Kəlbəcərə gedən yol

Nəsib NƏBİOĞLU

Bu azadlıq kəlməsi dərdlərimə əlacdı,

Arzularım qəlbimdə çiçək açdı, gül açdı,

Murovun zirvəsindən Dəlidağa yol açdı,

Hünər, qeyrət yoludur Kəlbəcərə gedən yol!

İndən belə bilirəm, düşmən çıxmaz önümə,

Mərd oğullar səs verdi harayıma, ünümə,

Ey dünyanı yaradan, çox şükür bu günümə,

Vallah, heyrət yoludur Kəlbəcərə gedən yol!

Yollar bağlı olanda gəlib keçə bilmədim,

Kəlbəcərin suyundan gedib içə bilmədim,

Xəyalımda yollandım, özüm köçə bilmədim,

Bir az həsrət yoludur Kəlbəcərə gedən yol!

Bu yolun əzəməti düşmənləri qorxudur,

Düşmənlərin gözünə batan şəhid oxudur,

Bu yollar başdan-başa əfsanədir, yuxudur,

Elə cənnət yoludur Kəlbəcərə gedən yol!

Ruhumuz pərvazlanır Tutğun, Tərtər boyunca,

Rüsxət elə İlahi, baxım gözüm doyunca,

Zirvələrdən keçirik eşqimizin dalınca,

Saf məhəbbət yoludur Kəlbəcərə gedən yol!

Sıldırım qayaları basacağam bağrıma,

Bu yerlər məlhəmimdi, əlaç edər ağrıma,

Dözümlü ol ürəyim, indən belə ağrıma,

Bir cəsarət yoludur Kəlbəcərə gedən yol!

Şəhidlərin qanı var torpağında, daşında,

Sevinc damla-damladır gözlərimin yaşında,

Bayrağım dalğalanır zirvələrin başında,

Hünər, şöhrət yoludur Kəlbəcərə gedən yol!

Kəlbəcər, iyul 2023

Əbədi olsun

Bəs niyə bağrına basmırsan məni,

Kəndim, incimisən, küsmüsən yaman.

Sən ki əl çəkmədin yuxularımdan,

Mən sənə yaxınam, sənin doğmanam.

Hər gecə, hər gecə yuxularımda,

Otuz il yol gəlir ağlar dəlisi.

Mənim eşqim də sən, məhəbbətim də,

Adıma deyirlər dağlar dəlisi.

Dağından, daşından doğmalıq yağır,

Duyuram otundan, çiçəklərindən.

Qəlbimə rahatlıq hopur, ay Allah,

Dağların mehindən, küləklərindən.

Dağılmış hasarlar, qınama məni.

Qınama, dərd gələr dərdimin üstə.

Gəlmişəm barışaq, bu ayrılıqdan,

Məndən sevda istə, məhəbbət istə.

Sən mənim ən həzin nəğməm olmusan,

Ta qəriblik yağmır gözümdən mənim.

Əbədi girmisən qəlbimə mənim,

Nur, işıq yağacaq sözümdən mənim.

Qara torpağına sığal çəkərəm,

Bu yerlər qəlbimin məbədi olsun.

Ayrılıq bitməsin bir də yolumda,

Bizim görüşümüz əbədi olsun.

"Kəlbəcər" deyir

Bu yerdə inciyən, küsən çiçək də,

Bir zaman gördüyüm nazlı mələk də,

Köksümün altında yanan ürək də

Bu səhər "Kəlbəcər, Kəlbəcər" deyir.

Haqqı var qınasın min kərə məni,

Çaylar öz dilində dindirə məni,

Səsləyir hər zirvə, hər dərə məni,

Bu səhər "Kəlbəcər, Kəlbəcər" deyir.

Arı nəğmə deyir çiçək eşqinə,

Anlayan bilirmi onun eşqi nə?

Bu səhər xoşbəxtlik düşüb püşkünə,

Bu səhər "Kəlbəcər, Kəlbəcər" deyir.

Qoz ağacı

Kəlbəcərə, kəndimizə getdim.

Xarabalığa dönmüş evimizin içində,

vaxtilə mənim çarpayımın dayandığı yerdə bir qoz ağacı bitib.

Salam, qoz ağacı, xoş gördük səni,

Səni kim gətirib bu evə sarı?

Sənə həmdəm olub sığınıb necə,

Bu evin dağılmış uçuq hasarı.

