Antipoeziya
Oxucum! Adın nə, soyadın nədir?
Bilmirəm... Di gəl ki, sözüm sənədir.
Ünvanın necədir? Neçədir yaşın?
Kişisən, ya qadın, ay canım-gözüm?
Bəlkə işin-gücün başından
aşır?..
Bilmirəm... Di gəl ki, sənədir sözüm.
Sənə bir sirr açım, mənə qulaq as:
Ağlı olanların baxtı olmayır.
Əgər vaxtın varsa dərdləşək bir
az,
İşi olmayanın vaxtı olmayır...
lll
Mən hələ ölməyə
hazırlaşmıram,
Əcəlin əmriylə razılaşmıram.
Hələ tələsməyin kədərlənməyə,
Hələ yetişməyib bu ömrün sonu.
Mən ölümqabağı üz tutub göyə
Özüm yazacağam nekroloqumu.
Başsağlığı verib, özüm
özümə
Fatihə surəsi oxuyacağam.
Günəşin nurunu təpib gözümə,
Kipriyimlə kəfən toxuyacağam.
lll
Deyəsən, qocalıq qapını döyür, -
Postmodernist könlüm belə söyləyir.
Rembrand, Pikasso, Mircavad, Dali,
Servantes, Axundov, Kant, Hemunquey...
İstər ağıllı ol, istərsə dəli
-
Həyatın son ucu ölümdur, eheyyy!..
At kimi çapırsan üzü ölümə -
İstər dilənçi ol, istərsə xaqan.
Bir yüngül epitet gəlir dilimə:
Qurd kimi ulayır damarımda qan.
lll
Deyirsən: "Həyatın mənası nədir?
Hər ömür bir nağıl, bir əfsanədir".
Nağılla gəlmişik, bəli, dünyaya,
Elə həyatı da nağıl etmişik.
Nağılla yetmişik haya-haraya,
Deyirəm nə yaxşı ağıl etmişik.
Nağılsız adamalar dinsiz-imansız,
Belə adamlara qalmayıb inam...
Bu həyat necə də qəddar, amansız;
Həyata inanma, nağıla inan.
lll
Sən demə, mənim də rəqibim varmış,
-
Həmişə kölgəmi qılınclayırmış.
Düzü, mən bilmirəm o zalım oğlu
Nə üçün hədəfə
alıbmış məni;
O, öz aləmində kəsib yolumu
Hələ kəməndə də salıbmış
məni.
Hətta, arxam ilə deyib-gülürmüş,
Söyüş də söyürmüş yeri gələndə.
Yəqin zalım oğlu elə bilirmiş
Nəhəng istedadam, dahiyəm mən də.
lll
Guya ki, "fəth edib" dağı, zirvəni,
Tez-tez aldadırlar dostlarım məni.
Mənə dürlü-dürlü yalan satırlar
Mən də inanıram. Neyləyim axı?
Yuxuma nə qədər haram qatırlar;
Bəzən heç qaradan seçmirəm
ağı.
"Hərdən yalanın da xeyri var, bildin?" -
Mənə belə dedi bir təbib bu gün.
Onda dostlarıma təşəkkür edim
Mənə satdıqları yalanlar üçün.
lll
Zamanın çox zalım qanunları var:
Niyə qışdan əvvəl gəlməyir bahar?
Gör illər ömründən nələr
aparır:
Şux yeriş, qara saç, lalə yanaqlar.
Bəs nələr gətirir ömrün
"qatarı":
Ağ saçlar, qırışlar, solğun
dodaqlar...
Hər şeyi özünə dərd eləmə gəl,
Payız çiçəkləri qışa baş əyir.
Bu dünyaya meydan oxuyan gözəl
Kişiyə baş əymir, yaşa baş əyir.
lll
Mən nələr görmüşəm dünyada, nələr,
-
Sən bilsən dərdinin üstə dərd gələr.
Düşmən qazanmışam, dost itirmişəm,
İntiqam almışam özüm özümdən.
Dünyaya özümlə dərd gətirmişəm
-
Dünyadan o dərdlə gedəcəyəm mən.
Mənim dərdlərimin kökü dərində,
Budağı buluddan daim nəm çəkir.
Elə dostları da, düşmənləri də
Özüm qazanmışam, Allaha şükür!
lll
Hər bir şey dəyişir, su kimi axır.
