Dəhşətlər və bədbəxtliklər.
Ləyaqət və iradə xilaskar rolunda
(Əvvəli ötən şənbə
saylarımızda)
Ermənistan siyasi və hərbi rəhbərliyi isə
qüdrətli himayədarlarına arxalanaraq, Azərbaycanın yeni müharibəyə
girəcəyi ehtimalına nəinki inanır, hətta istehza
qaydasında bildirirdilər ki, bu hadisə baş versə,
ölkəmizin qonşuluqdakı başqa ərazilərini də
zəbt edəcəklər.
Azərbaycan və onun Prezidenti isə Ermənistan rəhbərliyinin
lovğa bəyanatlarına əhəmiyyət vermirdi, diqqətini
ölkənin iqtisadi inkişafına, maliyyə cəhətdən
möhkəmlənməsinə verməklə yanaşı, hərbi
quruculuq məsələlərini daim gündəlikdə
saxlayırdı. Qərb ölkələrində yaşayan
erməni diasporasının donor şəklində
çıxış edərək, iri məbləğdə
ianə verdiyi Ermənistandan fərqli olaraq, Azərbaycan
sürətlə inkişaf edir, hərbi qüdrətinin
yüksəlməsi üçün möhkəm maliyyə
ehtiyatlarına yiyələnirdi. Hərbi quruculuq sahəsində
də ciddi dönüş meydana gəlirdi, ordu ən yeni hərbi
texnika və silah-sursatla təmin edilir, onun əsgər və
zabitlərinə ciddi təlimlər keçirilirdi. Əslində,
döyüşə hazır olan və tam yeniliyi ilə
seçilən bir ordu yaradılmışdı.
Bu da tarixin təsdiq etdiyi bir həqiqətdir ki,
çətin anlarda hamının arzuladığı bir
şəxs tapılır ki, o, xalqın xilaskarına
çevrilir. Bu fövqəladə qabiliyyətin sahibi dövlət
rəhbəri olduqda, xalq bədbəxtlikdən birdəfəlik
qurtarmaq üçün onun ətrafında asanlıqla və
daha sıx birləşir. Azərbaycanda da xalqın
etimadını qazanmış və ümid mənbəyi olan
həqiqi xilaskar tapıldı. O, uzun illər ərzində dəmir
dözümlülük göstərdi, öz planını
gizli saxladı, ancaq sınaq anı gəlib çatanda malik
olduğu liderlik və sərkərdəlik qabiliyyətini
bütünlüklə açıb göstərdi.
Müharibə dövründə o, təkcə öz
xalqına, uzun müddət həsrətini çəkdiyi
böyük sevinc bəxş etmədi, həm də dostlarla
yanaşı, hətta düşmənləri də təəccübləndirdi.
O, özünün Vətən qarşısında
böyük xidmətinə əsaslanaraq, həmvətənlərinə
deyə bilər ki, heç vaxt soruşmayın ki, Azərbaycan
sizin üçün nə etmişdir, sualı
özünüzə verin ki, siz onun üçün nə
etmisiniz. Bundan sonra hər birimizin borcu, Vətənin azacıq
da olsa alçaldılmasına yol verməməkdir. Biz
düşməndən qisas almağı bacardıq, onu
alçaltmaqla, özündən razılığına,
lovğalığına, saxta naxışlarla bəzədilmiş
tarixi ilə öyünməsinə son qoyduq.
Ən mühüm cəhətlərdən
biri də o idi ki, ölkədə stabillik hökm
sürürdü, böhran vəziyyəti yaratmağa
çalışanların cəhdləri baş
tutmadığından, həm də xaricdən
aldıqları dəstək azaldığından, müxalifət
cəbhəsi xeyli zəifləmiş, əhali arasında da
onlar öz nüfuzlarını, əsasən itirmişdilər.
