Mir Cəlalın nəsr
yaradıcılığı: aktual mövzular, ali ideyalar
Nasir, publisist, alim, nəzəriyyəçi, pedaqoq,
tənqidçi, ictimai
xadim... Bu qədər
sahəni özündə
uğurla cəmləşdirən,
ədəbiyyat və
filoloji fikir tarixində qiymətli iz qoyub getmiş
görkəmli yazıçımız
Mir Cəlal Paşayev
bu gün də sağlığında
olduğu kimi çap olunur, maraqla oxunur, yaradıcılığı tədqiqata
cəlb edilir.
Mir Cəlal mənsub
olduğu XX əsri
"Azərbaycan ədəbiyyatında
yeni bir intibah dövrünün başlanğıcı" hesab
edirdi. Yazıçı öz əsərləri
ilə, təzəcə
ayaq tutan Azərbaycan nəsrinin təşəkkülündə, bizə yad roman janrının doğmalaşıb
formalaşmasında, mütləq,
əhəmiyyəti rol
oynamışdı. Eposun müasir
forması olan roman epik nəqletmənin aparıçı janrı
kimi geniş həyat materialı tələb edirdi. İkinci dərəcəli janr məfhumu olmasa da, yazıçının
yaradıcılığının böyük hissəsi onun romanlarından ibarətdir. Ədibin
altı romanı sanki bölgü üzrə iki hissəyə ayrılmışdı:
üç əsər
keçmişi, üçü
isə müasir dövrü əks etdirirdi.
Mir Cəlal nəsri
dedikdə, əlbəttə
ki, ilk düşündüyümüz
"Bir gəncin manifesti" olur. Məlumatsız oxucu əsərin cavan müəllif tərəfindən yazıldığını
ağlına belə gətirməz. Erkən Mir Cəlal
bu əsəri ilə adını klassiklər sırasına
yazdı. O, ilk növbədə
realist yazıçı idi.
Rus yazıçısı K.Paustovski
deyirdi ki, əsl yazıçı olmaq üçün ətrafı "eşitmək",
qavramaq vacibdir. Sadə desək, yaxşı yazmaq üçün yazıçının da
musiqiçi kimi özünəməxsus həssaslığı
olmalıdır. Sosializm realizmi
mühitində yazıb-yaradan
Mir Cəlalın əsərləri
"sosializm" olmadan
da, tək realizm istilahı ilə tam yerindədir.
Bu da realizmin
köklərinin antik ədəbiyyatdan su içdiyi səbəbindəndir.
Baxmayaraq
ki, sovet dövründə yanına
sosializm qoşulduğundan
realizm XIX-XX əsrlərə
aid edilirdi.
Tanınmış ədəbiyyatşünas J.Rıkaçev Mir Cəlal
haqqında yazırdı:
"Onun romanının
hər bir sözü öz avtobioqrafiyasının bir
hissəsi kimi görünür, canlı
və səmimi həyəcanı dərhal
oxucuya təsir edir". Mir Cəlalın
əsərlərinə bir
romantizm də hakimdir. Poetik istedadı onun
prozasını mükəmməlləşdirməklə
bərabər, həm
də gözəlləşdirib.
"Manifest"ə müraciət
edək: romanın fəsillərinə Hötedən,
Heynedən, Lev Tolstoydan
seçdiyi epiqraflar, Baharın ölüm səhnəsinə hakim olan
dərin kədər,
"Göz yaşı
romanı" fəslinin
"lirik-patetik ruhda yazılmış mənsur
poema təsiri bağışlaması" (akad.
B.Nəbiyev) dediyimizə nümunədir.
Yazıçı sözlə körpə
Baharın matəmini tutur, oxucunu hönkür-hönkür ağladır.
Bahar öz faciəsi ilə nəsrimizin unudulmaz obrazlarındandır, bir hadisədir, onu heç kimlə səhv salmaq olmaz, ikinci belə
surət yoxdur... Adı çəkilən kimi
"yenicə çiçəklənən,
qışın cəngəlində
məhv olan, donmuş, taxtaya dönmüş, buzlaşmış
saçları üzünə
yapışan" uşaq
yada düşür.
Elə bu qış, soyuğun iliyə işlədiyi bir gündə içəri girən bir həmkarım dedi: "Hər belə soyuqda hamamçı Kəblə
Qurbana min təsbeh lənət yağdırıram".
Klassika klassikadır, həmişə
zamanı qabaqlayır,
müəllifindən öndə
gedir. Xüsusən
indi, vaxtın sürətinin daha çox artdığı
dövrdə... Bir də,
soyuq yalnız hava ilə assosiasiya
olunmur, həm də ruh halıdır
ki, o da biz humanitarların qismətidir.
Mir Cəlal bir hekayəçidir. Klassiklərimiz tərəfindən yaşamına
"vəsiqə" alan hekayə janrı həm də Mir Cəlalın sayəsində yerini daha da möhkəmlətmiş,
nəsrimizi zənginləşdi.
Yazıçının çoxcəhətli yaradıcılığının əhəmiyyətli hissəsini
hekayə yaradıcılığı
təşkil edir.
Onun hekayələri özünəməxsusluğu,
dəqiqliyi, mövzu rəngarəngliyi, koloriti,
müasirliyi ilə seçilir. Ən əsası isə az sözlə
çox şey söyləmək bacarığı
hekayəçi üçün
əvəzsiz xüsusiyyətdir.
O, artıq bir söz işlətməkdənsə,
bir cümlə az demək
yolunu tutmuşdu. Mir Cəlalın qısa
hekayəçi kimi uğuru da elə
bunda idi, sözə "qənaət"də.