Demək nə əzəl var, nə də ki, axır.
Bəlkə də biz qonaq gəlmişik Yerə,
Zamanın içində zaman yaşayır.
Sirdir, möcüzədir adicə zərrə,
Ümmanın içində ümman yaşayır.
Səbəb tanrıdandır, bunu yaxşı bil, -
Gərək öz qismətin, öz ruzin olsun.
Heç kəs bu dünyada əbədi deyil,
Hər zaman yanında Firuzun olsun.
lll
Adamlar hamısı eynidir, eyni -
Eynidir hamının ürəyi, beyni.
Bütün adamların qaşı-gözü var,
Hamı nifrət edir... sevir... aldanır...
Hərənin bir ağzı, iki gözü var,
Adamlar hamısı "adam" adlanır.
Nifrətlə yanaşsan, sən adamlara
İtər ünsiyyətin, ağzının
tamı.
Çalış adamlarda yaxşılıq ara -
O vaxt görərsən ki, yaxşıdır hamı.
lll
Deyirsən: "Hər sözə min bir yozum var,
Fəqət bu dünyada bir Firuzum var".
Sağ ol o sözünçün, o
Firuzunçün,
Çiçəyin, gülünçün var ol, ay
gözəl.
O gülər gözünçün, o ağ
üzünçün,
O sevən könlünçün var ol, ay gözəl.
Sevib sevilməyən heç vaxt ucalmaz,
Demə ki, axırdan əzəl gözəldir.
Gözəllik qocalmaz, gözəl qocalmaz,
Elə hər bir yaşda gözəl, gözəldir.
lll
Deyirəm bir azca imkanın ola,
Başını götürüb çıxasan
yola.
Bu bəd əməlləri, saxta üzləri,
Şişman qarınları görməmək
üçün
Zülmət gecələri, boz gündüzləri
Dəf edib, göylərə uçasan bir gün.
Yerin orbitindən çıxıb, sonra da
Rahat yer seçəsən göydə özünə.
Kefin lap kök ola, hətta, arada
Ordan tüpürəsən bu yer üzünə.
lll
O qara zurnada bir şən hava çal,
Qoy getsin könlümdən bu dərd, bu məlal.
Qoy dağlar köksümdə versin baş-başa,
Mənsə zirvələrin əlini sıxım.
Zurna sədasıyla girib savaşa
Düşmənin başında şimşək tək
çaxım.
Bu dünya çəkəmməz mənim qəmimi,
Təşrif gətirmişəm mən hüzuruna.
Qara günlərimin gəl ol qənimi,
Gəl ovut ruhumu, sən, qara zurna.
lll
Məndən yayındırıb
baxışlarını,
Yay kimi çatmısan sən qaşlarını.
Nə olub? Nə üçün dodaqlarında
Gülüşün donaraq daşa
dönübdür?
Sanki daş asılıb ayaqlarından,
Könlünün alovu, odu sönübdür.
Sanki dar ağacı gözləyir səni.
Ay Allah, bu baxış, bu duruş nədir?
Gözlərin ekrana bənzəyir sənin,
Orada qorxulu filmlər gedir.
lll
Mənim gözlərimdən getməyir bir an
O payız səhəri, o çən, o duman.
Hələ mürgüləyir Şimal şəhəri.
Hər tərəfdə sükut. Sənsən, bir də
mən.
Səni qucaqlayıb payız səhəri,
Məni quzaqlayan səhərsə - sənsən.
Otaq. İsti yataq. Alaqaranlıq.
Sanki fəzadayıq. Dayanıb zaman.
Səni xatırladım yenə bir anlıq...
İndi yaddaşıma çöküb o duman.
lll
Səadət evimin içində imiş,
Səadət burnumun ucunda imiş.
Fəqət mən qədrini bildimmi sənin,
Duydummu könlündən gəlib keçəni?
Axan göz yaşını sildimmi sənin,
Qovdummu yolundan dumanı, çəni?
Bəzən üstələyir doğru yalanı,
Natəmiz önündə diz çökür təmiz.
Qədrini bilmirik bizim olanın,
Bizim olmayanı axtarırıq biz.
lll
Birinə deyirlər: çox az yaşadı,
Birinə deyirlər: əsrin yaşıdı.