Ermənistan ordusu üzərindəki qələbə,
müxalifəti də öz mövqelərində düzəliş
aparmağa məcbur etdi. Xalqın kütləvi sevincinə mənfi
təsir göstərmək artıq mümkün deyildi və
belə hərəkət birbaşa süqutla nəticələnərdi.
Bunu dərk edənlər, qasırğalı hava
timsalındakı xalqın yekdil mövqeyi dənizində
üzməkdən imtina etdilər. Təəssüf ki,
sağlam metamorfoza heç də hamıya qismət olmadı.
Bəzi liderlər uğursuzluqlarından, heç nəyə
nail ola bilmədiklərindən nəticə
çıxarmayıb, yenə də havanı titrətmək
kimi fayda verməyən üsuldan əl çəkmək istəmirlər.
Hərtərəfli
ciddi hazırlığa və böyük resurslara malik olan Azərbaycan
Ermənistan ordusunun davam edən təxribatlarına cavab olaraq
2020-ci ilin 27 sentyabrında İkinci Qarabağ müharibəsinə
girdi və başlanğıcdan uğur qazanmağa
başladı. Əlverişli iqlim şəraitində 44
gün davam edən müharibə Ermənistan ordusunun
darmadağın edilməsi və məğlubiyyəti ilə
nəticələndi.
Ermənistan, öz ordusunun tam məhv olmasına yol
verməmək üçün təslim olmaq barədə
Rusiyanın vasitəçiliyi ilə müraciət etdi və
əsasən Azərbaycan Prezidentinin irəli
sürdüyü şərtlər əsasında
üçtərəfli müqavilə bağlandı. Azərbaycan
öz ərazi suverenliyini bütünlüklə bərpa
etdi, ermənilər üç rayonu artıq
döyüşsüz təhvil verməyə məcbur oldular.
Üç il sonra, 2023-cü ildə Xankəndində qalan Ermənistan
ordusunun qalıqları hərbi texnikasını ataraq,
qaçmağa məcbur oldu, onların arxasınca erməni əhalisi
də uzun müddət səcdə qıldıqları
"miatsum"un həyata keçməsinə bütün
ümidlərini nəinki itirdiklərindən, həm də
düşmənçilik bəslədikləri azərbaycanlılarla
bir yerdə yaşamağın onlar üçün çətin
olacağına əmin olub, Ermənistana üz tutdular. Azərbaycan
rəhbərliyi isə respublika vətəndaşı kimi
bütün hüquqlara və vəzifələrə yiyələnən
ermənilərin qalıb yaşamasına etiraz etmirdi. Xankəndinin
tərk etməyə məhz ermənilər özləri qərar
vermişdilər. Azərbaycan tərəfindən onlara
heç bir təzyiq göstərilməmişdi, əksinə,
qalıb, tam hüquqlu vətəndaşlar kimi
yaşamaları təklif edilmişdi. İlk dəfə idi
ki, ermənilər tarixini acı dərsindən ibrət
götürmək yolunu tutdular, çünki onların
hamısı, hətta kiçik bir istisna olmadan belə, Ermənistan
ordusunun işğalına tərəfdar
çıxmış, onlara daim xoş münasibət
göstərən azərbaycanlılara qarşı ən eybəcər
düşmənçilik mövqelərindən
çıxış etmişdilər.
Ermənilər XX əsrdə iki dəfə, əsrin
əvvəlində və sonunda Azərbaycan xalqına xəyanət
edərək günahsız insanların kütləvi
qırğınlarını təşkil etmişdilər.
XXI əsrin başlanğıcında Azərbaycan ordusu
işğalçı düşmənə qarşı
igidliklə vuruşaraq, ermənilərdən layiqli qisas
almışdı.
