Fraqmentlər
"GÜLƏBƏTİN"
Borcum var sənə, "Güləbətin".
Böyük borcum. Saf, dumduru suyundan içib axı mənim
yeddi arxa dönənim. Atam, anam, babalarım, nənələrim.
Əsirgəməmisən suyunu kimsədən. Elə mənim
özümdən də. Bal, şərbət
sanmışıq sənin suyunu. Kəndimizə ən
yaxın olan sərin sulu tək bulaqsan axı, "Güləbətin".
Kimlər yayın cırhacırında sərin bumbuz suyundan
dadıb "oxqay" deməyib!
Öz görkəminlə uzaqdan, lap uzaqdan diqqət
çəkmisən həmişə. Neçə-neçə
cığırlar gəlib birləşib sənin
önündə. Əcdadımın da ləpir izləri var
bu cığırlarda. Adınla bağlı elə xoş
xatirələrim var ki! Bir deyil, beş deyil onlar. Hər dəfə
ziyarətinə gələndə birər-birər
çözələnir onlar. İxtiyarsız dolur gözlərim.
Babalarımı, nənələrimi, o zamanın azman
kişilərini, nurlu ağbirçəklərini
xatırlayıram. Tay-tuşlarım da yada düşür...
"Güləbətin", indi qocalmısan elə
bil sən də. Arxandakı qoşa iydələr də yoxdu
indi. Çürüyüb üstündəki
taxta-qumtarların da. Qərarlıyam, kömək edəcəyəm
sənə. Qoymayacağam babalarımın səndəki izləri
itib-batsın. Necə vardınsa, eləcə bərpa edəcəyəm
səni. Əllərimlə sığal çəkəcəyəm
torpağına, daşına. Gözəlləşdirəcəyəm.
Onların ruhlarının dilədiyi kimi. Buna əmin,
arxayın ol, "Güləbətin".
19.06.2024
ÖZÜNÜREKLAM
Dinləmir ətrafın iradlarını bu - öz
ucuz sözləri, hərəkətləri ilə diqqət
çəkməyi üstün tutan adam. Elə yaxşı
da bacarır bu işi. Ağıl-kamal işi deyil axı bu.
Ağılsızlığınsa həddi-hüdudu yoxdur.
Tapır hər dəfə yeni nəsə.
Çoxlarının ağlına gəlməyəni. Qurur
onun reklamını. Deməli, elə özünün
reklamını. Bəli, özünüreklamdır bu.
Hay-küylə diqqət çəkir özünə.
Tanınır qeyri-adi hoqqalarla. Düşüncəsinə
görə, guya "özünəməxsusluqa,
orijinallıqla". Başqalarına görəsə hədd-sərhəd
bilməyən mənasızlıqlarla. Bəli, hədd, sərhəd
bilməyən. Mübahisələrə girir
özünün haqlı olmasını sübut etməkçün.
Susdura da bilir qarşısındakıları. Kimliyindən
asılı olmayaraq. Axı abır-həya gözləmir.
Müsahibləri isə "yaxşısı budur, boş verək"lə
tez-tələsik bitirirlər "söhbət"i. O isə
məhəl qoymur ətrafdakıların fikrinə. Amma ondan
razı qalan da var. Bir nəfər. Elə özü.
23.06.2024
NARAZILIQ
Narazıdır ətrafındakı hər kəsdən.
Birinin danışığı xoşuna gəlmir, digərinin
səsinin tonu. Kimlərinsə baxışları əsəbiləşdirir
onu, kimlərinsə üz ifadələrindən
darılır. Yeriş-duruşundan, ədasından da incik
düşdükləri olur. Bəzilərinin həddən
artıq səbrliliyini, bəzilərinin
çılğınlığını bəyənmir. Dərkinə,
düşüncəsinə lağ elədikləri də az
deyil. Eləcə də, əməllərinə,
gördükləri işlərə də. Alimə də
irad tutur, şairə, bəstəkara, rəssama, memara da.
Hamıya, hamıya, hamıya! Uğurları ilə seçilənlərsə
sanki gözünün düşmənidir.
Hərdən göylərə də əl uzadır.
Dünyanın nizamının düzgün
olmadığından bəhs edir özünü "aqillərin
aqili" hesab edən bu adam. Mən isə ondan narazıyam:
hamıdan narazı olduğuna görə.
22.06.2024
CILIZ ADAM
Özünün ucuz şöhrətpərəstliyinin
qurbanına çevirib bütün ətrafını.
Üstün göstərmək istəyir özünü hər
kəsdən. Yaxınlarını da buna təşviq edir.
Bütün gördüyü, daha doğrusu,
götürdüyü işlərdə hər bir
addımına təmtəraq qatır, bər-bəzək
vurur. Çoxlarında ikrah hissi doğuran təmtəraq, bər-bəzək.
Unudub tamam keçmişini. Guya kübar olub, yuxarı təbəqə
adamıymış. Usanmır, yorulmur beləliyindən.
Ətrafınısa usandırır, yorur. Dediyi
olmalıdır həmişə, ağlından keçən,
haradasa gördüyü, müşahidə etdiyi nə varsa,
gerçəyə çevrilməlidir.
Yekəxanalığa vərdiş edib.
Doğmalarının da xeylisinə yükləyə bilib bu xəstə
əhvalı. Öz "davamçılar"ını
yetişdirir. Heyfi gəlmir havayı xərclədiyi pula,
vaxta, gücə.
Xırda bir xeyirxah işə də qüvvə sərf
etmir. Aşağıda görmək istəyir axı hər kəsi.
Zövq alır bu tamaşadan, "baxın, görün mən
hardayam"ı ilə cılız görünür,
çox cılız. Günbəgün
cılızlaşır adam.
30.06.2024
TAMAH
Doyub-dolanmır. Məndə olanın yüz qatı
onda olsa da, gözünü yığmır. Nə yollasa məndən
qoparmaq istəyir bircə dənə olanımı, alıb
özünün o yüz qatına qoşmaq istəyir.
Elçi düşüb bu işdən ötrü mənə.
Mətləbə uzaqdan başlayır, xeyirxahlıqdan,
bir-birinin işinə yaramaqdan bəhs edir. Səbirlə dinləyirəm
onu. Nəhayət, istəyini bildirir. Nə cavab verəcəyimi
bilmirəm. "Axı ondan səndə çoxdan da çox
var" - deyirəm. O isə: "Bilirsən, mən sırf
bu işlə məşğulam. Sənsə o bir dənə
ilə neyləyəcəksən ki?!" - deyir. Susuram.
Gözləyir, ürək üzüntüsü ilə
gözləyir. Sanki böyük tale məsələsi həll
olunur. Yazıq, məzlum nəzərlərlə baxır
üzümə. "Hə, hələlik ondan istifadə
etmirəm. Ancaq gələcəkdə, yəqin ki,
lazımım olacaq" - sözlərimdən sonra sustalır
xeyli. Gözlərinin işığı azalır. Gözləyirəm
onun "gələcəkdə lazım olsa, qaytararam" deməsini.
Ürək eləmir bunu deməyə. Görünür, mənim
olanı alsa, bir vaxt geri qaytaracağını deməyə
ürəyi gəlmir. Qətiləşir qərarım: Vermərəm
o bir dənə olanımı! Özümə heç vaxt
lazım olmasa da, onu sənə vermərəm!
29.06.2024
Nəcməddin MÜRVƏTOV
525-ci qəzet .- 2024.- 11 oktyabr(¹186).-S.15.