Azərbaycanda
İslam dövrü arxeologiyası
İslam dininin meydana gəlməsi, İslam
ideologiyası bayrağı altında formalaşan Xilafət
imperiyası, bu imperiya tərəfindən dünyanın
geniş ərazilərinin istilası ümumdünya tarixində
keyfiyyətcə yeni mərhələnin
başlanğıcı oldu. Bu isə dünyanın geniş
bir hissəsini əhatə edən xalqların və mədəniyyətin
transformasiyası, ənənələrin
qarşılıqlı surətdə zənginləşməsi,
daha da inkişaf etməsi demək idi. Təbiidir ki,
İslamın erkən yayıldığı ölkələrdən
biri olaraq Azərbaycan da bu proseslərin içində idi. Beləliklə,
yeni tarixi dövrün tələblərinə uyğun olaraq
Azərbaycan şəhərlərinin ruhu və siması
sürətlə dəyişərək, yeniləşərək
sırf özünəməxsus kaloritlərlə zənginləşməkdə
idi. Bu isə hər şeydən öncə Azərbaycan
şəhərlərinin daxili quruluşu və infrastrukturunda,
sənət ənənələrindəki yeniliklərdə
özünü göstərməkdə idi. Xüsusən də
İslam dövrü memarlığı Azərbaycan şəhərlərinin
mahiyyət etibarı ilə keyfiyyət göstəricisini
müəyyən edən əsas dəyər oldu. Əzəməti
və möhtəşəmliyi ilə insanları valeh edən
müxtəlif təyinatlı qalalar, qala bürcləri, qala
qapıları, məscidlər, minarələr, türbələr,
körpülər, mayaklar, mədrəsələr, ziyarətgahlar,
müqqədəs yerlər, məzarlıqlar, sanitariya mədəniyyətinin
göstəricisi olan hamamlar, kəhrizlər, ovdanlar,
buzxana-anbarlar, dini ritualların icrasında istifadə olunan alət
və əşyalar yeni dövr Azərbaycan şəhərlərinin
simasını xarakterizə edən başlıca elementlər
oldu.
Bununla paralel olaraq xalqımıza xas olan qədim dini və
milli tolerantlıq ənənələri zəmində ölkəmizdə
yaşayan digər konvensiyalardan olan insanların
düşüncə və etiqadlarına ehtiram ənənələrinin
həssasiyyətlə qorunduğu da xüsusi olaraq qeyd
olunmalıdır. Qədim dövrlərdə, orta əsrlərdə
lap elə Azərbaycanın çar Rusiyası və Sovetlər
imperiyası tərkibində
olduğu dövrdə tikilən, davamlı olaraq fəaliyyət
göstərməkdə olan çoxsaylı xristian məbədləri,
sinaqoqlar və ziyarətgahlar
bunun əyani və təkzibolunmaz sübutlarıdır.
Təəssüf ki, erməni kilsəsi və ona
havadarlıq edən bəzi Qərb dairələri uzun illərdir davamlı olaraq Azərbaycandakı
bu tolerantlıq mühitindən
süni-istifadə etməklə xalqımıza məxsus bir
çox tarixi-mədəni dəyərləri inkar etmək, onu özününküləşdirmək
siyasəti yeridib. Nə yazıq ki, son 200 il ərzində Azərbaycanın
da tərkibində olduğu
imperiyaların siyasi və dini mərkəzləri tərəfindən
bu ifrat və məkrli antiislam xətti müdafiə və təşviq olunub. Bunun nəticəsidir
ki, Azərbaycanın İslam
dövrü tarixinin real və
dürüst mənzərəsi ən azı iki əsr ərzində
necə deyərlər, pərdə
arxasında qalıb. Beləliklə, orta əsr Azərbaycan
dövlətlərinin tarixi, onlara məxsus mədəni irs
sanki filtirdən keçirməklə tam olaraq İslam
düşüncəsi və dəyərlərindən təcrid
olunmuş halda təqdim edilib. İslamın bu məmləkətə
bəxş etdiyi və
formalaşdırdığı müsbət və mütərəqqi
olan milli mənəvi və maddi dəyərlərin
unudulması siyasəti yeridilib. Təbiidir ki, belə bir qüsurlu yanaşma olduğu
şəraitdə Azərbaycan tarixi və mədəniyyətinin
real və dürüst tədqiqi və təqdimi
mümkün olmayıb. Bütün bunların fəsadlarının
Azərbaycan üçün nə dərəcədə
ağır, təhlükəli və qəbul olunmaz
olduğunu Cənubi Qafqazda əzəli torpaqlarımız hesabına Ermənistan adlı bufer
dövlət yaradılarkən, həmin oyuncaq dövlət tərəfindən ölkəmizə
qarşı zaman-zaman ərazi iddiaları səsləndirilərkən,
çoxsaylı terror aktları
törədilərkən və nəhayət, Qarabağ işğala məruz
qalarkən çox gec olsa da, artıq bütün dünya da
baş verənləri görmüş və bilmiş oldu.
