Deyim

Sənə ey sevgili yar, eşqimi pünhanmı deyim?

Canım alırsan bu qədər, indi sənə canmı deyim?

Gül, aləmə nur saç ki, isinsin həyatım,

Bir şirin təbəssümə özümü qurbanmı deyim?

...Dün görsən də, məni əvvəlkitək kənar qaçdın

Qəlbimin həsrətinə sel deyim, tufanmı deyim?

Sevgidə vəfalıdır, min əzabı çəkər Abbas

Tək dözə bilmədiyim eşqdəki "böhrandı", deyim?

Gecələr

Ulduzlar həmsöhbətim, sənsiz tərki-dünya oldum

Yeganə həmdəmimlə dərdimi böldüm gecələr.

Telini çox oxşadım hər gün xəyalımda, gözəl

Səninçün ziyalardan çox çələng hördüm gecələr.

Tənhalıq üzdü məni, qəmə qərq oldum, gülüm

Süzülən göz yaşımı xəlvəti sildim gecələr.

Bu qədər eşqi-xəzan, möhnəti versən də mənə,

Xəyallar aləmimdə açılmış güldün gecələr.

Gündüzlər kənar gəzdin, dözdüm, axı neyləməli?

Yuxuma gəlmədin heç, vallahi öldüm gecələr.

Gəlir

Əli Əmirovu (Ələmi) oxuyarkən

Bir dön arxana bax, gör nə gözəllərdi gəlir

Görəni dərdə salan, "ürək üzənlərdi" gəlir.

Bu nə gözəllik, baxanın ağlın alır

Hər tərəf güllü-bahar, göydə süzənlərdi gəlir.

Boy-buxun, ay tək bəniz, tanrının xoş qismətidir,

Elə bil ki, sonalar, göldə üzənlərdi gəlir.

Hər gözəldə, ay Abbas, gəl gözəllik arama

Səninki öz yarındı, bir də qəzəllərdi, gəlir.

Abbas ƏLİYEV

525-ci qəzet .- 2024.- 25 oktyabr(№196).-S.15.