El dərdini öz dərdimiz bilərik

Ağrısına şərik olub bölərik.

Qəlbimizi boşaltmasaq, ölərik,

Ürəyimiz ağrımasa, yazmarıq.

Havalanıb kefimizdən yazmadıq,

Haqqı yazdıq, haqq yolunu azmadıq.

Dayaq olduq, gedib quyu qazmadıq,

Ürəyimiz ağrımasa, yazmarıq.

Düşünmədik vəzifəni, şöhrəti,

Yaman olur el-obanın töhməti.

Haqqı yazan şair elin qeyrəti,

Ürəyimiz ağrımasa, yazmarıq.

Göz yaşını misralara ələmə,

Boyun əymə heç vaxt dərdə, ələmə.

Qılınc kimi sıyrıl, sarıl qələmə,

Ürəyimiz ağrımasa, yazmarıq.

Dərddi bizi içimizdən ələyən,

Hansı xofdu əl-qolumu bələyən?

O ağrıdı bizi şair eləyən,

Ürəyimiz ağrımasa, yazmarıq.

lll

İmkansıza xüms, zəkat,

Bir xəstəyə verib həyat,

Bir yetimin könlünü şad

Etmisənsə, qəbul olsun!

Körpü saldırıb çayına,

Yol çəkdirib öz payına,

Çətin gündə el hayına

Yetmisənsə, qəbul olsun!

Ol əməli-saleh sayaq,

Biz də səni Hacı sayaq.

Kimsəsizə olub dayaq

Getmisənsə, qəbul olsun!

lll

Ah... o sənli günlərim

Geri qayıda bir də.

Qəfil yağış başlaya,

Olmaya bir çətir də.

Yağışdan gizlənməyə

Yer də tapa bilməyək.

Yağış islatsın bizi,

Qaçıb evə gəlməyək.

Dabanını qaldırıb

Yenə sarıl boynuma.

İslanmış cücə kimi

Alım səni qoynuma.

Yanımızdan ötənlər

Baxıb "dəli", söyləsin.

O tum satan qarı da

Yenə bizi söyməsin.

Baxmayıb baxışlara

Ürək deyəni edək.

Yenə yağışın altda

Tutub əl-ələ gedək...

...Heyif, gənclik illərim

Geri qayıtmaz bir də.

Yaşar sənli günlərim

Şirin xatirələrdə.

Ədalət SALMAN

525-ci qəzet . 2024.- 7 mart,№44.-S.15.