Baş verənlər əslində elə Azərbaycan elmi,
xüsusən də tarix və arxeologiya elmləri, bu istiqamətdə
fəaliyyət göstərməli olan elmi idarə və təşkilatlar
üçün də bir dərs oldu.
Pir Ömər Avaxılı Şirvaniyə aid
türbənin kitabəsi: “Bu mübarək məshəd
şeyx, zahid, abid, müqəddəs təriqət sahibi
Şeyx Öməridir. Allah əziz ruhlarını müqəddəsləşdirsin.
812-ci il rəbiəl-əvvəl (1409-cu ul iyul ayı)”
Azərbaycan dövlət müstəqilliyi
qazandıqdan sonra, xüsusən də Ulu öndər Heydər
Əliyevin ikinci dəfə hakimiyyətə
qayıdışından sonra dövlətimizin ideoloji əsasları
əski imperiya tör-töküntülərindən miras
qalan qaranlıq ləkələrindən tədricən xilas
olundu. Məlum oldu ki, uzun illər ərzində
Qarabağın İslam dövrü
abidələrində demək olar ki, əsaslı tədqiqat
və araşdırma işi aparılmayıb. Əksinə, həm
Ermənistan tərəfindən, həm də bizim tərəfimizdən
bütün resurslar məhz xristian abidələrinin öyrənilməsi
istiqamətində cəmlənib. Bu cür
düşünülməmiş strategiyanın məhz erməni
maraqlarına xidmət etdiyi tam olaraq nəzərdən
qaçırılıb. Təəssüf ki, çar
Rusiyası və sovet hakimiyyəti illərində digər
qonşu dövlətlər tərəfindən Azərbaycana
qarşı olan ərazi iddiaları da əsla nəzərə
alınmayıb. Uzun illər ərzində Azərbaycanın
şimal və şimal-qərb regionunun İslam dövrü
arxeoloji və memarlıq abidələrinin tədqiqi istiqamətində
olan çox ciddi boşluqlar da məhz bundan xəbər verir.
İndiki halda Azərbaycan Prezidenti cənab İlham
Əliyevin fərman, sərəncam, tapşırıq və
tövsiyələrini əsas götürülməklə
elmimizdə müəyyən islahatlar getməkdədir. Azərbaycan
arxeologiya elmi, Arxeologiya və Antropologiya İnstitutu da bu
islahatlar prosesinin içindədir. Bu sahədə uğurlar əldə
etməyin yeganə dürüst yolu isə ilk növbədə
Arxeologiya və Antropologiya İnstitutunun strukturunun təkmilləşdirilməsindən
və elmi-tədqiqatların prioritet istiqamətlərinin
müəyyən olunmasından keçir. Bu kontestdə
Arxeologiya və Antropologiya İnstitutunun struktur tərkibində
"Azərbaycanın İslam dövrü
arxeologiyası" şöbəsinin yaradılması önəmli
addım kimi dəyərləndirilə bilər.
Son illər Bakı, Beyləqan, Qəbələ,
Şəmkir, Şabran, Şamaxı, Gəncə, Kiran,
Ağsu, Şəhərgah şəhər yerlərində,
Basqalda - Şeyx Məhəmməd məscidi, Ağdamda
İmarət kompleksi, Şamaxıda Pir Ömər Sultan ziyarətgahı,
Kələxana türbələr kompleksi və digər abidələrdə
aparılan arxeoloji tədqiqatlar da bu elmi istiqamətin nə dərəcədə
perspektivli və əhəmiyyətli
olduğunu bir daha təsdiqləyir. Fikrimizcə,
özünün pik mərhələsində olan Azərbaycan-Türkiyə
əlaqələri, Türk dövlətləri birliyinin
gündən-günə möhkəmləndiyi, 51 üzv
dövlətdən ibarət
İslam Əməkdaşlıq Təşkilatı ilə
çoxtərəfli əlaqələrin,
qarşılıqlı təmasların, o cümlədən,
müvafiq elmi mərkəzlər arasında işgüzar əlaqələrin
miqyası və əhəmiyyətinin sürətlə
artdığı indiki dönəmdə arxeoloq alimlər
qarşısında da yeni üfüqlər
açılıb.