Vaxtilə Fransa prezidenti III Napoleon Prussiya üzərində
diplomatik qələbə qazanacağına güvənərək,
Prussiyaya müharibə elan etmiş, az sonra ağır məğlubiyyətlə
üzləşmiş, ordusu ilə birində prezidentin
özü də prussiyalılara əsir
düşmüşdü. Azərbaycan Prezidenti İlham
Əliyev isə nə Ermənistanı hədələmiş, nə onun
torpaqlarına göz dikmiş, yalnız düşmən
ordusunun təxribatlarına cavab olaraq, onlara qarşı
qalibiyyətli müharibəyə başlamışdı.
2020-ci ilin noyabrın 10-da müharibə Azərbaycanın qəti
qələbəsi ilə başa çatdığından, həmin
gün xalqın Zəfər bayramı kimi təyin
edilmişdi. Lakin Türkiyə Respublikasının banisi Musafa
Kamal Atatürkün vəfat etməsi günü ilə
üst-üstə düşdüyündən, bu matəm il
dönümü isə bütün Türk dünyasında
qeyd edilir, bayramın günü dəyişdirilib onun 8
noyabrda keçirilməsi təsdiq olundu.
Prezident İ.Əliyev
Ali Baş Komandan kimi döyüşlərin gedişinə,
düzgün taktikanın seçilməsinə bilavasitə rəhbərlik
etmiş, strateji əhəmiyyət kəsb edən nöqtələrdən
Ermənistan silahlı qüvvələrinin qovulmasını
və onların tutulmasını ordu qarşısında
ölümə gediləcək bir vəzifə kimi
qoymuşdu. Müharibə dövründə onun bilavasitə
rəhbərliyi ilə ordunun Baş Qərargahı intensiv
şəkildə hərbi əməliyyatları idarə
edirdi. Həm də o, əsgər və zabitlərin əsl fədakarlıqlarını
layiqincə mükafatlandırmışdı. Qələbəni
Azərbaycan xalqı 30 il müddətində gözləməli
olmuş, itirilmiş torpaqların geri qaytarılması həsrəti
ilə yaşamışdı.
İlham Əliyev nüfuzlu dövlətlərin və
beynəlxalq təşkilatların hərb yolu ilə
torpaqların azad edilməsini qeyri-mümkün hesab etdiklərinə
baxmayaraq, hansı ki, BMT torpağı itirilmiş xalqa bunu
qadağan etmir, böyük iradə və əsl müstəqillik
göstərərək, müharibənin həm də qorxulu bir təhlükə riski
olduğunu da nəzərdən qaçırmayaraq, ordusuna
hücum əmri vermişdi və bir ay yarım müddətində
möhtəşəm qələbənin qazanılmasına
nail oldu. 44 günlük müharibədəki qələbə
Azərbaycan tarixinə qızıl hərflərlə
yazılmışdır. Əslində, ölkədə daim
arzu olunan milli intibah baş vermişdi. Prezident və Ali
Baş komandan kimi İ.Əliyev öz adını da, tarixin ləyaqət
rəmzi olan zəfər səhifəsinə həkk
etmişdir.
Böyük qələbənin bəhrələrindən
biri, doğma dilimizdə bəzi sözlərin ilk dəfə
olaraq iftixarla səslənməsi oldu, bunlardan ən
mühüm əhəmiyyət kəsb edənləri "zəfər"
və "fateh" sözləridir. Azərbaycan Ordusunun qəhrəmanlığını
"zəfər" sözü xarakterizə etdiyi kimi,
"fateh" ifadəsi də tam haqlı olaraq Ali Baş
Komandan, respublika Prezidenti İlham Əliyevə
ünvanlanır. Televiziya şərhçiləri bu kəlmələri
xüsusi sevinc pafosu ilə vurğulayırlar. Bu da təsadüfi
deyildir. "Fateh" şöhrətini türk
dünyasında ilk dəfə öz dövlətinə
böyük xidmət göstərib, Konstantinopolu tutmaqla,
Bizans imperiyasının mövcudluğunu tarixin arxivinə verən sultan II
Mehmet daşımışdır və o, daha çox Mehmet
Fateh kimi məşhurlaşmışdı. Bizim hərb
tariximizdə əvvəllər iftixar mənbəyi olan zəfər
və onu qazanan Fateh olmamışdı. 2020-ci ildəki 44
günlük müharibədə nail olduğumuz qələbə,
onun hər ikisini bizə bəxş etdi. Bu sözlərdə
böyük uğurun bərq vurduğu parıltı
yığcam şəkildə gözə çarpır.
