Hər gecə ulduzları sayan şair
Gözəl şairimiz Vaqif
Bayatlı Odər mənə "Bəy atlı şeirlər"
adlı yeni kitabını
göndərmişdir. Kitabla
maraqla tanış oldum. Təzə, köhnə şeirləri
oxuduqca çox illər bundan öncə o vaxt Vaqif Cəbrayılzadə
imzasıyla yazan şairin bir şeiri yadıma düşdü. Daha doğrusu, şeirindən
bir bənd o uzaq illərdən bəri xatirimdəydi:
Yağışdan təzəcə çıxmış
Göyüzü kimisən
qonşu
toyuna
On hasar o yana
oynayan uşaq
Qəribədir ki, bu misralar yaddaşımda tək şeir sətirləri kimi deyil, həm
də bir filmin açıq səma altında çəkilmiş epizodu,
işıq və musiqi dolu təsirli
kadrları kimi qalıb. İndi, çox
illər sonra Vaqif Bayatlının kitabını şeir-şeir
oxuyanda mənə elə gəlir ki, misal çəkdiyim misralar onun bütün
yaradıcılığına açardır, şairin dünyaduyumunun kodudur.
Kimdi o qonşu toyuna oynayan uşaq? Yetimdimi, ata-analıdırmı,
kasıb, ya varlı ailədəndir, neçə yaşındadır?
Bunlar önəmli deyil, vacib odur
ki, bu uşaq kiminsə sevincinə qoşula bilir, özgəsinin şadlığını
bölüşür, on hasar
o yanda şənlənən
insanların şad gününü öz şad günu kimi yaşayır.
Vaqif Bayatlının lirik qəhrəmanından on hasar
yox, min kilometrlərlə
aralı, sərhədlər,
divarlar, hasarlar arxasında yaşanılan
bir həyat var və bu həyatda
insanlar yalnız şənlənmir, həm
də əzab çəkir, kədərlənir,
yaxınlarını itirirlər.
"Top,
tank nəriltiləri, mərmi,
mina, bomba gurultuları
ucalmaqda olan" dünyada insanlar yalnız toy etmirlər, həm də insanlara toy tutulur. Amma Vaqifin lirik qəhrəmanı
üçün nə
ölüm-itim var, nə
əzab-əziyyət. Çünki
o, dünyaya saf, təmiz məsum uşaq gözüylə baxmağı bacaran şairlərdəndir.
Şübhəsiz, şairlər bir
az da uşaqdırlar.
Bəzən uşaq kimi şıltaq, dəcəl, cığal...
Bəzi
uşaqlar da bəzi şairlər kimidi - ağlağan, çalışqan,
dalaşqan, sataşqan.
Vaqif əmindir ki:
Hər bir uşaq həm
hamıdan
dünyanı öyrənir
həm də hamıya dünyanı
sevməyi öyrədir
bütün insanlar uşaq olduqlarını
unutmuş uşaqlardır.
Uşaqlar məkrli, hiyləgər,
xain olmur. Odur ki, şairin fikrincə, dünyada düzlüyün rəhni
də elə uşaqlardır. Və dünyaya uşaqların gözüylə baxmaq - dünyanı düzgün
görməkdir.
Bu dünyada pis insan yox,
ən qatı caninin də
nəysə gözəl cəhəti
var,
sadəcə onu oyatmaq gərək.
Bu misralar - uşaq sadədilliyiylə, çocuq
məsumluğuyla səslənmirmi?
Yaxud belə bir qənaət:
Mən gizli dahilik görürəm
hamıda
Qısaca
desək, ya da
Hansı
andasa dahiliyindən xəbərsiz hamı,
Hamı
Allahın bir anlıq dahi Anı!
O Anı olmayan yoxdu bu dünyada...
Amandı
Vaqif! Onsuz da hər kəs özünü dahi saydığı bu zəmanədə sən də hamının qoltuğuna dahilik verib yazıqları xumarlandırma, şirnikdirmə.