Etiraf etməliyik ki, vahid, böyük, əzəmətli
türk xalqları tarixinin və mədəniyyətinin
öyrənilməsi və qavranılması baxımından
arxeoloq alimlərin də görməli olduğu işlər
olduqca çoxdur. Fikrimcə, arxeoloq alimlər indi hər
şeydən əvvəl nə etməli və nədən
başlamalı olduğumuzu müəyyənləşdirməlidirlər.
İlkin olaraq bilməliyik ki, qardaş xalqların tarixi-mədəni
irs kolleksiyasında nələr var. Biz hələ ki,
biri-birimizin tarixi-mədəni irsinə, bu sahədə
aparılan tədqiqatların nəticələrinə yetərincə
bələd deyilik. Ən yaxşı halda sadəcə
informativ şəkildə bilirik ki, türkiyəli,
qazaxıstanlı, özbəkistanlı, qırğızıstanlı,
türkmənistanlı, tatarıstanlı həmkarlarımızın
tarixi-mədəni irsin qorunması və tədqiqi istiqamətində
kifayət qədər yaxşı təcrübəsi və
nailiyyətləri var. Artıq vaxtdır ki, müştərək
ekspedisiyalar yaradılsın, müştərək layihələr
üzərində işlənilsin. Tariximizin və mədəniyyətimizin
hər birimiz üçün ümumi olan ortaq dəyərlərini
müəyyən edək. Ümumini zənginləşdirən,
daha da maraqlı və cəlbedici olan özəllikləri,
lokal xüsusiyyətləri araşdıraq.
Sovet dönəmində hər il ölkədə
aparılan arxeoloji tədqiqatların yekununa həsr
olunmuş ümumittifaq sessiyalar
keçirilirdi, onun materialları "Arxeoloji kəşflər"
adı altında nəşr olunurdu. Yaxşı olardı ki,
türk dövlətləri və xalqlarının
timsalında bu ənənəni bərpa edək. Hər ilin
yekununda bir araya gələk, bir-birimizi məlumatlandıraq, nəticələri
ümumiləşdirək və s. Bundan əlavə,
ayrı-ayrı elmi istiqamətlər üzrə seminarlar, elmi
konfrans və simpoziumlar keçirə bilərik. Ortaq nəşrlərin
olması da çox vacib məsələdir. Müəyyən
təcrübə və məlumat bazasına yiyələndikdən
sonra türk xalqlarının tarixi-mədəni irsinə aid
ümumiləşdirilmiş kataloq
və ensiklopediyalar nəşri barədə də
düşünmək olar. Əlbəttə ki, bütün
bunları etmək üçün bir-birimizi və sahib
olduğumuz tarixi-mədəni dəyərləri daha
yaxından tanımalıyıq. Bunun üçünsə
qarşılıqlı təmaslar intensivləşdirilməlidir.
Azərbaycanda İslam dövrü abidələrinin
arxeoloji tədqiqinə gəlincə, etiraf edək ki, sovet
dönəmində arxeoloji axtarışların bu istiqaməti
aktual hesab edilmirdi. İslamın həyat və
düşüncə tərzimizə gətirdiyi yeniliklər
görməzliyə vurulmaqda idi. Şəhərlərimizin
plan quruluşunda, memarlıq görkəmində müşahidə olunan yeni
çalarlar da həmçinin. Gəncə, Şəmkir,
Şamaxı, Qəbələ, Bərdə, Şabran,
Naxçıvan, Beyləqan,
Ağsu kimi orta əsr şəhərlərinin ictimai-mədəni
və dini həyatında xüsusi yeri olan əzəmətli
məscidlər, insanları maarifləndirmək
missiyasını icra edən mədrəsələr, müqəddəs
yerlər, türbələr, ziyarətgahlar, Qərb
dünyası ilə müqayisədə sanitariya mədəniyyətinin
bariz göstəricisi olan hamamlar, çarhovuzlar, su xətləri
şəbəkəsi - bütün bunlar İslam dəyərləri
fonunda təşəkkül tapan və qısa zaman kəsiyində
hər yanda populyar olan çox ciddi yeniliklər idi.
