AYRILIQ FƏSLİ

Kim deyir dörd fəsil var?

Bəs ayrılıq fəsli?

Çiçəkləri dərd ətirli,

ağacları ağrı-ağrı tumurcuqlar.

Nə varsa saralar, bütün duyğular donar...

Bir udum havasından ruhun alışıb yanar.

İllərin fəslini, fəsillərin yazını,

ayların mayını bir vaxt sevərdim.

Ayrılığın ağrı oldu, ağır oldu,

yasəmən ayını sevə bilmədim,

illərin yazını sevə bilmədim.

ayrılıq fəsliydi o - yaz deyildi.

Ayrılıq fəslini yaşamaq olmur.

Yanırsan, donursan, çat-çat olursan, amma yaşamırsan...

Və bir payız gəldi.

Oğulların yeni payız gətirdi.

Bu payız Qarabağa yaz gətirdi.

Qaytardı çöl-çəmənin rəngini,

çiçəklərin ətrini, çayların ahəngini.

Al-əlvan geyərmiş payızda bağlar,

sevinə bilərmiş payızda dağlar...

Heç belə vurğunun olmadım, payız.

Heç belə sevmədim payızı, Şuşam.

Dastan yazılarmış hər bir qarışa.

Heç belə payız yaşamadıq, Şuşam.

Ayrılıq fəslində bir ümid günəşisən,

şəhidlərin üzündə qələbə gülüşüsən.

Havan da bir başqadı.

Bir başqadı

igidlərin nəfəsi qarışan havan da.

Bir inam doğulur bətnimdə

həsrətlə içimə çəkdiyim havandan,

Bilirəm, ayrılıq fəsli bitəcək,

hər tərəf çiçək-çiçək,

yamyaşıl geyinəcək,

çöl-çəmən də güləcək.

Zəngəzur, Zəngibasar, İrəvan,

Təbriz, Ərdəbil, Zəncan, Həmadan

gözləyəcək.

Hər yandan

"Sən azadsan" deyən səs yüksələcək..

Hələ neçə Zəfər Yolu

yenə sənə gələcək.

BİR LAYLA

Bir layla de, layla, ana,

bir az sakit, bir az rahat yata bilim

O nağıllı uşaqlığın

əllərindən tuta bilim.

Gecələrin sükutunu

ürəyimdən ata bilim

Bir layla de, layla, ana,

qoy o kövrək uşaqlığım

nəfəsinə sığınaraq

bu günümə dönsün mənim,

köməyimə gəlsin mənim.

Qoy üzümü mən hamıdan

güclü sanım, güclü bilim.

Bir layla de, layla, ana,

səsin dolsun ürəyimə

Mən laylanda

qoy bir azca əzizlənim,

qoy bir azca güzgülənim, təmizlənim

Bir layla de, laylan gəzsin Yer üzünü,

gözü yaşlı arzular var Yer üzündə,

sən onları ovut, ana.

Səsin gəzsin Yer üzünü,

mürgüləyən, yuxulayan ürəklər var,

duyğular var Yer üzündə,

laylan ilə sən onları oyat, ana,

yatanları oyat ana,

yatmışları oyat, ana.

lll

Şahnur Hüseynova

Bu dünyaya gəldin

sən də ağlayaraq.

Göz yaşların bir başqaydı sənin ancaq.

Sən başqa cür ağlayırdın,

Anlayırdın acısını ana yurdun.

Bir başqa cür sevdin elə doğma yurdu,

uşaqlıqdan

"Mən general olacağam,

xainlərdən vətənimin qisasını alacağam"

oldu andın.

Öz andına sadiq qaldın,

"Dəmir atlı" kapitanım,

Unutmadın öz əhdini

yarıb Ohanyan səddini

Sən yol açdın azadlığa.

İlk qələbə xəbəriylə

haray saldın Qarabağa.

Harayından bu torpağa səpildi nur.

elə sevdin bu torpağı

nurtək hopdun bu torpağa, igid Şahnur.

QORU HƏR AN

Bu dünyada adamlar var

böyük-kiçik.

bu dünyada amallar var

böyük-kiçik.

Böyük-kiçik ürəklər var,

böyük-kiçik istəklər var.

Gözlər var ki,

gördüyündən doya bilmir,

Əllər var ki,

nəyi desən tuta bilir.

Böyü, qızım, böyüdükcə

səsindəki şirinliyi,

nəfəsində təmizliyi,

əlindəki hərarəti,

qəlbindəki məhəbbəti

qoru hər an.

Bu dünyanın yaraşığı -

gecələri ulduz bilən,

səhərləri günəş bilən,

insanları dayı, əmi, xala görən

gözündəki o işığı -

həqiqəti qoru hər an.

Elə onlar dünyamızın bəzəyidir,

elə onlar dünyamızın gərəyidir.

İZELİM

Əlindən tutanda

elə bilirəm

həyatımdı ovuclarımda.

Bütün ömrüm indi sənin

bapbalaca ovuclarında.

Amandı əlimi buraxma -

həyatım ovuclarında.

NƏ VAXTSA

Hər görüş özüylə bir qəm gətirər,

Susarıq... dinməyə dilimiz gəlməz.

Hər görüş gözündə bir nəm gətirər,

Baxarıq... silməyə əlimiz gəlməz.

Görüşərik, hey danışar baxışlar

Niyə belə gec görüşdük görəsən?

Sən deyərsən, mən deyərəm: "bağışla".

Mən özümü qınayaram,

Sən günahı tək özündə görərsən.

Görüşərik... sevincimiz bir ümman,

ayrılarıq bu sevincdən nigaran...

Görüşərik, gecikmişik hardasa,

ayrılarıq, tələsmişik nə vaxtsa...

Kamalə ABİYEVA

525-ci qəzet.-2024.- 18 oktyabr(№191).-S.15.