Savaş
ruhumuzun səs təcəllisi
ŞƏMİSTAN ƏLİZAMANLININ 65 YAŞI
ÜÇÜN ÜRƏYİMDƏN KEÇƏNLƏR
Ötəri diqqət yetirsək, görəcəyik:
sevə-sevə dinlədiyimiz sənətkar Şəmistan
Əlizamanlının mahnıları və onların remikslərinə
baxışların sayı Azərbaycan, Türkiyə və
digər türk respublikalarının ən müxtəlif
internet resurslarında yüz milyonu keçir. Xüsusən də,
Şəmistan bəyin öz ifasındakı, dillər əzbəri
olmuş "Tanrı türkə yar olsun" (Allah Nizami
Saraclıya rəhmət eləsin!) şərqisi!
Bildiyim və gördüyüm qədər, Şəmistan
Əlizamanlı əsərlərini təbliğ etmək və
tanıtmaq üçün əldən-ayaqdan getmir,
kompüter qrafikası, video, yeni rəqəmsal texnologiyalardan
istifadə etmir, vizual effektlərdən yararlanmır. Təbii
ki, çox zaman başqalarının hazır videosıralar və
mövzuya aid şəkillərdən istifadə edərək
yerləşdirdiyi mahnıları nəzərə almasaq.
Elə isə sənət, yaradıcılıq və
kommersiya arasındakı sərhədlərin itdiyi indiki
zamanda, çırtma çalan kimi cüşə gələn
ibtidai instinktlərə isnad etməyən Şəmistanın
nəğmələrinin populyarlığını şərtləndirən
nədir?
Amerikanı yenidən kəşf etməyə ehtiyac
yoxdur - müxtəlif səbəblər göstərmək
olar, məsələn, sənətkarın öz xarakterindən
irəli gələn ərdəmli duruşu, məsələlərə
yanaşma və ifa tərzi və sair. Amma bütün
bunların başında, mənə görə, Şəmistan
bəyin hər zaman yeni mənalar və simvollar
formalaşdıran tarixi yaddaşa müraciət etməsi
dayanır. O yaddaşa ki, qərinələr boyu bizə
atavizm kimi göstərməyə, həyatımızdan silib
atmağa çalışıblar.
Şəmistan Əlizamanlının səsi,
üslubu əsrlərin bağrından qopub gəlir;
bütöv bir etnosun qitələri titrədən savaş
ruhunu və ehtişamını özündə əks
etdirir. Dünya musiqisində böyük bir tarixi olan,
"Alla turca" (türk stili, türksayağı) adlanan
anlayışın ifadəsidir bu nəğmələr.
Motsartın bütün dünyada ən populyar əsəri
"Rondo alla turca"dır - "Türk rondosu". Sonralar
ifaçılar Motsartın özündən soruşmadan əsəri
"Türk marşı" adlandırıblar ki, bu da səbəbsiz
deyil: "Türk rondosu" avstriyalılara yaxşı
tanış olan türk hərbi marşları üslubunda
yazılıb.
XVII əsrin əvvəllərindən başlayaraq,
Köhnə dünyada "yeniçəri musiqisi" o qədər
populyarlaşmışdı ki, avropalılar saxta "türk
orkestr"ləri düzəldir, yeniçərilər
sayağı geyinib, Türkiyədən apardıqları
musiqi alətləri ilə konsertlər verirdilər.
Müasir Avropa orkestrinin tərkibinin müəyyənləşməsində
türk orkestrinin əhəmiyyətli rolu olub. Yeri gəlmişkən,
1453-cü ildə Sultan Mehmet təntənəli
yürüşlə İstanbula varid olanda, onu 300 nəfərlik
nəhəng orkestr qarşılayıbmış.
Orta əsrlərdən başlayaraq, ta Osmanlı
imperiyası çökənəcən, yeniçəri
musiqi ənənəsi bütün Avropada dəbdəydi.
1725-ci ildə rus imperatriçə I Yekaterina İstanbuldan
bütöv bir orkestr gətirtmişdi. Polşa, Avstriya,
Prussiya və demək olar, bütün digərAvropa ölkələrində
yeniçəri tembr kaloritindən istifadə olunur, stilizə
olunmuş türk hərbi marşları
çalınırdı.
Modern hərbi marş, hərbi orkestr
anlayışları Avropaya məhz türklərdən
keçib. Bununla iş bitmir, ümumiyyətlə, akademik
musiqinin, Avropa opera və simfonik musiqisinin yeni xarakterinin
formalaşmasında "alla turca"nın
roludanılmazdır. "Alla turca"nın rəng
qatdığı, xüsusi kalorit verdiyi məşhur əsərlərdən
yalnız bir neçəsi: A.Qretrinin opera orkesti ("Gizli
magiya" - 1778), K.V.Qlyukun "İfigeniya Tavridada" (1779)
operası, Qaydın "Hərbi simfoniya"sı (1794),
Bethovenin 9-cu simfoniyası və "Afina
xarabalıqları" üçün yazdığı
üvertura və marşı, Q.Malerin ikinci simfoniyası, L.Sporun
"Qarmonium və yeniçəri musiqisi üçün
noktyurn" əsəri və sair. Qeyd etmək lazımdır
ki, bu ənənə qədim türk dövlətlərində
Osmanlıdan əvvəl də mövcud idi. Mənbələrdən
bilirik ki, I Osmana ilk hərbi orkestri səlcuqlu sultanı
Keyqubad hədiyyə göndərmişdi... Şəmistan
Əlizamanlı bu böyük ənənənin
haqqını verdiyi üçün, Özü olduğuna,
yaddaşların tozunu aldığına, toplumun qəhrəmanlıq
ruhunu təzələdiyinə görə qəlblərə
yol tapır, milyonların ürəyində özünə
yuva qurur. Bu dünyada önəmli bir missiya yerinə yetirir, tək
canıyla bütöv bir ordudur Şəmistan
Əlzamanlı. O, "dağlarda gəmi gəzdirən,
daşlara dastanlar qazdıran, tarixi başdan yazdıran" həmin
insanlarımızın - köhnə kişilərin nəğməsini
oxuyur. Onun musiqisi evfemer, ötəri ehtirasların yox, həmişə
var olan və yaddaşlardan silinməyən, qədim miflərdəki
Orfey kimi ölümə meydan oxuyan qədim-qayım bir mədəniyyətin
izini daşıyır.
Öz yaradıcılığında musiqinin mütləq
ideyasını ifadə edən, ürəyi sevgiylə vuran,
yükü sevgi olan usta sənətkarın yubiley yaşı
- 65 illiyi ilə bağlı bunları demək ürəyimdən
keçdi...
Etimad BAŞKEÇİD
525-ci qəzet.- 2024.- 24
fevral, ¹36.- S.20.