Atamın əlcəkləri
Bizim bağ, bizim həyət,
evimiz,
eyvanımız...
Bu da qapısı bağlı
təsərrüfat
damımız.
Açıb keçdim içəri,
burda nələr
var, nələr,
Köhnə gürz, köhnə külüng...
və
köhnə xatirələr...
Balta, mişar, nə varsa
atamın
yadigarı,
Zəhmətlə keçən ömrün
bu imiş
etibarı...
Köhnə çəkic qaralıb,
kəlbətini
pas tutub,
Bu açar da, kilid də
sahibinə
yas tutub...
Nə görürəm, ilahi,
toz-torpağın içində,
Lingin, belin dibində,
divarın
bir küncündə
Atılıbdır atamın
köhnə
iş əlcəkləri,
Böyrü-başı sökülmüş,
didilmiş əlcəkləri.
Vaxt var idi onlara
iş
üstündə baxardım,
Atam yer şumlayardı.
mən də
çayır yığardım.
Bu zindanın üstündə
atam dəmir
döyərdi,
Mən daşı gətirərdim,
dəryaz
itiləyərdi.
Əlcəklər tək deyildi,
bir
neçə cütdü ancaq,
Birində torpaq ətri,
o birində
ot-ocaq,
Atam bir az əsəbi,
iş
görəndə tələskən,
Atamın zəhmi yağır
yenə əlcəklərindən.
Odun yaran, gürz vuran,
daş
daşıyan bir insan
Heyf ki, qocalmadı
tez əl
çəkdi dünyadan.
Üstündən illər keçib,
unutmuşam
haçandı,
Uzaqlarda qalıbdı
ayrılığın kədəri.
Təəssüflə baxıram,
atamdan çox
yaşadı
atamın əlcəkləri...
Heyf, məndən onlara
sahib
çıxan olmadı,
Yer şumlayan olmadı,
çayır yığan olmadı.
Dayanmışam, baxıram
bir az
dalğın, pərişan, -
Atamın əlcəkləri
atam kimi tərs
imiş,
yapışıblar yaxamdan...
Xatirə
Mən elə bilirdim, sönüb bu ocaq,
Külünün altında közü
qalıbmış.
O şirin kədərin, qəmin dalınca
Bu dəli könlümün gözü
qalıbmış.
Mən elə bilirdim, unutdum səni,
Bir də oyatmaram olub keçəni.
Dağılıb könlümün çiskini,
çəni,
Bu dağı keçmişəm, düzü qalıbmış.
Deyirdim, bu dərdin uyğusu dərin,
Susubdur aylardan, illərdən bəri.
Yanıq yarasıymış xatirələrin,
Ömürlük göynəyən izi
qalıbmış...
Qismət
Əsdi tale küləkləri,
Qabağına qatdı məni.
Cadar-cadar xatirələr
Vadisinə atdı məni.
Yanıb-yanıb kül olmadım,
Bir yanıqlı neyə döndüm.
Dodağımda adın, odun...
Niyə gəldim, niyə döndüm?
Bu bəxtəvər səkilərdə
Ayağının izi hanı?
Xatirələr xəzəl kimi,
O sevdanın özü hanı?
O bəxtiyar pıçıltılar
Bu divarın yadındamı?
Tellərinin titrəməsi
Gilavarın yadındamı?
Əl vururam, əlim yanır,
Söykəndiyin daş közərib.
Aman allah, qismətə bax,
Yanağımda yaş közərib...
Göyçə gölünə
Göy qanadlı Göyçə gölü,
Mən sənin öz qardaşınam.
Mən də yurdun boz gölüyəm,
Sifəti boz qardaşınam.
Tufanlara qıydım səni,
Yalın-yalqız qoydum səni, -
Gec doğulub duydum səni,
Ürəyi buz qardaşınam.
Dağ səbirli dağ qızısan,
Taleyinə qısılmısan,
Saçlarından asılmısan,
Etibarsız qardaşınam.
Göz yaşısan bu dağların,
Söndürülən ocaqların,
Sevməz məni bulaqların,
İxtiyarsız qardaşınam.
Sən də tut mən görən yolu,
Qarşımızda duran yolu,
Haqq yoludur Turan yolu, -
Sınmaram, düz qardaşınam!
Zabil PƏRVİZ
525-ci qəzet .- 2024.- 13 dekabr(¹229).-S.15.