Yazıçının məqalələrində
tez-tez adını çəkdiyi, yaradıcılığına
müraciət etdiyi M.Qorki yazırdı: "Bədii əsərdə sözlər üçün
darısqallıq, fikir
üçün genişlik
olmalıdır". "Bir gəncin manifesti" kimi hekayələri də Əziz Şərif tərəfindən rus dilinə tərcümə
olunub. Ən yaddaqalan hekayələrindən
olan "Kəmtərovlar..."
bir ailə-məişət
dramıdır. Səhifələri çevirirsən və düşünürsən ki,
insan var-dövlət hərisliyindən necə
özünü bu qədər natamam hiss edə bilər? "Niyə ovdan
ayaq çəkdim?"
hekayəsi həm göz yaşı doğurur, həm də çiçəkləyən
iydələrin, boy verən
sünbülün ətri
ilə nəfəs alırsan. "Gülbəsləyən qız"
"Xatirə hekayələri"
silsiləsindəndir. Bir çiçək diqqət
əlamətidirsə, böyük
bir dəstə artıq hörmətdən,
ehtiramdan xəbər verir. Müəllifin gülbəsləyən qız üçün qənirsiz güllərdən
toplayıb, xalçaya
vurulan naxışlar kimi süslədiyi dəmət kimi. Hekayə gül qoxuyur. Bəs yazıçı öz qəhrəmanına hansı
keyfiyyətlər bəxş
etmişdi? Təbiəti
duymaq, incə zövq, həssas qəlb, ləyaqət...
Bu hekayəyə illüstrasiya
kimi R.O.Renuarın
"Gülsulayan qız"
rəsmi necə də uyğun gəlir! Tablo Klod Monenin məşhur bağında
çəkilmiş və
alqışlandığından mövzu dünya "səyahətinə" çıxmışdı.
İkinci "Gülsulayan qız" Polşa rəssamı və dizayneri Natalia Rakındır.
Möhtəşəm zəfərimizdən sonra o qız bizim tərəflərə
də təşrif gətirdi. İsmayıllı rayonunda şəhid
ailələri yaşayan
binanın fasadına boyaboy həmin qızın şəkli vurulmuşdur. Hər
3 əsərdə fərqi
tapın soruşulsa, cavab belə olar: qız öz gülbəsləyənimiz,
suladığı isə
xarıbülbülümüzdür. Əsərlər belə uzlaşır,
belə dostlaşır,
yaddaşlarda, əməllərdə
yaşayır.
"Ərəb qızı"
da qadın mövzusundadır. Yazıçı başlayır Məcnunun
Leylisindən. Adı
sevgi ilə qoşa çəkildiyindən
"Şərqin hansı
ölkəsinə getsən,
Leyli adına
rast gələrsən".
Hekayədə klassik olduğu qədər müasir qadın adları çəkilir...
"Fransa imperialistlərini
necə heyrətə,
dəhşətə gətirən
əlcəzairli qəhrəman
Cəmilədən", ərəb
ədəbiyyatı tarixi
üzrə doktor qahirəli Ayişədən
danışır, "bədii
sözü gülləyə
bərabər tutmağı
öyrədir". Şərq qadınının
Leylidən Ayişəyə
uzanan məşəqqətli
yolunu təsvir edir.
"Düşünmək istəyirəm" düşündürür. Bu, bir "mətləb" hekayəsi olub, çox mətləblərə
aydınlıq gətirir.
"Gözəllik ondur, doqquzu dondur" mövzusunda qəbul imtahanında inşa yazan Əfzəl Balacayevin atalar sözünə müasir yanaşması, cəsarətli təhlili professorun xoşuna gəlir, özünü
risk altına alaraq abituriyenti yüksək qiymətləndirir. Əsərdən duyulan Stalin xofu, repressiya qorxusu hekayənin sonunda duman kimi dağılır.
Rəhbərin ağır xəbəri
bu insidenti unutdurur. "Qılaflı
adam"ı xatırladan "Anket Anketov" stalinizmin tüğyan etdiyi 1937-ci ildə yazılıb çap edilmişdi. Hekayədə güclü sarkazm,
açıq ələsalma
var ki, bu
da o zaman üçün "şir
ürəyi yeyib"
anlamına gəlir.
Anketovlar
37-də hər addımda
idilər, "azacıq
sərbəst iradə
nümayiş etdirən
hər kəsi anket məlumatları əsasında şantaj edib zərərsizləşdirə
bilirdilər". Əgər statistika
belə fantastik acı rəqəm göstərməsəydi, bu
iddialar gülməli də görünə bilərdi (Bu gün elə də görünür). Necə yəni
sərbəst mövzuda
inşa yazan gənc öz fikrini bildirəndə
"sovet elminə zidd iddialar" edir, "kosmopolitlərin havasını çalır?"
Partadan dünən ayrılan uşaq nə vaxt kosmopolit olmağa macal tapdı? Hamamlar idarəsinin rəisi
nə haqla xalqın anketlərini incələyir? Hampanın heyvanını
nalladığı üçün
nalbəndin ictimai həyatdan təcrid edilməsinə nə ad vermək olar? Belə mövzuları "otuz yeddi" mühitində cəsarətlə gündəmə
gətirmək, bununla
da vətəndaş mövqeyini ortaya qoymaq gedər-gəlməzə
daim açıq olan qapını öz yumruğunla döyməyə bərabər
idi. Ancaq Mir Cəlal bu baxımdan
da əsl yazıçı idi: əsl yazıçı həmişə şimşəkləri
üzərinə çəkəndir,
elə sağlığında
mənən itirdiklərimiz
deyil...
(Ardı var)
Dilarə ADİLGİL
525-ci qəzet.- 2023.- 16 may.- S.15.