Başa
düşürəm ki, bu
da saf, məsum uşaq ovqatından gəlir - hamını yaxşı, hamını
xoş niyyətli, hamını eyibsiz görmək istəyi anlaşılandır. Amma bu
eyforiyadan oyanmaq, xülyalardan ayılmaq da
var axı və bu oyanış bəzən çox acı olur.
Ziddiyyətlərlə dolu dünyada uşaqlara özəl münasibət
təbiidir.
Çiçəklərin
Bir də uşaqların gözləridi
Dünyada ən iri gözlər,
Böyüklərçün ən anlaşılmaz sözlərdi
Uşaqların çiçəklərə,
Çiçəklərin uşaqlara dediyi sözlər.
Ayıq
başla baxanda həyatın ötücülüyünü,
uşaqlığın keçiciliyini
də görürsən.
Söykənmisən uzaq bir pəncərəyə
O sevgili üzün, o şəkil üzün
donub pəncərədə ay işığı
tək
bir qəmli sevginin yaraşığı tək
O sevgili uşaq, o şəkil uşaq
İndi sirr içində dayanıb durur
Bircə
il, beşcə il, keçəcək
illər
Solacaq könüllər, donacaq gözlər
Göylərin altında yaddan
çıxacaq
O sehirli üz də, o pəncərə
də
Uşaq
böyüdükcə, illər
dəyişdikcə
o sehirli üz də, o pəncərə
də
bir başqa uşağa göründü bəlkə.
Vaqif Bayatlı Molla Pənah Vaqifdən fərqli olaraq dünyanın əzabını
toy-bayram kimi görmür, amma qoca Vaqifdən fərqli olaraq çağdaşımız Vaqif:
"Ürəyin bərk
ağrıyan zaman uşaqlara
bax, uşaqlara"...
- deyir. Yəqin ki, uşaqlar uşaq yaşında Vaqif Bayatlı indi yazdığı şeirlər
kimi şeir yaza bilsəydilər, bu misraları yaradardılar:
Bağışlayın, mən nifrət edə bilmirəm
Mən ancaq sevə, sevdirə bilirəm.
Özgə toyuna oynayan uşaq haqda şeirdən çıxış
edərək mən Vaqif Bayatlının yaradıcılığında çocuq mövzusunun ən müxtəlif çalarlarından bəhs
etdim. Təbii ki, şairin mövzu palitrası daha əlvan, daha çoxrənglidir. Bu mövzu
bolluğunda ən çox şeirə çevrilmiş mətləblər
vətən, sevgi, şeir və şairlik, son illərdə
isə Allah və dini motivlərdir.
"Azərbaycanı babəkləşdirməyə
cəhd edən Ənvər Məmmədxanlıya"
ithaf etdiyi şeirdə yazır:
Əsl döyüşçüyə səngəri qəfəs!
Düşmən səngərini al, sarı
yarama
Döyüş o səngərdə döyüşdü
ancaq
gedib qayıtmasa, aldığın
nəfəs
nəfəsi ölümdən geri
almağa
ölümün üstünə yürüşdü
ancaq.
Bizim günlərdə 44 günlük
zəfər savaşımızdan
və sentyabrın son
günlərində 23 saat
sürən uğurlu
antiterror tədbirlərindən sonra Vaqif Bayatlının
bu misraları daha da aktual, daha da inamlı, daha da ötkəm səslənir.
Vətəndən yazanda ən patriotik ruhlu şeirlərində belə
Vaqif uşaqları unutmur: "Bu dalğalanan
çocuq min bayraqdan
da daha gözəl yaraşır göyə"
deyir.
Yaxud:
Böyüklər bezdirir səni
Sən ancaq uşaqlara bax
Bayraqlara
da çox baxma
Göylərdə ruhlar arasında
Çoxu
çox ruhsuz görünür
Çox
dövlətin özü
yerdə
Bayrağı göydə görünür
Son illərin şeirlərində
daha çox təsəvvüf fəlsəfəsi,
panteist dünyagörüşü
önəmli yer tutur, Səttar Bəhlulzadəyə həsr
olunmuş şeirdə
belə misralar var:
Çox
ölüm-ölüm deyirlər
Elə bilirlər ölümə
gedir
hər torpaq altına gedən
aldadammaz
qara torpaq bizi
nə tikanı, nə gülüylə,
nə yaşılı, nə alıyla
Biz yarı mələk, yarı insan
yarı
şeytan
yarı
bu dünyada
yarı
başqa dünyada.