Uzun illər tarix elmimizdə dominant olan belə bir
tezis vardı: monqollar gəldi, hər şeyi
dağıtdı, məhv etdi, şəhərlərdə
aqrarlaşma prosesi başladı və s... Mən 80-ci illərdə
Azərbaycanın son orta əsrlərə aid keramikası ilə
bağlı araşdırmalar apararkən hiss elədim ki, bu,
heç də belə deyil. Monqol istilası dönəmi və
xüsusən də ondan sonrakı dönəmdə Azərbaycan
şəhərlərinin memarlıq görkəmində, sənətkarlığın,
xüsusən də dulusçuluq və miniatür sənətinin
inkişafında sözün əsl mənasında çox
ciddi bir intibah müşahidə edilməkdədir. Mən
bununla heç də onu demək istəmirəm ki, monqollar
heç nəyi dağıtmayıb və s. Mən onu demək
istəyirəm ki, monqollar həm də bizim coğrafiyanı
dünyanın böyük bir hissəsi ilə qovuşdurdu,
beləliklə də, mədəniyyətlərin daha
geniş arealda transformasiyasına şərait
yaradılmış oldu. Hesab edirik ki, artıq qardaş
türk dünyasının elmi mərkəzləri ilə
bütün bu məsələlər ətrafında daha əhatəli
müzakirələr aparmaq və fikir mübadiləsi etmək
zamanı yetişib.
Türk dünyası İslam dünyasının
çox mühüm, həm də olduqca əhəmiyyətli
bir parçasıdır. Çox mühüm geosiyasi
potensialı, mədəni birliyi, günü-gündən
yüksələn və daha da möhkəmlənməkdə
olan həmrəyliyi ilə varlığını
nümayiş etdirən Türk Dövlətləri Birliyi. Təsadüfi
deyildir ki, son illər Türk dövlətləri və
onları təmsil edən xalqlar arasında əlaqələr,
xüsusən də mədəni və siyasi əlaqələr
yüksələn templə inkişaf etməkdədir. Bu
dövlətləri və onların xalqlarını bir-birinə
yaxın edən, qohum edən, qardaş edən çox dərin
tarixi köklər və ortaq dəyərlər mövcuddur.
Xoş olan odur ki, Türk Dövlətləri Təşkilatına
üzv dövlətlərin siyasiləri də, elm və mədəniyyət
xadimləri də sözün əsl mənasında bu dəyərlərin
fərqindədirlər.
Son illər Beynəxalq Türk Akademiyasının bu
istiqamətdə gördüyü işləri, xüsusilə
qeyd etmək istərdik. Beynəlxalq Türk Akademiyası xətti
ilə təkcə son bir il ərzində Qazaxıstan, Özbəkistan,
Qırğızıstan və Azərbaycanda keçirilən
silsilə elmi-mədəni tədbirlər bunu deməyə əsas
verir. Bu yerdə Beynəlxalq Türk Akademiyasının təşəbbüsü
və təşkilatçılığı ilə bu il
15-18 oktyabr tarixlərində Türk dövlətləri
arxeoloqlarının Şuşada keçirilən birinci
toplantısının əhəmiyyətini xüsusi olaraq
qeyd etməyə dəyər. Məlumat üçün onu
da bildirim ki, Macarıstan və Monqolustandan olan arxeoloq alimlərin
də qoşulduğu toplantı
iştirakçılarının Şuşa səfəri
çərçivəsində Ağdam, Xocalı, Əsgəran,
Füzuli və digər yaşayış məntəqələrində
erməni vandallarının törətmiş olduqları
dağıntıları acı təəssüf hissi və
ürək ağrısı ilə seyr etmək imkanı da
oldu.
Arxeoloqların Şuşa toplantısını
giriş sözü ilə Azərbaycanın görkəmli
şərqşünas alimi, Beynəlxalq Türk
Akademiyasının prezidenti, akademik Şahin Mustafayev
açdı. O, son vaxtlar Türk xalqları və dövlətləri
arasında gedən sürətli inteqrasiya prosesi və bu
proses çərçivəsində elm adamları
qarşısında duran hədəflərdən bəhs edərək
ilk toplantının məhz Şuşada keçirilməsinin
önəmini xüsusi olaraq vurğuladı. AMEA Arxeologiya və
Antropologiya İnstitutunun direktoru, dosent Fərhad Quliyev müstəqillik
illərində Azərbaycanda aparılan arxeoloji tədqiqatlardan
bəhs etdi.