Xalqımız ordumuza bəslənilən məhəbbətlə
yanaşı, eyni səviyyədə zəfərə imza atan
milli Fatehimizə də minnətdarlıq hisslərini
addımbaşı dilinə gətirir.
Prezident İlham Əliyev təkcə müharibə
teatrında deyil, həm də diplomatik fəaliyyəti ilə
cəsur döyüşçü igidliyi göstərirdi. O,
yorulmadan ordusunun ədalətli müharibə
apardığını təkzibolunmaz arqumentlərlə
sübut edirdi. Provakasiya tipli suallar veriləndə, kəskin və
lakonik cavabla qərəzli jurnalistləri susdurmağı da
bacarırdı. Xarici ölkə rəhbərləri, onun bəyan
etdiyi danılmaz fakt qarşısında əvvəlki
mövqelərində düzəlişlər aparmağa məcbur
olurdular. Dost ölkə rəhbərləri ilə ittifaq isə
sarsılmaz qardaşlığa çevirməkdə də
uğur qazanmışdı. Bütün bunlar Azərbaycanın
beynəlxalq nüfuzunun xeyli yüksəlməsinə səbəb
oldu.
Belə bir həqiqət də mövcuddur ki, hərbi
qələbə diplomatik uduş seriyası ilə davam
etdirildikdə, böyük məqsədlərə nail olunur.
Prezident İlham Əliyev Azərbaycan Ordusunun hərbi
uğurunu diplomatik manevrlərlə möhkəmləndirə
bildiyindən, 44 günlük müharibədəki hərbi qələbə
bütöv zəfər əhəmiyyətinə yüksəldi.
Qazanılan qələbə nəhayətsiz sevinc
duyğuları yaratmaya bilməzdi, çünki uzun müddətli
alçalmaya son qoyulmaqla yanaşı, dövlətin hərbi
qüdrətinə də həqiqi və tam real inam
yarandı. Qələbə Azərbaycan xalqının milli
iftixar ünvanını bütünlüklə bərpa etdi.
Ermənilərin xəyanətkarlığı nəticəsində
bir müddət xalqımız başı aşağı gəzməli
olmuşdu, lakin 44 günlük müharibədəki parlaq zəfər
onun mənəvi yarasını sağaltdı, ona elə bil
ki, şir ürəyi bəxş etdi. Meydana gələn
qürur hissi, onun əldə edilməsində, fövqaladə
xidmətləri olan Prezident İlham Əliyevin şəxsiyyətinə
də xalqın böyük ehtiramı şəklində əks
olundu. Lakin o, təbiət etibarilə məğrurluqdan
uzaqdır, çıxışlarında daim qələbəni
xalqın adına yazdı, onu həyata keçirən
silahlı qüvvələrimizi müzəffər ordu
adlandırdı. Özünü nişan verən belə sadəlik
xüsusiyyətlərinə baxmayaraq, qələbə, onun
başına virtual Zəfər çələngi qoydu və
bu, növbədənkənar seçkilərdə
xalqın ona göstərdiyi
böyük etimadda da, heç bir şübhəyə yol
verməyən real ifadəsini tapdı. Qələbə təkcə
indiki nəslə sevinc bəxş etmədi, həm də gələcək
nəsillərin də hökmən öyünməsinə
xidmət edən fəxr hissi aşılayacağı
ehtimalını tam hüquqla meydana gətirdi.
(Ardı var)
Telman ORUCOV
525-ci qəzet .- 2024.- 7 dekabr (¹225).- S.22.