdəbiyyatOxunub: 160 dəfəa -A +16.03.23 19:00

BAYRAQ

Göyün gömgöy, ipək kimi

hamar üzündə

Parlaq bir ulduzu

Yenicə ovxarlanmış bir

gecəlik təzə-tər ayın

Önündə görsən

Bil, o, türkün bayrağıdı,

Türkün bayrağı göylər kimi ulu

göylər kimi ucadı

Türkün bayrağı Yer üzünün

ən hündür dağıdı

Başı göylərdə, kökü yerdə

Yerin özü boyda dərinliyində.

Ona görə bu gün də

yerin bitib boyatdığı yerdə

Türkün bayrağı

çiynində saxlayır göyləri...

Səhər-səhər günəşdən öncə

Dəryaların qoynundan sıyrılıb çıxan

Dəryalarda bitmiş qızıl zanbaqlar kimi

Boy verib üfüqlərdə allanan

Türk atının nalından od aldıqca

Göylə çitənib müqəddəs süfrə kimi

göy üzünə salınan

Qıp-qırmızı dan yerini görsən

Bil, o, görünməz günəşlərdən

nur, sehr alan

Görünməz günəşlər kimi

varlığı, yoxluqdan alan

Türkün bayrağıdı

günbatanda batır

Gündoğandan günbatana

türkün vətənidi.

Gündoğandan günbatana

torpağın hər qarışının yetirdiyi

gülü-çiçəyi, otu-yarpağı

arısından-quşundan

quşunun uçuşundan

Göyünün buludu,

buludunun qarından, yağışından

Dağındakı qartalı, çölündəki

əcəm boylu ağacından, kolundan

Hər ağacın həzin mehlə yallısı

Hər kolun canındakı

qopuzu, sazından, udundan

Türkün səsi, ünü, baxışı, duruşu

Türkün həniri, nəfəsi, qoxusu

Uçuşu, sabahkı qurtuluşu dadır

Yazda, payızda

Bölük-bölük durnaları-qazları

Türk elatını, tərəkəmə köçünü

Nizami türk ordusunun

göylərdəki əksini andırır

Bir bayraq sıyrılır

içimizdən göylərə

Yaralı bayraq kimi səpilib

türk şəhidləri göylərə

Göydəki ay-ulduzlu bayrağa

qovuşub bir olur

Türkün bayrağı

göylərdən də geniş olur

Türkün bayrağına dar gəlir Yer üzü

Türkün bayrağı altında

Dünyalar birləşir

aləmlər qovuşur, yenidən doğulur.

1975-ci il

YARIMÇIQ QALMIŞ ÖMÜR

Bu gün də qəfil gələcək axşam

Bir də görəcəksən, xışıldayır yarpaqlar

Səssizcə dərələrdən sürünəndə gecə

Qalxıb örtəcəksən pəncərəni

Kimsə ovutmayacaq səni

Qohumdan, qardaşdan

heç nə ummayacaqsan

Bərk-bərk sıxacaqsan bağrına körpəni

Silib şalının ucuyla gözlərini

Həmişəki laylanı çalacaqsan,

Yuxusunda səni görəcək körpən

Bu gün də ay girəcək pəncərəndən

Alacaqsan əlinə yarımçıq corabını,

Toxumayacaqsan ancaq

Baxışların zillənəcək tavana.

Bir hörümçək enəcək tavana

Asacaq özünü

əlindəki zərif teldən

Çırpınıb-çırpınıb öləcək

Astaca döyüləndə qapın

Sevgilinin ruhu əlində qanlı ürəyi

Qəhqəhəylə içəri girəcək

Səni asılı görüb,

ölmüş hörümçəyin telindən

O da asacaq əlindəki qanlı ürəyini

O zərif, incə, əbədi teldən

Gülüşsüz, qəhqəhəsiz,

ürəksiz çıxıb gedəcək

Əlində yarımçıq qalmış corabın

Yarımçıq qalmış ömrün tək.

1968-ci il

DAŞ MEŞƏ

Dedim, daşam, inanmadın.

Əkdin də yerə, daş bitdim.

Qaldırıb daş barmağımı

Səni, onu hədələdim.

Bu dünya binə olandan

Gor - ömürün yaddaşıdı.

Saymısanmı o daşları,

Hər biri bir yad daşıdı.

Nəyisə unudar deyə

Uşaqtək o daşla sayır.

Ömrümüzü atıb tutur,

Bizimlə "beşdaş" oynayır.

Talenin yayını çəkib,

Atdığı daş oxlara bax.

Hədəfi - öncə ömrümüz,

Sonra sancıldığı torpaq.

Bu yüzillik kirpi kimi

Necə sıx tikan bitirib.

Bu yüzillik bağban olub

Daş əkib, meşə yetirib.

Min ildi daş rişəsiylə

Torpaqdan şirə çəksə də,

Bu daş meşə boyatımaz

Zamanın durduğu yerdə.

1970-ci il

Əli HƏSƏNLİ

525-ci qəzet.- 2023.-16 mart.- S.15.