Salam qoz ağacı, necə bitmisən,

Haradan gətirib küləklər səni?

Nə deyim, bəlkə də xaraba yurda,

Gətirib arzular, istəklər səni.

Duruşun qəhərli dəydi gözümə,

Səni gördüm, könlüm tari-mar oldu.

Bağlandı bu evə yolum nahaqdan,

Yediyim-içdiyim zəhrimar oldu.

Bu evin dərdini deyəni yoxdur,

Bu evin öləni, itəni çoxdur,

Bildin ki, qürbətdə itib-batmışam,

Bildin ki, bu evin yiyəsi yoxdur.

İnsan hənirtisi çəkilib ərşə,

Bizim başımıza nə açıb fələk!

Dərdimin üstünə dərd artırırsan,

İndi mən səninlə dərdləşəm gərək.

Nə zaman gəlmisən, necə gəlmisən,

Xəbərsiz gəlməklə xətrimə dəydin.

Sənin nə işin var mənim evimdə,

Həyətdə bitəydin, çöldə bitəydin.

Ana yox, bacı yox çıxa qarşıma,

Fikrim, xəyallarım dumanda, çəndə.

Bilmisən ki, məni qarşılayan yox,

Bitib gözləmisən evin içində.

Qoy deyim, danışım, talandı yurdum,

Sönüb yollarıma nur saçan ocaq.

Dərdimi deməyə adam tapmıram,

Dərdimi səninlə bölürəm ancaq.

Salam, qoz ağacı, xoş gördük səni,

Talemi çıxarıb yolumun üstə.

Gəl əl-ələ verək köhnə dost kimi,

Aşır budağını qolumun üstə.

Salam, qoz ağacı, danış dərdini,

Bu gün dərdimizlə qalaq baş-başa.

Bi sirli görüşə, haqlı görüşə,

Tanrının özü də etsin tamaşa.

Nə gördün-eşitdin, danış, qoy bilim,

Bu evin sinəsi dağlanıb necə!

Danış öz dilində, ağac dilində,

Bu evin qapısı bağlanıb necə!

Danış, kimi gördün, nələri gördün,

Kimlər çəpər çəkdi qarşına sənin?

De, necə tablaşdın, de, necə dözdün,

Nə bəlalar gəldi başına sənin?

Danış, qəm yağmasın budaqlarından,

Bircə himə bəndəm: qəfildən ölləm.

Elə bənd olmuşam bu təbiətə,

İndi ağacların dilini billəm.

Hayıma hay versin evin sahibi,

Sinəmin altında dərd düyün-düyün

Gəlsin harayıma ruhu anamın,

Ruhları bağrıma basacam bu gün.

Danış olanları, başına dönüm,

Nə olsun ağacsan, susma, kirimə.

Otuz il bu evə keşik çəkmisən,

Mənim əvəzimə, mənim yerimə.

Sözümü min yerə yozan tapılar,

Qalaram dilbilməz adam əlində.

Söz verdim özümə, dindirəm gərək,

Daşı daş, ağacı ağac dilində.

Gəl dərdini danış, təsəlli tapım,

Sənin də nə qəmin, nə ahın olsun.

Danış, anlayaram dilini sənin,

Danış, qoz ağacı, insafın olsun.

Qoy lənətə gəlsin, evi yıxılsın,

Bu yurda, bu elə göz tikənlərin.

Qoy yolu bağlansın, ocağı sönsün,

Qəlbimizdə həsrət, qəm əkənlərin.

Salam, qoz ağacı! Göydən nur yağır,

Pəmbə buludların dodaqlarından.

Sən ki dar ağacı deyilsən mənə,

Məni də asalar budaqlarından.

Nə vaxtdan bu evə həyan olmusan,

Sənin budağını əyən olmasın.

Qıymaram,vermərəm heç kimə səni,

Qoymaram, xətrinə dəyən olmasın.

Yaman havalandım görüşümüzdən,

ağılmış bu evə baxıb gedirəm.

Sənə tapşırıram ata yurdumu,

Sağ ol, qoz ağacı, çıxıb gedirəm.

Kəlbəcər, iyul 2023

Getmə, o bulağın üstünə getmə

Otuz ilə yaxın işğal altında qalan kəndimizdə bulaqların çoxu batıb

Üstündən nə qədər qara yel əsib,

Neçə il düşmənlər yolunu kəsib,

O bulaq əbədi inciyib, küsüb,