Toplantı çərçivəsində dinlənilən
məruzə və çıxışlar Türk
dünyası məkanına daxil olan ölkələrdə
arxeoloji tədqiqatların miqyası və səviyyəsini
öyrənmək baxımından hər kəs
üçün çox əhəmiyyətli oldu. Məsələn,
Macarıstan nümayəndəsinin
çıxışında ölkə ərazisində 140
minə qədər arxeoloji məkan olduğu, Monqolustan
arxeoloqların isə hər il 15 ölkədə aparılan
arxeoloji qazıntılarda iştirak etdiyi, ölkə daxilində
isə xarici donorların iştirakı ilə 100-ə qədər
arxeoloji ekspedisiyanın fəaliyyət göstərdiyi
bildirildi. Türkiyə, Qazaxıstan, Özbəkistan,
Qırğızıstan və Tatarıstan alimlərinin
arxeoloji tədqiqatlarda müasir texniki və texnoloji üsul və
vasitələrdən istifadə, öyrənilən abidələrin
konservasiyası, muzeyləşdirilməsi və nəhayət,
elmi axtarışların nəticələrinin nəşrinə
dair məruzə və çıxışları da maraqla
dinlənildi. Geniş və işgüzar müzakirələr
əsasında Türk dünyası arxeoloqlarının gələcək
fəaliyyətinə yönəlik rəsmi sənəd -
deklarasiya qəbul olundu. İştirakçılar
vaxtaşırı toplanmaq, müştərək ekspedisiyalar
təşkil etmək, ortaq nəşrlər, o cümlədən,
ortaq arxeoloji terminlər lüğətinin və Türk
dünyasının görkəmli arxeoloq alimləri
seriyasından ensiklopedik nəşrlərin hazırlanması
barədə razılığa gəldilər. Növbəti
ildən başlayaraq ilkin olaraq Qarabağ ərazisindəki
abidələrdən birində Türk dünyası
arxeoloqlarının iştirakı ilə kompleks
ekspedisiyanın fəaliyyətə başlayacağı barədə
qərar da hər kəs tərəfindən rəğbətlə
qarşılandı.
Qonaqların Şuşa gəzintisi də çox
maraqlı və təsirli anlarla yadda qaldı.
Genişmiqyaslı abadlıq və quruculuq işlərinə
rəğmən, şəhərin bütün
kvartallarında çoxsaylı dağılmış,
uçurulmuş evlər və iri ictimai binalar erməni
vandalizminin qara ləkələri olaraq hələ də
göz dağlamaqdadır. Yəni bir "dövlət",
bir "xalq" nə qədər cəllad xislətli
olmalıdır ki, bu dərəcədə vəhşiliklər
törədə bilsin?! Bunu edən ermənilərdir, Ermənistan
adlı bədnam, oyuncaq və bufer dövlətdir! Bunu
görməmək, lənətləməmək olarmı?! Səfər
çərçivəsində Cıdır düzündə,
Daşaltı kanyonları fonunda, Xan qızı bulağı
önündə, əzəmətli Gəncə
qapıları qarşısında yaşanan qürur dolu
anlar, çəkilən fərdi və kollektiv fotolar da Qəhrəman
Şuşamızın ən yeni tarixinin bir parçasına
çevrilmiş oldu.
Gəncə qapıları önündə gəzişərkən,
ciyər dolusu dərindən nəfəs alaraq və ətrafdakı
ecazkar təbiət mənzərələrini seyr edərkən
sanki bir anlığa məst olan qonaqların Şuşadan hələ
də doymadığı onların üz-gözündən
çox aydın hiss olunmaqda idi. Amma xudahafizləşmək
zamanı da yetmişdi. Əminliklə deyə bilərik ki, o
insanlar Qəhrəman Şuşamızı görmək
üçün, onun ecazkar təbiət və tarixi lövhələrini
görmək üçün, Azərbaycan arxeoloqları ilə
əl-ələ verərək bu yerlərdə tədqiqatlar
aparmaq üçün yenə də oraya gələcəklər.
Qafar CƏBİYEV
AMEA Arxeologiya, Etnoqrafiya və Antropologiya İnstitutu
Albanşünaslıq Elmi Mərkəzinin rəhbəri,
Basqal arxeoloji ekspedisiyasının rəisi, tarix elmləri doktoru,
professor
525-ci qəzet .- 2024.- 13 dekabr(¹229).-S.10;11.