Bir çox şeirlərində
Vaqif Bayatlı məhz iki dünyanın
şairi kimi görünür. Ona da əmindir
ki, "Ölümdən sonra
başlar şair ömrü".
Vaqif Bayatlının bir sıra şeiri dediyim kimi, şairlərə
və şeirə həsr olunub. Şairləri bu dünyada, küçədə,
bayırda, evdə, eşikdə, oğul, qız yanında, ata yanında qərib görür... Bu gün hər yetən şairlərə,
yazıçılara sataşmağı,
söz atmağı müqəddəs vəzifəsi
saydığı zaman Vaqif
Cəbrayılzadənin çox
illər öncə yazdığı sərrast
misralarını yaxşı
xatırlayıram:
Gözlər hədəqədə, ölüm sinədə,
Alın
yazısına, qara günə də,
Bazarda soğanın qiymətinə
də
Bir bəhanə gərək,
bir bayıs gərək
Güllələyin şairləri
Vaqif Bayatlıya anam Nigar Rəfibəylinin xatirəsinə həsr etdiyi təsirli şeir üçün də minnətdaram:
Köçən sonuncu bəy qızıydı bəlkə
Sonuncu bəy oğlu da köçəcək
ölür ağalıq
ancaq ağalıqla ağayanalıq
da öləcək,
Anar! Ömür yolunun
bir az qəmli təkrarıdı
qəbiristanlığa gedən yol
göz yaşıyla başlayır
göz yaşıyla bitər.
Bir azdan Nigar xanım
dünyadan qalxınca -
yuxusundan
diksənəcək Rəsul
yanında görməyəndə Nigarı
enəcək çiynini uzaqdan
gedən
tabutun altına verməyə...
Vaqif Bayatlının həm təhlil olunmalı, həm tərif olunmalı şeirləri çoxdur, amma bu sözlərini də unutmuram:
güldürmək üçündü
öldürmək üçündü yalançı tərif!
Elə doğruçu tərif də həddini aşanda yersiz olur. Odur ki, Vaqif Bayatlı Ödərə həsr etdiyim bu kiçik
yazını təriflə
bitirmək istəmirəm,
yalnız görkəmli
şairimizi ən səmimi sözlərlə,
ən qəlbdən gələn duyğularla
75 yaşı münasilətiylə
təbrik edirəm. Şərəflə yaşanmış
sənətkar ömrünün
yeni beşilliklərində də onun beləcə
heç kəsə bənzəməyən insan
kimi, qəlbinin uşaqlıq təravətini
qoruya bilmiş şair kimi qalacağına inanıram...
Vaqif Bayatlıdan gətirdiyim
son sitatlar:
Əslində mənim əsas
işim yazmaq deyil
Hər gecə ulduzları saymaqdı.
həm də göy üzündən küsən,
inciyən
qopub düşən ulduzları
tapıb
göy üzüylə barışdırıb
öpüb yerinə qoymaqdı.
Bu, sırf uşaq arzusudur. Uşaqlıqda gecələr ulduzları sayan çocuq böyüyəndə səmaya
teleskopla baxırsa, astoronom:
"Məmləkətmi, yıldızlarmı,
gəncliymmi daha uzaq"
- deyə düşünürsə,
şair olur. Nazim Hikmətin bu misralarına Vaqif Bayatlı Ödərin də sətirlərini əlavə edək:
Əslində bu dünyada hamı uşaqdır -
Böyüklər sadəcə bir
az böyümüş
uşaqlar,
balacalar balaca
uşaqlar...
sentyabr 2023
ANAR
Xalq yazıçısı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri
525-ci qəzet.- 2023.- 30 sentyabr.- S.19.