İdrakın bədii
şöləsi
Bəşər övladı dünyaya xəlq
olduğu gündən insanın zəkası ilə qəlbi,
fikirlə hiss arasında mübarizə gedir. Mənim fikrimcə,
əql insana Allah tərəfindən maddi aləmi - yer hərəkətlərini
dərk etmək üçün verilmiş ən böyük
imkandır. Qəlb-duyğu, hissiyyat isə daha böyük, təbii
ki, idraki yox fəhm (və vəhy) imkanlarına malikdir. Ona
görə də bir var, həyatdan, kitabdan, müəllimdən
öyrənilmiş elmlər. Mən bunları müdrik elmlər
adlandırıram. Bir də var
çox nadir insanların, peyğəmbərlərin, dahilərin,
övliyaların bəsirət gözü ilə görüb
fəhm etdikləri - bunlar mistik (səmavi) elmlərdir. Poeziya,
xüsusilə lirika və musiqi qəlbin məhsuludur. Lirik
şeirin, nəğmənin mənbəyi insanın qəlb
aləmidir. Bununla belə, böyük poeziya o zaman yaranır
ki, fikirlə hiss birləşir. Təxminən altmış
il öncə XX əsrin böyük şairi, silsilə poetik
kəşflər ustası əbədi gənc Əli Kərim
"İntellekt və poeziya" məqaləsində bu həqiqəti
nəzəri şəkildə yada salmış və belə
bir şeirin parlaq nümunələrini ("İlk sevgi",
"Qayıt" yaratmışdır).
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatında
fikirlə hissin vəhdəti əsasında intellektual poeziya
yaradan məşhur qələm sahiblərindən biri professor
Elçin İsgəndərzadədir. Elçin ədəbi
və elmi-ictimai mühitdə öz alimliyi, poeziyası,
xeyirxah əməlləri və ictimai fəaliyyəti ilə
kifayət qədər tanınan, hamı tərəfindən
rəğbətlə qəbul edilən ziyalı bir şəxs,
nüfuzlu bir fikir adamıdır. Mən onun gördüyü
işlər, gəzdiyi ölkələr və
aldığı mükafatlarla bağlı siyahını
oxuyanda heyrətə gəldim. Hər zaman ən hörmətli
yığıncaq və mərasimlərdə yanımızda
diqqəti cəlb etmədən böyük işlər
görən, texnika elmləri doktoru, professor,
tanınmış şair, ehtiraslı publisist, pedaqoq,
türkçü, qədrşünas, Azərbaycanı
bütün dünyada ləyaqətlə təmsil edən vətənpərvər
bir ziyalı Elçin İsgəndərzadənin olduğu
ölkələrin, elminə və poeziyasına görə
aldığı mükafatların, elmi və bədii, habelə
tərcümə əsərlərinin siyahısını təqdim
etsəm, nəinki bir məqalənin, heç bir kitabın da
hüdudlarına sığışmaz. Elçini
tanıyanlara bu dəyərli işlər yaxşı məlumdur.
Məlum olmayanlar üçün bunların sadəcə
statistikasını qeyd etməklə kifayətlənirəm,
necə deyərlər, "Arifə bir işarə də bəsdir".
Qayıdıram Adil Mirseyidin sözünə -
"Elçin İsgəndərzadə şairdir - şair isə
hardan baxsan, görünən adamdır". Bu gözəl
fikrin məntiqi yozumu belədir: Elçin İsgəndərzadə
hardan baxsan, görünən şairdi - Azərbaycandan,
Rusiyadan, Türkiyədən, Türküstan ellərindən,
Almaniyadan, Rumıniyadan, Bolqarıstandan... Əcəba, nə
ilə, şeiriyyətinin hansı yüksək əyarı
ilə hardan baxsan, görünə bilir Elçin İsgəndərzadə?!
Rəhbərlik etdiyi "İlham" ədəbi
birliyində Elçinə ilk addımlarında
yardımçı olmuş, tanınmış ədib Qərib
Mehdi "Elçin-el üçün" kitabında
yazır: "Elçinin həyat və
yaradıcılığının marşrutu belədir:
Şuşa-Gəncə-Bakı-Dünya. Elmdə professorluq
zirvəsinə çatıb. Şairliyi ondan geri qalan deyil...