Allahın əmrindən çıxmaq olmayır,
Hər kəsin ömrünün öz sərhəddi
var.
Birinin ömrünün gülü solmayır,
Birinin ömrünə gəlməyir bahar.
Adam var ömrünü veribdir yelə,
Adam var hər ilə bir tarix yazır.
Nə qədər yaşamaq şərt deyil hələ,
-
Necə yaşamaqdır ömrün mənası.
lll
Bəyəm xoşbəxtliyin düsturu olur?
Sədaqət + (üstəgəl) məhəbbət.
Budur.
Budur xoşbəxtliyin düsturu, gülüm!
Təkcə sevmək azdır biləsən bunu.
Bir dəli sevdanın soyuyan külü
Könlünə dağ çəkər
ömrün uzunu.
Təkcə sevmək azdır, sevməyə nə
var?
Sevərsən-köksündə alışar ürək.
Səadət düsturu olub, yenə var;
Qoruya biləsən sevgini gərək.
lll
Keçirmə kamana sən oxu - yandan,
Dostun ürəyini sən oxu, yandan.
Mənim az danışmaq olsa da, peşəm,
Dostum, çox görmüşəm tost deyənləri.
Mən bu az yaşımda az görməmişəm
Hər yoldan ötənə "dost" deyənləri.
Dostun ürəyini sən oxu, yandan.
Min cəfa çəkməsən bir səfa olmaz.
Molla Pənah olmaz hər oxuyandan,
Hər yazandan Firuz Mustafa olmaz.
lll
Əlim biləyində, əlim əlində,
Əlim kürəyində, əlim telində.
Sənin yoxluğunu hamıdan əzəl
Barmaqlarım bilir, əllərim bilir.
Əlində qəlbimi aparan gözəl,
Əllərim gözümün yaşını silir.
Könlümün alovu, atəşi sönüb;
Məni qəm götürür, kədər
aparır.
Barmaqlar əlimdə nidaya dönüb
Hayqırır, arxança fəryad qoparır.
lll
Bütün sevgilərin zirvəsi qadın,
Bütün sevgilərin nüvəsi qadın.
Mən qadın deyəndə ana deyirəm
Ana sevgisinə çatmaz Everis.
Ömür-gün yoldaşı, bacı bir aləm,
Övlad sevgisiylə yaşayırıq biz.
Bəlkə də sevgidir dünyanın oxu,
Onunçün bu nizam heç pozulmayıb.
Düzü, söhbət açıb sevgidən
çoxu,
Amma Firuz kimi sevən olmayıb.
lll
Səni qısqanıram göydə buluda,
Səni qısqanıram yerdə sükuta.
Səni qısqanıram ota, çiçəyə,
Səni qısqanıram tikana, kola,
Gecələr yatdığın yorğan-döşəyə,
Gündüzlər gəzdiyin cığıra, yola.
Mənim üz-gözümdən qısqanclıq
yağır,
Səni qısqanmasam, günah olardı,
Bir zərrəsi qədər bu
qısqanclığın
Məni qısqansaydın - nə dərdim vardı?
lll
Xəzan könlümüzə dolmayıb,
şükür,
Hələ arzular da solmayıb, şükür.
Şükür qüdrətinə böyük
Allahın,
Hələ tapınan var
dinə, insafa.
Zalımın cəzası, yetimin ahı
Qalmaz qiyamətə, Firuz Mustafa.
Mən ölsəm - gəl
dönmə sən başdaşıma,
Ağlayıb dərdinə diləmə şəfa.
Günlərin bir günü çıxar
qarşına,
Görərsən ölməyib Firuz Mustafa.
lll
Nəyinə lazımdır sənin fəlsəfə?
Fəlsəfə səninçün
çürük səfsəfə.
Nəyinə lazımdır sənin filosof?
Bütün ideyalar cəfəngiyatdır.
Səninçün varlı var, bir də ki, kasıb
-
Onlarçün fəlsəfə - elə həyatdır.
Söyürsən Hegeli, Aristoteli,
Yəqin axmaq olub Demokrit, Dekart.
Ax, bədbəxt Bəhmənyar, Makiavelli,
Ax, yazıq Feyerbax, ax, yazıq Sokrat...
Firuz MUSTAFA
525-ci qəzet .- 2024.- 19 noyabr(№210).-S.15