Elin yaddaşındakı əhvalatlar
Mina ananın cəsarəti
XX əsrin 30-cu illərində Vilvan kəndinə xəbər
yayılır ki, Mirzəcan kişinin arvadı Mina qəfil
canavarla üz-üzə gəlib, onu boğub...
Cəngavər, qorxmaz, zəhmətkeş qadın olan
Mina nənə onda 50 yaşında imiş.
Bir payız günü həyətyanı sahədə
işləyərkən vəhşi bir heyvanın
üstünə hücum etməsindən qorxmur, iki əli ilə
onun boğazından yapışıb var gücü ilə,
canavarın gözləri hədəqədən
çıxanadək sıxır. Mina sonradan nənə biləndə
ki, canavarla vuruşub, yenə halını pozmadan dillənir:
- Deyirəm axı, şoğərib can vermək istəmirdi.
Mən də elə bilmişəm, çaqqaldır, nədir...
115 il ömür sürmüş Mina Əzimova
Belorusiya cəbhəsində igidlik göstərib ordenlə təltif
edilən qəhrəman döyüşçü Musarza
Əzimovun anası idi. Əlbəttə, elə cəsur
anadan da belə igid oğul doğular.
Gecə vaxtı Şəlimsondan keçəndə...
Vilvan kəndini yaşıl kəmər kimi dövrəyə
alan sıx meşəliklər təkcə gecələr
deyil, gündüzlər də insanlarda vahimə
yaradırdı. Humra Zəkiyeva qonşu Veravul kəndində ərdə
idi, əri müharibəyə getmiş, özü bir
uşağı ilə qalmışdı. Uşaq bağçası
olmadığından sübh açılmamış
övladını Vilvan kəndinə qardaşı
Balasının evinə aparardı. Axşamlar isə 3-4
kilometr yolu yenidən qət edərək uşağı evinə
gətirərdi. Sıx ağaclıqlar və kolluqlarla
dövrələnmiş Şəlimson deyilən ərazini
gecənin qaranlığında keçməyə kişilər
belə cəsarət etməzdilər. Humra ürəkli, cəsur
qadın idi. Məşəli yandırıb
qaranlığı yara-yara gedərdi. Bir dəfə
aylı-ulduzlu gecə olduğundan məşəli
yandırmır. Osakücə kəndində traktorçu
işləyən Baldadaş evinə qayıdırmış.
O, gecənin bu vaxtında sürətlə ona tərəf gələn
qadını görüb vahimələnir, elə bilir ki,
alarvadıdır, əcinnədir, qorxub üz qoyur
qaçmağa. Humra Baldadaşı səsləyir, deyir ki, a
qonşu, qorxma, mənəm, Humradır, kəndə gedirəm.
Amma Baladadaş qorxacağı qədər qorxmuşdu
artıq.
"Aparmışam yeddi dənə..."
Məli kişi Balağa Kərimovun briqadasında
işləyirmiş. Adəti üzrə həyətində
şitillik yaratmaq istəyir. Amma örtük üçün
çərçivə tapa bilmir. Bir də görür ki,
sovxozun şitillik təsərrüfatı üçün
çərçivələr gətirilib. İşdən
hamıdan gec çıxan Məli eləməyib tənbəllik
çərçivələrdən gücü çatan qədər
götürüb evinə aparır. Səhər aydın olur
ki, çərçivədən yeddisi yoxdur. Briqadir
"oğru"nu çox axtarsa da, heç kəs boynuna
almır.
Məli kişi halal adam idi. Odur ki,
"oğurluğ"un onun üstündə qalmasını
istəmir və çərçivələri
apardığını briqadirə şeirlə
çatdırmaq istəyir. Zikr edirmiş kimi,
başını aşağı salıb təsbeh çəkə-çəkə
deyir:
Zikr edirəm, təsbeh, sənə,
Heç kəs güman etməz mənə.
Aparmışam yeddi dənə,
Sübhanallah, sübhanallah!
Briqadir mətləbi anlayıb gülür.
"Toğ", yoxsa "toyuq"?
Fətulla Əhməd oğlu bir gün bazara toyuq
aparır. Anası tapşırır ki, gələndə
"toğ" (talışca "sap" deməkdir - müəl.)
alsın. Sap sözü yadından çıxır Fətullanın.
Bazarı gəzib kimdən "toğ" soruşursa, ona
toyuq göstərirlər. O da deyir ki, bazara elə toyuq gətirmişəm
də. Əli ilə də göstərir ki, almaq istədiyim
şeyi iynəyə taxırlar. Axır ki, bir arvad başa
düşür ki, uşaq əslində sap axtarır.
Arabaçı Gülabanın "Kərbəla"
səfəri
İkinci Dünya müharibəsi yeni bitibmiş.
Arabaçı Gülaba Bakıya gəlməkçün
yola düzəlir. Necə olursa, karvansara sözü yaddan
çıxır. Taksi şoferi soruşur ki, hara
sürüm? Gülaba duruxub qalır, axırda deyir ki, sür
Kərbəlaya. Şofer görür ki, bu nabələddir, hərifdir.
Ona görə 3-4 dövrə vurandan sonra onu karvansaraya gətirərək
deyir ki, düş, bu da sənə "Kərbəla".
Çayda nə qədər su var...
Vilvan kəndində Sabir Ağayevin toyu imiş.
Aşığın səsi şofer Firudinin ürəyincə
olmur. Odur ki, bir neçə dəfə aşığa
söz atır. Aşıq hər dəfə özünü
eşitməzliyə vurur. Növbəti dəfə dözə
bilməyib şofer Firudinin yanında dayanır və
oxuya-oxuya tapmaca deyib onu susdurmaq istəyir. Soruşur ki, ay
cavan, de görək, Vilvandan keçən çayda nə qədər
su var.
Firudin də hazırcavab imiş. Deyir ki, ay
aşıq, çaydakı suyu saxlaya bilsən, qədərini
dəqiq deyərəm.
Aşıq pərt olub, birtəhər məclisi yola
verir. Amma o gündən sonra həmin aşığı bir də
Vilvanda görən olmur.
Topladı və hazırladı:
Etibar ƏHƏDOV,
"Aşkarlıq" qəzetinin baş redaktoru
(Lənkəran)
525-ci qəzet.- 2023.- 10 oktyabr.- S.14.