Fəaliyyətinin ana xəttini - xeyriyyəçilik, vətənpərvərlik,
türkçülük və dünyəvilik təşkil
edir".
Şair qəlbinin gerçəkliyə münasibət
tərzi onun poeziyasının xarakterini müəyyən edir.
Elçin gerçəkliyə - həyata alim kimi daxil olur,
oradan şair kimi çıxır. Onun poeziyasının həm
"müsbət", həm də "mənfi" qəhrəmanı
şairin özüdür. Şairin estetik idealı
daşıdığı ruhun bədii-fəlsəfi iradəsidir.
E.İsgəndərzadə qədim türk ellərindən,
böyük türk tarixindən daşlaşıb gələn
türk ruhunun mənəvi tərcümanıdır. Onun
idealı türkçülükdür:
"Yer üzü türkün torpağı,
göy üzü
türkün bayrağı".
Elə bilirəm ki, bu düstur bir şair kimi
E.İsgəndərzadəni türk ədəbiyyatına
daxil edir. "Türkük türkü oxuyuruq" namlı
şeirində şair daha ünlü bədii-fəlsəfi
açıqlama verir:
Əsdikcə səhər yelləri,
Açılar könül gülləri,
Atlanar Turan elləri
Türkük türkü oxuyuruq.
Türkün əski türküsü qədər saf
və səmimi olan bu nəğmə
"qılıncımız belimizdə // qopuzumuz əlimizdə"
deyən türkün möhtəşəm obrazını əyani
tərzdə canlandırır. Türk qılıncla tarixi
yaradıb, qələmlə tarixi yaşadıb. E.İsgəndərzadə
elmi ilə tarixi yaradan, şeiri ilə tarixi yaşadan təmiz
qanlı bir türk oğludur.
Onun böyük alim Xudu Məmmədova həsr
olunmuş "Bu qala - bizim qala", dahi türk ədibi
Çingiz Aytmatova həsr olunmuş "Turan
savaşçısının nəğmələri"
poemaları bu fikrin həqiqiliyini sərgiləyir:
And olsun Göy Tanrıya
bu torpaqlar bizimdi.
Ucsuz-bucaqsız çöllər
uca dağlar bizimdi.
Göy Tanrı övladıyıq
göylərdən gəlmişik biz.
Yolumuzu gözləyir
Çox uzaqda son dəniz.
Elçin İsgəndərzadənin "Oğlum
Əliyə dualar" poemasını türkün gələcək
nəsillərinə və bizdən sonra gələnlərə
ünvanlanmış bədii kimlik sənədi, YADDAŞ
MƏKTUBU adlandırıram. Əksər qələm sahibləri
oğlanlarına müraciətlə əsərlər
yazıb. Mən də yeganə oğlum Fərid Şəmsizadəyə
müraciətlə "Müdriklər bunları deməyib"
kəlamlar kitabçasını həsr etmişəm.
Elçinin "Duaları" - yaddaş dualarıdır,
gücü, qüdrəti təkcə poetik hüsnündə
deyil, unudulmazlığındadır:
Sən kövrəlib ağlama,
Səsim qırılsa birdən.
Bir savaşda vurulsam,
Qılıncımı götür sən.
Dünya türkdən başlayır,
Unutma bunu, oğlum.
Bir gün türklə bitəcək
Dünyanın sonu oğlum.
Dünyada türk heç vaxt fateh olmayıb,
qılıncından çox yenilməz ruhuna güvənib.
Xaqani, Nizami Gəncəvi, Əhməd Yəsəvi,
Mövlana Cəlaləddin Rumi, Yunus Əmrə, İmadəddin
Nəsimi, Şah İsmayıl Xətai, Əlişir Nəvai,
Zahirəddin Babur, Mövlanə Məhəmməd Füzuli -
bu karifeylər türk ruhunu əbədiləşdirən
dahilər olublar. Türkün atı qan yolları ilə yox,
nur yolları ilə hərəkət edib. Türk
köç etməyib vətəninin bu başından -
Mançuriyadan Çin səddindən, o başına -
Macarıstana gedib. Onun ölçüsü günəş
olub. Türk dünyada misli bərabəri olmayan
"Böyük çöl mədəniyyəti" və
İslam dininin qəbuluna qədər 17 imperiya yaradıb.
Ərəblər İslamı yaradıb, türklər
İslamı yaşadıb. Elçin İsgəndərzadə
belə bir mədəniyyətin, əxlaqın, qəhrəmanlığın
layiqli varisidir.
Bir şair kimi o əski türk şeirinin,
"Kitabi-Dədə Qorqud" şeirinin üslub və ahəngini
qorumağa çalışır və onu müasir modern
poeziya ilə birləşdirməyə cəhd edir.
Elçinin "Qürbət hücrəsində"
(2013) şeirlər və
poemalar kitabına daxil olan bəyəndiyim onlarla şeirinin
birindən ("Məmləkət") kiçik bir misal
çəkirəm:
Savaş günü atları yəhərləyib
Qibləsinə vardığımız
Məmləkətdir, məmləkət.
Durna telli igidləri
dəliqanlı, havalı.
Gəlinləri, qızları
bənövşətək həyalı
Məmləkətdir, məmləkət.
Qarşı yatan sıra dağlar
ulusumun cənnəti.
Könüllərin yarasında
ayrılığın həsrəti.
Bu misraları baxışları atlı türkün
nəzərləri kimi səhra ilə üfüq
arasındakı əbədiyyətə zillənən
türkçü şair yaza bilər.
Belə bir ovqatla da Elçin İsgəndərzadə
ən sanballı şeir kitablarından birini "Bir ümid
Xarıbülbül" (2008) adlandırıb. Kitaba
yığcam, fəqət məzmunlu
ön söz yazmış görkəmli alim Nizami Cəfərov
deyir: "Elçinin şeiri adamın ürəyini, hissini, əzmir,
sıxmır, emosiyanı təlatümə gətirmir, ürəyə,
hissə olduqca sakit, rəvan, harmonik bir axınla dolur...
Qarabağ şikəstəsi kimi!.. Elçin hisslərin
filosofudur".
Elçin İsgəndərzadənin "İkiliklər"i
ən yaxşı fəlsəfi-intellektual şeir beytləridir:
Mənim könlüm sənsiz qaldı,
Uçan durnam qatar saldı.
İçərişəhərdə sərsəri
külək
Veyillənir sərxoş rəssam tək.
Divarda akvarellə çəkilmiş rəsm
Rəsmdəki dağlardan gəlir səsim.
Dünyanın məşhur təlimlərindən olan
vəhdəti-vücuda görə qum dənəsi
dünyanın modelidir. "Zərrə mənəm, günəş
mənəm. Cahr ilə pəncü-şeş mənəm"
- deyirdi böyük hürufi şair Nəsimi.
Beləliklə, dənizin suyunun şor olduğunu bilmək
üçün dənizi bütöv içmək lazım
deyil, bircə damla kifayətdir. Eləcə də görkəmli
alim, texnika və filologiya elmləri doktoru, professor Elçin
İsgəndərzadənin səmimi bir türkçü,
türk dünyasının sevimlisi, türk ruhunun poetik tərcümanı,
istedadlı şair olmasını bir daha təsdiq və təqdim
etmək üçün onun zəngin və çoxcəhətli
yaradıcılığını başdan ayağa şərh
etmək lazım deyil. Bu, gələcək tədqiqatçıların
işidir.
Elçin İsgəndərzadə 60 yaşın
aşırımına zəngin bir elmi-nəzəri, bədii-fəlsəfi,
mənəvi-əxlaqi arsenalla gəlib, özü ilə
böyük nüfuz və
bütöv şəxsiyyət gətirib.
Nizaməddin ŞƏMSİZADƏ
Dövlət mükafatı laureatı, Əməkdar
elm xadimi
525-ci qəzet .- 2024.- 17 sentyabr №(168).- S.15.